Zaterdag 26 april hebben we 55 km gefietst, dat is lang geleden dat we zo'n afstand gedaan hebben. Het was een mooie rustige weg door heel veel dorpjes. De laatste 7 km heuvelt de weg pal langs de zee. Halverwege de tocht houden we een vroege lunchstop, reeds om 10.00 uur 's ochtends in een luxe resort. Onze bedoeling is om even voor Air Sanih ook in zo'n luxe resort te overnachten maar helaas, het resort is dicht. Dus maar verder gefietst naar het dorp Air Sanih aan de noordkust. Hier nemen we een homestay dat hoog tegen de berg is gelegen dus dat is nog even een steile klim. De rest van de dag blijven we luieren bij onze homestay bij het zwembad met lekkere ligbedden.
Zondag 27 april fietsen we van Air Sanih naar Lovina Beach. Op de een of andere manier raken we elkaar kwijt. Rene fietst een stuk voor mij en stopt bij een tempel.
Ik schijn hem pal voorbij gefietst te zijn, hij heeft mij niet gezien en ik hem niet. Door al die brommertjes is het ook soms moeilijk om elkaar in de gaten te houden. Achteraf balen we allebei omdat we graag de tempel bekeken hadden waar een of andere afbeelding hangt van een nederlandse fietser die in 1904 Bali per fiets heeft verkend. 5 km verderop bij een afslag ben ik maar gestopt omdat ik geen idee heb of Rene rechtdoor is gegaan of de afslag heeft genomen. Ik was dan ook zeer verbaasd dat Rene na een kwartier achter mij verscheen omdat ik in de veronderstelling verkeerde dat hij ergens voor mij fietste. We verlaten de doorgaande kustweg en vervolgen onze route via het binnenland. Onderweg in een van de vele desa's waar we door heen komen stoppen we om te kijken naar een oefensessie van een gamelanorkest met een dansgroep, de danseressen zijn heel slank en sierlijk, vooral de bewegingen met de handen zijn mooi om te zien. Tegen 11.30 uur arriveren we in Lovina Beach. Lovina Beach bestaat uit 8 km lang zwart strand met allerlei accomodaties, restaurants etc. We nemen onze intrek in een mooie bungalow in een prachtige tuin met zwembaden. Hier blijven we 2 dagen. 's Middags na de lunch lekker met een boekje bij het zwembad. Wel handig dat veel accomodaties boeken hebben die we kunnen omruilen. Aan het eind van de dag, als de ergste warmte voorbij is, verkennen we de omgeving en het strand.
Maandag 28 april relaxdagje. Langs het strand gewandeld en ons vermaakt bij het zwembad. Echt strandleven is hier niet. 's Avonds hebben we een wijntje gedronken bij een stranttentje en zijn hier ook blijven plakken voor het eten. Opvallend veel Nederlanders gezien vandaag, in ons complex zitten zelfs 3 nederlandse gezinnen met kinderen. De meivakantie is ook hier merkbaar.
Dinsdag 29 april verlaten we het relaxte Lovina Beach.
We willen onze hotelrekening met creditcard betalen echter het apparaat weigert dienst en we moeten cash betalen. Dat wordt dus zo meteen eerst weer geldtrekken om onze voorraad aan te vullen. De pinautomaat in Lovina Beach doet het niet. In Seririt, een wat grotere plaats waar we doorheen komen, proberen we het opnieuw. Het is even volhouden maar de 3e pinautomaat in Seririt werkt, er staat een gigarij voor dus ons geduld wordt op de proef gesteld. In Seririt regelen we tevens een bemo die ons de laatste 20 km omhoog brengt naar Munduk. Een hele mooie weg waarvan het laatste stuk behoorlijk steil is. We zijn dan ook blij dat we vervoer geregeld hebben. Munduk ligt op 800 m hoogte en ligt op een bergrichel. Zowel links als rechts heb je prachtige vergezichten. Ook vanaf ons balkon van onze accomodatie zijn mooie uitzichten op de rijstvelden en de omliggende bergen. Heel in de verte zie je zelfs de zee. Het is hier wel een stuk koeler. Na de lunch maken we een wandeling naar de watervallen. Onderweg zien we veel papaya's aan de bomen hangen, koffiebonenstruiken, bananen, etc. In dit gebied wordt veel fruit verbouwd. 's Avonds genieten we van de zonsondergang, de zee kleurt mooi oranje op.
Woensdag 30 april doen we de eerste 8 km van de route wederom met een auto, een vrachtautootje in dit geval. Deze kilometers zijn nl. zeer steil, soms met stijgingen tot 20%.
Op het hoogste punt, zo'n 1300 m, laden we onze fietsen weer op en vervolgen onze weg. Reeds na 1 km houden we al een stop bij een "terrasje". Van hieruit is een mooi uitzicht op de twee lager gelegen meren, Danau Tamblingan en Danau Buyan. Vroeger was dit een groot meer maar door een vulkaanuitbarstingen zijn het nu 2 meren. We drinken hier een lekkere fruitjuice en eten wat vers fruit (salak en mangosteen) en vervolgen de heuvelachtige weg die over de rug van de berg loopt. Rechts beneden de meren en links worden veel produkten verbouwd. Deze streek staat bekend om de teelt van hortensia's, de bloemen worden veel gebruikt bij offerfeesten. Het is een heerlijk aangename fietstemperatuur op deze hoogte. Normaal gesproken moeten we altijd uitkijken voor de honden die op de weg liggen of langs de weg lopen, nu moeten we een heel stuk opletten over apen die op de weg spelen/lopen/liggen. 
Het is maar een kort tochtje vandaag en we nemen dus nog maar een koffiestop met appelgebak, heel bijzonder. Vlak voor Candikuning nemen we onze intrek in een eenvoudig bungalowtje op een soort resort dat is gelegen aan weer een ander meer, Danau Bratan. Na ons omgekleed te hebben lopen we via de tuin van het resort naar de Pura Ulun Danu. Dit is een hindoe-bhoedistische tempel uit de 17e eeuw, deels in het meer gelegen. Zoals de meeste tempels is ook deze niet toegankelijk. De omgeving rondom het tempelcomplex is erg mooi met tuinen en een bhoedistische stupa. Via de hoofdingang verlaten we het tempelcomplex en lopen naar Candikuning. We lunchen, heel toeristisch, in een restaurant met buffetlunch, busjes met toeristen worden af- en aangevoerd. Tijdens de lunch breekt er een tropische hoosbij los, we blijven dus nog maar even plakken. De rest van de middag en avond vallen er nog de nodige tropische buien. 
Na de lunch lopen we naar de botanische tuin in Candikuning. Onderweg krijgen we constant doosjes met aardbeien aangeboden, deze plaats is heel bekend om de aardbeienteelt. De botanische tuin is een heel grote tuin, 57,5 ha. Vergeleken bij de tempel waar veel toeristen waren is het hier doodstil. Wij bekijken een klein stukje van de tuin, o.a. het orchideeengedeelte en de cactuskas. De tuin heeft brede wegen, het blijkt dat de meeste mensen de tuin vanuit de auto bekijken. Niet zo raar met zo'n oppervlakte. We lopen het hele eind, zo'n 3 km, weer terug naar ons onderkomen. We hebben dan niet veel gefietst vandaag maar voor ons doen wel veel gelopen. Candikuning ligt op zo'n 1200 m hoogte en het is wederom een frisse en natte avond.
Donderdag 1 mei is onze laatste fietsdag, we fietsen van Candikuning naar Kuta. De eerste 45 km gaan over heerlijk kleine en rustige achterafweggetjes, alleen maar dalen. Sommige stukken weg hebben goed asfalt maar sommige stukken zijn ook erg slecht, met veel hobbels en gaten waar we langs en omheen proberen te slingeren.
Gelukkig zijn er op deze weggetjes bijna geen auto's en de brommertjes rijden vanwege het slechte wegdek ook zeer langzaam.We hebben ontelbare tempeltjes gezien vandaag en na 15 km komen we weer tussen de rijstvelden terecht en door heel veel desa's. De laatste 15 km worden drukker, hoe dichter we Kuta naderen des te drukker het wordt. Ook in Kuta worden we via achterafweggetjes naar de achteringang van de ons welbekende accomodatie, Matahari Bungalow, geleid. Het was vandaag een lekker tochtje als afsluiting. 's Middags hebben we de fietsen ingepakt, de dozen en ook al onze achtergelaten bagage waren gelukkig nog aanwezig. Het was wel lekker fietsen de afgelopen weken met alleen maar 2 achtertasjes, lekker licht. Het regent weer gigantisch vanmiddag, weer een echte tropische hoosbui. Ook wanneer we tegen de avond naar het strand wandelen is het nog niet echt droog.
Vrijdag 2 mei na het ontbijt eerst met een taxi naar het vliegveld om de administratie rondom onze ticketwijziging af te handelen bij het kantoor van Malaysia Airlines. Het is trouwens opvallend hoe druk het vanochtend bij het ontbijt was, ons bungalowcomplex is helemaal volgeboekt. 4 weken terug was het erg rustig en waren er vnl. wat oudere mensen, nu is er ook veel jongelui.
Verder geluierd bij het zwembad, boeken verkocht en een strandwandeling gemaakt.
Het fietsen zit er nu definitief op. Op Bali/Lombok hebben we niet zoveel gefietst, iets van 500 km. In totaal (Australie, Nieuw-Zeeland en Bali/Lombok) hebben we de afgelopen 5 maanden 5000 km gefietst zonder ook maar een lekke band of andere pech, eigenlijk 6000 km zonder pech want we hadden natuurlijk ook al 1000 km op onze nieuwe fietsen ingefietst.
Zondag 27 april fietsen we van Air Sanih naar Lovina Beach. Op de een of andere manier raken we elkaar kwijt. Rene fietst een stuk voor mij en stopt bij een tempel.
Ik schijn hem pal voorbij gefietst te zijn, hij heeft mij niet gezien en ik hem niet. Door al die brommertjes is het ook soms moeilijk om elkaar in de gaten te houden. Achteraf balen we allebei omdat we graag de tempel bekeken hadden waar een of andere afbeelding hangt van een nederlandse fietser die in 1904 Bali per fiets heeft verkend. 5 km verderop bij een afslag ben ik maar gestopt omdat ik geen idee heb of Rene rechtdoor is gegaan of de afslag heeft genomen. Ik was dan ook zeer verbaasd dat Rene na een kwartier achter mij verscheen omdat ik in de veronderstelling verkeerde dat hij ergens voor mij fietste. We verlaten de doorgaande kustweg en vervolgen onze route via het binnenland. Onderweg in een van de vele desa's waar we door heen komen stoppen we om te kijken naar een oefensessie van een gamelanorkest met een dansgroep, de danseressen zijn heel slank en sierlijk, vooral de bewegingen met de handen zijn mooi om te zien. Tegen 11.30 uur arriveren we in Lovina Beach. Lovina Beach bestaat uit 8 km lang zwart strand met allerlei accomodaties, restaurants etc. We nemen onze intrek in een mooie bungalow in een prachtige tuin met zwembaden. Hier blijven we 2 dagen. 's Middags na de lunch lekker met een boekje bij het zwembad. Wel handig dat veel accomodaties boeken hebben die we kunnen omruilen. Aan het eind van de dag, als de ergste warmte voorbij is, verkennen we de omgeving en het strand.Maandag 28 april relaxdagje. Langs het strand gewandeld en ons vermaakt bij het zwembad. Echt strandleven is hier niet. 's Avonds hebben we een wijntje gedronken bij een stranttentje en zijn hier ook blijven plakken voor het eten. Opvallend veel Nederlanders gezien vandaag, in ons complex zitten zelfs 3 nederlandse gezinnen met kinderen. De meivakantie is ook hier merkbaar.
Dinsdag 29 april verlaten we het relaxte Lovina Beach.
We willen onze hotelrekening met creditcard betalen echter het apparaat weigert dienst en we moeten cash betalen. Dat wordt dus zo meteen eerst weer geldtrekken om onze voorraad aan te vullen. De pinautomaat in Lovina Beach doet het niet. In Seririt, een wat grotere plaats waar we doorheen komen, proberen we het opnieuw. Het is even volhouden maar de 3e pinautomaat in Seririt werkt, er staat een gigarij voor dus ons geduld wordt op de proef gesteld. In Seririt regelen we tevens een bemo die ons de laatste 20 km omhoog brengt naar Munduk. Een hele mooie weg waarvan het laatste stuk behoorlijk steil is. We zijn dan ook blij dat we vervoer geregeld hebben. Munduk ligt op 800 m hoogte en ligt op een bergrichel. Zowel links als rechts heb je prachtige vergezichten. Ook vanaf ons balkon van onze accomodatie zijn mooie uitzichten op de rijstvelden en de omliggende bergen. Heel in de verte zie je zelfs de zee. Het is hier wel een stuk koeler. Na de lunch maken we een wandeling naar de watervallen. Onderweg zien we veel papaya's aan de bomen hangen, koffiebonenstruiken, bananen, etc. In dit gebied wordt veel fruit verbouwd. 's Avonds genieten we van de zonsondergang, de zee kleurt mooi oranje op.Woensdag 30 april doen we de eerste 8 km van de route wederom met een auto, een vrachtautootje in dit geval. Deze kilometers zijn nl. zeer steil, soms met stijgingen tot 20%.
Op het hoogste punt, zo'n 1300 m, laden we onze fietsen weer op en vervolgen onze weg. Reeds na 1 km houden we al een stop bij een "terrasje". Van hieruit is een mooi uitzicht op de twee lager gelegen meren, Danau Tamblingan en Danau Buyan. Vroeger was dit een groot meer maar door een vulkaanuitbarstingen zijn het nu 2 meren. We drinken hier een lekkere fruitjuice en eten wat vers fruit (salak en mangosteen) en vervolgen de heuvelachtige weg die over de rug van de berg loopt. Rechts beneden de meren en links worden veel produkten verbouwd. Deze streek staat bekend om de teelt van hortensia's, de bloemen worden veel gebruikt bij offerfeesten. Het is een heerlijk aangename fietstemperatuur op deze hoogte. Normaal gesproken moeten we altijd uitkijken voor de honden die op de weg liggen of langs de weg lopen, nu moeten we een heel stuk opletten over apen die op de weg spelen/lopen/liggen. 
Het is maar een kort tochtje vandaag en we nemen dus nog maar een koffiestop met appelgebak, heel bijzonder. Vlak voor Candikuning nemen we onze intrek in een eenvoudig bungalowtje op een soort resort dat is gelegen aan weer een ander meer, Danau Bratan. Na ons omgekleed te hebben lopen we via de tuin van het resort naar de Pura Ulun Danu. Dit is een hindoe-bhoedistische tempel uit de 17e eeuw, deels in het meer gelegen. Zoals de meeste tempels is ook deze niet toegankelijk. De omgeving rondom het tempelcomplex is erg mooi met tuinen en een bhoedistische stupa. Via de hoofdingang verlaten we het tempelcomplex en lopen naar Candikuning. We lunchen, heel toeristisch, in een restaurant met buffetlunch, busjes met toeristen worden af- en aangevoerd. Tijdens de lunch breekt er een tropische hoosbij los, we blijven dus nog maar even plakken. De rest van de middag en avond vallen er nog de nodige tropische buien. 
Na de lunch lopen we naar de botanische tuin in Candikuning. Onderweg krijgen we constant doosjes met aardbeien aangeboden, deze plaats is heel bekend om de aardbeienteelt. De botanische tuin is een heel grote tuin, 57,5 ha. Vergeleken bij de tempel waar veel toeristen waren is het hier doodstil. Wij bekijken een klein stukje van de tuin, o.a. het orchideeengedeelte en de cactuskas. De tuin heeft brede wegen, het blijkt dat de meeste mensen de tuin vanuit de auto bekijken. Niet zo raar met zo'n oppervlakte. We lopen het hele eind, zo'n 3 km, weer terug naar ons onderkomen. We hebben dan niet veel gefietst vandaag maar voor ons doen wel veel gelopen. Candikuning ligt op zo'n 1200 m hoogte en het is wederom een frisse en natte avond.Donderdag 1 mei is onze laatste fietsdag, we fietsen van Candikuning naar Kuta. De eerste 45 km gaan over heerlijk kleine en rustige achterafweggetjes, alleen maar dalen. Sommige stukken weg hebben goed asfalt maar sommige stukken zijn ook erg slecht, met veel hobbels en gaten waar we langs en omheen proberen te slingeren.
Gelukkig zijn er op deze weggetjes bijna geen auto's en de brommertjes rijden vanwege het slechte wegdek ook zeer langzaam.We hebben ontelbare tempeltjes gezien vandaag en na 15 km komen we weer tussen de rijstvelden terecht en door heel veel desa's. De laatste 15 km worden drukker, hoe dichter we Kuta naderen des te drukker het wordt. Ook in Kuta worden we via achterafweggetjes naar de achteringang van de ons welbekende accomodatie, Matahari Bungalow, geleid. Het was vandaag een lekker tochtje als afsluiting. 's Middags hebben we de fietsen ingepakt, de dozen en ook al onze achtergelaten bagage waren gelukkig nog aanwezig. Het was wel lekker fietsen de afgelopen weken met alleen maar 2 achtertasjes, lekker licht. Het regent weer gigantisch vanmiddag, weer een echte tropische hoosbui. Ook wanneer we tegen de avond naar het strand wandelen is het nog niet echt droog.Vrijdag 2 mei na het ontbijt eerst met een taxi naar het vliegveld om de administratie rondom onze ticketwijziging af te handelen bij het kantoor van Malaysia Airlines. Het is trouwens opvallend hoe druk het vanochtend bij het ontbijt was, ons bungalowcomplex is helemaal volgeboekt. 4 weken terug was het erg rustig en waren er vnl. wat oudere mensen, nu is er ook veel jongelui.
Verder geluierd bij het zwembad, boeken verkocht en een strandwandeling gemaakt.Het fietsen zit er nu definitief op. Op Bali/Lombok hebben we niet zoveel gefietst, iets van 500 km. In totaal (Australie, Nieuw-Zeeland en Bali/Lombok) hebben we de afgelopen 5 maanden 5000 km gefietst zonder ook maar een lekke band of andere pech, eigenlijk 6000 km zonder pech want we hadden natuurlijk ook al 1000 km op onze nieuwe fietsen ingefietst.
