Salt Creek - Kingston

Vrijdag 27 maart. Salt Creek - Kingston. 89 km.
Om half tien zitten we op de fiets voor een lange tocht naar Kingston. Het waait nog steeds hard maar gelukkig wordt de weg aan beide kanten omgeven door struiken en bomen, dus we hebben nog wat beschutting. Doordat er zulke hoge struiken en bomen langs de weg staan wordt het wel wat saai want er valt verder niets te zien. Ook nu is het weer afwisselend vlak en heuvelig, dat breekt de eentonigheid wat. De Princess Hihgway, een 2-baans weg waar je 110 km mag rijden is nog rustiger dan gisteren en vandaag hebben we maar 2 vrachtautos gezien. De laatste 30 km wordt het landschap weer opener en dus ook gelijk veel mooier. Een nadeel van de openheid is dat we meer last van de wind hebben die ook, zoals gewoonlijk aan het eind van de middag, nog eens aantrekt. Het is echt zwoegen en we zijn dan ook blij als we in Kingston zijn. Eerst een welverdiende kop koffie en daarna naar de camping, mooi gelegen aan zee. We nemen voor twee nachten een cabin. Ook vandaag was het weer fris maar we fietsen nog steeds in onze korte fietsbroek, wel met een shirt met lange mouw inmiddels.

Zaterdag 28 maart. Kingston.
Een hele luie dag vandaag. Eind van de ochtend naar Kingston gewandeld. Vrij lang in het zonnetje op een terras koffie gedronken. Waarom alle overige klanten allemaal binnen zaten en wij als enigsten op het terras was ons wat onduidelijk. Nog wat gewandeld, o.a naar Larry de lobster, een grote kreeft die bij het begin van het dorp staat. Er wordt hier heel veel kreeft gevangen dus. Via de supermarkt lopen we terug naar de camping waar we heerlijk buiten gezeten hebben bij de cabin en ook nog eens een mooie zonsondergang hebben gezien. Vanuit de cabin zie je de zee maar we zijn toch maar even naar het strand gelopen omdat het zo mooi was.

Meningie - Salt Creek

Donderdag 26 maart. Meningie - Salt Creek. 63 km.
Ook vandaag waait het hard, kracht 5, en helaas uit de verkeerde richting. Omdat Rene wat laag in zijn suiker zit als we weg willen rijden drinken we eerst koffie met Carrotcake in het dorp. We weten dat we vandaag toch niets tegen komen dus hebben we onze dagelijkse koffiestop alvast gehad. Gisteravond heeft Rene al gebeld met het roadhouse in Salt Creek om een cabin te reserveren. Gedurende 145 km is Salt Creek nl de enige stopmogelijkheid. We fietsen vandaag de hele dag langs het smalle en langgerekte Coorong meer, dit meer is meer dan 100 km lang. Aan de andere kant van dit meer ligt het Coorong National Park met hoge duinen. Gisteren was het een saaie fietsdag maar vandaag is het weer een mooie afwisselende omgeving, soms vlak dan weer wat heuvels. Alleen het weer zit niet mee, naast de harde wind valt er ook af en toe wat regen en is het koud, 18 gr. We zitten momenteel in het verkeerde deel van Australië wat het weer betreft. Tegen drieën zijn we in Salt Creek, dat alleen bestaat uit een roadhouse/benzinestation/camping/shop/snackbar. Alles in een. We drinken eerst een warme kop thee in de roadhouse en gaan dan naar onze cabin die er wel heel oud en vervallen uitziet, het is meer een keet. Maar het is altijd nog beter dan de tent opzetten en buiten in de kou zitten kleumen. Het hele complex staat te koop en volgens mij is er een jarenlange achterstallig onderhoud. De reservering die we gisteren gedaan hebben was ook niet echt nodig, op een caravan en nog een persoon in een andere cabin was er verder niemand, wel begrijpelijk. Na de douche trekken we al onze warme kleren aan want in de cabin is het net zo koud als buiten alleen dan zonder wind. Het fornuis en de TV doen het niet. We koken op ons eigen gaspitje, wordt die ook weer eens gebruikt. We zijn nog steeds met ons eerste gasflesje bezig sinds we in Australië zijn aangekomen. Vanavond nog onverwacht bezoek gehad van een muis, het was nog een dikke ook. Alle tassen goed dicht gedaan en van de grond gezet.

Strathalbyn - Meningie

Dinsdag 24 maart. Strathalbyn - Wellington. 50 km.
Het heeft veel geregend vannacht en ook vanochtend vallen er nog wat buitjes. Maar tegen de tijd dat we op de fiets stappen is het gelukkig droog. Het eerste deel van Strathalbyn naar Longhorn Creek fietsen we alleen maar langs wijngaarden. Longhorn Creek en omgeving is een bekende wijnregio en nog steeds worden er nieuwe wijngaarden aangelegd. Het is lekker rustig op de zo goed als vlakke weg. Na de koffiestop, in Longhorn Creek, verandert het landschap. We rijden langs Alexandra Lake, een heel groot meer, en langzaam worden de wijngaarden vervangen door akkers en nog later worden de akkers "weilanden" met grazende koeien. De laatste 15 km zijn saai, het is vlak en zo ver als je kan kijken alleen maar laag struikgewas, lijkt wat op heide.
In Wellington zetten we de tent op. Wellington ligt aan de rivier De Murray, de langste rivier van Australië. Morgen nemen we de ferry over de rivier, de ferry gaat 24 uur per dag. In Wellington valt niets te beleven, er is een benzinestation waar we brood en wat drinken kopen, een tearoom annex B&B en een hotel, het oudste hotel in de Murray-regio. Inmiddels is het zonnetje doorgebroken en aangezien we vroeg op de camping zijn kunnen we eens lekker op onze eigen "stoeltjes" bij de tent zitten. 's Avonds hapje in het hotel gegeten, wij zien trouwens nergens iets van oudheid in dit oudste hotel van de regio. Ook vanavond is het weer een kabaal van de vele kakatoes die in de struiken langs de rivier neerstrijken. Na het eten drinken we nog een kop thee in het keukentje, keuken is heeeel erg klein maar wel dicht, van de camping. Maar als we de waterkoker aanzetten vliegen de stoppen eruit. En het licht aan en de waterkoker aan, te samen met de buurvrouw, die ook electriciteit vanuit de keuken trekt, die koffie wil zetten is te veel. Het blijkt, aldus de buurvrouw, dat het normaal is dat de stoppen eruit vliegen. Wij zetten dus eerst thee en daarna kan zij koffie zetten in haar caravan.

Woensdag 25 maart. Wellington - Meningie. 53 km.
Het is koud vanochtend dus ontbijten we in het keukentje. Aangezien het benzinestation gisteren alleen wit brood had, wat wij niet zo lekker vinden, toasten we het brood. Althans, dat willen we maar het brandalarm gaat af als we aan het toasten zijn. Wat een kabaal in zo'n kleine ruimte. Het lukt ons de brandmelder van de stroom te krijgen, wat een rust. De buurvrouw komt nog even langs en meldt dat ook het afgaan van de rookmelder normaal is. Nu begrijpen we waarom er helemaal niet op de melder gereageerd werd.
De ferry zet ons over de rivier De Murray, die best breed is. De eerste 20 km zijn vlak en we hebben een beetje wind mee, dus dat schiet lekker op. Het is ook nu wel wat saai, weinig variatie in het landschap, dus als er na 20 km wat heuveltjes komen is dit een aangename afwisseling. De laatste 10 km vandaag zijn weer vlak langs het Lake Albert. De weg waarop we vandaag rijden, de Princess Highway, blijven we de komende dagen volgen.
In Meningie eerst een kop koffie gedronken voor we naar de camping fietsen. Omdat het inmiddels echt hard is gaan waaien en het helemaal geen lekker weer meer is nemen we vandaag een cabin. Achteraf zijn we hier heel blij mee want het heeft heel veel geregend en gestormd vanavond en vannacht. Onze cabin heeft een heel mooi uitzicht op Lake Albert. We fietsen nog even naar het uitzichtspunt op de heuvel vanwaar je een mooi uitzicht hebt over het dorp en het meer, gaan langs de supermarkt en trekken ons terug in de cabin voor de rest van de dag.

Victor Harbour - Strathalbyn

Zondag 22 maart. Victor Harbour - Strathalbyn. 60 km.
Als we vanochtend door Victor Harbour fietsen is het er heel druk, er is een vrij grote markt en er is een heel stuk afgezet met fietsrekken. Vandaag is er een of andere toertocht voor wielrenners en Victor Harbour is wrs het eindpunt van deze tocht. We zien hier heel veel wielrenners en ook onderweg komen we er nog heel wat tegen. Er blijken hier toch meer mensen te fietsen dan we dachten. Wij volgen een fietsroute langs de kust naar Goolwa, we passeren een paar kustdorpjes. Zoals op veel plekken in Australië wordt ook hier aan de kust veel gebouwd. Nog even en alle dorpjes tussen Victor Harbour en Goolwa zijn aan elkaar gegroeid. Goolwa ligt aan groot meer, van hieruit kun je doorvaren naar Lake Alexandrina. In dit meer mondt de rivier De Murray uit, de langste rivier van Australië. Er zijn veel watersportactiviteiten in Goolwa, oa wordt er heel hard gevaren met een speedboot die een vreselijk lawaai maakt. Beetje jammer al die herrie tijdens onze koffiestop. Het is vandaag voor het eerst sinds tijden weer een echt warme dag vandaag, 32 graden en het is dan ook best druk aan het water. Vanuit Goolwa gaan we noordwaarts het binnenland in naar Strathalbyn. Een mooie heuvelende weg met de bekende landschappen met weidse uitzichten. Nadat we de tent opgezet hebben en een lekkere douche hebben genomen lopen we het dorpje in om boodschappen te doen. Het is een hele zwoele zomeravond, alhoewel het reeds herfst is, en we belanden eerst op een terrasje waar we te lang blijven plakken om boodschappen te doen. Dus eten we hier ook maar hapje. Het terrasje heeft uitzicht op het park waar het wemelt van de witte kakatoes met het daarbij behorende kabaal.

Maandag 23 maart. Strathalbyn.
Het was heel warm vannacht, dit in tegenstelling tot de afgelopen nachten die best wel koud waren. Vannacht heeft het ook heel hard gewaaid en ook nog geregend maar ons tentje heeft de wind- en watertest doorstaan. We blijven vandaag een dagje in Strathalbyn en doen rustig aan vanochtend. De   camping heeft een open keuken met een lekkere zithoek en de wind staat goed want we zitten in de   luwte aan het ontbijt. Het is best wel fris vandaag. Strathalbyn is een oud stadje met veel oude opgeknapte gebouwen waarin de nodige winkeltjes en horeca is gevestigd. Tevens mooie parken dus we maken een wandeling door het stadje en bezoeken natuurlijk ook de VVV. We hebben nl erg weinig info, overnachtingsmogelijkheden etc., kunnen vinden tot nog toe over de route verder zuidwaarts langs de kust. We willen langs het Cooring National Park fietsen, een stuk van 140 km, en volgens de kaart komen we dan niets tegen. Gelukkig blijkt dit mee te vallen, er is 1 dorpje onderweg, ergens halverwege.
Tegen vijven weer terug op de camping, het is inmiddels guur najaarsweer geworden en trekken dan ook onze thermokleding aan alvorens we ons installeren in de open keuken. We koken vanavond onze maaltijd op de BBQ, lekker warm is het daar. Verder veel regen vanavond, brrr.

Penneshaw -Victor Harbour

Zaterdag 21 maart. Penneshaw -Victor Harbour. 62 km.
Vanochtend vroeg op voor ons doen, zo vroeg dat we zelfs de zonsopgang hebben gezien. We mogen om 8.00 uur als eerste aan boord met onze fietsen waarna wij ons binnen installeren, voorin voor de grote ramen zodat we mooi uitzicht hebben. Ons ontbijtje verorberd, wat ik vanochtend klaar gemaakt heb en om 8.30 vertrekt de boot, die aardig vol is. Zee voelt minder ruw aan dan op de heenweg maar dat kan verbeelding zijn omdat we nu binnen zitten. Tegen tienen stappen we op de fiets voor de eerste zware kilometers naar Delamere, 11 kilometer verderop. Eerste 3 km gaan nog wel, daarna steile klim van 2 km, minstens 10 procent. Dat was wel even zwoegen maar met af en toe een stop om foto's te maken en van het uitzicht te genieten lukt het allemaal. In Delamere welverdiende koffiestop bij de grocerie. Daarna volgen we een hele mooie route naar Victor Harbour door bos en akkerland. Nog wel af en toe een pittig klimmetje in het begin en daarna rijden we op een rustige wat glooiende hoogvlakte. De laatste kilometers naar Victor Harbour gaan lekker naar beneden. Het was een heerlijke maar wel inspannende fietsdag vandaag met een lekker zonnetje. Na het tent opzetten lopen we Victor Harbour in, een leuk gezellig stadje. We drinken wat en omdat het al later is dan we dachten eten we hier ook maar een hapje.

Kingscote - Penneshaw

Vrijdag 20 maart. Kingscote - Penneshaw. 58 km.
Vandaag fietsen we dezelfde weg weer terug naar Penneshaw. Geen koffiestop vandaag want er is niets onderweg. We eten ons broodje op een bankje in een mooi stil baaitje. Tegen drieën zijn we in Penneshaw. Omdat we de boot van 8.30 willen nemen morgenvroeg hadden we bedacht in het plaatselijke hotel te overnachten, echter het hotel is geen hotel meer, alleen nog restaurant. Het motel in Penneshaw is vol dus besluiten we toch maar op de camping te overnachten en een boot later te nemen morgenvroeg. Maar op weg naar de camping komen we langs een jeugdherberg, die ook nog eens ideaal gelegen is, vlak bij de ferry. Perfect dus en er is nog een kamer, 7-persoons, vrij. Dat valt dus weer mee, evenals de prijs van de kamer! Aangezien de kamer nog schoongemaakt moet worden parkeren we onze fietsen en lopen naar de haven. We hebben nl een open ticket, die moeten we nog omzetten naar een ticket voor de boot van morgen. In het kantoor is gratis WiFi dus konden we gelijk weer even check doen van de mail etc. Aangezien we de hele dag nog geen koffie gehad hebben is het nu de hoogste tijd hiervoor, het kan nog net voor het cafe gaat sluiten om 16.00 uur. Wel grappig, de hele tijd op Kangaroo Island geen jonge mensen gezien en nu opeens bij bosjes, alhoewel dit laatste ook wel weer meevalt want het is maar een hele kleine jeugdherberg en er zijn naast ons ook nog wat andere oudere gasten. 's Avonds in het hotel een hapje gegeten met mooi uitzicht op de zee.

Kangaroo Island - excursie

Donderdag 19 maart. Kangaroo Island excursie.
We worden om 8.50 uur opgehaald voor een excursie over het eiland. Een grote touringbus met maar 17 mensen, die gisteren ook al een tour over het eiland hebben gemaakt. Wij sluiten ons vandaag bij hun aan. Eerst gaan we naar de eucalyptus distilleerderij. Op Kangaroo Island (KI) groeien heel veel eucalyptusbomen. Vroeger was het echt een industrie om de olie uit de eucalyptusbladeren te halen. Nu is er nog 1 distilleerderij over op KI, de olie wordt niet meer geëxporteerd. De meeste olie wordt nu geproduceerd in China. Na dit bezoek zijn we doorgereden naar het Wildlife park, een soort dierenopvang/dierentuin. O.a. veel kangaroes die als baby hier gebracht zijn of in dit park zijn geboren. Beleid hier is dat alle dieren die in het Wildlife park zitten hier ook blijven, ze worden niet opnieuw uitgezet in het wild. Naast kangaroes zijn er nog koala's, papegaaien, krokodillen etc. Het komt op ons over als een combi van kinderboerderij en dierentuin, niet echt bijzonder.
De excursie voert ons over het hele eiland, dat was ook onze bedoeling, in 1 dag een goede indruk van het eiland te krijgen. We rijden door het Flinders Chase National Park, een heel groot natuurpark in het westen van KI. In 2007 is het merendeel van dit park afgebrand, verbazingwekkend hoeveel bomen en struiken er al weer staan en hoe groen het alweer is. Als je niet weet dat er een brand is geweest zie je het niet eens. Na de warme lunch gaan we naar Remarkable Rocks. Een bijzondere rotsformatie, uitgesleten door de zee in het zuidwesten van KI. Ook Admirals Arch bekeken, wat hier vlak bij ligt, ook een rotsformatie door de zee uitgeslepen. Er zijn hier ook veel zeehonden die heerlijk op de rotsen liggen te zonnen. Als afsluiting van de excursiedag doen we nog de Koalawalk. Het is even speuren naar de koala's want het is vandaag niet zo'n warme zonnige dag en dan zitten de koala's heel hoog in de bomen.
We worden om 18.00 uur afgezet op het vliegveld waar we even moeten wachten op het vliegtuig uit Adelaide omdat er nog iemand met onze transfer naar Kingscote mee moet. De bus rijdt door naar Penneshaw, de passagiers gaan vanavond nog met de boot over en door naar Adelaide.
Wij hebben vandaag een goede indruk van KI gekregen.

Kangaroo Island

Dinsdag 17 maart. Kangaroo Island. 10 km.
Relaxdagje. Fietsen eind van de ochtend even naar Kingscote. We drinken koffie in een klein koffietentje en hier blijkt, zeer snelle, WiFi te zijn. Dus even koffiedrinken wordt lang blijven zitten, wij zijn niet de enigen die hier lang zitten en gebruik maken van de WiFi. Op het hele eiland hebben we nl. geen bereik met onze telefoon dus ook geen internet. Na deze stop zijn we nog even naar Reeves point gefietst. Reeves point was de eerste Europese nederzetting in South Australië. Kangaroo Island dankt zijn naam aan deze ontdekkers. Toen zij hier aan land kwamen hebben ze 31 kangaroes geslacht, na maandenlang geen vers voedsel gehad te hebben.
Ook vandaag weer heel wat pelikanen gezien en we werden vanochtend zowaar overvallen door eenhevige maar korte regenbui. Dat is lang geleden dat we regen gehad hebben. Aan het eind van de dag lekker buiten bij de cabin gezeten. Ongelooflijk wat een vogelgeluiden je hier hoort en er zijn ook zo veel verschillende soorten vogels. We kunnen hier wel uren naar luisteren en kijken.

Woensdag 18 maart. Kangaroo Island. 50 km.
Omdat de excursie die we vandaag wilden maken was volgeboekt blijven we nog een dagje extra en hebben deze nu voor morgen geboekt. Vanochtend eerst weer koffiedrinken en internetten in Kingscote. Daarna hebben we fietstochtje gemaakt naar Emu Bay, heen via verschillende onverharde wegen. Het is goed uitkijken om alle gaten en kuilen in het wegdek te ontwijken. Af en toe even stoppen om te genieten van de omgeving want het is hier wel heel mooi. Emu Bay is een piepklein dorpje wat in een hele mooie baai ligt en bestaat uit wat huizen bij de zee. We ploffen neer op een bankje met mooi uitzicht op de jetty, de zee heeft veel verschillende kleuren blauw. We eten hier ons broodje op en fietsen via de verharde weg weer terug naar Kingscote. Op de terugweg komen we nog langs een paar opgedroogde zoutmeren, mooi wit van kleur. Vroeger werd hier zout gewonnen, inmiddels al heel lang niet meer. Ook passeren we nog een vlakte met allemaal dode bomen,   bijzonder mooi gezicht. In Kingscote drinken we nog een wijntje bij het plaatselijke hotel, doen   boodschappen voor het avondeten en keren weer terug naar de camping, waar het behoorlijk druk is geworden.

Cape Jervis - Kingscote (Kangaroo Island)

Maandag 16 maart. Cape Jervis - Kingscote. 70 km.
We dalen de laatste 3 km af naar Cape Jarvis naar de veerboot die ons naar Kangaroo Island zal brengen. Heerlijk op het dek in het zonnetje gezeten, de overtocht duurt 45 minuten. Kangaroo Island is het op 3 na grootste eiland van Australië. Het is 155 km lang en 50 km breed en er wonen 4600 mensen. Kingscote is de grootste plaats met 1800 inwoners, gevolgd door Penneshaw wat ook een redelijk plaatsje is. Verder zijn er nog een paar kleine plaatsjes op het eiland. Een derde deel van het eiland bestaat uit nationale parken, merendeel in het westen en verder is er veel landbouw.
We dachten vandaag een relaxed dagje te hebben maar we hebben de info niet goed bestudeerd. I.p.v. 20 km is het 60 km fietsen van Penneshaw, waar de boot aankomt, naar Kingscote. Kleine tegenvaller. We beginnen gelijk met een paar fikse klimmen, daarna wordt het heuvelend en de laatste kilometers zijn lekker vlak. Er zijn hier een paar geasfalteerde wegen, de rest van de wegen is onverhard. Wij volgen de hoofdweg, die heeeeeel erg stil is. Weer mooie landschappen en uitzichten, we zien zelfs een soort heidevelden. De camping ligt 3 km voor Kingscote, in Brownlow, en we nemen hier een cabin voor een paar nachten. Cabin is heel mooi gelegen, buiten de camping aan een onverharde weg met deels uitzicht op zee. We fietsen nog even Kingscote in om boodschappen te doen.  Vlak voor het donker wordt, om half acht is het hier donker, lopen we nog even naar het strand waar heeeeel veel pelikanen op het strand staan en liggen. Verschillende pelikanen maken toilet, een bijzonder gezicht die grote snavels die langs het hele lichaam gaan om zich zelf schoon te maken o.i.d.

Port Willunga - Cape Jervis.

Zondag 15 maart. Port Willinga -Cape Jervis. 70 km.
Zware dag vandaag. Eerste stuk gaat nog lekker langs de kust maar na Sellichs Beach gaat de weg het binnenland in en wordt het klimmen. Stijgingspercentage valt wel mee maar er is een stevige oostenwind tegen. We volgen een scenic route, de "Fleurian Way". In Myponga houden we koffiestop en vervolgen de route die wel erg mooi is.  In Normanville overleggen we, of stoppen of nog 40 km doorfietsen naar Cape Jervis. Aangezien het nog vroeg is besluiten we door te fietsen en we hebben eventueel nog een uitwijkmogelijkheid om in Swcond Valley te overnachten. Het blijft op en neer gaan met de weg en de wind blijft stevig. In de loop van de middag komt er steeds mee bewolking. Dat zijn we niet gewend en we krijgen het zowaar wat koud, dat is voor het eerst deze vakantie. De laatste paar km naar Cape Jervis gaan steil omlaag. Een leuk vooruitzicht voor over een paar dagen als we dezelfde weg terug omhoog moeten. De camping ligt even voor Cape Jarvis en het is al dik zes uur als we hier, verkleumd, aankomen. We nemen een kamer en suite en kruipen eerst even met een kop warme thee onder het dekbed. Na een warme douche gaan we naar het restaurantje wat bij de camping hoort. Het is wel een bijzondere camping met veel beesten zoals kippen, eenden etc. Het restaurant is een soort huiskamer, met schrootjes aan het plafond en de muur. We voelen ons wat rozig, invloed van de wijn misschien, en we krijgen door de entourage een beetje een wintersport idee. We hebben erg lekker gegeten trouwens. Eens een keer wat anders dan de gebruikelijke patat met sla en een stuk vlees.