Christchurch - Geraldine

Vanochtend maandag 28 jan. gezellig ontbeten met de andere gasten, Dave en zijn vrouw uit Dunedin. Dave is reeds met pre-pensioen maar heeft samen met 2 andere mannen een bedrijfje in windenergie en is voor zaken in Christchurch. Het grappige is dat we daags later in de krant zijn naam en zijn bedrijfje in een artikel tegenkomen i.v.m. een windenergieproject bij Christchurch. Vandaag wordt wederom, het wordt saai, een relaxed fietsdagje. We hebben besloten de hoofdroute, weg nr. 1 van Picton langs de kust naar het zuiden, te verlaten en via het binnenland verder te gaan (een zgn. scenic route). We fietsen door de Canteburry laagvlakte naar het oosten, windje in de lucht, strakblauwe lucht met voor ons in de verte de zuidelijke alpen. De laagvlakte is erg vruchtbaar, veel land- en wijnbouw.
Na 60 km. vinden we in Glentunnel een camping waar we vroeg arriveren. Kunnen we mooi een wasje draaien want dat is er in Christchurch niet van gekomen, daarna lekker in het zonnetje een krantje lezen.

Dinsdag 29 jan. is een sombere dag. De zon laat zich vandaag niet zien. We vervolgen de scenic route, een hele stille weg die geleidelijk aan omhoog loopt naar zo'n 400 m. Op deze hoogte volgt er een steile afdaling naar de Rakaia kloof en rivier. Het water van de rivier is ongewoon lichtblauw van kleur. Heel onnatuurlijk maar zowel vandaag als ook morgen komen we deze kleur water nog vaak tegen. Vanuit de kloof omhoog klimmen is kort maar errug heftig. We passeren de afslag naar Mount Hutt, het populairste ski-gebied van Nieuw-Zeeland. We laten de afslag maar links (eigenlijk rechts) liggen en vervolgen onze weg geleidelijk bergaf langs de bergrug van de zuidelijke alpen naar Mount Somers waar we een cabin nemen op de camping.

Woensdag 30 jan, nog steeds volgen we de scenic route. Lekker vlak, dit zal wel een van de laatste vlakke dagen zijn voorlopig, door het liefelijke landelijke gebied. In Geraldine, een klein stadje, blijven we 2 dagen. In dit stadje stoppen ook opvallen veel toeristenbussen voor een stop, Geraldine ligt nl. op de populaire route Queenstown-Mt.Cook-Christchurch, verder is het een rustig streekstadje. Het weer is nog steeds bewolkt alhoewel de zon zich een paar keer laat zien vandaag. We zitten aardig onder ons budget dus 's avonds lekker uit eten geweest.

Donderdag 31 jan. dagje nietsdoen. Uitslapen, uitgebreid ontbijten, boekje lezen (er liggen verschillende nederlandse boeken in de tv-kamer op de camping), internetten en 's middags misschien nog een wandelingetje maken.

Kaikoura - Christchurch

Donderdag 24 jan. verder langs de kust afgezakt onder de stralende zon met een lekker briesje in de rug, m.a.w. heerlijk fietsweer. Het verveeld nooit om langs de kust te fietsen, we zien onderweg weer veel verschillende kustvogels waar we de naam niet van kennen. Na 25 km verlaat de weg de kust, tot Christchurch gaat de weg door het binnenland wat weer de nodige klimmetjes betekent maar met de wind in de rug geeft dit geen problemen. Vroeg in de middag arriveren we in Cheviot, een klein plaatsje met een motel annex camping. Aangezien het nog steeds mooi weer is nemen we een tentsite. Na ons geinstalleerd te hebben gaan we lekker uit de wind in het zonnetje bij het zwembad zitten. De eigenaar van de camping is erg trots op z'n pool plus spa dus nemen we om hem een plezier te doen (en ons zelf ook natuurlijk) maar even een duik in het zwembad en gaan daarna heerlijk in de spa bubbelen. Glaasje wijn, nootje en een boekje maken het vakantiegevoel compleet, vooral omdat we tot nog toe de enige gasten zijn.

Vrijdag 25 jan. is een bewolkte en wat saaie fietsdag. Het landschap kan ons niet echt boeien vandaag en we hebben ook nog wind tegen. Een doortrapdagje dus. Na 60 km. houden we het voor gezien en belanden op een soort campingachtig complexje in Waipara. Het is een heel grappig complexje, er staan wat oude treinstellen op stukjes rails waarin je kunt verblijven en daartussen door staan wat tentjes. Een heel vriendelijke sfeer. We zijn wederom vroeg gearriveerd dus lekker relaxed boekje lezen en later wat eten in de plaatselijke pub. Het is weer vrijdag dus behoorlijk druk met lokale bevolking, meest boeren zo te zien. De bevolking in de dorpen in Nieuw-Zeeland is heel wat "beschaafder/ontwikkelder" dan we in Australie hebben meegemaakt. Alleen zijn ze wat moeilijk te verstaan als er op z'n Kiwi's gesproken wordt, dat engels is toch anders dan wat we op school geleerd hebben. De Kiwi's horen ook gelijk na 1 woord dat je uit het buitenland komt.

Zaterdag 26 jan. ontbijtje in de campingkeuken met eigengebakken vers brood. Over dit onderkomen in Waipara zijn we meer dan tevreden.
Het is ruim 60 km. fietsen naar Christchurch, weinig interessante drukke weg dus blik op oneindig en fietsen maar. In Christchurch aangekomen bij de VVV naar camping geinformeerd. Het blijkt dat heel Christchurch en omgeving compleet vol zit i.v.m. een concert van Bon Jovi en een concert van Joe Cocker. Volgens de VVV kunnen we maar het beste onze tent ergens ver buiten Christchurch in een nationaal park neerzetten. Dit is natuulijk niet de bedoeling. Gelukkig hebben we nog een adresje van een fietsvriendelijk guesthouse met Nederlandse eigenaren aan de rand van Christchurch (gekregen via de informatiebrochure van ons reisbureau Asian Way of Life). Gebeld en gelukkig ze hebben nog net 1 kamer vrij. Bij aankomst blijkt dat de nederlandse eigenaren sinds 2 maanden naar Nederland teruggekeerd zijn en dat het guesthouse nu een B&B is dat geleid wordt door een Aussie-familie, ze hebben beiden wel nederlandse ouders.
Er is een goede busverbinding met het centrum van Christchurch dus 's avonds met de bus naar de stad om een hapje te eten.

Zondag 27 jan. zijn we verwend met een heerlijk ontbijt. De familie biedt aan om ons aan het eind van de middag wat van de omgeving van Christchurch te laten zien in de auto. Dat aanbod slaan we niet af natuurlijk. Maar eerst gaan we, wederom met de bus, Christchurch in. Christchurch is een stad die erg engels aandoet, mooie oude gebouwen en heel veel parken, een botanische tuin en de rivier de Avon die dwars door de stad stroomt. Op deze rivier wordt veel met bootjes (waterfietsen, kano's, gondels) gevaren.
Vandaag is de laatste dag van een meerdaags festival, vnl. straattheater op verschillende terreinen in de stad. Een beetje Noorderzon-achtig met stalletjes met eten en drinken en natuurlijk de acts. Gezellig om zo op een zonnige zondag de stad te verkennen. Voor we het weten moeten we op een holletje naar de bus vanwege onze afspraak voor de sightseeing toer. Eerst nog wat gedronken in de tuin met een nieuw stel gasten wat net gearriveerd is en daarna met de auto erop uit naar de heuvels rondom Christchurch. De weg is behoorlijk steil en de uitzichten op Christchurch, de meren en de zee zijn geweldig. Het is wel lang geleden dat het echtpaar dit tripje zelf gemaakt heeft dus voor hun was het tochtje soms ook verrassend.
Tegen halfnegen arriveren we weer in onze B&B en zijn toen snel op ons fietsje gestapt om nog een hapje in de buurt te eten. We konden ook eventueel met de familie meesnacken (o.a. oerhollandse bitterballen) maar aangezie we vandaag op het ontbijt na amper gegeten hebben lijkt ons dit niet zo'n goed idee (helaas).

Picton - Kaikoura

Vrijdag de 18e inderdaad de dingen gedaan die we moesten doen (zie vorige artikel). Visum was klaar gelukkig.

Zaterdag de 19e jan. eerst beiden naar de kapper geweest (hadden we gisteren geen zin in), Rene naar de barber en Geke naar de hairdresser. De hairdresser was ongeveer 3x zo duur als de barber. Maar goed, we zijn netjes gekapt aan boord van de ferry gegaan die ons van Wellington op het Noorder-eiland naar Picton op het Zuider-eiland brengt. Lekker in het zonnetje op het dek gezeten, het hoofd wel een beetje verbrand nu er niet meer zoveel haar op zit. Het is een hele mooie overtocht, vooral het laatste uurtje die door de Queen Charlotte Sound gaat (zie foto), deze Sound is onderdeel van de grote Marlborough Sounds, een soort fjordengebied. Links en rechts groen beboste heuvels met inhammen en prachtige baaien. Het zeewater heeft allerlei tinten groen en blauw.
In Picton aangekomen inkopen gedaan, camping opgezocht en potje gebrouwen. Het is voor het eerst deze vakantie dat het tentenveldje vol is. Vandaag was een prachtige zonnige dag, wel veel wind maar de overtocht was toch redelijk rustig.

Zondag 20 jan. beginnen we eindelijk echt met onze fietstocht over het Zuidereiland. Voor Rene voelt het zelfs of onze vakantie nu pas echt begint. De fietstocht is gelijk een test om te kijken hoe zwaar een heuvel met een normaal pijltje is en hoe zwaar een vetgedrukt pijjltje is. We hebben nl. als leidraad een duitstalig boekje met een fietsroute met mooie gedetaileerde hoogteprofielen. Onze route bevat dus heeeeeel veel pijltjes. Verder bevat het boekje ook nog nuttige info over overnachtingsmogelijkheden, winkels, etc.
De tocht van vandaag is voor Nieuw-Zeelandse begrippen vrij vlak en voert langs de oostkust naar het zuiden, links af en toe de zee en rechts geelbruine heuvels (de heuvels zijn begroeid met dor gras, 's avonds lees ik in een boerenmaandkrantje dat het voor de tijd van het jaar veel te droog is). In dit gebied zijn veel wijnplantages, de grond schijnt hier erg vruchtbaar te zijn en dit gebied is een van de belangrijkste wijnproducerende regio's van Nieuw Zeeland. Verder is er veel fruitteelt en op het eind van onze dagetappe, vlak voor Ward, zijn er zoutvelden die in het zonlicht mooi rose oplichten. Al met al een mooie, wederom zonnige, tocht. Helaas wel wat druk op de weg, vooral in het begin.
In Ward, een gehucht bestaande uit een motel, een gesloten cafe, gesloten tankstation en dat was het dan wel, een tentplaats bij het motel genomen. Heel goedkoop (15 dollar, een dollar is ong. 50 ct). Er zijn wel geen kookfaciliteiten maar die hebben we zelf bij ons en je hebt een prive douche met toilet en zelfs handdoeken. We zijn dan ook de enige gasten.

Maandag 21 jan. wederom een mooie nog steeds vrij vlakke etappe verder langs de rotsachtige oostkust naar beneden. Het strand wat we sporadisch zien is grijs/zwart van kleur. De weg is een stuk rustiger dan gisteren, wel worden we af en toe de berm ingedrukt door een vrachtauto maar meestal is er een vluchtstrook langs de weg. Wat we wel missen zijn de vele harde vogelgeluiden van de kaketoe's, lachvogels, en andere exotische vogels. Die geluiden en vogels maakten Australie toch wel bijzonder. We zitten duidelijk in een ander klimaat, veel dennebomen, yucca's en zelfs wilgen.
De laatste 20 km. hebben we ontzettend veel pelsrobben gezien die op de rotsen voor de kust liggen te zonnebaden, aan het spelen en zwemmenzijn. Bijzonder om dit van zo dichtbij (soms op nog geen meter afstand) te zien en te ruiken!! Ook zijn er veel stalletjes langs de weg waar gekookte kreeften worden verkocht (zie foto).
In Kaikoura aangekomen boeken we 3 nachten een plekje op de camping. Kaikoura is een erg toeristisch plaatsje (alhoewel we het idee hebben dat de echte vakantiepiek al geweest is gezien de vele motels met vacancy). De meeste mensen komen hier naartoe om naar de walvissen te kijken die hier enkele kilometers voor de kust zwemmen. Met een boot ga je de zee op, de boot heeft een hydrofoon aan boord die de geluiden van de walvis opvangt als ze op jacht zijn naar reuze-octopussen. Als het signaal is opgevangen vaart de boot naar de plek waar de walvissen opduiken om adem te halen. De walvis blijft zo'n 10 minuten boven water. Ook wij gaan zo'n walvisvaart boeken.
Het weer is vandaag erg warm en klammig en ook de avond is erg zwoel. Dus lekker buiten op een terras gegeten met uitzicht over zee.

Dinsdag 22 januari begint de dag met storm maar ons tentje houdt zich goed. Alle walvisvaarten zijn vanwege de storm afgelast. We boeken een tocht voor morgen in de hoop dat de storm gaat liggen. We brengen de dag door met wasje doen en een wandeling maken. Lekker relaxed. Het mag dan wel stormen maar de temperatuur is nog steeds erg aangenaam en de aangekondigde regen laat zich niet zien.
's Avonds gezellig in de campingkeuken gegeten waar we aan de praat komen met 2 nederlandse boys die net voor 600 dollar (300 euro) een auto gekocht hebben in Christchurch (ca. 200 km. verderop). Dit was hun eerste tochtje vandaag en ze hadden vandaag al 2x stil gestaan met een kokende motor. Dat belooft niet veel goeds. 's Avonds toch nog een dikke bui maar dat was het dan wel met de aangekondigde regen. Geke sprak bij de visboer nog een mevrouw die in Christchurch woont en volgens haar is het al vanaf november mooi weer. Hopenlijk blijft dit ook de komende maanden zo.

Woensdag 23 januari miezerregen in de ochtend maar al gauw trekt de lucht open en de storm is inderdaad gaan liggen. Vandaag dus de walvistocht en ja, we hebben een walvis gezien. Alles gaat heel officieel, inchecken, veiligheidsfilmpje en dan mogen we de boot op. Gedurende de tijd dat de boot vaart mag je niet aan dek komen en dat is maar goed ook. De golven zijn helemaal niet zo hoog (1 meter) maar de boot klapt erover, een kermisattractie is hier niets bij. Af en toe is het gewoon een vrije val. Onderweg veel zeevogels gezien, o.a. albatrossen. Heel mooi om te zien hoe deze vogels op de luchtstromen zweven. Een paar keer hebben we voor niets stilgelegen maar uiteindelijk wordt er een walvis gevonden. Een groot gevaarte, 14 meter lang, een tiener. Een volwassen potvis kan 18 meter worden. Imposant als hij spuit en het mooiste is natuurlijk als de walvis onderduikt en als laatste zijn staart de hoogte in gaat en in de zee verdwijnt. Daarna nog heel veel dolfijnen gezien, springend, buitelend, salto's voor en achterover. Hier kun je wel uren naar kijken maar helaas moet de boot weer terug voor de volgende groep. Rene heeft erg z'n best gedaan om foto's te maken maar dat valt niet mee.

Nieuw Zeeland - Wellington en omgeving

Gisteren, zondag 13 jan., zijn we naar het vliegveld gefietst om onze fietsen in te pakken, dat kost altijd enige tijd. De fietsen hebben we, samen met de bagage in het bagagedepot achtergelaten en met de bus zijn we weer teruggekeerd naar Sydney. Zijn in Chinatown geweest en we hebben de Chinese Garden bewonderd. Deze tuin is heel mooi aangelegd tussen de wolkenkrabbers, echt een rustpunt in de stad (zie foto).

Maandag 14 jan. hebben we ons verslapen, de telefoonwekker ging niet af. Dit komt wrs. omdat Geke afgelopen nacht om 03.00 uur een SMS-je kreeg van Ellen Ziengs met de intrigerende tekst "Gerard Joling" (achteraf bleek dit SMS-je natuurlijk bestemd voor de zus van Ellen die ook Geke heet). Dus dat werd op een holletje naar de boot die om 06.00 uur ging en die we natuurlijk net misten. Maar we waren desondanks toch ruim op tijd op het vliegveld waar het inchecken de nodige tijd kostte. De incheckmeneer begon gelijk over overgewicht, volgens hem mochten we maar 20. kg bagage meenemen. Dat klopt natuurlijk niet want op internet stond dat als je de fiets meeneemt dat je 10 kg extra bagage meemag. Na een check bleek gelukkig dat wij gelijk hadden. Ook was het ticket van Rene niet in orde, het woordje "van" ontbrak bij zijn naam en dat mag natuurlijk niet. Het was trouwens een erg aardige meneer, die uitgebreid een praatje maakte over onze fietsreis, waar we geweest waren, wat we gingen doen terwijl er een giga-rij achter ons stond. Gelukkig begon hij niet weer over overgewicht want we hadden nog steeds 7 kg teveel aan bagage.
De vliegreis verliep voorspoedig, voor we het wisten stonden we na 3,5 uur op het vliegveld van Wellington. De landing was wel erg heftig, het vliegtuig schommelde vreselijk en we vlogen vlak boven zeek aan. Niet echt prettig.
De controle van de bagage viel mee, alleen de tentzak werd meegenomen voor nader onderzoek. We kregen deze na enige tijd terug met het compliment dat de tent mooi schoon was. Rene z'n poetswerk is dus niet voor niets geweest.
Tot onze verrasssing bleek er een fietsroute vanaf het vliegveld naar Wellington te zijn. Dus dat is makkelijk, we hoeven alleen maar de fietsbordjes te volgen. Er staat wel een heftige wind, zo erg hebben we het nog niet meegemaakt. Dit verklaart het hevige schommelen van het vliegtuig bij de landing.
Rene heeft via internet weer een mooi centraal gelegen hotel geboekt. Mocht iemandooit een hotel willen boeken via internet, kijk dan op wotif.com. Dit is een last minute site van beschikbare hotelruimte over de hele wereld (de grote steden) met grote kortingen.
Wellington is tegen een heuvel aangebouwd en heeft de grootste haven van Nieuw Zeeland. Gelukkig ligt ons hotel in het vlakke deel. Na ons geinstalleerd te hebben de stad ingelopen om een hapje te eten.

De volgende dag, dinsdag 15 jan., is eer een regeldagje. Papieren invullen voor visumaanvraag voor Indonesie, Rene moet op de pasfoto want die is hij vergeten, allerlei zaken moeten gekopieerd worden en toen op zoek naar de Indonesische ambassade. Deze ligt in het bovendeel van Wellington. Heel lui zijn we met het kabeltreintje steil omhoog gegaan. Geheel tegen onze verwachting in verliep alles heel vlotjes en binnen 5 min. stonden we weer buiten. Visum maken duurt 3 dagen dus vrijdag gaan we weer heen.
Via de Botanische Tuin, die heel mooi tegen de helling is aangelegd, lopen we weer terug naar het centrum. Onze volgende missie is nl. inkopen doen (gasflesjes, 2e-hands boek over Nieuw Zeeland, levensmiddelen, toiletartikelen, etc.). We hebben nl. alles achtergelaten in Sydney i.v.m. ons overgewicht.
En toen was de dag alweer om, het lijkt niet veel maar in ons vakantietempo ben je hier dus de hele dag mee bezig.

We willen niet tot vrijdag in Wellington blijven dus woensdag 16 jan. zijn we om de baai gefietst naar een camping in Lower Hutt met de mooie naam Seaview. Deze camping ligt dus midden in een industriegebied wat Seaview heet, weinig view op de sea dus maar verder een prima camping. Nadat we ons tentje opgezet hebben hebben we via een erg mooie weg langs de kust de rest van de baai afgefietst. Vooral de laatste 20 km zijn erg mooi, via een onverhard pad langs de kust met rechts de zee en links rijst de heuvelrug pal naast je. Heel ruig allemaal. We fietsen tot het pad niet verder gaat en komen dan dezelfde weg weer terug. Het klinkt misschien saai dezelfde weg terug maar de omgeving is echt prachtig. Op de terugweg de eerste pinquins gespot.

Ook vandaag, 17 jan., is het net als gisteren een stralende dag. We doen vanochtend rustig aan, uitgebreid ontbijtje bij de tent met een krantje. Tegen twaalven zijn we op de fietst gestapt. Gisteren hebben we het beoogde rondje niet afgemaakt (zijn dezelfde weg teruggereden) omdat we in tijdnood waren en we geen idee hadden of dat wat we wilden wel kon. Dus vandaag doen we een nieuwe poging in omgekeerde richting. De tocht voert door het binnenland, eerst naar Wainuiqmata, dat we via een flinke steile klim bereiken (ligt op 238 m hoogte, vanaf zeeniveau in 2 km. overbruggen). Op de top, nog voor het dorp, eerst nog naar een uitzichtspunt gelopen, het is heel helder weer dus we hebben een mooi uitzicht over de baai op Wellington. Wat opvalt is dat we veel bordjes zien met de waarschuwing dat er gif gestrooid is en klemmen gezet zijn ter bestrijding van de possum en de ratten. We vinden het bijzonder dat er in een natuurpark met gif gestrooid wordt.
Vanaf Wainuiqmata gaat de weg langzaam dalend (20 km lang) naar de kust door een hele mooie vallei. Links en rechts de heuvels en daartussen de weg en de rivier met af en toe een huisje. De weg is heel stil wat ook wel logisch is omdat ook dit een doodlopende weg is. Volgens de kaart die we van dit gebied hebben is er vlak voor we bij de kust komen een pad die over de heuvelrug leidt naar het eind van de onverharde weg waar we gisteren op gefietst hebben. We weten niet zeker of we dit pad mogen volgen maar we tillen de fietsen maar over het hek en beginnen aan de beklimming. Vanaf de top van de heuvel vreselijk mooie vergezichten, links de vallei waar we vandaag komen en rechts het vervolg van de asfaltweg met in de verte de zee (zie foto). We gaan over de top en dalen/lopen de heuvel af. Geke krijgt zowat een doodschrik als ze plots een stier ziet, voor de zekerheid trekt ze haar rode fietshempje maar even uit. Beneden aan de heuvel staan in de verte ook nog wat stieren, dus gauw de fiets weer over het hek getild en over de ons wel bekende weg teruggefietst naar de camping. Het is heel helder weer en ik (geke) heb vandaag geen zonnebril op, dit maakt de terugweg nog mooier dan gisteren, de kleuren en contrasten zijn nu og duidelijker.
Tegen zessen zijn we weer terug op de camping. We pakken ons tentje op en fietsen weer naar Wellington waar we nog 2 nachten een hotel hebben.

Morgen, vrijdag 18 jan. , wordt weer een regeldagje met een bezoek aan de ambassade, kapper, boekenwinkel om een 2-hands nederlands boek te kopen, internetten en als er nog tijd over is een bezoek aan het Nieuw Zeeland Museum. Als we de boeken mogen geloven is dit het mooiste en grootste museum van Nieuw Zeeland en is 1 dag te kort om alles te zien. Aangezien we over ca. 2 maanden weer terugkomen in Wellington gaan we nu voor een korte impressie en op de terugweg nemen we wat meer tijd voor het museum, toegang is gratis nl.

Vrijdag 19 jan. nemen we dan de boot naar Picton over de beruchte Cook Strait, het schijnt hier aardig te keer te kunnen gaan als het waait en sinds we in Nieuw Zeeland zijn waait het iedere dag erg hard.

Sydney

Zondag 6 januari tent opgepakt en naar Richmond gefietst, lekker tochtje merendeel bergaf. In Richmond motel opgezocht en de volgende dag, maandag 7 jan. met de trein naar Sydney gegaan. De treinen in Australie zijn heel goedkoop en buiten de spits kan de fiets altijd gratis mee. Er is wel niet altijd een aparte ruimte voor de fiets. Nu nemen we ook bijna een hele coupe in beslag met onze 2 bepakte fietsen maar het is vakantie dus het is niet echt druk in de trein.

In Sydney aangekomen naar de haven gefietst en de ferry naar Manly genomen. Het huis van Annetta en Hans hebben we na enig zoeken gevonden en ook de sleutel was even zoeken maar nadat we de juiste buren gecontact hadden is ook dit goed gegaan. Annetta en Hans wonen heel mooi, vlak bij het strand, een kwartiertje lopen naar de ferry naar Sydney. De ferry doet er 30 min. over, een mooi tochtje en dan sta je in het centrum van Sydney.
Op Manley Beach wordt veel gesurfd en gebeachd (Herman hier moet je toch eens heen), het ziet er allemaal erg sportief uit. Het is wel druk op het strand maar het is dan ook hoogseizoen.

De dagen in Sydney brengen we verder door met het schoonmaken van de fietsen, fietstassen, tent, schoenen etc. De controle op het vliegveld van Nieuw Zeeland schijnt op dit gebied erg streng te zijn, net als in Melbourne.
Verder natuurlijk verschillende keren naar Sydney (sightseeing en terrassen), wandelen in Manley, inpakmateriaal (bubbeltjesplastic) voor de fietsen regelen, naar het strand gaan (wel een halve middag) en vooral genieten van het feit dat je weer eventjes in een huis woont. Dat is wel erg fijn.

Australie zit er weer bijna op, we hebben ruim 1600 km gefietst, gezien de grootte van dit land is dit natuurlijk helemaal niets. Maar we vonden het een mooie gevarieerde tocht en een leuke manier om kennis te maken met Australie. We beseffen natuurlijk wel dat we het "echte" Australie, de leegte, aboriginals etc. niet meegemaakt hebben (wel veel verhalen over gehoord ondertussen) maar we kijken toch met een goed gevoel terug op de afgelopen weken en we hebben veel zin in Nieuw-Zeeland.

Katoomba

Dinsdag 1 januari, ons traditionele nieuwjaarsritje bestaat vandaag uit een tocht van Bathurst naar Lithgow, 65 km. I.v.m. het warme weer om 06.00 uur opgestaan en om 08.00 uur zitten we weer op ons fietsje. De route gaat over de highway, dit blijkt gewoon een 2-baans weg te zijn met af en toe een 3e rijbaan links of rechts als inhaalstrook. Omdat het nieuwjaarsdag is is het vooral in het begin zeer rustig. Het landschap om ons heen wordt bergachtiger en bosrijker, de weg klimt geleidelijk. Erg prettig fietsen kortom. Bij een benzinestation koffiestop gehouden, kregen nog nuttige tips van een Aussie die ook in zijn vrije tijd wel fietst over een route naar Sydney.
In Lithgow wilden we op de camping overnachten maar alvorens hierheen te rijden zijn we eerst langs het station gereden. We willen morgen nl. met de trein naar Katoomba, het grootste dorp in de Blue Mountains. Op het station bleek dat we nog vandaag met de trein meekonden, dus dat hebben we maar gedaan. Het boemeltochtje was erg mooi door de Blue Mountains, 50 min. over 60 km, mooie uitzichten.
De camping in Katoomba ligt ergens beneden in het dorp, we moesten 2 zeer steile hellingen af. Dat wordt nog wat als we hier weer vertrekken. In Katoomba blijven we 4 nachten. Nadat we ons tentje opgezet hebben wandelen we weer de steile hellingen op om een hapje te eten bij de pizzeria.

2, 3 en 4 januari zijn we dus in Katoomba gebleven. Het is hier erg toeristisch, de camping is vol maar het is niet vervelend, wel gezellig. We brengen de dagen door met het maken van hele mooie wandelingen, veel klimmen/dalen. De Blue Mountains bestaan vnl. uit regenwoud, veel watervallen. Het is een gigantisch nationaal park, een oerbos. Het merendeel van de Blue Mountains is onbegaanbaar, alleen de rand van het gebied is toegankelijk. Vooral de 2e dag veel gewandeld, o.a. via de 3 Sisters (3 rotsblokken), we zijn de Giant Stairs afgedaald, 900 treden (deels via trappen, deels tredes in rotsen uitgehouwen), heel erg steil allemaal met hele mooie uitzichten. Het regenwoud is donker en somber en indrukwekkend hoe stil het er is en hoe hoog de bomen zijn. Veel eucalyptusbomen met witte stammen, terpentinebomen en varens en heel veel lianen in allerlei vreemdsoortige vormen. We hebben op de bodem van de vallei rondgewandeld en van daaruit via de Scenic Word een wandeling over vlonders gemaakt langs de oude kolenmijnen. Daarna zijn we met de kabelbaan weer 300 m omhoog gegaan. Opvallend dat de meeste mensen kiezen voor gemak, met een treintje naar beneden, via de vlonders naar de kabelbaan en weer omhoog. Terwijl juist de wat verder afgelegen paden veel mooier zijn om te bewandelen.
We hebben 2 avonden op de camping gekookt, vooral 2 jan. was erg gezellig,veel mensen die gebruik maken van de campkitchen en dus ook veel aanspraak. We verbazen ons er steeds weer over hoe de Aussies en toeristen gebruik maken van de electrische bbq's. Grote dikke lappen vlees, meest rundvlees, worden erop gelegd, het merendeel komt er zwart weer af. Het kan ook anders hebben we wel gezien, maar dat is maar sporadisch. Wij houden het voorlopig maar bij ons gasbrandertje en brouwen ons gebruikelijke maaltje, pasta/rijst/noodles met veel groente en af en toe wat vlees/vis erdoor.

De tentstok van de voortent is plotsklap gebroken, heel vreemd. We gaan naar de campkitchen om te koken en komen terug en de tent heeft opeens een andere vorm. Rene heeft de tentstok profisorisch gemaakt maar we kunnen natuurlijk niet nog 4maand met een kapotte tentstok doorfietsen.

Donderdag 4 januari is het weer inmiddels omgeslagen, af en toe een bui en een stuk kouder. We gebruiken vandaag dan ook maar voor een wasje en een paar uur internet. Kunnen we eindelijk onze weblog bijwerken en mail beantwoorden en wat dingen uitzoeken. Zijn nog naar de bioscoop geweest om film te bekijken over het ontstaan van de Blue Mountains en over de verscheidenheid van de flora en fauna. Film werd vertoond op een gigagroot halfrond scherm waardoor het net is of je midden in de film zit.
s'Avonds gegeten in een bruin cafe, een oud bankgebouw. Het was net of we in Groningen in een eetcafe zaten, alleen wel rookvrij natuurlijk.

Vrijdag 5 januari, alleen maar regen, regen, regen. Gezellig ontbeten in de campkitchen met een fietsstel uit Hengelo die al een halfjaar onderweg zijn en nog een halfjaar te gaan hebben. Denken we dat wij een lange vakantie hebben. Rene heeft een kleine verkenningstocht gedaan en we komen tot de conclusie dat fietsen vandaag niet verstandig is i.v.m. de vele regen en daardoor gladde wegen en het slechte zicht. Wat een verstandig besluit van ons. Dus nog maar een dag doorgebracht in het internetcafe, krantje gelezen, internetten natuurlijk en maar eens de spulleboel over Nieuw-Zeeland doorgenomen, dat komt toch ook dichterbij.

We zijn eergisteren trouwens gebeld door Annetta uit Sydney, wanneer we die kant opkomen.Zij gaan vandaag op vakantie en komen pas terug als wij al weer uit Sydney zijn vertrokken. Wel jammer. Gelukkig kunnen we wel in hun huis en dat is wel een prettig vooruitzicht.

fotorapportage

Bij de tent van de Hengeloers in Katoomba.





Onderstaand 2 foto's van de Blue Mountains, Geke op de fiets + landschapsfoto op weg naar Bathurst, zicht op Melbourne, Kerstgroet (PS: nog bedankt voor de vele goede kerst/oud en nieuw wensen), nog 2 foto's van de 12 apostelen en Geke met haar charmante vliegenetje.

Kerst - Oud en Nieuw

Dinsdag 25 dec., 1e kerstdag, Melbourne by bike gedaan. Eerst naar de Docks gefietst, een havengebied met veel terrassen, die merendeels dicht waren natuurlijk. Daarna via de Southbank langs de rivier de Yarra gefietst. Langs de hele rivier veel picknickende/barbequende families, dit is de manier voor de Aussies om 1e kerstdag door te brengen. Daarna via het Albert Park naar het strand van St. Kilda gefietst. Het is erg druk aan het strand maar helaas zijn de strandtenten dicht. 's Avonds naar de Docks gelopen en er was zowaar nog ruimte in een Indiaas restaurant voor onze kerstmaaltijd.

Woensdag 26 dec., 2e Kerstdag, hier Boxing Day. De hele dag in de trein gezeten van Melbourne naar Goulburn. In Goulburn camping opgezocht, boodschappen gedaan. Wel makkelijk, de supermarkten zijn 2e kerstdag gewoon open. Toen ik om 20.00 uur uit de supermarkt kwam was het al haast donker. Een rare gewaarwording maar we zijn een stuk noordoostelijker gereist vandaag dus het is hier gewoon een uur vroeger donker. Even aan wennen.

Donderdag 27 dec. wakker geworden met onweer en regen. Eerst maar eens de VVV bezocht, we hebben nl. geen enkele info over dit gebied maar we worden niet veel wijzer bij de VVV. Dus tegen twaalven maar op de fiets gestapt. Heuvelachtig landschap. We fietsen vandaag naar Taralga, een historic town volgens de kaart. Historic Town houdt in dat er een paar gebouwen ouder dan 100 jaar staan. Taralga blijkt om 930 m. te liggen, dit hadden we niet echt in de gaten dat we zo hoog zaten. Bij aankomst worden we overvallen door een giga onweersbui, er is geen camping dus nemen we maar een hotel. We komen erachter dat we vergeten zijn geld te trekken in Goulburn maar gelukkig accepteert het hotel creditcards. Omdat we bijna geen geld meer hebben besluiten we onze route te verleggen en morgen naar Crookwell te fietsen, een groot dorp waar vast wel een bank is.

Vrijdag 28 dec. fietsen we een groot deel over gravelweg, de komende dagen zal dit nog meer gebeuren. Het gebied waar we nu zijn heet Upper Lachlan, een hele lege streek met veel landbouw en veel stukken onverharde weg en ook erg heuvelachtig zal blijken. Vandaag is een warme dag en we zijn blij dat we op de camping in Crookwell wat schaduw hebben.

Zaterdag 29 dec. Een zware dag vandaag en ook weer erg warm en nog veel meer heuvels ook. Een paar heuvels zijn erg steil, 17% volgens de hellingsmeter van Rene. Dat werd dus echt een "push"-bike tocht. Omhoog duwen i.p.v. fietsen. Gelukkig zijn de stukken gravel altijd goed te fietsen. In Tuena, een gouddelversgehucht, is een free camping. Dat het free is is begrijpelijk, toilet is onverlicht, erg handig als het donker is, en zowel het toilet als de douche zijn ver verwijderd van het tentenveldje en ook nog eens ver verwijderd van elkaar. Tuena is sowieso een vreemd gehucht, er is nog een rommelig heuvelig terrein met vaste staanplaatsen, het ziet er niet uit wat daar staat en de mensen zien er ook niet uit. Rene komt nog aan de praat met een oude gouddelver. 's Avonds in de plaatselijke kroeg/hotel gegeten en ons verbaasd dat er niet 1 normale aussie rond liep.

Zondag 30 dec. I.v.m. de hitte zitten we om 08.00 uur al op de fiets. Het is de afgelopen dagen dik boven de 30graden geweest en in dit heuvelachtige terrein ga je dit wel voelen. We willen naar Bathurst fietsen maar helaas zullen we dit op de fiets niet halen zal blijken. Rene heeft het zwaar vandaag en het is ook zwaar. Na een heftige klim volgen er nog vele zware kilometers over gravel. I.t.t. afgelopen dagen is de gravelweg nu constant omhoog en dit nekt ons in combinatie met de hitte. In Tunkey Creek, we hebben inmiddels 30 km. gefietst, nemen we een lange pauze, eten wat en besluiten toch maar verder te fietsen. Het is nog maar 13.00 uur. Volgens de barkeeper wordt de weg ook minder steil. Maar na 10 km is het "op" bij Rene, veel krampen in de benen, dat fietst niet echt. Gelukkig stopt er een "farmwife". Onderweg gebeurt het wel vaker als we even stoppen om wat te eten of te drinken dat auto's stoppen om te vragen of alles goed gaat. Nu ging het dus niet goed. De Farmwife Melany, besluit om hulp voor ons te regelen. We mogen van haar niet verder fietsen, zij woont vlakbij en is zo terug met een vrachtauto om onze fietsen op te laden. "Niet ver" is in Australie wat verder dan wij in Nederland gewend zijn maar na een halfuurtje komt ze inderdaad weer met een vrachtwagentje aangereden, fietsen achterop geladen en weer terug naar de boerderij gereden. Daar de fietsen in een andere auto geladen, een soort Landrover, en toen naar Bathurst gereden, 40 km. verderop. Zij was zelf ook op weg naar Bathurst toen ze ons te hulp schoot. Erg gezellig zo'n autoritje, we zijn veel te weten gekomen over de omgeving en geschiedenis van Bathurst. Het blijkt dat het groene landschap niet normaal is voor deze tijd van het jaar. Het zou hier nu gewoon bruin en dor moeten zijn. Naast dat Melany "farmwife" was is ze ook nog lerares op 3 verschillende scholen in Bathurst en omgeving en door de week woont ze dan ook gewoon in een apartementje in Bathurst. Omdat ze door al dit gedoe met ons zelf te laat is om in Bathurst nog cadeautje te kopen voor haar schoondochter die jarig is (het doel van haar reis naar Bathurst) laat ze ons nog het racecircuit zien. Schijnt erg bekend te zijn in Australie, en ik moet zeggen het is een mooi circuit waar we helemaal over gereden hebben. Circuit ligt boven op een heuvel dus we hadden mooi uitzicht op de omgeving. We zijn keurig voor een motel afgezet en we blijven hier 2 dagen om wat uit te rusten.

Maandag 31 december, oudejaarsdag, rustig aangedaan. Het is veel te warm om iets te doen. In Melbourne schijnt vandaag het zomerrecord van 43 graden te worden bereikt. Hier is het gelukkig wat koeler. Getracht mail te checken en beantwoorden, dit is de 1e mogelijkheid na Warnnambool. Mail lezen lukt nog net maar versturen ho maar, vreselijk traag dus daar stoppen we maar mee. Wachten tot de volgende mogelijkheid.
's Avonds bij de Griek gegeten, op TV vuurwerk Sydney bewonderd en dat was oudejaar.

Warrnambool - Melbourne

Zaterdag 22 dec. Het weer is erg onaangenaam. Het stortregent en storm, is de afgelopen nacht begonnen. Op de TV zien we noodweerbeelden van overstromingen en stormschade. Een Christmasgift volgens de kranten voor de boeren maar voor de gewone toerist niet prettig. Maar met onze regenbroeken/regenjassen/regenschoenen trekken we er toch op uit. Eerst naar het strand om de zee te zien en koffie te drinken in een "strandtent" met uitzicht op zee. Dat is voor het eerst dat we zo'n gelegenheid zien. Daarna naar de VVV voor info over onderdak in Melbourne en naar het station om treinkaartjes te kopen. We hebben nl. besloten maandag 24 dec. met de trein naar Melbourne te reizen, hier 2 dagen te blijven en vervolgens de trein richting Sydney te nemen. Goulburn wordt dan ons eindstation.
Zondag 23 dec. is het weer droog en komt zowaar de zon erdoor, nog wel een harde wind. Lange wandeling gemaakt. Warnnambool is een vrij grote plaats met veel winkels etc. Wel gezellig, vooral omdat iedereen natuurlijk druk is met de laatste kerstinkopen.

Maandag 24 nemen we dan de trein naar Melbourne, fietsen kunnen zo met bagage en al in een soort veewagen gereden worden. Lekker makkelijk. De treinreis duurt ruim 3,5 uur. We hebben gereserveerde plaatsen, dit schijnt gebruikelijk te zijn. Er wordt nl. omgeroepen dat er een wagon is voor reizigers die niet gereserveerd hebben, de trein is nl. vol. Dit heeft wrs. ook met de kerst te maken.
We hebben een hotel even buiten het centrum van Melbourne, maar het centrum is gelukkig wel op loopafstand.
Kerstavond op straat gevierd. Eerst naar Crown Plaza, een soort vermaakcentrum, waar we een of andere "kerstvoorstelling" bewonderd hebben die elk halfuur plaatsvindt. Daarna via de Southbank met z'n vele eetterrassen naar Federal Square. Een soort Grote Markt in Groningen maar dan met hele moderne futuristische gebouwen om het plein (zie ook vorige artikel over Melbourne). Op een groot scherm wordt een kerstshow uitgezonden vanuit Sydney. Iedereen zit op de grond om dit te aanschouwen, sommigen op stoeltjes, in dekens gehuld (het is niet zo warm). Ook veel kinderen. Om 23.45 wordt het laatste hokje van een hele grote Adventskalender feestelijk geopend door een soort pantomine voorstelling in de lucht voor de adventskalender. Erg grappig, een beetje Noorderzonachtig.

Great Ocean Road vervolg

Woensdag 19 dec. worden we wakker met regen. Tegen halftwaalf op de fiets gestapt. We moeten eerst 12 km omhoog klimmen naar Lavers Hill, een mooie ruste weg door een open landschap. Vanaf Lavers Hill heerlijke afdeling terug naar de kust. In Princetown overnacht op een mooi gelegen kleine camping annex foodstore/grocery. Hele aardige eigenaren, stikte er alleen van de vliegen. 's Avonds onweer wat we bewonderd hebben vanaf een sofa op de veranda van een cabin die niet verhuurd was, heel relaxed.
Verbazingwekkend hoe rustig het nog steeds op de campings is.

Donderdag 20 dec. na een lekker ontbijtje bij de "campingcafe" weer een dagje sightseeing op de fiets. Veel gezien, weinig gefietst. Heel bijzonder om al in de verte bij de 12 Apostelen te zien hoeveel mensen daar lopen terwijl de weg zo rustig is. Ons fietsje ook maar geparkeerd en de 12 Apostelen bewonderd en ook het even verderop gelegen Lord Ard Gorge uitgebreid bewonderd. Je kon hier ook goed wandelen naar andere uitzichtspunten wat we dan ook allemaal gedaan hebben. Na nog wat andere uitzichtspunten onderweg bewonderd te hebben komen we eindelijk aan het eind van de middag aan in Port Campbell, we zijn dan ook wel toe aan een koffie plus wat lekkers. Na deze opkikker fietsen we naar Petersborough naar de camping.

Vrijdag 21 dec. fietsen we het laatste stuk van de Great Ocean Road, vnl. door het binnenland. We beginnen nog wel aan de kust met een mooi uitzicht op de Bay of Islands maar daarna is het gebeurd en gaan we via een vlakke weg, wel lekker weer eens vlak, het binnenland in. Veel grazende koeien en graanvelden. Wel even wat anders. Via een achterafweggetje fietsen we na 50 km Warrnabool in, de eerste grote stad sinds Melbourne. Het weer is inmiddels omgeslagen, bewolkt en ook wat regenachtig. We nemen dan ook maar een cabin op de camping en blijven hier 2 of 3 nachten. Moeten nog een planning maken hoe verder te gaan.
De Great Ocean Road zit er op, zeker de moeite waard geweest!!

En dan nu het verslag van de great ocean road

Zaterdag 15 dec. stromende regen vanochtend. Om half elf maar eens voorzichtig naar buiten gekeken en de boel opgepakt. In Barwind Head, een dorpje 5 km verderop, eerst maar eens ontbeten. Het is een stuk kouder vandaag, graadje of 19, wel wat anders dan de 34 graden van gisteren. Fietsen naar Torquay waar de Great Ocean Road officieel begint (zie foto van vorige artikel). De route van vandaag valt wat tegen, weinig langs de kust en behoorlijk druk. Dit hadden we ons wat anders voorgesteld. In Torquay de kust bewondert en van daaruit leidt de weg via het binnenland naar Anglesea, dit plaatsje ligt weer aan de kust. Nemen hier een luxe cabin waar we de komende 2 dagen van gaan genieten.

Zondag 16 dec. heerlijk uitgeslapen (daar is het zondag voor) en rustig aan gedaan. Een wandeling langs de kust van Anglesea gemaakt. Weinig zee gezien maar wel een mooie heuvelachtige (duinachtige) en vliegenrijke omgeving. 's Avonds naar de golfbaan gewandeld om de kangeroes te bekijken die hier tegen de avond in grote getale komen om sjiek golfgras te eten. We zijn de golfbaan opgewandeld en op een bankje gaan zitten om dit te aanschouwen en ook geluisterd naar de vele vogelgeluiden. We zagen o.a. veel witte kakatoes die een hels kabaal maken.

Maandag 17 dec. was een fantastische dag. Mooi weer, graadje of 22 en de weg was heel erg mooi en ook lekker rustig. Je kan merken dat het geen weekend meer is. Vreselijk veel stops gemaakt om van de uitzichten te genieten, o.a. bij Split Point Lighthouse lekker rondgewandeld. De kust is steeds anders, weg glooit op en neer. Bij de vele lookouts staan veel informatieborden, die zijn dit jaar geplaatst omdat het 75 jaar geleden is dat de weg officieel geopend werd. De weg werd trouwens aangelegd door arbeiders die uit de 1e WO terugkwamen en geen werk hadden, de Aussies zien de weg dan ook als een oorlogsmonument.
We hadden zowaar ook 2 leuke terrasstops vandaag buiten de bewoonde omgeving. Tot nog toe vind je alleen in het "winkelcentrum" van een dorp cafeetjes/restaurantjes. Het winkelcentrum van een dorp is gewoon de doorgaande weg. Aan de kust zelf vind je geen terrasjes o.i.d., heel anders dan in Nederland.
In Wye River gekampeerd, vlak bij de zee die aardig tekeer ging.

Dinsdag 18 dec. volgen we eerst nog de kust tot in Apollo Bay. Helaas niet zo'n stralende dag als gisteren, de wind is gedraaid. Hij is nu mee i.p.v. tegen. Klinkt leuk wind mee maar de consequentie is dat het stikt van de zoemende muggen om je hoofd en op je gezicht.
In Apollo Bay van de mogelijkheid gebruik gemaakt onze mail te checken en de weblog bij te werken. De internetmogelijkheden vallen wat tegen tot nog toe. Vanaf Apollo Bay gaat de weg het binnenland in, door het Otway National Park, een regenwoud. Weer heel anders, het is wat dat betreft een gevarieerde tocht vandaag want als we het national park verlaten komen we in een heel landelijke omgeving. Vanaf het moment dat we de kust verlaten wordt het ook weer klimmen en dalen, vnl. klimmen dus. Ik (geke) is de vliegen inmiddels zo zat dat ik het vliegennetje om mijn hoofd heb gedaan, heel charmant. Dit fietst een stuk aangenamer, het netje zit wel onder de vliegen maar mijn gezicht tenminste niet meer. Dit had ik eerder moeten doen.
We hebben wat problemen om een overnachtingsadres te vinden. We wilden in Glenaire, eerstvolgende plaats aan de kust, overnachten. Echter, de B&B staat te kopen, het cafe is dicht en dit was dan Glenaire. Nog wel 2 B&B's verder op tegen gekomen maar die hebben "no vacancy" (of ze echt vol zitten betwijfel ik, denk eerder dat ze gewoon gesloten zijn). Het eerstvolgende dorp is 20 km. verderop, alleen maar bergop. Dus dat is geen optie want het is reeds 18.00 uur. Gelukkig komen we nog een cottagecomplexje tegen, wel duur maar ook erg mooi, zowel qua ligging als qua huis. We krijgen zowaar nog wat sla/tomaat/komkommer mee omdat we niet echt inkopen bij ons hebben. Onze noodvoorraad, tortellini met een blikje tomatenpuree, komt nu goed van pas en we hebben ook nog brood van vanochtend van het ontbijt over dus dat zit morgenvroeg ook goed.
Weer veel papegaaiachtige vogels in allerlei mooie kleuren die gewoon op de balkonbalustrade zitten. Na het eten van de spa (=bubblebad) gebruik gemaakt. Het water moet in het bad blijven staan, dat wordt weer hergebruikt. Raar idee, maar overal word je geattendeerd op het watertekort, dus op zich wel goed dat dit hergebruikt wordt.