Napier - Putorino - Wairoa - Morere - Gisborne

Dinsdag 6 januari. Napier - Putorino. 68 km. Voor we op de fiets stappen eerst extra brood gekocht, komen vandaag niet veel tegen. We fietsen eerst nog lekker vlak langs de kust over foetspaden naar Bay View. Omdat dit onderdeel is van een fietsroute komen we heel wat recreatiefietsers tegen. We zijn nog geen rondtrekkende fietsers zoals wijzelf tegengekomen. Wel bijzonder, sowieso weinig backpacktoeristen gezien. We zitten wrs. niet op een populaire route. In Bay view koffiestop op de camping, k hier weer veel fietsers. Vanaf nu volgen we de doorgaande weg naar Gisborne, die heel erg rustig is. Af en toe een dikke vrachtauto volgeladen met boomstammen, maar die rijden ons tegemoet dus daar hebben wij weinig last van. Vandaag hebben we meerdere lange pittige klimmen voor de boeg. We passeren verschillende nationale parken waar je mooi schijnt te kunnen wandelen. Wij lopen ook een klein stukje het bos in, erg mooi maar keren al snel weer terug naar onze fiets. Echte wandelaaars zijn wij nl. niet. De bedoeling is vandaag op een DOC camping te overnachten bij Lake Tutira. Een DOC camping is een heel eenvoudige onbeheerde kampeerplek met een WC en stromend water. Nadere bestudering van Rene op zijn GPS zegt dat er in het volgende dorp, Putorino, een hotel schijnt te zijn. In Tutira vragen we voor de zekerheid bij een ienemiene winkeltje of dit klopt en yes, het schijnt te kloppen. Dus et het vooruitzicht op een lekker hotelbed ipv een simpele camping fietsen we nog 16 km door. Vlak voor Putorino zien we inderdaad grote reclameborden van het hotel maar helaas, het hotel is dicht. Sterker nog, het staat te koop. Geke loopt voor de zekerheid nog even achterom en hoort stemgeluiden binnen. Dus naar binnen gelopen en gevraagd maar ik werd heel onvriendelijk de deur uitgewerkt met de melding dat ergens achter het hotel een DOC camping is. En de deur ging achter mij in het slot. Kleine tegenvaller, nergens een spoor van een camping dus maar eens bij een huis gevraagd. Blijkt dat de camping 6 km ergens verderop in het binnenland te liggen. Hier hadden we natuurlijk helemaal geen zin in. De famikie wees ons op het tegenoverliggende sportcomplex met de melding dat daar wel vaker gekampeerd wordt. Dus, nadat we de bidons hadden laten vullen met water, heel lief waren er ook ijsblokjes in het water gedaan, hebben we ons tentje uit het zicht op het sportterrein opgezet. Het terrein lag volg met (schapen?)keutels, dus eerst even keutels ruimen. Gelukkig hadden we in het ieniemieniewinkeltje in Tutira drinken en een zak chips gekocht, dus na ons kattenwasje hebben we die eerst soldaat gemaakt alvorens onze noodvoorraadmaaltijd klaar te maken. Nu kunnen we eindelijk, voor het eerst, ons campinggas gebruiken. Hebben we dat niet voor niets al deze dagen meegesjouwd. Woensdag 7 januari. Putorino - Wairoa. 68 km. Vannacht niet zo goed geslapen, we zijn het wildkamperen niet gewend liggen toch niet echt rustig. Boel opgepakt, weer een kattenwasje, broodje gegeten en hup op de fiets. Wel 200 meter fietsen tot het cafe wat bij het hotel hoort en hier eerst koffie/thee gedronken met nog een lekker broodje. De ontvangst is nu heel anders, het is dan ook een andere dame dan gisteren. Al met al zitten we om 10.00 uur op onze fiets voor ons tochtje naar Wairoa. Een pittige tocht vandaag, veel klimmetjes weer die best wel steil zijn. Maar gelukkig is er weer veel ruimte op de weg. Wat dat betreft is het wel fijn fietsen in dit deel van het Noorder-eiland. Wel weer de zwaar met hout beladen vrachtautos die ons tegemoet komen. Inmiddels zijn we erachter dat er natuurlijk ook lege vrachtautos de andere kant, onze kant, opgaan. Maar deze vallen niet zo op omdat het aanhangdeel dubbelgeklapt wordt op de vrachtauto, dus daarom is de auto de helft minder lang. Het is goed dat we gisteren wat verder doorgereden hebben want het is een zware dag vandaag. We rijden door een heel verlaten gebied, geen dorpjes dus ook geen koffiestop. In Wairoa aangekomen verwennen we onszelf met een motel. De douche doet wonderen, je voelt je gelijk weer meer mens. Wairoa ligt aan een rivier maar verder vinden wij het geen leuk stadje. Het is best een behoorlijke plaats, meerdere wegen komen hier samen waardoor het er erg druk met verkeer is wat natuurlijk, zoals in de meeste plaatsen, dwars door het stadje wordt geleid. Donderdag 8 januari. Wairoa - Morere, 42 km. We hebben vanochtend allebei niet zo veel zin vandaag, vermoeienis van de afgelopen paar dagen wrs. Het is maar goed dat er vandaag een kleine etappe oop het programma staat die ook nog vrij eenvoudig is. We starten nog wel met een behoorlijke klim maar daarna is de route vlak/glooiend. We fietsen het eerste deel langs de kust, het landschap doet ons qua begroeiing denkenaan de duinen in Nederland. Na 30 km fietsen komen we aan in Nuhaka de fietsdag zit er dan al bijna op maar eerst koffie bij de fish&chips take away. Met een chocolade donut. Die ziet er wel wat raar uit, een rechthoekige, harde, gefrituurde hete donut gevuld met chocola. Dat hadden we ons wat anders voorgesteld. Zowel rene als ik hadden er de laatste kilometers last van tijdens het fietsen. In Morere stoppen we, wel wat vroeg maar het alternatief is nog dik 65 km doorfietsen naar Gisborne en daar hebben we geen zin in. We nemen een cabin bij de tearoom/camping. De cabin moet nog klaargemaakt worden dus wij gaan eerst naar de tegenoverligggende hot springs. Een complexje met een binnen- en buiten zwembad en de hotsprings. Om dit laatste is het ons natuurlijk te doen. Een mooie korte wandeling door een mooi regenwoud met veel metershoge, soms wel 10 meter, varens en palmbomen eidt ons naar de hotsprings. Er zijun 2 warmwaterbaden, een soort bubbelbad zonder bubbels, en een koud afkoelbad. Na de douche nemen we plaats in een van de baden, heerlijk warm water met de nodige mineralen wat erg gezond schijnt te zijn. Wij vinden het gewoon lekker voor onze spieren. Gezellig zitten te keuvelen met andere badgasten. Iedereen die we onderweg spreken heeft veel bewondering voor ons We begrijpen dat ons morn een zware fietstocht staat te wachten (dat wisten we al maar het is altijd fijn om dat nog eens te horen). s Avonds zijn wij de enigen op de camping, dat is wel heel bijzonder na al die drukke campings aan de kust. Als we in de campingkeuken staan te koken, weer onze noodmaaltijd die we trouw gelijk weer aanvullen als deze op is en ook vandaag zijn we niets tegengekomen, komt er een vrouw de keuken in. Zij is de weg kwijt, moet met de auto ergens in de buurt van Rotarua zijn. Ze heeft zelf geen kaart dus wij pakken onze kaart er bij en na heel veel zoeken vinden we het gehucht wat ergens, best nog wel ver weg, in de buurt van Rotarua ligt. Ze zit inderdaad helemaal verkeerd, we schrijven de wegnummers op voor haar. Het is zeker nog wel 4,5 uur rijden, in het donker over hele stille 2-baans onverlichte wegen. Zij liever dan ik. Vrijdag 9 januari. Morere - Gisborne, 68 km. Voor ons doen zitten we heel vroeg op de fiets, al om half tien. En we beginnen gelijk aan de eerste stevige klim van 4 km. Niet een leuk begin dus. Maar het landschap vergoedt veel, veel heel groene bossen. Na de klim heuvelt de weg verder en na wederom een stevige klim zijn we op het hoogste punt van vandaag, Wharerate hill. Boven op de top is een mooi uitzichtspunt met picknicktafels. Hier even lekker gezeten en ons broodje gegeten. Je hebt hier mooi uitzicht op de Poverty Bay en Young Nicks Head. Dit laatste is een uitstekende rotspunt in zee die genoemd is naar nick, de scheepsjongen op de boot van Captain Cook die als eerste land (Nieuw Zeeland) zag. Captain Cook heeft deze baai de naam Poverty bay gegeven omdat toen hij met zijn bemanning aan wal ging niet erg gastvrij door de Maori werd ontvangen en ze zijn dan ook zonder iets weer vertrokken uit deze baai. Vanaf de top is het alleen nog maar dalen, eerst heel steil. Wel jammer na al die inspanning dat je zo snel weer hoogte verliest maar gelukkig is het de laatste kilometers genieten tijdens de afdaling. De laatste 30 km tot aan Gisborne zijn lekker vlak. 10 km voor Gisborne is er dan eindelijkgelegenheid voor een welverdiende koffiestop, in de wijngaard dit keer. Heerlijk met een vers gemaakte aardbei/chocolade muffin. Het is lekker zitten daar, met uitzicht over de wijngaard. We hebben ons maar niet aan de wijn gewaagd. Bij vertrek blijkt de serveester een beetje nederlands te spreken. Haar man komt uit groningen en ze heeft dan ook 2 jaar in nederland gewoond. Ze hebben in Gisborne een fietsenzaak annex het begeleiden/uitzetten van fietstochten. Naast haar werk als serveerster probeert ze de schooljeugd op de fiets te krijgen. Begrijpelijk want de omgeving vsn Gisborne is heel vlak en dus bij uitstek geschikt om te fietsen. We krijgen nog een routetip om op een leuke manier Gisborne binnen te rijden. Die tip hebben we niet helemaal begrepen denk ik want via een omweg, wel mooi, bereiken we Gisborne. Vlak voor Gisborne zien we opeens heel ver in de verte een hele grote rookontwikkeling. Volgens Rene lijkt het wel op een vulkaanuitbarsting. Dit zal het wel niet zijn want we horen daar niets over maar het ziet er wel heel bijzonder uit. We passeren ook nog enige kilometers voor Gisborne een gigagroot begrafeniscomplex, heel kleurrijk. Bijna alle graven hebben mooie kleurrijke bloemen, op de eerste rij alleen maar kindergraven, veel met molentjes die in de wind draaien. Het is trouwens opvallend dat je soms in the middle of nowhere begraafplaatsen ziet.Onze camping ligt gelijk aan zee, op loopafstand van de stad. Ideaal dus om hier een paar dagen te blijven. s Avonds uit eten geweest bij de haven van Gisborne, eerst heerlijk in het zonnetje maar toen die onderging werd het wel behoorlijk fris op het terras. Met het geluid van de golven op de achtergrond heerlijk geslapen. Het publiceren van fotos lukt momenteel niet. We hebben wat problemen met I-cloud en weten de oplossing nog niet.