Donderdag 19 februari. Margaret River - Busselton, 65 km.
De eerste 13 km volgen we een oud spoortraject van Margaret River naar Cowaramup, een gravelweg door het bos. Na deze 13 km hebben we het bos wel weer gezien, saai zo'n rechte trail. Cowaramup is een klein dorpje, beetje toeristisch. Het dorp noemt zich zelf Cowtown, er staan dan ook de nodige nepkoeien opgesteld langs de doorgaande weg. Er zijn wat kleine Engels aandoende snuisterij winkeltjes met zeepjes, snoep waar het dorp om bekend staat, etc. en een tearoom met heerlijk gebak. Zoals gewoonlijk is er natuurlijk weer geen toilet, dat is hier heel normaal, en maak ik maar weer eens de gang naar het openbaar toilet dat in ieder dorp te vinden is. Gelukkig zijn de meeste openbare toiletten erg schoon. Wat ook veel voorkomt is dat verschillende horecazaken samen een toiletruimte delen, je moet dan goed uitkijken dat je de goede deur kiest als je van de wc komt anders sta je zomaar in een andere zaak. We volgen na de koffiestop mooie stille landelijke weggetjes. Wederom veel wijngaarden, koeien in dorre weides, af een toe een huis/boerderij en voor de afwisseling olijfboomgaarden. Het blijft een mooi gezicht en we kunnen vandaag heel ver kijken. In een lange geleidelijke afdaling schuift er ineens vanuit het struikgewas een hele grote dikke grijze slang over het wegdek. Ik kan hem nog net ontwijken, dat is toch wel even schrikken!! Wij probeerden altijd al zo min mogelijk door het struikgewas van een berm te lopen als we even langs de kant van de weg staan om wat te eten of drinken en dit bewijst maar weer eens dat die voorzichtigheid terecht is. Het laatste stuk naar Busselton is heerlijk vlak en we hebben een flinke wind in de rug, heerlijk fietsen dus. Er vliegt nog vlak voor mij, op ooghoogte, een grote (roof)vogel langs met een mooie rode staart. Geen idee wat voor vogel dit is. Busselton is natuurlijk bekend voor ons, hier hebben we op heen weg naar Augusta ook overnacht. Als we onze fiets parkeren om wat te gaan drinken komt er gelijk enthousiast een man uit het cafe om te vertellen dat hij ons vandaag al gespot had op onze fiets en dat hij zelf in mei van dit jaar in Engeland gaat fietsen. We worden regelmatig door mensen aangesproken omdat we op de fiets rondtrekken. En we hebben sinds we in Australië zijn nog geen
enkele rondtrekkende fietser gezien. De camping is nog net zo vol als op 11 februari maar ook nu is er nog wel een klein plekje voor ons en er zijn nog steeds veel oude mensen op de camping.
Vrijdag 20 februari. Busselton - Donnybrook. 65 km.
We rijden een andere route als we Busselton verlaten, nog meer langs de kust, dan op de heenweg. Klein stukje is onverhard, rode stoffige gravel. In Capel, na 15 km, houden we een koffiestop en gaan verder over een scenic route, de Goodwood road, naar Donnybrook. De scenic route is inderdaad een mooie en heel rustige weg. Donnybrook is bekend om zijn fruitteelt en dan met name om de teelt van granny smith appels. De Straatverlichting is dan ook in de vorm van deze groene appels. Als we in Donnybrook aankomen trakteren we ons op een heerlijke ijskoffie om af te koelen. Nou we hebben nog nooit zo'n grote ijskoffie gehad, eigenlijk is het te veel, maar wel lekker. Het blijkt dat we allebei niet goed op de kaart gekeken hebben, we dachten toch echt dat Donnybrook een camping had maar helaas, niet dus. Maar gelukkig is er wel een motel.
Zaterdag 21 februari. Donnybrook - Collie. 50 km.
Kort ritje vandaag en de eerste 30 km zijn ook nog lekker makkelijk. Redelijk vlak. Het is een weinig inspirerende fietsdag, we hebben allebei niet zo onze dag. Er staan langs de weg die wij volgen opvallend veel huizen, van de weinige huizen die hier staan, te koop. Sowieso staan er veel huizen te koop in het deel van Australië waar wij zijn. Als we af en toe tijdens de koffiestop een krantje lezen dan zit er standaard bij de krant een hele dikke bijlage met allemaal huizen die te koop staan. En ieder gehucht heeft wel een makelaarskantoor.
Collie valt ons heel erg tegen en de camping is in onze ogen ook niets. M.a.w. het is even genoeg. Na het tent opzetten nemen we nog eens kritisch de route door en we besluiten morgen i.p.v. naar het noordoosten (het binnenland) terug te keren naar de kust, naar Bunbury, en hier wat rust te nemen. Daar komt bij dat de weersverwachting ook een paar zeer warme dagen van 38 graden voorspelt. Na dit wijze besluit Collie ingelopen en bij het plaatselijke hotel een wijntje met wat lekkers erbij gedronken. Er is hier vanavond een optreden, het is natuurlijk zaterdag, van een band die muziek van Johnny Cash speelt en de band is druk bezig het podium op te bouwen. We eten wat in het naastgelegen Indiaase restaurant en willen dan nog even naar de muziek luisteren, de band begint om 9.00 uur te spelen. Maar het blijkt dat we 25 dollar entree moeten betalen, p.p. Dat is ons wat te gortig om "even" een half uurtje
maandag 23 februari 2015
woensdag 18 februari 2015
Augusta - Margaret River
dinsdag 17 februari. Augusta - Margaret River. 60 km.
Vandaag maken we een begin met de terugtocht naar Perth. Niet via de kust zoals op de heenweg maar we proberen wat stille wegen door het binnenland te volgen. De eerste 10 km gaan nog via de Bussel highway, de doorgaande weg naar het noorden. Vanwege de drukte op deze weg hoeven we eigenlijk niet uit te wijken naar een binnenweg want deze highway is uitgestorven maar wel saai zo'n lange rechte weg. Bij Kudardup gaan we dus van de highway. De weg die we nu volgen is helemaal uitgestorven en heuvelt lekker weg langs grasland en bossen. Heel afwisselend. Af en toe zie je in de verte een huis of boerderij maar nergens valt leven te bekennen, behalve de koeien in de wei en de vele vogels waaronder de luidruchtige papegaaien. Helaas wordt de route onverhard, hier hebben we geen zin in, hobbelen over droge rode zanderige gravelwegen is niet onze hobby dus keren we terug naar de highway waarop we de laatste 15 km naar Margaret River afleggen. Hier hebben we op de heenweg ook overnacht, we nemen nu een andere camping en kiezen voor een cabin met alles er op en eraan. Lekker, we blijven hier 2 nachten. 's Avonds lekker gekookt, er is hier een uitgebreide pannenset dus we kunnen ons de komende dagen uitleven op kookgebied. Wel eens fijn om niet te hoeven koken met 2 kleine pannetjes.
Woensdag 18 februari. Margaret River, 25 km.
Lekker rondgehangen bij de cabin en 's middags tochtje gemaakt naar de Ten Mile Brook Dam. Er zou een speciale wandel/fietsroute naar deze dam gaan. Het kost enige moeite het begin van de route te vinden maar het is gelukt. Het begin van deze onverharde track, die 8 km lang is, is mooi en loopt door een bos/natuurpark langs de Margaret River. Gaandeweg wordt de track toch meer een ATB track maar we zijn al zo ver dat we toch maar doorfietsen. Op de een of andere manier raken we toch van de route af. We komen m.b.v. de GPS wel bij de dam maar het was geen leuk relax tochtje meer en dit was niet goed voor ons (vooral mijn) humeur. We dolen wat rond op zoek naar de juiste route en besluiten dan terug te keren naar de normale doorgaande weg die we op de GPS zien. Late lunch gebruikt in Margaret River en 's Avonds nog weer lekker gekookt.
Vandaag maken we een begin met de terugtocht naar Perth. Niet via de kust zoals op de heenweg maar we proberen wat stille wegen door het binnenland te volgen. De eerste 10 km gaan nog via de Bussel highway, de doorgaande weg naar het noorden. Vanwege de drukte op deze weg hoeven we eigenlijk niet uit te wijken naar een binnenweg want deze highway is uitgestorven maar wel saai zo'n lange rechte weg. Bij Kudardup gaan we dus van de highway. De weg die we nu volgen is helemaal uitgestorven en heuvelt lekker weg langs grasland en bossen. Heel afwisselend. Af en toe zie je in de verte een huis of boerderij maar nergens valt leven te bekennen, behalve de koeien in de wei en de vele vogels waaronder de luidruchtige papegaaien. Helaas wordt de route onverhard, hier hebben we geen zin in, hobbelen over droge rode zanderige gravelwegen is niet onze hobby dus keren we terug naar de highway waarop we de laatste 15 km naar Margaret River afleggen. Hier hebben we op de heenweg ook overnacht, we nemen nu een andere camping en kiezen voor een cabin met alles er op en eraan. Lekker, we blijven hier 2 nachten. 's Avonds lekker gekookt, er is hier een uitgebreide pannenset dus we kunnen ons de komende dagen uitleven op kookgebied. Wel eens fijn om niet te hoeven koken met 2 kleine pannetjes.
Woensdag 18 februari. Margaret River, 25 km.
Lekker rondgehangen bij de cabin en 's middags tochtje gemaakt naar de Ten Mile Brook Dam. Er zou een speciale wandel/fietsroute naar deze dam gaan. Het kost enige moeite het begin van de route te vinden maar het is gelukt. Het begin van deze onverharde track, die 8 km lang is, is mooi en loopt door een bos/natuurpark langs de Margaret River. Gaandeweg wordt de track toch meer een ATB track maar we zijn al zo ver dat we toch maar doorfietsen. Op de een of andere manier raken we toch van de route af. We komen m.b.v. de GPS wel bij de dam maar het was geen leuk relax tochtje meer en dit was niet goed voor ons (vooral mijn) humeur. We dolen wat rond op zoek naar de juiste route en besluiten dan terug te keren naar de normale doorgaande weg die we op de GPS zien. Late lunch gebruikt in Margaret River en 's Avonds nog weer lekker gekookt.
Augusta
Zondag 15 februari. Augusta, 20 km.
Relaxdagje, uitslapen en uitgebreid en lang ontbeten met krantje erbij. We wandelen daarna naar het dorp, er is markt vanochtend en drinken koffie op het terras van het hotel waar we gisteren gegeten hebben. Vanaf het terras heb je een prachtig uitzicht op de riviermonding. Er liggen veel vissersbootjes. Via de supermarkt lopen we langs de waterkant, waar heel veel pelikanen zitten, terug naar de camping. We pakken de fiets om naar de vuurtoren bij Cape Leeuwin te fietsen, 8 km verderop. Mooi stukje weg langs de kust, veel kitesurfers op zee vandaag, er staat dan ook een behoorlijk windje. De kaap, Cape Leeuwin, is genoemd naar het Nederlandse schip, De Leeuwin. De bemanning van dit schip heeft deze kaap ontdekt. De vuurtoren is gebouwd in 1895, mooie witte toren en ook de de 3 woningen van de vuurtorenwachters staan er nog. We volgen op dit complex een audiotour, leuk om alle achtergrondverhalen te horen. Tevens beklimmen we met een gids de vuurtoren. Boven vanaf de toren hebben we een mooi uitzicht op de omgeving, het is erg helder vandaag. We zien hoe de 2 oceanen, de Indische en de Southern Ocean, hier bij elkaar komen, behoorlijk onstuimig. Er zijn hier heel wat schepen verongelukt voordat de vuurtoren er werd gebouwd. Tussen september en december zijn hier heel veel walvissen te zien die hier hun jongen ter wereld brengen. De fietstocht vanuit Perth naar deze kaap is zeker de moeite waard geweest.
Tegen vijven zijn we terug op de camping. Rene heeft de tent gemaakt, toch wel handig dat hier een campingwinkel zit want we waren door ons reparatiespul heen. Rest van de avond lekker in de keuken doorgebracht.
Maandag 16 februari. Augusta, 43 km.
Vandaag rondritje gemaakt. Eerst naar de Hamelin Bay. In deze baai leven heel veel roggen, dit is in dit gebied een beschermde diersoort. Heel bijzonder, sta je met je voeten in de zee en zwemmen er allemaal roggen om je heen, hele grote en kleine roggen, allerlei formaten zwemmen hier rond. Je kan ze gewoon aaien (heb ik niet gedaan natuurlijk). Op de camping van Hamelin Bay wat drinken gekocht en toen via de Caves road naar de Jewel Cave gefietst. We zijn hier tegen tweeën en de eerstvolgende rondleiding is pas om half vier. Alle tijd dus om eerst een wandeling door het Karri woud te maken, naast de bijzondere Karri bomen ook veel andere bomen en planten natuurlijk. Karri bomen zijn bomen met een hele gladde stam, deze bomen kunnen heel hoog worden en alleen boven in de boom is er een bladerkruin, voor de rest dus de gladde stam. Er is nog tijd voor een kopje thee en dan volgen we de rondleiding door de grot. Veel trappen naar beneden voor we onder in de grot zijn. In deze grot zijn o.a. de resten van de Tasmaanse tijger gevonden, deze tijger is sinds 1936 uitgestorven. Verder natuurlijk veel mooie stalagmieten en stalagtieten en, wat wel weer bijzonder is, zijwaarts groeiende stalaggrieten. Algemeen grottenjargon dus. Wel leuk, helaas stond er geen water in de grotten, afgelopen winter is het heel droog geweest evenals deze zomer. Na de rondleiding teruggefietst naar Augusta, inkopen gedaan en lekker bij de tent/in de keuken gezeten met een flesje wijn. Het is druk vanavond in de keuken maar gelukkig is er nog een picknicktafel vrij voor ons.
Relaxdagje, uitslapen en uitgebreid en lang ontbeten met krantje erbij. We wandelen daarna naar het dorp, er is markt vanochtend en drinken koffie op het terras van het hotel waar we gisteren gegeten hebben. Vanaf het terras heb je een prachtig uitzicht op de riviermonding. Er liggen veel vissersbootjes. Via de supermarkt lopen we langs de waterkant, waar heel veel pelikanen zitten, terug naar de camping. We pakken de fiets om naar de vuurtoren bij Cape Leeuwin te fietsen, 8 km verderop. Mooi stukje weg langs de kust, veel kitesurfers op zee vandaag, er staat dan ook een behoorlijk windje. De kaap, Cape Leeuwin, is genoemd naar het Nederlandse schip, De Leeuwin. De bemanning van dit schip heeft deze kaap ontdekt. De vuurtoren is gebouwd in 1895, mooie witte toren en ook de de 3 woningen van de vuurtorenwachters staan er nog. We volgen op dit complex een audiotour, leuk om alle achtergrondverhalen te horen. Tevens beklimmen we met een gids de vuurtoren. Boven vanaf de toren hebben we een mooi uitzicht op de omgeving, het is erg helder vandaag. We zien hoe de 2 oceanen, de Indische en de Southern Ocean, hier bij elkaar komen, behoorlijk onstuimig. Er zijn hier heel wat schepen verongelukt voordat de vuurtoren er werd gebouwd. Tussen september en december zijn hier heel veel walvissen te zien die hier hun jongen ter wereld brengen. De fietstocht vanuit Perth naar deze kaap is zeker de moeite waard geweest.
Tegen vijven zijn we terug op de camping. Rene heeft de tent gemaakt, toch wel handig dat hier een campingwinkel zit want we waren door ons reparatiespul heen. Rest van de avond lekker in de keuken doorgebracht.
Maandag 16 februari. Augusta, 43 km.
Vandaag rondritje gemaakt. Eerst naar de Hamelin Bay. In deze baai leven heel veel roggen, dit is in dit gebied een beschermde diersoort. Heel bijzonder, sta je met je voeten in de zee en zwemmen er allemaal roggen om je heen, hele grote en kleine roggen, allerlei formaten zwemmen hier rond. Je kan ze gewoon aaien (heb ik niet gedaan natuurlijk). Op de camping van Hamelin Bay wat drinken gekocht en toen via de Caves road naar de Jewel Cave gefietst. We zijn hier tegen tweeën en de eerstvolgende rondleiding is pas om half vier. Alle tijd dus om eerst een wandeling door het Karri woud te maken, naast de bijzondere Karri bomen ook veel andere bomen en planten natuurlijk. Karri bomen zijn bomen met een hele gladde stam, deze bomen kunnen heel hoog worden en alleen boven in de boom is er een bladerkruin, voor de rest dus de gladde stam. Er is nog tijd voor een kopje thee en dan volgen we de rondleiding door de grot. Veel trappen naar beneden voor we onder in de grot zijn. In deze grot zijn o.a. de resten van de Tasmaanse tijger gevonden, deze tijger is sinds 1936 uitgestorven. Verder natuurlijk veel mooie stalagmieten en stalagtieten en, wat wel weer bijzonder is, zijwaarts groeiende stalaggrieten. Algemeen grottenjargon dus. Wel leuk, helaas stond er geen water in de grotten, afgelopen winter is het heel droog geweest evenals deze zomer. Na de rondleiding teruggefietst naar Augusta, inkopen gedaan en lekker bij de tent/in de keuken gezeten met een flesje wijn. Het is druk vanavond in de keuken maar gelukkig is er nog een picknicktafel vrij voor ons.
dinsdag 17 februari 2015
Yallingup - Augusta
Vrijdag 13 februari. Yallingup - Margaret River, 45 km.
We zijn vroeg op want de tent hebben we niet goed weggezet, hij staat nl. in de zon en dus branden we de tent uit. Dat is voor het eerst dat ons dit in Australië overkomt. De klim vanaf de camping terug naar de doorgaande weg, Caves road, valt gelukkig mee. We kopen in het kleine winkeltje aan het begin van het dorp nog bananen en muffins omdat we wrs. niets tegenkomen onderweg. Dit blijkt dus helemaal niet nodig te zijn want we passeren vandaag de ene na de andere wijngaard die bijna allemaal een restaurant/cafe hebben. Caves road is een mooie rustige heuvelachtige weg langs dus veel wijngaarden en er is heel veel schaduw want er staan allemaal bomen langs de kant van de weg. Wel fijn want het is vandaag windkracht 5 en we hebben de wind tegen maar door de vele bomen valt de wind gelukkig mee. Op sommige plekken zie je dat er flinke bermbranden geweest zijn, op de zwarte boomstronken groeien grote bossen gras o.i.d. en die bossen kunnen behoorlijk groot en hoog worden. Bij een doolhof houden we een koffiestop. Het is heerlijk om over de Caves road te fietsen, lekker rustig, de doorgaande weg ligt een stuk verder landinwaarts en de Caves road is een scenic route van 110 km. Zoals de naam al aangeeft langs deze weg zijn verschillende grotten, geloof 7 stuks. In Margaret River de camping/touristpark opgezocht. Helaas zijn hier geen tentsites dus nemen we een cabin, dat is ook wel weer eens lekker. We zijn voor ons doen vroeg op onze eindbestemming, 14.30 uur, dus kunnen we extra lang genieten van deze onverwachte luxe. Aan het eind van de middag stadje ingelopen, wijntje op terras en inkopen voor de maaltijd van vanavond gedaan. We hebben zowaar binnen in de cabin gegeten vanavond, het is behoorlijk fris.
Zaterdag 14 februari. Margaret River - Augusta, 56 km.
Ook vanochtend is het nog fris en bewolkt, heb zelfs mijn thermohempje aangedaan. Het wordt een hele mooie fietsdag vandaag. We volgen dus nog steeds de Caves road door/langs Leeuwin Naturaliste National Park, het park loopt helemaal door tot Augusta, eigenlijk nog verder tot de vuurtoren, het uiterste zuidwest puntje van Australië. We fietsen veel door bossen vandaag met de bijzondere Kurri trees afgewisseld met nog steeds veel wijngaarden. We houden een koffiestop bij Lake Cave, een van de vele grotten. Na de koffie bekijken we nog uitgebreid de expositie over het ontstaan van grotten. Buiten is ook nog een groot platform, vanaf dit platform heb je een mooi uitzicht op Lake Cave, wat ergens ver in de diepte ligt, we zien heeeeeel veel trappen naar beneden lopen. Deze grot hebben we niet bezocht, het zijn wel heeeel veel trappen. De laatste 15 km naar Augusta moeten we weer over de Bussel highway die heel erg rustig is. Logisch, want deze weg leidt alleen naar Augusta en de 8 km verderop gelegen vuurtoren en loopt vervolgens dood in zee. Helaas heeft de camping in Augusta geen cabins (die hadden we ons zelf beloofd omdat we hier een paar dagen blijven) dus zetten we de tent maar weer op waar we weer 2 nieuwe scheurtjes in ontdekken. De camping ligt aan een brede riviermonding, de zee ligt ong. een km verderop. Augusta is een redelijk dorp met wat winkeltjes, een supermarkt, horeca en een campingwinkel. Vanavond eten we bij het plaatselijke hotel, als je het hotel binnenloopt heb je het niet zo in de gaten maar het blijkt een heel groot hotel te zijn. We denken even dat er een feest is of zo als we de eetzaal binnen lopen, maar nee. Het is Valentijnsdag en zaterdag. Ik weet niet wat belangrijker is maar het is helemaal vol. We drinken eerst buiten wat op het terras en dan ga ik in de megarij staan om eten te bestellen. Inmiddels zijn we verkast naar binnen, wel fijn dat veel aussies zo vroeg eten. Er zijn opvallend veel oudere mensen, later lezen we in een plaatselijk krantje dat 99 procent van de inwoners retired is. Dat is wel heel veel.
We zijn vroeg op want de tent hebben we niet goed weggezet, hij staat nl. in de zon en dus branden we de tent uit. Dat is voor het eerst dat ons dit in Australië overkomt. De klim vanaf de camping terug naar de doorgaande weg, Caves road, valt gelukkig mee. We kopen in het kleine winkeltje aan het begin van het dorp nog bananen en muffins omdat we wrs. niets tegenkomen onderweg. Dit blijkt dus helemaal niet nodig te zijn want we passeren vandaag de ene na de andere wijngaard die bijna allemaal een restaurant/cafe hebben. Caves road is een mooie rustige heuvelachtige weg langs dus veel wijngaarden en er is heel veel schaduw want er staan allemaal bomen langs de kant van de weg. Wel fijn want het is vandaag windkracht 5 en we hebben de wind tegen maar door de vele bomen valt de wind gelukkig mee. Op sommige plekken zie je dat er flinke bermbranden geweest zijn, op de zwarte boomstronken groeien grote bossen gras o.i.d. en die bossen kunnen behoorlijk groot en hoog worden. Bij een doolhof houden we een koffiestop. Het is heerlijk om over de Caves road te fietsen, lekker rustig, de doorgaande weg ligt een stuk verder landinwaarts en de Caves road is een scenic route van 110 km. Zoals de naam al aangeeft langs deze weg zijn verschillende grotten, geloof 7 stuks. In Margaret River de camping/touristpark opgezocht. Helaas zijn hier geen tentsites dus nemen we een cabin, dat is ook wel weer eens lekker. We zijn voor ons doen vroeg op onze eindbestemming, 14.30 uur, dus kunnen we extra lang genieten van deze onverwachte luxe. Aan het eind van de middag stadje ingelopen, wijntje op terras en inkopen voor de maaltijd van vanavond gedaan. We hebben zowaar binnen in de cabin gegeten vanavond, het is behoorlijk fris.
Zaterdag 14 februari. Margaret River - Augusta, 56 km.
Ook vanochtend is het nog fris en bewolkt, heb zelfs mijn thermohempje aangedaan. Het wordt een hele mooie fietsdag vandaag. We volgen dus nog steeds de Caves road door/langs Leeuwin Naturaliste National Park, het park loopt helemaal door tot Augusta, eigenlijk nog verder tot de vuurtoren, het uiterste zuidwest puntje van Australië. We fietsen veel door bossen vandaag met de bijzondere Kurri trees afgewisseld met nog steeds veel wijngaarden. We houden een koffiestop bij Lake Cave, een van de vele grotten. Na de koffie bekijken we nog uitgebreid de expositie over het ontstaan van grotten. Buiten is ook nog een groot platform, vanaf dit platform heb je een mooi uitzicht op Lake Cave, wat ergens ver in de diepte ligt, we zien heeeeeel veel trappen naar beneden lopen. Deze grot hebben we niet bezocht, het zijn wel heeeel veel trappen. De laatste 15 km naar Augusta moeten we weer over de Bussel highway die heel erg rustig is. Logisch, want deze weg leidt alleen naar Augusta en de 8 km verderop gelegen vuurtoren en loopt vervolgens dood in zee. Helaas heeft de camping in Augusta geen cabins (die hadden we ons zelf beloofd omdat we hier een paar dagen blijven) dus zetten we de tent maar weer op waar we weer 2 nieuwe scheurtjes in ontdekken. De camping ligt aan een brede riviermonding, de zee ligt ong. een km verderop. Augusta is een redelijk dorp met wat winkeltjes, een supermarkt, horeca en een campingwinkel. Vanavond eten we bij het plaatselijke hotel, als je het hotel binnenloopt heb je het niet zo in de gaten maar het blijkt een heel groot hotel te zijn. We denken even dat er een feest is of zo als we de eetzaal binnen lopen, maar nee. Het is Valentijnsdag en zaterdag. Ik weet niet wat belangrijker is maar het is helemaal vol. We drinken eerst buiten wat op het terras en dan ga ik in de megarij staan om eten te bestellen. Inmiddels zijn we verkast naar binnen, wel fijn dat veel aussies zo vroeg eten. Er zijn opvallend veel oudere mensen, later lezen we in een plaatselijk krantje dat 99 procent van de inwoners retired is. Dat is wel heel veel.
Bunburry - Yallingup
Woensdag 11 februari. Bunburry - Busselton 70 km.
Vanuit Bunburry volgen we zo lang mogelijk het fietspad door de duinen/langs de kust. We zien nog 3 dolfijnen in zee zwemmen. Momenteel zijn er veel baby dolfijnen. Ook vandaag is het weer erg warm, het voelt veel warmer aan dan de eerste fietsdagen. Fietsen een half uurtje over de Bussel highway die redelijk rustig is maar wij vinden er niet veel aan om over de highway te fietsen. Nu volgt er een mooie weg door het Tuart Forest National Park, helemaal tot aan Busselton. Als we langs de kant van de weg staan om wat water te drinken krijgen we van een automobilist een fles koud water aangeboden. Het is meer een ijsklomp dan water maar met dit warme weer is het ijs gauw gesmolten. Wel lekker, koud water in plaats van het lauwe water uit de bidon. In Busselton eerst een bezoek aan de jetty (pier) gebracht. Deze is 1,8 km lang en is daarmee de langste jetty van Australië. Je kunt er met een treintje of lopend op maar dat geloven we wel. Na een drankje gedronken te hebben en een bezoekje an de VVV gebracht te hebben zoeken we de camping op. Het is een beetje verwarrend om de receptie te vinden want de camping blijkt uit 3 verschillende terreinen te bestaan. Alle 3 de terreinen zijn behoorlijk vol, bijzonder want we hebben tot nog toe juist hele rustige campings meegemaakt. We staan midden tussen de senioren die allemaal gezellig bij elkaar zitten te keuvelen en we worden door hen vertroeteld. Omdat wij op onze stoelmatjes op de grond zitten krijgen we van verschillende kanten een stoel aangeboden. Dat aanbod slaan we niet af natuurlijk. We krijgen er ook nog wat nootjes bij en we mogen ook eventueel nog hun pannen gebruiken, dit laatste aanbod slaan we maar af. We voelen ons wel een beetje een bezienswaardigheid. 's Avonds in de keuken gekookt en de rest van de avond hier ook doorgebracht. Ook in de keuken hebben we weer veel aanloop van oude mensen die een praatje komen maken.
Donderdag 12 februari. Busselton - Yallingup via Lighthouse Cape Naturaliste. 65 km.
Van Busselton naar Yallingup is maar een klein stukje maar we maken een omweggetje. Vanuit Busselton volgen we het fietspad naar Dunsborough, 20 km lang langs de kust en door de duinen. We hebben weer heel wat kapitale villa's gezien die aan het strand of in de duinen liggen. Na Dunsborough maken we dus een omweggetje naar de vuurtoren via een mooie glooiende weg door het Leeuwin Naturaliste National Park. Voor het eerst sinds dagen moeten we weer wat klimmen. De vuurtoren is gebouwd in 1903, helaas geen mooie uitzichten bij de vuurtoren want het is bewolkt. Het is vandaag wel een heerlijke fietstemperatuur, graadje of 28. We fietsen dezelfde weg weer terug naar Dunsborough en vervolgens de laatste 9 km naar Yallingup. In Yallingup laten we de eerste camping aan het begin van het dorp liggen en dalen naar zee waar nog een camping is. Yallingup is bekend om zijn surfgolven. Hier worden veel surfwedstrijden gehouden en je ziet dan ook de nodige surfboys en girls met hun boards rondlopen. In Yallingup blijkt geen winkel te zijn, wel een hotel, die, naar later blijkt, tegenover de eerste camping blijkt te liggen. Hier zien we de volgende dag ook dat er nog een klein winkeltje is. We besluiten in het hotel te gaan eten. Er blijkt een korte weg naar het hotel te zijn, deze loopt door een park/bos komen we achter als we al onderweg zijn. Mooie wandeling, zien veel grijze kakatoes of papegaaien met een rode kop die veel lawaai maken. Omdat we geen zaklantaarn bij ons hebben moeten we wat snel eten om niet in het pikkedonker terug te hoeven lopen. Wel jammer want het hotel heeft een mooi terras en er is vanavond openluchtbioscoop. We zien heel wat mensen langslopen met zitzakken en stoeltjes en als we terug lopen heeft iedereen zich geinstalleerd en begint net de film.
Vanuit Bunburry volgen we zo lang mogelijk het fietspad door de duinen/langs de kust. We zien nog 3 dolfijnen in zee zwemmen. Momenteel zijn er veel baby dolfijnen. Ook vandaag is het weer erg warm, het voelt veel warmer aan dan de eerste fietsdagen. Fietsen een half uurtje over de Bussel highway die redelijk rustig is maar wij vinden er niet veel aan om over de highway te fietsen. Nu volgt er een mooie weg door het Tuart Forest National Park, helemaal tot aan Busselton. Als we langs de kant van de weg staan om wat water te drinken krijgen we van een automobilist een fles koud water aangeboden. Het is meer een ijsklomp dan water maar met dit warme weer is het ijs gauw gesmolten. Wel lekker, koud water in plaats van het lauwe water uit de bidon. In Busselton eerst een bezoek aan de jetty (pier) gebracht. Deze is 1,8 km lang en is daarmee de langste jetty van Australië. Je kunt er met een treintje of lopend op maar dat geloven we wel. Na een drankje gedronken te hebben en een bezoekje an de VVV gebracht te hebben zoeken we de camping op. Het is een beetje verwarrend om de receptie te vinden want de camping blijkt uit 3 verschillende terreinen te bestaan. Alle 3 de terreinen zijn behoorlijk vol, bijzonder want we hebben tot nog toe juist hele rustige campings meegemaakt. We staan midden tussen de senioren die allemaal gezellig bij elkaar zitten te keuvelen en we worden door hen vertroeteld. Omdat wij op onze stoelmatjes op de grond zitten krijgen we van verschillende kanten een stoel aangeboden. Dat aanbod slaan we niet af natuurlijk. We krijgen er ook nog wat nootjes bij en we mogen ook eventueel nog hun pannen gebruiken, dit laatste aanbod slaan we maar af. We voelen ons wel een beetje een bezienswaardigheid. 's Avonds in de keuken gekookt en de rest van de avond hier ook doorgebracht. Ook in de keuken hebben we weer veel aanloop van oude mensen die een praatje komen maken.
Donderdag 12 februari. Busselton - Yallingup via Lighthouse Cape Naturaliste. 65 km.
Van Busselton naar Yallingup is maar een klein stukje maar we maken een omweggetje. Vanuit Busselton volgen we het fietspad naar Dunsborough, 20 km lang langs de kust en door de duinen. We hebben weer heel wat kapitale villa's gezien die aan het strand of in de duinen liggen. Na Dunsborough maken we dus een omweggetje naar de vuurtoren via een mooie glooiende weg door het Leeuwin Naturaliste National Park. Voor het eerst sinds dagen moeten we weer wat klimmen. De vuurtoren is gebouwd in 1903, helaas geen mooie uitzichten bij de vuurtoren want het is bewolkt. Het is vandaag wel een heerlijke fietstemperatuur, graadje of 28. We fietsen dezelfde weg weer terug naar Dunsborough en vervolgens de laatste 9 km naar Yallingup. In Yallingup laten we de eerste camping aan het begin van het dorp liggen en dalen naar zee waar nog een camping is. Yallingup is bekend om zijn surfgolven. Hier worden veel surfwedstrijden gehouden en je ziet dan ook de nodige surfboys en girls met hun boards rondlopen. In Yallingup blijkt geen winkel te zijn, wel een hotel, die, naar later blijkt, tegenover de eerste camping blijkt te liggen. Hier zien we de volgende dag ook dat er nog een klein winkeltje is. We besluiten in het hotel te gaan eten. Er blijkt een korte weg naar het hotel te zijn, deze loopt door een park/bos komen we achter als we al onderweg zijn. Mooie wandeling, zien veel grijze kakatoes of papegaaien met een rode kop die veel lawaai maken. Omdat we geen zaklantaarn bij ons hebben moeten we wat snel eten om niet in het pikkedonker terug te hoeven lopen. Wel jammer want het hotel heeft een mooi terras en er is vanavond openluchtbioscoop. We zien heel wat mensen langslopen met zitzakken en stoeltjes en als we terug lopen heeft iedereen zich geinstalleerd en begint net de film.
vrijdag 13 februari 2015
Waroona - Bunburry
Zondag 8 febr Waroona - Binningup 60 km.
Ontbijtje voor ons zelf gemaakt in de ontbijt/tv-ruimte en onszelf uit het hotel gelaten. Om 10 uur zitten we op de fiets, eerder was niet mogelijk want de supermarkt ging pas om 9 uur open. Het is heel warm vandaag. 40 gr. Toch valt het ons mee, we hebben er weinig last van. Gelukkig geen rooklucht meer, de wind is gedraaid, strakblauwe lucht vandaag. We volgen de eerste 20 km de doorgaande weg, nr 20, die lekker rustig is op deze zondag. Mooie glooiende weg, nog steeds veel dor geel gras waar best veel koeien grazen. Klinkt misschien saai deze omgeving maar het is toch wel een mooi landschap dat gele dorre gras met groene bomen en zwart-witte koeien. Ook veel wijngaarden vandaag waaronder onze favoriete wijn van AH, Harvey. We komen dan ook door het plaatsje Harvey en kopen hier bij de bakker een flesje ijskoffie met een koek. Het is veel te warm voor gewone koffie. Inmiddels rijden we op een mooie stille weg, de Forestry road. We dachten dat dit een weg door het bos zou zijn maar dit is niet het geval. We zijn nu vlak bij de kust en je merkt gelijk de zeeinvloed, het voelt een stuk koeler aan, later lezen we op internet dat het hier nog maar 37 gr is. Als we in Binningup aankomen, een klein badplaatsje eerst maar langs de enige winkel van het dorp voor koud drinken ipv het warme water uit de bidons. Op de camping hebben we een mooie plek in de schaduw onder de bomen. Lekker. Mooie zonsondergang vanavond. Rest van de avond doorgebracht aan de tafel in de buitenkeuken, het geruis van de zee op de achtergrond en verder is het hier doodstil. Voor het eerst sins tijden Nederlanders gesproken die ook op de camping staan. Zij slapen in de auto, dat zie je hier best veel. Lijkt ons erg benauwd, vooral ook omdat de ramen gewoon dicht zitten maar volgens hen valt het erg mee en ligt het bed heerlijk.
Maandag 9 febr. Binningup - Bunburry 35 km.
Kort ritje. Eerste 6 km over doorgaande weg die vierbaans is. Maar omdat er een hele grote middenberm met bomen tussen de rijstroken zit merk je weinig van het tegemoetkomende verkeer. Na 6 km slaan we af en volgen we een mooie rustige weg langs wederom een groot meer, helemaal tot Bunburry. We zijn lekker vroeg op de camping en na het tent opzetten verkennen we eerst het stadje. Wilden bij de VVV treinreis boeken van Perth naar Adelaide, een speciale trein die 1x per week rijdt, hele rit gaat van Perth naar Sydney. Schijnt erg bijzonder te zijn maar boeken kan alleen via internet en dat moeten we zelf doen.
Dinsdag 10 febr. Bunburry.
Relaxdagje. Gewandeld en er is zowaar een echte strandtent waar we lang op terras gezeten hebben met een ijskoffie en een krantje. Het voelt erg warm aan vandaag. Nog de uitzichttoren beklommen maar het is helaas niet meer helder, in loop van de middag ligt er een soort smog over de stad. Later lezen we in de krant dat dit "inversie" was. Koude luchtlaag onder de warme lucht en de koude luchtlaag bevatte de rook van de bosbranden. Nog een dolfijn in zee gezien. Gezwommen en boekje gelezen bij zwembad op de camping en lekker uit eten.
Ontbijtje voor ons zelf gemaakt in de ontbijt/tv-ruimte en onszelf uit het hotel gelaten. Om 10 uur zitten we op de fiets, eerder was niet mogelijk want de supermarkt ging pas om 9 uur open. Het is heel warm vandaag. 40 gr. Toch valt het ons mee, we hebben er weinig last van. Gelukkig geen rooklucht meer, de wind is gedraaid, strakblauwe lucht vandaag. We volgen de eerste 20 km de doorgaande weg, nr 20, die lekker rustig is op deze zondag. Mooie glooiende weg, nog steeds veel dor geel gras waar best veel koeien grazen. Klinkt misschien saai deze omgeving maar het is toch wel een mooi landschap dat gele dorre gras met groene bomen en zwart-witte koeien. Ook veel wijngaarden vandaag waaronder onze favoriete wijn van AH, Harvey. We komen dan ook door het plaatsje Harvey en kopen hier bij de bakker een flesje ijskoffie met een koek. Het is veel te warm voor gewone koffie. Inmiddels rijden we op een mooie stille weg, de Forestry road. We dachten dat dit een weg door het bos zou zijn maar dit is niet het geval. We zijn nu vlak bij de kust en je merkt gelijk de zeeinvloed, het voelt een stuk koeler aan, later lezen we op internet dat het hier nog maar 37 gr is. Als we in Binningup aankomen, een klein badplaatsje eerst maar langs de enige winkel van het dorp voor koud drinken ipv het warme water uit de bidons. Op de camping hebben we een mooie plek in de schaduw onder de bomen. Lekker. Mooie zonsondergang vanavond. Rest van de avond doorgebracht aan de tafel in de buitenkeuken, het geruis van de zee op de achtergrond en verder is het hier doodstil. Voor het eerst sins tijden Nederlanders gesproken die ook op de camping staan. Zij slapen in de auto, dat zie je hier best veel. Lijkt ons erg benauwd, vooral ook omdat de ramen gewoon dicht zitten maar volgens hen valt het erg mee en ligt het bed heerlijk.
Maandag 9 febr. Binningup - Bunburry 35 km.
Kort ritje. Eerste 6 km over doorgaande weg die vierbaans is. Maar omdat er een hele grote middenberm met bomen tussen de rijstroken zit merk je weinig van het tegemoetkomende verkeer. Na 6 km slaan we af en volgen we een mooie rustige weg langs wederom een groot meer, helemaal tot Bunburry. We zijn lekker vroeg op de camping en na het tent opzetten verkennen we eerst het stadje. Wilden bij de VVV treinreis boeken van Perth naar Adelaide, een speciale trein die 1x per week rijdt, hele rit gaat van Perth naar Sydney. Schijnt erg bijzonder te zijn maar boeken kan alleen via internet en dat moeten we zelf doen.
Dinsdag 10 febr. Bunburry.
Relaxdagje. Gewandeld en er is zowaar een echte strandtent waar we lang op terras gezeten hebben met een ijskoffie en een krantje. Het voelt erg warm aan vandaag. Nog de uitzichttoren beklommen maar het is helaas niet meer helder, in loop van de middag ligt er een soort smog over de stad. Later lezen we in de krant dat dit "inversie" was. Koude luchtlaag onder de warme lucht en de koude luchtlaag bevatte de rook van de bosbranden. Nog een dolfijn in zee gezien. Gezwommen en boekje gelezen bij zwembad op de camping en lekker uit eten.
zaterdag 7 februari 2015
Mandurah - Waroona
Vrijdag 6 februari. Mandurah.
Vandaag rustdag, heerlijk relaxed, fiets niet aangeraakt. Eerst de ochtend aangekeuteld bij de tent en tegen 12.00 Mandurah ingelopen. Eerst naar het nieuwe havengebied, er zijn hier veel terrasjes dus eerst koffie. Mandurah wordt ook wel klein Venetië genoemd, of Giethoorn op zijn Nederlands. Met dit verschil dat dit allemaal aangelegd is. In 1977 zijn ze gestart met de bouw van het nieuwe havengebied. Een zeearm werd toen afgesloten, later is deze zeearm weer open gemaakt omdat de algen gingen rotten en er geen vissen meer waren en dus ook geen vogels etc. Nadat de zeearm weer werd geopend kwam er weer leven in de haven en nu zijn er heel veel vissen, vogels en dolfijnen in dit gebied. Nadat de haven was aangelegd werd de grond van een boer opgekocht, het betrof heel veel grond die voor 1,5 mln werk Australische dollar werd opgekocht. Dit lijkt heel veel geld maar was dus een koopje. Deze grond is deels afgegraven waardoor er allemaal kanalen ontstonden met eilanden voor woningen. Echt megawoningen van miljoenen. Door dit gebied, het woongebied plus de haven en het aangrenzende meer, hebben we dus een rondvaarttocht gemaakt. Het was erg leuk om al de verhalen te horen over deze vreselijke dure woningen, bijv het verhaal over een vakantiewoning van een Maleisische familie die hier 2 weken per jaar komt. Zij hebben een huis met 15 slaapkamers en dus ook 15 badkamers, er woont permanent een beheerder die de overige 50 weken van het jaar voor het huis zorgt. Of ook leuk, een huis met maar 4 slaapkamers maar wel met een hele grote bioscoop in het huis met bar voor 50 personen. We hebben ook veel over de geschiedenis van Mandurah gehoord, dit is de na Perth de grootste stad van West Australië. In 10 jaar tijd heeft de stad 3x zoveel inwoners gekregen, er wonen nu 77.000 mensen. De rondvaart ging aansluitend verder over een stukje van het meer, het is een heel groot binnenmeer, her loopt wel 35 km door naar het zuiden. Dit natuurgebied staat bekend om zijn vele vogels, ik heb alleen de zwarte zwanen, pelikanen en een soort alken ontdekt. Ook schijnen hier ceel dolfijnen te zijn, die hebben we helaas niet gezien.
s Avonds lekker uit eten geweest.
Zaterdag 7 februari. Mandurah - Waroona. 75 km.
We volgen het pad verder door de duinen met af en toe hele kleine steile klimmetjes. Zo blijven we nog een beetje in klimvorm want het is hier vnl vlak. Al na 10 km houden we een koffiestop, het is erg warm vandaag. Nadat we de brug over zijn die het binnenmeer, waar we gisteren rondvaart over hadden, met de zee verbindt vervolgen wij onze weg langs dit binnenmeer, de Harvey Estuary. Een heel mooi weggetje en heel erg stil. Op een camping kopen we wat fris en eten hier ons broodje. We trekken vandaag wat meer het binnenland in, onze eindbestemming Waroona ligt ong 50 km van de kust. 25 km voor Waroona komen we op een kruispunt en wrs is de wind gedraaid want het wordt opeens heel erg rokerig en de lucht is niet meer helder. Dit hebben we eergisteren ook al meegemaakt in Mandurah. Er zijn hier in het zuidwesten veel bosbranden die moeilijk onder controle te brengen zijn. Het fietst niet echt lekker in deze rokerige lucht, ook omdat we niet weten waar dit vandaan komt. Daar komt bij dat we in een behoorlijk verlaten gebied fietsen, lange rechte wegen door een heel dor landschap. Als we in Waroona aankomen geloven we het wel. De camping is nog 8 km fietsen de heuvels in en Waroona heeft een hotel dus de keuze is snel gemaakt. We horen nu dat paar dagen geleden vlakbij Waroona ook bosbrand is geweest, een deel van de bewoners is zelfs geëvacueerd naar dorp verderop. De rook die we nu zien en ruiken is van branden een stuk verderop. We hebben de site van de bosbranden maar eens goed bekeken en wij zijn er wel klaar mee. Morgen keren we weer terug naar de kust. Lekker gegeten in het hotel. We zijn de enige gasten en om half tien is alles hier leeg en is het hele hotel van ons.
Vandaag rustdag, heerlijk relaxed, fiets niet aangeraakt. Eerst de ochtend aangekeuteld bij de tent en tegen 12.00 Mandurah ingelopen. Eerst naar het nieuwe havengebied, er zijn hier veel terrasjes dus eerst koffie. Mandurah wordt ook wel klein Venetië genoemd, of Giethoorn op zijn Nederlands. Met dit verschil dat dit allemaal aangelegd is. In 1977 zijn ze gestart met de bouw van het nieuwe havengebied. Een zeearm werd toen afgesloten, later is deze zeearm weer open gemaakt omdat de algen gingen rotten en er geen vissen meer waren en dus ook geen vogels etc. Nadat de zeearm weer werd geopend kwam er weer leven in de haven en nu zijn er heel veel vissen, vogels en dolfijnen in dit gebied. Nadat de haven was aangelegd werd de grond van een boer opgekocht, het betrof heel veel grond die voor 1,5 mln werk Australische dollar werd opgekocht. Dit lijkt heel veel geld maar was dus een koopje. Deze grond is deels afgegraven waardoor er allemaal kanalen ontstonden met eilanden voor woningen. Echt megawoningen van miljoenen. Door dit gebied, het woongebied plus de haven en het aangrenzende meer, hebben we dus een rondvaarttocht gemaakt. Het was erg leuk om al de verhalen te horen over deze vreselijke dure woningen, bijv het verhaal over een vakantiewoning van een Maleisische familie die hier 2 weken per jaar komt. Zij hebben een huis met 15 slaapkamers en dus ook 15 badkamers, er woont permanent een beheerder die de overige 50 weken van het jaar voor het huis zorgt. Of ook leuk, een huis met maar 4 slaapkamers maar wel met een hele grote bioscoop in het huis met bar voor 50 personen. We hebben ook veel over de geschiedenis van Mandurah gehoord, dit is de na Perth de grootste stad van West Australië. In 10 jaar tijd heeft de stad 3x zoveel inwoners gekregen, er wonen nu 77.000 mensen. De rondvaart ging aansluitend verder over een stukje van het meer, het is een heel groot binnenmeer, her loopt wel 35 km door naar het zuiden. Dit natuurgebied staat bekend om zijn vele vogels, ik heb alleen de zwarte zwanen, pelikanen en een soort alken ontdekt. Ook schijnen hier ceel dolfijnen te zijn, die hebben we helaas niet gezien.
s Avonds lekker uit eten geweest.
Zaterdag 7 februari. Mandurah - Waroona. 75 km.
We volgen het pad verder door de duinen met af en toe hele kleine steile klimmetjes. Zo blijven we nog een beetje in klimvorm want het is hier vnl vlak. Al na 10 km houden we een koffiestop, het is erg warm vandaag. Nadat we de brug over zijn die het binnenmeer, waar we gisteren rondvaart over hadden, met de zee verbindt vervolgen wij onze weg langs dit binnenmeer, de Harvey Estuary. Een heel mooi weggetje en heel erg stil. Op een camping kopen we wat fris en eten hier ons broodje. We trekken vandaag wat meer het binnenland in, onze eindbestemming Waroona ligt ong 50 km van de kust. 25 km voor Waroona komen we op een kruispunt en wrs is de wind gedraaid want het wordt opeens heel erg rokerig en de lucht is niet meer helder. Dit hebben we eergisteren ook al meegemaakt in Mandurah. Er zijn hier in het zuidwesten veel bosbranden die moeilijk onder controle te brengen zijn. Het fietst niet echt lekker in deze rokerige lucht, ook omdat we niet weten waar dit vandaan komt. Daar komt bij dat we in een behoorlijk verlaten gebied fietsen, lange rechte wegen door een heel dor landschap. Als we in Waroona aankomen geloven we het wel. De camping is nog 8 km fietsen de heuvels in en Waroona heeft een hotel dus de keuze is snel gemaakt. We horen nu dat paar dagen geleden vlakbij Waroona ook bosbrand is geweest, een deel van de bewoners is zelfs geëvacueerd naar dorp verderop. De rook die we nu zien en ruiken is van branden een stuk verderop. We hebben de site van de bosbranden maar eens goed bekeken en wij zijn er wel klaar mee. Morgen keren we weer terug naar de kust. Lekker gegeten in het hotel. We zijn de enige gasten en om half tien is alles hier leeg en is het hele hotel van ons.
Perth - Mandurah
Woensdag 4 febr. Perth - Rockingham 55 km.
Na nog een tijdje met Rachel, de dochter die ons ontvangen heeft, te hebben gekletst zitten we tegen tienen op de fiets. Wel weer even wennen om met bagage te fietsen. Fietsen op het fietspad naast het spoor naar Fremantle en van hier volgen we het fietspad door de duinen naar Coogee. Bij Coogee heeft veel nieuwbouwprojecten, het doet wat denken aan de vele nieuwbouwprojecten aan de Spaanse kust. Na 25 km komen we op de doorgaande weg. We komen nu in een gebied met veel industrie en dus ook redelijk wat (vracht)verkeer. De laatste kilometers gaan weer over een rustige kustweg naar Rockingham, een redelijk grote badplaats. Eerst maar een terrasje en daarna de camping op gezocht. Onze eerste camping in Australië. Het is een caravanpark en eigenlijk doen ze niet aan standplaatsen voor tentjes maar omdat we op de fiets zijn mogen we er toch staan. Camping is ook niet echt ingericht op trekkers, geen keuken met alle voordelen (koelkast, kookplaat, waterkoker etc). Bij tent opzetten komen we er achter dat er op 3 plekken scheuren zitten. Bijzonder omdat we de tent in de handbagage hebben meegenomen. Dus eerst tent repareren. Omdat we nog geen campinggas hebben eerst maar eens op speurtocht. We hebben heel wat winkels gehad en gevraagd. Maar niets gevonden. Terug op de camping eerst maar eens gegoogled. Na de douche, het is inmiddels avond naar een soort Gamma gefietst maar ook daar niets. Wel weer (naar later blijkt) bruikbare tip gekregen. Hapje in de stad gegeten en toen was er weer een dag om.
Donderdag 5 februari. Rockingham - Mandurah. 50 km.
Omdat we dus geen gas hebben tent afgebroken, broodjes gesmeerd (smeren is veel gezegd de boter is olie geworden) en leuke picknicktafel in het dorp met uitzicht op zee opgezocht. Met een koffie van de take away is dit een prima ontbijtje. Daarna naar de BCF (boot, camping, fishingzaak). Hier verkopen ze inderdaad campinggas maar niet de juiste maat. We hebben nu dus een nieuw brandertje met bijpassende gasfles, deze gasflesjes hebben we al meer gezien in de winkels. Nog even langs de VVV, hier scoren we nog nuttige kaartinfo en dan eindelijk op de fiets. We vervolgen de weg langs de kust met mooie uitzichten op strand en zee. Wel fietsen we nog steeds door veel woonwijken, dus op de doorgaande weg nog redelijk wat verkeer. We volgen zoveel mogelijk de fietsroute, die veel door de duinen gaat. Erg mooi.
In Mandurah aangekomen camping opgezocht. Mandurah heeft meerdere campings, het is hier vrij toeristisch. Wederom hebben we een camping zonder keuken. Nadat we tent opgezet hebben eerst het stadje ingefietst om boodschappen te doen en een wijntje op terras gedronken. Terug op de camping gelijk gekookt want het wordt vroeg donker hier, om acht uur al. Bij de BBQ hoek ons maaltje bereid, hier staan een tafel en stoelen dus dat is wel comfortabel. Bij het licht van de zaklantaarn ons maaltje opgegeten.
Na nog een tijdje met Rachel, de dochter die ons ontvangen heeft, te hebben gekletst zitten we tegen tienen op de fiets. Wel weer even wennen om met bagage te fietsen. Fietsen op het fietspad naast het spoor naar Fremantle en van hier volgen we het fietspad door de duinen naar Coogee. Bij Coogee heeft veel nieuwbouwprojecten, het doet wat denken aan de vele nieuwbouwprojecten aan de Spaanse kust. Na 25 km komen we op de doorgaande weg. We komen nu in een gebied met veel industrie en dus ook redelijk wat (vracht)verkeer. De laatste kilometers gaan weer over een rustige kustweg naar Rockingham, een redelijk grote badplaats. Eerst maar een terrasje en daarna de camping op gezocht. Onze eerste camping in Australië. Het is een caravanpark en eigenlijk doen ze niet aan standplaatsen voor tentjes maar omdat we op de fiets zijn mogen we er toch staan. Camping is ook niet echt ingericht op trekkers, geen keuken met alle voordelen (koelkast, kookplaat, waterkoker etc). Bij tent opzetten komen we er achter dat er op 3 plekken scheuren zitten. Bijzonder omdat we de tent in de handbagage hebben meegenomen. Dus eerst tent repareren. Omdat we nog geen campinggas hebben eerst maar eens op speurtocht. We hebben heel wat winkels gehad en gevraagd. Maar niets gevonden. Terug op de camping eerst maar eens gegoogled. Na de douche, het is inmiddels avond naar een soort Gamma gefietst maar ook daar niets. Wel weer (naar later blijkt) bruikbare tip gekregen. Hapje in de stad gegeten en toen was er weer een dag om.
Donderdag 5 februari. Rockingham - Mandurah. 50 km.
Omdat we dus geen gas hebben tent afgebroken, broodjes gesmeerd (smeren is veel gezegd de boter is olie geworden) en leuke picknicktafel in het dorp met uitzicht op zee opgezocht. Met een koffie van de take away is dit een prima ontbijtje. Daarna naar de BCF (boot, camping, fishingzaak). Hier verkopen ze inderdaad campinggas maar niet de juiste maat. We hebben nu dus een nieuw brandertje met bijpassende gasfles, deze gasflesjes hebben we al meer gezien in de winkels. Nog even langs de VVV, hier scoren we nog nuttige kaartinfo en dan eindelijk op de fiets. We vervolgen de weg langs de kust met mooie uitzichten op strand en zee. Wel fietsen we nog steeds door veel woonwijken, dus op de doorgaande weg nog redelijk wat verkeer. We volgen zoveel mogelijk de fietsroute, die veel door de duinen gaat. Erg mooi.
In Mandurah aangekomen camping opgezocht. Mandurah heeft meerdere campings, het is hier vrij toeristisch. Wederom hebben we een camping zonder keuken. Nadat we tent opgezet hebben eerst het stadje ingefietst om boodschappen te doen en een wijntje op terras gedronken. Terug op de camping gelijk gekookt want het wordt vroeg donker hier, om acht uur al. Bij de BBQ hoek ons maaltje bereid, hier staan een tafel en stoelen dus dat is wel comfortabel. Bij het licht van de zaklantaarn ons maaltje opgegeten.
dinsdag 3 februari 2015
Perth
Dinsdag 3 februari. Perth/Clermont. 42 km.
Nog een lekker rustig dagje. Tegen half twaalf op de fiets. Tochtje langs de kust naar Fremantle. Langs de Indische oceaan, veel over fietspaden langs mooie stranden en door duinen. Fremantle heeft een grote haven met veel grote vrachtschepen. En vanuit deze haven vertrekt ook de boot naar Rottnest Island. Als we straks weer in Perth terugkeren willen we nog een dagtochtje naar dit autovrije eiland maken. Bij het strand in Fremantle koffie gedronken, de meeuwen zijn hier heel erg brutaal. Iemand voerde 1 meeuw een patatje, dat heeft ze geweten, binnen no time zaten er allemaal meeuwen op haar tafeltje, er was geen beschermen aan dus bracht ze haar bord maar naar binnen. Het Fremantle Round House bekeken, het oudste gebouw van de regio, een gevangenis voor de eerste kolonisten. Van hieruit mooie vergezichten over strand en jachthaven.
Het is warm vandaag, 36 gr volgens het weerbericht. Maar door de lage luchtvochtigheid en het windje is het goed te doen. We zijn teruggefietst langs de Swan rivier. De lucht wordt weer heel dreigend en het flitst behoorlijk. In de krant lazen we dat het gisteren echt noodweer is geweest, dat idee hadden we al toen we door die bui overvallen werden.
In Clermont wat eten gehaald. Vanavond lekker thuis op de bank in ons appartement.
Nog een lekker rustig dagje. Tegen half twaalf op de fiets. Tochtje langs de kust naar Fremantle. Langs de Indische oceaan, veel over fietspaden langs mooie stranden en door duinen. Fremantle heeft een grote haven met veel grote vrachtschepen. En vanuit deze haven vertrekt ook de boot naar Rottnest Island. Als we straks weer in Perth terugkeren willen we nog een dagtochtje naar dit autovrije eiland maken. Bij het strand in Fremantle koffie gedronken, de meeuwen zijn hier heel erg brutaal. Iemand voerde 1 meeuw een patatje, dat heeft ze geweten, binnen no time zaten er allemaal meeuwen op haar tafeltje, er was geen beschermen aan dus bracht ze haar bord maar naar binnen. Het Fremantle Round House bekeken, het oudste gebouw van de regio, een gevangenis voor de eerste kolonisten. Van hieruit mooie vergezichten over strand en jachthaven.
Het is warm vandaag, 36 gr volgens het weerbericht. Maar door de lage luchtvochtigheid en het windje is het goed te doen. We zijn teruggefietst langs de Swan rivier. De lucht wordt weer heel dreigend en het flitst behoorlijk. In de krant lazen we dat het gisteren echt noodweer is geweest, dat idee hadden we al toen we door die bui overvallen werden.
In Clermont wat eten gehaald. Vanavond lekker thuis op de bank in ons appartement.
maandag 2 februari 2015
Perth
Zondag 1 februari, Perth.
Met de trein (station is 5 min lopen vanaf ons appartement) naar Perth. Ritje van niks, in 10 min zijn we er al. Perth is een mooie relaxte stad. Het is zondag maar de meeste winkels zijn hier ook op zondag open. Eerst gang naar de VVV, er is veel informatie (kaarten) over fietsen in en rond Perth. Op terras onder genot van een ijskoffie e.e.a. maar eens bestudeerd. Daarna shoppen in Perth, zwembroek voor Rene want zijn oude hangt nog aan de waslijn in Auckland. Nog wat andere noodzakelijke spullen aangeschaft, gelunchd in de haven. In Perth zijn 4 busroutes langs toeristische attracties. We stappen op de (gratis) bus en laten ons rondtouren door de stad om een indruk te krijgen. Het valt ons wel op dat deze buslijn ook door heel veel niet toeristen wordt gebruikt. Stoppen onder andere bij het cricketstadion waar heel wat aussies instappen die net uit het stadion komen. We rijden ook door een straat met de nodige terrassen, die straat hadden we anders wrs niet gevonden. Als we weer uitstappen lopen we naar de terrassen die we net gezien hebben, drinken wat en eten in de Ierse pub. Bedoeling was buiten te eten maar tegen de tijd dat ons eten komt gaat het regenen en hard waaien dus dat wordt binnen eten waar live ierse folkmuziek is, wel leuk maar ook een beetje hard. Voordeel is dat we naar de finale van het tennistoernooi in Melbourne kunnen kijken.
Maandag 2 februari - Perth rondritje 47 km.
Vannacht veel regen en storm. Vanochtend eerst naar het centrum van Clermont gefietst. We waren verrast hoe leuk dat was en ook hoe groot het winkelgebied is, opvallend veel sjieke dure winkels. Als we Clermont uitfietsen rijden we langs heel veel mooi grote villas, dit is een welvarend gebied. Nog fietsenzaak bezocht voor een buitenband. Rene fietst al vanaf dag 1 met een beschadigde buitenband, voor de zekerheid toch nu maar opvouwbare buitenband gekocht voor het geval de band er echt aan gaat.
Maken een fietstochtje rondom de rivier Swan. De rivier dankt zijn naam aan de vele zwarte zwanen die hier rondzwemmen. Naast de zwanen ook heeeeeeeel veel witte kakatoes met hun luid geschreeuw en heel veel dikke zwarte kraaien die een heel ander geluid maken dan de kraaien bij ons. Leuk tochtje, veel parken langs de rivier. Aan de overkant van de rivier ligt de skyline van Perth onder een donker dreigend wolkendek, een heel mooi gezicht. Vlak voor we Perth weer binnenfietsen een giga regen/onweersbui. Gelukkig kunnen we schuilen in een cafeetje.
Met de trein (station is 5 min lopen vanaf ons appartement) naar Perth. Ritje van niks, in 10 min zijn we er al. Perth is een mooie relaxte stad. Het is zondag maar de meeste winkels zijn hier ook op zondag open. Eerst gang naar de VVV, er is veel informatie (kaarten) over fietsen in en rond Perth. Op terras onder genot van een ijskoffie e.e.a. maar eens bestudeerd. Daarna shoppen in Perth, zwembroek voor Rene want zijn oude hangt nog aan de waslijn in Auckland. Nog wat andere noodzakelijke spullen aangeschaft, gelunchd in de haven. In Perth zijn 4 busroutes langs toeristische attracties. We stappen op de (gratis) bus en laten ons rondtouren door de stad om een indruk te krijgen. Het valt ons wel op dat deze buslijn ook door heel veel niet toeristen wordt gebruikt. Stoppen onder andere bij het cricketstadion waar heel wat aussies instappen die net uit het stadion komen. We rijden ook door een straat met de nodige terrassen, die straat hadden we anders wrs niet gevonden. Als we weer uitstappen lopen we naar de terrassen die we net gezien hebben, drinken wat en eten in de Ierse pub. Bedoeling was buiten te eten maar tegen de tijd dat ons eten komt gaat het regenen en hard waaien dus dat wordt binnen eten waar live ierse folkmuziek is, wel leuk maar ook een beetje hard. Voordeel is dat we naar de finale van het tennistoernooi in Melbourne kunnen kijken.
Maandag 2 februari - Perth rondritje 47 km.
Vannacht veel regen en storm. Vanochtend eerst naar het centrum van Clermont gefietst. We waren verrast hoe leuk dat was en ook hoe groot het winkelgebied is, opvallend veel sjieke dure winkels. Als we Clermont uitfietsen rijden we langs heel veel mooi grote villas, dit is een welvarend gebied. Nog fietsenzaak bezocht voor een buitenband. Rene fietst al vanaf dag 1 met een beschadigde buitenband, voor de zekerheid toch nu maar opvouwbare buitenband gekocht voor het geval de band er echt aan gaat.
Maken een fietstochtje rondom de rivier Swan. De rivier dankt zijn naam aan de vele zwarte zwanen die hier rondzwemmen. Naast de zwanen ook heeeeeeeel veel witte kakatoes met hun luid geschreeuw en heel veel dikke zwarte kraaien die een heel ander geluid maken dan de kraaien bij ons. Leuk tochtje, veel parken langs de rivier. Aan de overkant van de rivier ligt de skyline van Perth onder een donker dreigend wolkendek, een heel mooi gezicht. Vlak voor we Perth weer binnenfietsen een giga regen/onweersbui. Gelukkig kunnen we schuilen in een cafeetje.
Perth
31 januari 2015 Auckland - Perth. 30 km.
Vanochtend in de regen in hotelbusje gestapt voor transfer naar het vliegveld. Fietsdozen pasten mooi achterin het busje. Inchecken ging voorspoedig en makkelijk. We hoefden alleen maar te zeggen wat het gewicht van de fietsen was, ze werden niet gewogen. Maar we zaten sowieso wel binnen onze bagagelimiet nu omdat we wat bagage terug gestuurd hebben naar Nederland en we onze grootste tassen volgestouwd hebben en deze in de handbagage meegenomen hebben. Na het inchecken moesten we de fietsen nog afgeven bij de odd and fragile luggage balie. Tot onze verbazing stond hier een gigarij, we dachten eerst dat dit een rij was om in te checken voor een vlucht dus wij liepen daar vrolijk omheen. Maar dat was niet de bedoeling, het was toch echt de rij voor de odd luggage. Heel bijzonder, dat hebben we nog nooit meegemaakt.
Vlucht verliep voorspoedig, fietsen in elkaar zetten ook alhoewel het wel even tijd kost de voordragers, wielen, trappers etc weer te monteren. Tegen vijven stappen we op de fiets om naar ons logeeradres te fietsen in Clermont, een plaatsje tussen Perth en Fremantle. Als we naar buiten lopen valt er gelijk een warme deken over ons, het voelt tropisch aan. Het is heel stil op de wegen, of dit aan de zondag ligt of omdat Australië de finale voetbalt tegen Japan voor de Asia cup weten we niet. Maar het is wel een aangenaam tochtje zo en de hitte valt ons mee. We fietsen door Perth en tegen zevenen zijn we op ons logeeradres. Een soort appartementje voor onszelf wat grenst aan het huis van de verhuurder. We hadden per mail al bericht ontvangen dat Brenda, de verhuurster, niet thuis zou zijn maar dat de sleutel onder de mat lag. Bijzonder, wat een vertrouwen dat je de sleutel onder de mat legt voor mensen die je helemaal niet kent. De dochter van Brenda was wel thuis dus nadat we de sleutel gepakt hebben hebben we ons toch maar even gemeld. Bagage afgeladen en eerst maar even gevraagd of we nog ergens boodschappen kunnen doen. 5 km verderop is een winkelcentrum met o.a. een 24 uursshop dus daar eerst heengefietst. Het is hier veel eerder donker dan in nieuw zeeland dus in het donker weer teruggefietst. Gegeten, douchen en weer een dag om.
Vanochtend in de regen in hotelbusje gestapt voor transfer naar het vliegveld. Fietsdozen pasten mooi achterin het busje. Inchecken ging voorspoedig en makkelijk. We hoefden alleen maar te zeggen wat het gewicht van de fietsen was, ze werden niet gewogen. Maar we zaten sowieso wel binnen onze bagagelimiet nu omdat we wat bagage terug gestuurd hebben naar Nederland en we onze grootste tassen volgestouwd hebben en deze in de handbagage meegenomen hebben. Na het inchecken moesten we de fietsen nog afgeven bij de odd and fragile luggage balie. Tot onze verbazing stond hier een gigarij, we dachten eerst dat dit een rij was om in te checken voor een vlucht dus wij liepen daar vrolijk omheen. Maar dat was niet de bedoeling, het was toch echt de rij voor de odd luggage. Heel bijzonder, dat hebben we nog nooit meegemaakt.
Vlucht verliep voorspoedig, fietsen in elkaar zetten ook alhoewel het wel even tijd kost de voordragers, wielen, trappers etc weer te monteren. Tegen vijven stappen we op de fiets om naar ons logeeradres te fietsen in Clermont, een plaatsje tussen Perth en Fremantle. Als we naar buiten lopen valt er gelijk een warme deken over ons, het voelt tropisch aan. Het is heel stil op de wegen, of dit aan de zondag ligt of omdat Australië de finale voetbalt tegen Japan voor de Asia cup weten we niet. Maar het is wel een aangenaam tochtje zo en de hitte valt ons mee. We fietsen door Perth en tegen zevenen zijn we op ons logeeradres. Een soort appartementje voor onszelf wat grenst aan het huis van de verhuurder. We hadden per mail al bericht ontvangen dat Brenda, de verhuurster, niet thuis zou zijn maar dat de sleutel onder de mat lag. Bijzonder, wat een vertrouwen dat je de sleutel onder de mat legt voor mensen die je helemaal niet kent. De dochter van Brenda was wel thuis dus nadat we de sleutel gepakt hebben hebben we ons toch maar even gemeld. Bagage afgeladen en eerst maar even gevraagd of we nog ergens boodschappen kunnen doen. 5 km verderop is een winkelcentrum met o.a. een 24 uursshop dus daar eerst heengefietst. Het is hier veel eerder donker dan in nieuw zeeland dus in het donker weer teruggefietst. Gegeten, douchen en weer een dag om.
Abonneren op:
Posts (Atom)
