Clevedon - Auckland

Woensdag 28 januari, Clevedon - Auckland. 37 km.
Onze laatste echte fietsdag in Nieuw Zeeland. Een korte rit naar Mangere, een voorstadje van Auckland wat vlak bij het vliegveld ligt. In Mangere hebben we voor 3 nachten een motel geboekt. Vanochtend hadden we een trage start, Rene had wat opstartporblemen. Om 12.00 uur zitten we op de fiets. Net na Clevedon nemen we een verkeerde afslag waardoor we een hele zware klim hebben, 15%. Voor het eerst deze vakantie moet ik van de fiets af om de laatste 100 meter de fiets omhoog te duwen. Gelukkig blijft het bij deze ene klim en fietsen we relaxed over een rustige heuvelende weg. In Manurewa nemen we een koffiestop bij de McCafe we vallen wel een beetje van ons geloof want we normaliter mijden we McDonalds. Vervolgens fietsen we naar het vliegveld want vlakbij het vliegveld zit een fietsenzaak die van alles voor je kan regelen, bijv. fietsverhuur, opslag, en fietsdozen kopen. Ze kunnen zelfs de fiets voor je inpakken. Wij spreken af dat we morgen fietsdozen komen halen, we wilden eerst de fiets daar inpakken en stallen maar dit is geen optie want ze gaan zaterdag pas om 10.00 uur open en wij vliegen om 10.50 uur. Het is nog een paar kilometer naar ons motel maar hebben wat moeten zoeken, navraag bij een ander motel brengt ons p het goede spoor. We hebben een mooie grote kamer, met kitchinette, hier houden we het wel een paar dagen vol. Na de douche nog even rondje gelopen, er is een groot winkelcentrum in Mangere met de gebruikelijke winkelvoorzieningen en fast food restaurants. We koken vanavond op ons gasflesje want de kitchinette heeft wel pannen, borden etc, maar geen kookplaat. Alleen een magnetron, waterkoker en broodrooster. Ons gasflesje moet toch nog leeg dus dat komt goed uit. De noodvoorraad opgemaakt, zo langzamerhand raken onze tassen leeg.

Donderdag 28 januari. Auckland (Mangere).
Vandaag en morgen staan in het teken van de voorbereiding voor de vlucht naar Perth. Vandaag in ieder geval de fietsdozen ophalen, alle kleding etc, wassen, overbodige spullen naar huis sturen, fietsen schoonmaken en uit elkaar halen. fietsdozen zijn hier niet zo groot dus dat betekent dat beide wielen, stuur, zadel etc. gedemonteerd moet worden. een aardige klus voor Rene. Tent en fietstassen moeten schoongemaakt worden, klus voor Geke, hoe traditioneel. En we moeten ons voorbereiden hoe/wat te gaan doen als we in Australie zijn.

In totaal hebben we ruim 2.000 km gefietst in Nieuw Zeeland met dik 13.000 hoogtemeters. We hebben een heerlijke tijd hier gehad met wederom, net als 7 jaar geleden, een uitzonderlijk mooie zomer (aldus iedereen die wij hier spreken).We kijken hier met een goed gevoel op terug.

Thames - Clevedon

Maandag 26 januari. Thames - Miranda, 36 km.
Er staat vandaag een hele korte, vlakke rit op het programma dus we hebben vanochtend geen enkele haast. Als we vanaf de camping langs de kust naar Thames fietsen worden we begeleid door hele zwermen zeevogels die allemaal op hetzelfde piepkleine strandje vlak voor Thames landen. een mooi gezicht. Via de Coastal Walkway, waar je ook mag fietsen, verlaten we Thames. Naast dit pad van een paar kilometer veel mangrovebos. Vanuit Thames volgen we weg 25 langs de baai van Thames, een soort binnenzee. We hadden verwacht dat dit een rustige weg zou zijn maar het lange weekend van de kiwis zit er op en dit is de verbindingsweg tussen het schiereiland Coromandel en Auckland. Dus veel autos maar gelukkig geen vrachtautos. Na 25 km, in Waitakaruru, verlaten we de weg en gaan we noordwaarts verder langs de baai van Thames naar Miranda. Een plaatsje dat bekend staat om zijn hot pools. Op de camping in Miranda nemen we heerlijk een motelkamer, we hebben even genoeg van de tent. Heerlijk in de hotpool van de camping gebadderd/gezeten. Later blijkt dat de echte hotsprings van Miranda 100 meter verderop liggen maar wij vonden de hot pool op onze camping wel zo plezierig, lekker rustig. We zijn nog wel bij de hot springs naar binnen geweest omdat hier een restaurant zou zijn. Restaurant is een wat groot woord blijkt, 4 tafeltjes onder een afdakje, maar we hebben hier even wat gedronken en nachos gegeten en een take away maaltijd (beetje rijst  met heeeeeeel veel kip en beetje sla) meegenomen. Wij vonden de maaltijd geen succes, zijn sowieso niet echt fan van take aways. Miranda zelf stelt niets voor. Behalve de camping en de hotpools zijn er 3 km verderop nog ongeveer 3 huizen.

Dinsdag 27 januari, Miranda - Clevedon. 60 km.
Een heerlijke fietsdag vandaag, wind in de rug, eerste 25 km vlakke weg lang de baai van Thames. Aan de overkant van de baai zie je de Coromandel liggen. Na de eerste 25 km gaan we het binnenland in met een paar klimmetjes naar Kawakawa bay. Klimmetjes zijn wel weer even wennen na een paar dagen vlak fietsen. In Kawakawa bay komen we aan de praat met een nederlander die in 1975 geemigreerd is naar Nieuw Zeeland. Gisteren in het restaurantje in Miranda hot pools sprak een jongen mij aan die ook uit Nederland kwam, hij was in 2007 met zijn ouders geemigreerd en op de camping in Thames werden we aangesproken door een vrouw (die ook een paar dagen met de fiets rondtrok) wiens vader in 1957 was geemigreerd. Haar vader kwam trouwens ook uit Groningen en ik moest van haar nog onze namen en straat opschrijven voor hem, misschien kende hij familie van ons. Kans leek mij 0,0 maar ik heb onze namen en straat opgeschreven met de opmerking dat wij vlak bij het stadspark wonen. Haar vader, 88 jaar, schijnt allerlei kaarten van Groningen te hebben en kan dan speuren waar wij wonen.
In Clevedon overnachten we in het plaatselijke hotel en hebben hier heerlijk in de tuin/binnenplaats buiten gegeten.

Waihi beach - Thames

Zaterdag 24 januari. Waihi Beach - Thames. 75 km.
Vanuit Waihi Beach fietsen we eerst naar Waihi waar de Hauraki Rail Trail begint. In Waihi is het enig zoeken naar het startpunt dus gaan we eerst maar een kop koffie met wat lekkers drinken want Rene zit wat laag in zijn suiker. En na de koffie vinden we natuurlijk, zonder problemen, in 1x het startpunt. Het eerste deel van de railtrail gaat nog niet over een oud spoortraject want het spoorlijntje Waihi naar Waikino, een traject van wel 8 km, bestaat nog en doet nu dienst als toeristenspoorlijntje. Dus de trail loopt eerst heel kronkelend langs een klein riviertje. door een mooi natuurgebied. Vroeger was in dit gebied veel goud-mijnbouw. Hiervan zie je nog de nodige resten onderweg, o.a. bij de Victoria Battery een van de toendertijd grootste industriele goudproducerende mijnen van Nieuw Zeeland in de begin jaren 1900. Op het terrein staan grote arcades waarop vroeger grote tanks stonden. Deze tanks waren gevuld met een mix van o.a. cyanide en steengruis waar goud inzat. Door door dit mengsel lucht te blazen werd het goud van het gruis gescheiden. Vanaf dit punt komen we op de echte railtrail terecht die door de Karangahaki kloof  loopt, een hele mooie kloof, wij fietsen langs de Ohinemuri rivier en aan de overkant van de rivier loopt de doorgaande weg. Dan volgt er een donkere vochtige tunnel van 1 km lang, helaas liggen de van mijn collegas gekregen Lego hoofdlampjes ergens onderin een tas maar met onze fietslampen lopen/fietsen we veilig door de tunnel heen. Het is trouwens aardig druk op het traject tussen Waihi en het einde van deze tunnel, veel fietsende families.Na de tunnel wordt het beduidend rustiger op het traject. In Paero houden we koffiestop. We moeten hier goed opletten want vanuit deze plaats loopt er een traject naar het noorden naar Thames en een traject naar het zuiden naar Te Aroha. Vanaf nu gaat het traject door een open landschap, veel weides en dus heeeeel veel koeien. Op de kaart zien we dat de vroegere spoorlijn in een rechte lijn naar het noorden loopt en dat is nu al fietsend ook goed te zien. Het is maar goed dat de wind pas op het eind van het traject vanuit het noorden begint te waaien. Je moet er niet aan denken dit hele stuk stevige wind tegen te hebben, dan wordt het wel heel saai. In Thames aangekomen blijkt de camping nog 4,5 km verderop te liggen. Dit tochtje is geen straf, langs de mooie kust vsn het schiereiland Coromandel fietsen we deze laatste kilometers met veel plezier. De camping ligt in een mooie bosrijke omgeving, dat hebben we deze vakantie nog niet gehad.

Zondag 25 januari, Thames, 30 km.
Ik heb vannacht heel andere dierengeluiden gehoord dan anders, het effect van een camping in het bos. We blijven vandaag een dagje in Thames, beetje omgeving verkennen. We wilden een tochtje maken het binnenland in naar een waterval, maar na 4 km houden we dit voor gezien. Wel jammer, het is hier nl heel erg mooi, bosrijk, maar de stijgende gravelweg die naast de rivier loopt wordt te slecht. Hiervoor hebben we niet de goede fietsen en daar komt bij dat ik ook niet van dat gehobbel hou. Dus keren we weer om en stuiteren langzaam weer naar beneden. Dan maar geen waterval, jammer, maar het was wel een mooi klein tochtje. Terug bij de kust volgen we nog een tijdje de kustweg naar het noorden, een kronkelende weg langs heel veel kleine baaitjes. Bij een supermarktje in Te Pura kopen we een kop koffie en vervolgens fietsen we dezelfde weg weer terug, een andere weg is er ook niet. Het klinkt misschien saai maar dit was het absoluut niet. We zien opvallend veel vogels langs deze kust, vlak voor Thames zelfs honderden bij elkaar op een heel klein stukje strand.
Thames was vroeger een mijnbouwstadje, veel oude gebouwen herinneren hier nog aan. Boodschappen gedaan, theegedronken in een achtertuin en lekker relaxen op de camping.

Tauranga - Waihi beach

Donderdag 22 januari. Tauranga - Waihi beach. 58 km.
Vandaag was, zoals verwacht, geen leuke fietsdag. 40 km lang een hele drukke weg. Er was een vluchtstrook maar er waren heel veel bruggetjes en ieder bruggetje is een wegversmalling en dus dan geen vluchtstrook. Vooral de vele vrachtautos die je toch al zo meezuigen maakt dat het niet meer prettig fietsen is. Waihi beach is een behoorlijk toeristisch badplaatsje met wel 3 campings. En heel bijzonder, de eerste camping waar we komen is vol. Dat zijn we niet gewend. Ook de 2e camping is behoorlijk vol maar gelukkig is hier nog een plaatsje. Het blijkt dat het Bank Holiday Weekend is, een extra lang weekend van vrijdag tot maandag. Waihi beach schijnt zowaar een soort strandpaviljoen te hebben, dat hebben we nog niet meegemaakt dus dat moeten we onderzoeken. Strandpaviljoen is een groot woord maar je hebt vanaf het terras zicht op zee. We drinken hier een wijntje en besluiten hier ook maar een hapje te eten.

Vrijdag 23 januari. Waihi beach.
Rustdag. Vanochtend bij het ontbijt de gebruikelijke wegreisrituelen gevolgd van tent afbreken, auto inpakken, etc.  Altijd leuk om te zien. En natuurlijk ook de nieuwe gasten zien aankomen (dat begint hier al heel vroeg) en sommigen zien worstelen met het opzetten van megagrote tenten. Er was vanochtend zelfs een hele grote camper, wel zo groot als een vrachtwagen, waarvan de laadklep openging en er via de klep een quad uit de camper werd gereden. Vanochtend de VVV bezocht voor nadere info over de Hauraki railtrail. Dit is een oud spoortraject van 55 km wat is omgebouwd tot fiets/wandelweg van Waihi naar Thames. Verder vandaag niet veel gedaan. Een kopje koffie na ons bezoek aan de VVV en een lange strandwandeling.

Whakatane - Tauranga

Woensdag 21 januari. Whakatane - Tauranga, 92 km.
Lange fietsdag vandaag. Tot Matata is het nog lekker rustig, dan komen we weer op de doorgaande weg. Ook nu is het nog redelijk rustig. De kustweg heeft mooie witte kalksteenachtige rotswanden. Vanaf het punt dat de weg vanuit Rotarua op onze weg uitkomt is het gedaan met lekker fietsen, het is heel druk, veel vrachtverkeer. Vanaf nu is het blik op oneindig en doorfietsen op de vluchtstrook. Niet echt leuk dus. In Te Puke inkopen gedaan want het is best al laat. Gelukkig, de laatste 15 km worden nog weer leuk, via de Welcome Bay road (wat een naam) komen we via een achterafweggetje  Tauranga binnenfietsen. Tegen half zeven zijn we op de camping. We hoeven Tauranga niet in te fietsen want de camping ligt aan het begin van de stad, dit is wel fijn want Tauranga is een grote drukke havenstad. De receptie van de camping is al dicht maar we kunnen bellen en in no time komt er iemand aangereden. De kleine camping ligt aan een grote rivier en er zijn maar een paar gasten. Heerlijk rustig.

Opitiki - Whakatane

Maandag 19 januari, Opitiki - Whakatane, 52 km.
Eerste 20 km vanuit Opitiki zijn druk, we zitten weer op de doorgaande weg, maar gelukkig kunnen we daarna weer relaxed fietsen omdat we van de hoofdweg kunnen. Vlak voor onze eindbestemming Whakatane komen we door Ohope, een populaire badplaats met mooi groot zandstrand. Als we Ohope verlaten wacht ons nog een leuke verrassing, een hele pittige klim en een mooie afdaling naar Whakatane. Whakatane ligt aan de monding van een rivier en is redelijk toeristisch. Je kunt vanuit hier verschillende excursies maken, o.a. naar White Island. Alvorens naar de camping te gaan gaan we ons eerst opgeven voor deze excursie. De camping is heerlijk rustig, het waait behoorlijk dus we installeren ons lekker in de overdekte open ruimte bij de keuken.

Dinsdag 20 januari. Whakatane.
Gisteravond hebben we telefoontje gekregen dat de excursie vandaag doorgaat, dit is altijd even afwachten ivm de weersomstandigheden. We moeten op tijd op want om 9.00 uur moeten we ons melden voor de excursie. Om half tien, een gezelschap van een man of 75, vertrekken we voor de boottocht naar White Island, tocht duurt 1,5 uur. Onderweg liggen we nog even stil want er zijn opeens allemaal dolfijnen om de boot. Bij het eiland aangekomen stappen we groepsgewijs over op een rubberboot om het laatste stukje naar het eiland te varen. Met een gids gaan we aan land. White Island is een vulkaaneiland, de vulkaan is nog actief. Veel stoom, bubbelende modder, hete stroompjes, heel veel geel gekleurd gesteente in allerlei geeltinten van de sulpher en een stomend kratermeer. Alhoewel we 7 jaar terug in Rotarua ook al de nodige geothermische locaties hebben bezocht is het ook nu weer erg indrukwekkend. Vroeger werd hier sulfaat gewonnen uit het gesteente,  op het eiland stond een sulfaatfabriek en hiervan zijn nog de nodige restanten te bezichtigen. Daarna weer terug aan boord en nog een rondje om het eiland gevaren. De andere kant van het eiland is tot onze verrassing best groen en er zijn hele kolonies vogels op de rotsen. Onder het genot van een lunchpakketje weer 1,5 uur terugvaren, nog vliegende vissen gezien, grappig hoe die boven het water vliegen. Heerlijk zowel op de heen- als terugreis op het dek gezeten, al met al was het een dagvullend programma en voor het eerst deze vakantie zien we ook wat jongeren, backpackers. Wat dat betreft hebben we deze vakantie weinig contact met andere toeristen. 's Avonds lekker terrasje gezeten totdat wegwerkers begonnen met het openbreken van de straat, vanwege lawaai naar binnen gevlucht en lekker gegeten.

Te Araroa - Opitiki

Vrijdag 16 januari. Te Araroa - Te Kaha, 87 km. Vandaag steken we de East Cape dwars over, van oost naar west, een rit met veel klimmetjes. De weg is vandaag nog stiller dan hij al was, dit is echt niemandsland waar we fietsen. In Waihau bay wilden we eigenlijk op de camping gaan staan maar we kunnen hier niet met onze creditcard betalen. Aangezien we in Ruatoria geld hadden willen pinnen, dit kon volgens onze informatie maar helaas accepteerde de ATM onze pasjes niet, raken we aardig door ons cash geld dus moeten we wel verder fietsen. We hebben nog 60 dollar en kunnen pas in Opitiki weer geld trekken. Gelukkig gaat de route verder langs een hele mooie heuvelachtige kustweg. Op de een of andere manier is het mogelijke op de enige weg die hier loopt elkaar kwijt te raken. Rene had niet gezien dat ik even gestopt was om een foto te maken (had dit zelfs nog naar hem  geroepen) We hadden net van te voren overlegd bij de volgende camping, paar km verderop, te overleggen of we zouden stoppen of nog 20 km doorfietsen naar de volgende camping. Bij die camping, die er niet echt uitnodigend uitzag, geen Rene. Er was een heeeeeeel erg lange gravel oprit naar de camping waar ik geen zin in had. Enige tijd staan wachten maar zag Rene niet van de camping komen dus ben er maar van uit gegaan dat hij verder gefietst is. Toch fietst dat niet echt lekker. Normaal gesproken stopt Rene wel als hij mij een tijd niet ziet. Nog geprobeerd SMS te sturen maar had geen bereik dus toch maar weer verder. Eindelijk, na dik 10 km stond Rene aan de kant van de weg. Ook hij had steeds zijn twijfels omdat hij dacht dat ik voor hem fietste hij had dus niet gezien dat ik gestopt was. In Te Kaha de camping opgezocht. Het was een lange maar ook mooie fietsdag.

Zaterdag 17 januari Te Kaha - Opitiki. 75 km. Vandaag ronden wij ons rondje om de East Cape af. Volgens de boekjes schijnt de kustweg die we vandaag verder vervolgen een van de mooiste wegen om te fietsen te zijn. Of dit klopt betwijfel ik, maar het is wel mooi. Jammer dat we net 2 weken te laat zijn, de Pohutukawabomen zijn net uitgebloeid en er staan er heel veel langs deze kust. Het zal vast een mooi gezicht zijn, de rood in bloei staande bomen met de blauwe zee als achtergrond. Vandaag zien we extreem veel dode beesten langs de kant van en op de weg. Zelfs een dode hond. Die hond verbaast ons omdat je hier helemaal geen loslopende honden ziet behalve natuurijk de honden die de schapen de goede kant op sturen. We zien trouwens dagelijks de nodige dode beesten op de weg. We passeren vandaag verschillende mooie baaien, soms met exotische namen zoals Hawai. Maar alles is even uitgestorven. Pas vlak voor Opitiki is er een benzinestation waar we dankbaar gebruik van maken. Opitiki is een leuk plaatsje met weer eens een echte winkelstraat, sinds Gisborne hebben we dit niet meer gezien en er zijn wel 5 banken!! Op de camping nemen we een zgn. self contained unit, een soort motelkamer waar je ook zelf kunt koken.  s Avonds lekker Indiaas gegeten in de Ierse pub.

Zondag 18 januari. Opitiki. 20 km. Dagje niets doen, onze spieren hebben dit even nodig. De gebruikelijke dingen gedaan die je op een rustdag doet, uitslapen, wasje draaien en uitgebreid ontbijten. In de buurt van Opitiki zijn verschillende fietsroutes uitgezet, wij doen de makkelijkste, een tochtje door de duinen, 7 km heen en weer 7 km terug. Onderbroken door een lange strandwandeling op een uitgestorven strand. Er is een minimini zwembadje op de camping waar we nog even gezwommen/gebadderd hebben.

Ruatoria - Te Araroa

Donderdag 15 januari. Ruatoria - Te Araroa, 54 km. Gisteravond buiten tegenover het hotel aan de picknicktafel gekookt. Omdat het toch wel wat fris wordt besluiten we de sla binnen op de hotelkamer op te eten. Ik haal nog even een wijntje beneden in het hotel. Het hotel is tevens een soort gokhal. Als je binnenkomt in het hotel is rechts een ruimte met diverse gokautomatenen, achter tralies staat de beheerder en staat ook de drank. Tevens is er nog een traliehekdeur naar het bargedeelte, vanmiddag was dat dicht, nu open. Ik bestel bij de beheerder achter de tralies 2 wijn, hij heeft een heel verhaal over boxes wat ik niet geheel begrijp maar ik mag de wijn wel even proeven. Vervolgens komt hij met een boordevol glas aan, dit noem ik niet echt proeven. De wijn smaakt goed dus ik bestel nog een tweede glas. Nu pas zie ik dat hij een hele grote koelcel ingaat en daar een glas wijn inschenkt, bijzonder. Aangezien er morgenvroeg niemand in het hotel is is het maar goed dat ik nu even langsloop, kan ik gelijk met de wijn het hotel betalen. Snel naar boven, geld gehaald. Inmiddels zijn de tralies weer gesloten dus door de tralies doe ik de betaling. Een oud dametje, die een half uur geleden door iemand met de auto is afgezet, komt nog 80 dollar vragen/halen en ook dat wordt door de tralies afgegeven. Wij vinden het heel bijzonder, Ruatoria is een gehucht van niets maar zolang als wij hier zijn is het een komen en gaan van mensen die een gokje doen. Het lijkt wel of het hele dorp gokverslaafd is. Ik heb slecht geslapen vannacht, ergens in het dorp was vannacht om half twee vreselijk veel kabaal en geschreeuw, een of andere ordinaire ruzie. We hebben ons vanochtend op het hele grote balkon van het hotel een ontbijtje gemaakt, koffie/thee bij het cafe gehaald. We durfden de brander niet te gebruiken, een vonk en de hele boel fikt hier af. Vanochtend ook maar eens de regels van het hotel bestudeerd, nadrukkelijk wordt gemeld dat het geen backpackershotel is en er dus niet op de kamers gekookt mag worden, maar goed dat we dus gisteren buiten gekookt hebben. Als we om half elf vertrekken zijn net de deuren van het hotel geopend en zitten de eerste gokkers er alweer. Vandaag staan er veel klimmetjes op het programma en we maken dan ook aardig wat hoogtemeters. Maar gelukkig, de eerste 20 km tot Tikitiki zijn vlak, een lekker begin. In Tikitiki bij de R.S.A. koffiegedronken. Wij zijn er nog niet precies achter wat een R.S.A. is, je ziet het in meer dorpen, maar het is een soort vereniging waar ook niet-leden welkom zijn en waar je dus iets kunt drinken en/of eten. We bekijken ook nog even de St. Marys Church in Tikitiki, dit is een Maori kerkje met mooi houtsnijwerk en geweven panelen. Daarna volgen er dus verschillende beklimmingen, op een van de laatse beklimming loopt er een paard los op de weg, hij is uit de weide uitgebroken. We komen wel vaker een uitgebroken koe of schaap tegen maar een uitgebroken paard wat op je toeloopt is niet echt een fijn gevoel. Gelukkig draait het paard weer om en kan ik passeren. Op deze Pacific Coast route zijn we al vaak een bord tegengekomen met een telefoonnummer erop dat je kunt bellen als je uitgebroken vee ziet. Te Araroa ligt weer aan een baai. We twijfelen nog of we hier een dag willen blijven. Rene wil graag morgen naar de meest oostelijk gelegen vuurtoren van Nieuw Zeeland fietsen, deze weg schijnt heel mooi te zijn maar het is wel 22 km heen over een onverharde weg en dus ook 22 km terug. Daar heb ik niet zo veel zin in. Ik ga zitten op een lekker bankje aan zee terwijl Rene de onverharde weg gaat verkennen. Nou, datwordt niet morgen de tocht naar de vuurtoren maken, het is een vreselijk slechte gravelweg, veel wasbord en hobbels/gaten. Blij dat Rene dit even verkend heeft.Via de grootste en oudste Pohutukawe boom die zomers heel mooi rood bloeit, helaas is de bloei net afgelopen maar we hebben al heel veel van deze bloeiende bomen gezien, verlaten we het kleine dorpje om de laatste 8 km naar de camping te fietsen. We hebben vandaag de keus tussen een tentplaats, een cabin, een flat (wat dat ook maar is) en een motelkamer. Nu lijkt het net of dit een hele grote camping is maar dit is absoluut niet het geval, Aangezien we vandaag geen zin hebben de tent op te zetten kiezen we voor een flat. Dit is een soort cabin met eigen toilet en douche en je deelt de keuken met de buren, die hebben we niet dus dat is mooi. Genietend van een ijsje zitten we lekker in het zonnetje, het is nog steeds heel erg mooi weer (op die ene regendag op oudejaarsdag na).

Fototest

Selfie met uitzicht op Poverty Bay bij Gisborne, de meest oostelijke stad op aarde.

Gisborne - Ruatoria

Maandag 12 januari. Gisborne - Tologa Bay, 58 km. We komen langzaam op gang vanochtend en fietsen pas om half twaalf van de camping. Onze eerste stop is bij de sleutelmaker die nu wel open is. Helaas, hij kan wel bijmaken maar de sleutels moeten besteld worden, dat wordt hem dus niet. Vandaag is een hele mooie fietstocht, eerst 20 km langs mooie, meest uitgestorven surfstranden. Vooral als je wat geklommen bent en daarna afdaalt heb je fantastische uitzichten op de kust.Na 20 km is het gedaan met de kust en leidt de weg weer naar het binnenland, met de nodige klimmetjes. Vandaag heb ik de meeste schapen gezien, tot nog toe valt het schaapgehalte wat tegen. Ik heb het idee dat er op het Zuider-eiland veel meer schapen zijn. In Tologa Bay gaan we wederom op de camping staan, ook deze camping is weer mooi aan zee gelegen. Voor de verandering zetten we de tent niet op maar nemen een caravan/cabin. Dit is een oude caravan met hieraan gebouwd een hokje (waar normaal een voortent staat). In dit hokje staat het 2-persoonsbed, de megakoelkast en een tafel met stoelen. Bijzondere constructie. Ik fiets nog even 3 km naar het dorp om inkopen te doen, had nog wat energie over. Ook hier in Tologa Bay is Captain Cook aan land gegaan. Bij de camping loopt een megagrote pier, 600 meter lang, de zee in. Deze pier heeft vroeger gediend als werf, boten legden hier aan om vracht te laden. Tolega Bay was vroeger nl. een belangrijke handelsplaats. Bij het inchecken op de camping kregen we van die vreselijke all-inclusive bandjes om zodat je als campinggast herkenbaar bent. Dit om te voorkomen dat niet campinggasten gebruik maken van de faciliteiten. Langs deze route zijn verschillende plekken waar je met je tent/camper langs de kust mag kamperen. Deze plekken hebben verder geen voorzieningen en ik kan me zo indenken dat je dan wel even zin hebt om deze camping aan te doen om je even te douchen of zo. Dinsdag 13 januari. Tologa Bay - Tokomaru Bay. 50 km. Vanochtend tijdens het ontbijt hebben we ons vermaakt met het kijken naar een soort speurtocht voor de jeugd. Ongelooflijk met hoevvel enthousiasme en vooral concentratie de kinderen, duogewijs, de opdrachten uitvoeren, en heel fanatiek ook. Vandaag staat er wederom een korte tocht op het programma dus we doen wederom rustig aan en fietsen eerst de pier af die inderdaad 600 meter lang is. Vervolgens nemen we eerst een kopje koffie in het dorp Tologa Bay bekijken we hoe het dorpsleven, wat voornamelijk bestaat uit in- en uitlopende mensen bij onze koffiestop, verloopt. Via het binnenland fietsen we vandaag van de ene naar de andere baai. De eerste 25 km zijn vnl. vlak dus die fietsen we met veel plezier. Maar daarna is het uit met de pret. Het eerste klimmetje valt nog wel mee maar de 2e klim is zwoegen. 16%, dat is zonder bagage al zwaar fiwtsen, laat staan met bagage. Maar met een pauze om op adem te komen overwinnen we ook deze helling weer. We moeten nog even stoppen omdat een grote schaapskudde passeert. De kudde wordt keurig door de hondende goede kant opgeleid, de boer die een en ander op zijn quad begeleidt hoeft weinig anders te doen dan wat commandos te schreeuwen naar de honden. In Tokomaru bay volgen we de bordjes voor een kampeerpklaats. Deze ligt weer mmoi aan zee, maar het is een kampeerplek zonder voorzieningen zoals we al meer gezien hebben de afgelopen dagen. We bestuderen nog even het instructiebord, een van de regels is dat je een chemisch toilet moet hebben. We besluiten eerst verder te kijken alvorens hier onze tent op te zetten. Gelukkig is er ook nog een officiele camping, klein en in behoorlijk vervallen staat maar dat geeft niet. Omdat er momenteel geen warm water op de camping is, daar wordt aan gewerkt en de verwachting is dat dit aan het eind van de dag weer beschikbaar is, hoeven we maar de helft van het kampeergeld te betalen. Dus na het tent opzetten ebben we eerst maar het dorp verder verkend, wat natuurlijk zo gebeurd was. Er zijn veel leegstaande verpauperde panden hier maar aan de andere kant ook wel weer mooi gelegen n verzorgd uitziende woningen. We drinken wat op een terras aan zee, omdat het terras waty hoger ligt heb je een mooi uitzicht. We besluiten hier vanavond ook maar een hapje te eten, het is de enige gelegenheid hier en het ziet er wel/leuk uit. Omdat groot aangeplakt staat dat het water op de camping geen drinkwater is eerst nog even langs de supermarkt gegaan. Terug op de camping dan eindelijk douchen, maar helaas er is nog steeds geen warm water, sterker nog, er is helemaal geen water. gelukkigheb ik me in het cafe al ardig opgefrist en Rene doet maar weer een kattenwasje. Het valt ons beide trouwens niet mee om schoon te worden. Vandaag nieuwe zonnebrandcreme gebruikt. Vanochtend bij het insmeren was het al een geklieder omdat het niet lekker uitsmeerde en de hele dag hebben we met een witte waas op ons lichaam gefietst. Vervolgens kregen we die waas niet echt van ons lichaam verwijderd, we blijven er wat bleekjes uitzien. s Avonds lekker gegeten in het cafe waar wonder boven wonder best veel mensen waren om een hapje te eten. Woensdag 14 januari. Tokomaru Bay - Ruatoria. 39 km. Gelukkig was er vanochtend weer water op de camping, alhoewel er alleen maar koud water was toch lekker gedouched. We vertrekken vanochtend als laatsten van de camping, er waren wel 3 andere kleine tentjes en 1 camper. Het is heerlijkdat het hier zo rustig is, dit is duidelijk geen massatoerisme route die wij fietsen. Na een fikse klim bereiken we Te Puia Springs. Hier zouden warme bronnen moeten zijn bij het plaatselijke hotel maar dat ziet er wel heel verlaten uit. Wel bevindt er zich hier, in dit gehucht, een groot hospital en gelukkig is er ook weer een klein winkeltje annex benzinepompje waar we koffie kunnenb kopen. Omdat er voorlopig geen campings meer zijn hebben we gisteravond gebeld met een hotel in Ruatoria, onze eindbestemming van vandaag, om een hotelkmer te boeken. Het was een wat raar vaag telefoongesprek en hoefeden ook verder helemaal geen informatie achter te laten. Volgens de boekjes is Ruatoria een vab de grotere dorpen op onze route rondom de kaap, wat een streekfunctie heeft. Dus vol verwachting fietsen wij het dorp binnenb, langs een groot vervallen pand/bouwval, langs een winkeltje, een vage drankwinkel, de supermarkt en dat was het dan. Blijkt het vervallen haveloze, verveloze pand ons hotel te zijn. Er zit geen likje verf meer op het hout en de kozijnen zijn zo rot dat je heel voorzichtig het raam moet open schuiven. Maar we zijn al lang blij dat we een slaapplek hebben want de eerstkomende 60 km is er helemaal geen overnacgtingsmogelijkheid. Het hotel blijkt heel veel kamers te hebben en ik denk dat wij de enige gasten zijn. Nu begrijp ik ook de reactie op ons telefoontje van gisteren en dat we geen nadere info achter hoefden te laten. Na een zo goed als koude douche inkopen gedaan in de supermarkt. Vanavond gsan we buiten koken bij de picknicktafels aan de overkant van het hotel.

Gisborne

Zaterdag 10 januari. Een heerlijk relaxdagje. Wasje gedraaid en uitgebreid ontbeten met lekkere aardbeien. Aan het eind van de ochtend op de fiets gestapt en de boerenmarkt in Gisborne bezocht, het is tenslotte zaterdag en dan ga ik ook altijd naar de markt in Groningen. Er worden allerlei streekprodukten verkocht en we kopen er een lekker potje jam. Ook nog even bij het tegenoverligggende theatergebouw naar binnen gelopen waar een art and craft fair was maar dit had wel een heel hoog fancyfair bejaardenhuis gehalte dmet zelfgemaakte breiwerkjes etc. dus daar zijn we gauw weer uitgelopen. Nog even langs de sleutelmaker, een soort mister minit winkel, die we gisteren zagen toen we Gisborne binnenfietsten. Ik ben al vanaf de eerste vakantiedag mijn fietssleutel kwijt en doe het nu met de reservesleutel. Op zich prima maar ik wil natuurlijk wel graag een nieuwe reservesleutel. Daarnaast zijn we vorig jaar in Costa Rica een sleutel van ons hangslot verloren dus daar hebben we ook geen reserve meer van. Helaas, de sleutelwinkel is dicht. Dat is jammer. s Middags hebben we een lange strandwandeling gemaakt. We kwamen uit bij wedstrijden met een soort surfplanken. Dit ging als volgt, groepsgewijs. Je staat achter een startlijn, een streep in het strand, klaar met je plank. Na het startschot hol je zo hard mogelijk het water in, gaat op je knieen op de plank zitten, je gebruikt je handen als peddel en peddelt dan door de branding de zee verder in, rondom een boei en dan zo snel mogelijk peddelend en meeglijdend/surfend op de goven weer terug naar het strand, dan met je plank onder de arm (plank is wel 2 meter lang) zo snel mogelijk naar de finish hollen. Toevallig hadden we dit gisteren ook op TV gezien en het was leuk om dit in het echt te zien. Er waren heel veel deelnemers en heel veel series, wat dat betreft deed het wel wat denken aan zwemwedstrijden. Ook was er nog een kajak-estafette. Gisborne is trouwens de meest oostelijk gelegen stad in de wereld, het ligt het dichtst bij de datumzone. Zondag 11 januari. We besluiten nog een dagje extra te blijven. Fietsen vandaag even naar Kaiti beach en naar het Memorial op de plek waar Captain Cook aan land is gegaan. Het memorial is een metershoge granieten pilaar. Nu komen we er ook achter waar al die boomstammen blijven die we steeds op volgeladen vrachtautos zien. Hier dus, in de haven van Gisborne. Er ligt een giga hoeveelheid stammen klaar om verscheept te worden. Na een lekkere lunch fietsen we nog even de andere kant op langs de kust en daarna heerlijk in de schaduw onder de bomen op het strand boekje gelezen. s Avonds lopen we nog even weer naar de Esplanade, een wandeling van een kwartiertje, en gaan nog eens lekker uit eten.

Napier - Putorino - Wairoa - Morere - Gisborne

Dinsdag 6 januari. Napier - Putorino. 68 km. Voor we op de fiets stappen eerst extra brood gekocht, komen vandaag niet veel tegen. We fietsen eerst nog lekker vlak langs de kust over foetspaden naar Bay View. Omdat dit onderdeel is van een fietsroute komen we heel wat recreatiefietsers tegen. We zijn nog geen rondtrekkende fietsers zoals wijzelf tegengekomen. Wel bijzonder, sowieso weinig backpacktoeristen gezien. We zitten wrs. niet op een populaire route. In Bay view koffiestop op de camping, k hier weer veel fietsers. Vanaf nu volgen we de doorgaande weg naar Gisborne, die heel erg rustig is. Af en toe een dikke vrachtauto volgeladen met boomstammen, maar die rijden ons tegemoet dus daar hebben wij weinig last van. Vandaag hebben we meerdere lange pittige klimmen voor de boeg. We passeren verschillende nationale parken waar je mooi schijnt te kunnen wandelen. Wij lopen ook een klein stukje het bos in, erg mooi maar keren al snel weer terug naar onze fiets. Echte wandelaaars zijn wij nl. niet. De bedoeling is vandaag op een DOC camping te overnachten bij Lake Tutira. Een DOC camping is een heel eenvoudige onbeheerde kampeerplek met een WC en stromend water. Nadere bestudering van Rene op zijn GPS zegt dat er in het volgende dorp, Putorino, een hotel schijnt te zijn. In Tutira vragen we voor de zekerheid bij een ienemiene winkeltje of dit klopt en yes, het schijnt te kloppen. Dus et het vooruitzicht op een lekker hotelbed ipv een simpele camping fietsen we nog 16 km door. Vlak voor Putorino zien we inderdaad grote reclameborden van het hotel maar helaas, het hotel is dicht. Sterker nog, het staat te koop. Geke loopt voor de zekerheid nog even achterom en hoort stemgeluiden binnen. Dus naar binnen gelopen en gevraagd maar ik werd heel onvriendelijk de deur uitgewerkt met de melding dat ergens achter het hotel een DOC camping is. En de deur ging achter mij in het slot. Kleine tegenvaller, nergens een spoor van een camping dus maar eens bij een huis gevraagd. Blijkt dat de camping 6 km ergens verderop in het binnenland te liggen. Hier hadden we natuurlijk helemaal geen zin in. De famikie wees ons op het tegenoverliggende sportcomplex met de melding dat daar wel vaker gekampeerd wordt. Dus, nadat we de bidons hadden laten vullen met water, heel lief waren er ook ijsblokjes in het water gedaan, hebben we ons tentje uit het zicht op het sportterrein opgezet. Het terrein lag volg met (schapen?)keutels, dus eerst even keutels ruimen. Gelukkig hadden we in het ieniemieniewinkeltje in Tutira drinken en een zak chips gekocht, dus na ons kattenwasje hebben we die eerst soldaat gemaakt alvorens onze noodvoorraadmaaltijd klaar te maken. Nu kunnen we eindelijk, voor het eerst, ons campinggas gebruiken. Hebben we dat niet voor niets al deze dagen meegesjouwd. Woensdag 7 januari. Putorino - Wairoa. 68 km. Vannacht niet zo goed geslapen, we zijn het wildkamperen niet gewend liggen toch niet echt rustig. Boel opgepakt, weer een kattenwasje, broodje gegeten en hup op de fiets. Wel 200 meter fietsen tot het cafe wat bij het hotel hoort en hier eerst koffie/thee gedronken met nog een lekker broodje. De ontvangst is nu heel anders, het is dan ook een andere dame dan gisteren. Al met al zitten we om 10.00 uur op onze fiets voor ons tochtje naar Wairoa. Een pittige tocht vandaag, veel klimmetjes weer die best wel steil zijn. Maar gelukkig is er weer veel ruimte op de weg. Wat dat betreft is het wel fijn fietsen in dit deel van het Noorder-eiland. Wel weer de zwaar met hout beladen vrachtautos die ons tegemoet komen. Inmiddels zijn we erachter dat er natuurlijk ook lege vrachtautos de andere kant, onze kant, opgaan. Maar deze vallen niet zo op omdat het aanhangdeel dubbelgeklapt wordt op de vrachtauto, dus daarom is de auto de helft minder lang. Het is goed dat we gisteren wat verder doorgereden hebben want het is een zware dag vandaag. We rijden door een heel verlaten gebied, geen dorpjes dus ook geen koffiestop. In Wairoa aangekomen verwennen we onszelf met een motel. De douche doet wonderen, je voelt je gelijk weer meer mens. Wairoa ligt aan een rivier maar verder vinden wij het geen leuk stadje. Het is best een behoorlijke plaats, meerdere wegen komen hier samen waardoor het er erg druk met verkeer is wat natuurlijk, zoals in de meeste plaatsen, dwars door het stadje wordt geleid. Donderdag 8 januari. Wairoa - Morere, 42 km. We hebben vanochtend allebei niet zo veel zin vandaag, vermoeienis van de afgelopen paar dagen wrs. Het is maar goed dat er vandaag een kleine etappe oop het programma staat die ook nog vrij eenvoudig is. We starten nog wel met een behoorlijke klim maar daarna is de route vlak/glooiend. We fietsen het eerste deel langs de kust, het landschap doet ons qua begroeiing denkenaan de duinen in Nederland. Na 30 km fietsen komen we aan in Nuhaka de fietsdag zit er dan al bijna op maar eerst koffie bij de fish&chips take away. Met een chocolade donut. Die ziet er wel wat raar uit, een rechthoekige, harde, gefrituurde hete donut gevuld met chocola. Dat hadden we ons wat anders voorgesteld. Zowel rene als ik hadden er de laatste kilometers last van tijdens het fietsen. In Morere stoppen we, wel wat vroeg maar het alternatief is nog dik 65 km doorfietsen naar Gisborne en daar hebben we geen zin in. We nemen een cabin bij de tearoom/camping. De cabin moet nog klaargemaakt worden dus wij gaan eerst naar de tegenoverligggende hot springs. Een complexje met een binnen- en buiten zwembad en de hotsprings. Om dit laatste is het ons natuurlijk te doen. Een mooie korte wandeling door een mooi regenwoud met veel metershoge, soms wel 10 meter, varens en palmbomen eidt ons naar de hotsprings. Er zijun 2 warmwaterbaden, een soort bubbelbad zonder bubbels, en een koud afkoelbad. Na de douche nemen we plaats in een van de baden, heerlijk warm water met de nodige mineralen wat erg gezond schijnt te zijn. Wij vinden het gewoon lekker voor onze spieren. Gezellig zitten te keuvelen met andere badgasten. Iedereen die we onderweg spreken heeft veel bewondering voor ons We begrijpen dat ons morn een zware fietstocht staat te wachten (dat wisten we al maar het is altijd fijn om dat nog eens te horen). s Avonds zijn wij de enigen op de camping, dat is wel heel bijzonder na al die drukke campings aan de kust. Als we in de campingkeuken staan te koken, weer onze noodmaaltijd die we trouw gelijk weer aanvullen als deze op is en ook vandaag zijn we niets tegengekomen, komt er een vrouw de keuken in. Zij is de weg kwijt, moet met de auto ergens in de buurt van Rotarua zijn. Ze heeft zelf geen kaart dus wij pakken onze kaart er bij en na heel veel zoeken vinden we het gehucht wat ergens, best nog wel ver weg, in de buurt van Rotarua ligt. Ze zit inderdaad helemaal verkeerd, we schrijven de wegnummers op voor haar. Het is zeker nog wel 4,5 uur rijden, in het donker over hele stille 2-baans onverlichte wegen. Zij liever dan ik. Vrijdag 9 januari. Morere - Gisborne, 68 km. Voor ons doen zitten we heel vroeg op de fiets, al om half tien. En we beginnen gelijk aan de eerste stevige klim van 4 km. Niet een leuk begin dus. Maar het landschap vergoedt veel, veel heel groene bossen. Na de klim heuvelt de weg verder en na wederom een stevige klim zijn we op het hoogste punt van vandaag, Wharerate hill. Boven op de top is een mooi uitzichtspunt met picknicktafels. Hier even lekker gezeten en ons broodje gegeten. Je hebt hier mooi uitzicht op de Poverty Bay en Young Nicks Head. Dit laatste is een uitstekende rotspunt in zee die genoemd is naar nick, de scheepsjongen op de boot van Captain Cook die als eerste land (Nieuw Zeeland) zag. Captain Cook heeft deze baai de naam Poverty bay gegeven omdat toen hij met zijn bemanning aan wal ging niet erg gastvrij door de Maori werd ontvangen en ze zijn dan ook zonder iets weer vertrokken uit deze baai. Vanaf de top is het alleen nog maar dalen, eerst heel steil. Wel jammer na al die inspanning dat je zo snel weer hoogte verliest maar gelukkig is het de laatste kilometers genieten tijdens de afdaling. De laatste 30 km tot aan Gisborne zijn lekker vlak. 10 km voor Gisborne is er dan eindelijkgelegenheid voor een welverdiende koffiestop, in de wijngaard dit keer. Heerlijk met een vers gemaakte aardbei/chocolade muffin. Het is lekker zitten daar, met uitzicht over de wijngaard. We hebben ons maar niet aan de wijn gewaagd. Bij vertrek blijkt de serveester een beetje nederlands te spreken. Haar man komt uit groningen en ze heeft dan ook 2 jaar in nederland gewoond. Ze hebben in Gisborne een fietsenzaak annex het begeleiden/uitzetten van fietstochten. Naast haar werk als serveerster probeert ze de schooljeugd op de fiets te krijgen. Begrijpelijk want de omgeving vsn Gisborne is heel vlak en dus bij uitstek geschikt om te fietsen. We krijgen nog een routetip om op een leuke manier Gisborne binnen te rijden. Die tip hebben we niet helemaal begrepen denk ik want via een omweg, wel mooi, bereiken we Gisborne. Vlak voor Gisborne zien we opeens heel ver in de verte een hele grote rookontwikkeling. Volgens Rene lijkt het wel op een vulkaanuitbarsting. Dit zal het wel niet zijn want we horen daar niets over maar het ziet er wel heel bijzonder uit. We passeren ook nog enige kilometers voor Gisborne een gigagroot begrafeniscomplex, heel kleurrijk. Bijna alle graven hebben mooie kleurrijke bloemen, op de eerste rij alleen maar kindergraven, veel met molentjes die in de wind draaien. Het is trouwens opvallend dat je soms in the middle of nowhere begraafplaatsen ziet.Onze camping ligt gelijk aan zee, op loopafstand van de stad. Ideaal dus om hier een paar dagen te blijven. s Avonds uit eten geweest bij de haven van Gisborne, eerst heerlijk in het zonnetje maar toen die onderging werd het wel behoorlijk fris op het terras. Met het geluid van de golven op de achtergrond heerlijk geslapen. Het publiceren van fotos lukt momenteel niet. We hebben wat problemen met I-cloud en weten de oplossing nog niet.

Stratford-Patea-Wanganui-Napier

Donderdag 1 januari 2015. Stratford-Patea. 78 km. 014 uitgeluid met de spatters van de meisjes van rondje Groningen. Rustige oudejaarsavond, niks geen vuurwerk gehoord, laat staan gezien. Het is weer prachtig weer vandaag, helaas is de wind gedraaid, tegen nu. Gelukkig is het geen windkracht 6 meer. Volgen allerlei achteradweggetjes, heel lieflijk groen landschap. In eltham koffiestop bij benzinestation, alles is verder nieuwjaarsdag dicht. In Hawera bezoeken we het Eltham-park. Hier schijnt een heel bijzonder beeld te staan, beeld gevonden maar wat hier nu voor bijzonders aan is zien we niet. In Hawera ook maar even wat eten gehaald. Je moet gebruik maken als er een winkel open is. Het is nl. erg onduidelijk wat er nu wel open is of niet, in ieder dorp is dit weer anders. Vanaf nu volgen we weer de doorgaande weg die heel erg rustig is. Er stromen hier heel veel riviertjes naar zee wat inhoudt dat we steeds afdalen en de rivier overgaan en vervolgens pittig klimmend weer omhoog moeten. Zo komen we wel aan onze hoogtemeters vandaag. In Patea zoeken we de camping op die weer mooi gelegen is aan zee. Wel heel erg druk en heel veeeel kinderen. Lekker gedouhed, over de douhes hebben we geen klagen. Iedere amping is dit prima voor elkaar. Rene is druk bezig met naald en draad zijn voortasje te repareren, die scheurt behoorlijk uit. Hij propt er ook altijd veel te veel in. Na het eten nog even naar de kust gelopen, erg ruig hier. Vrijdag 2 januari 2015. Patea-Wanganui. 78 km. Vandaag fietsen we voor het laatst aan de westkust van het Noordereiland.Ook vandaag fietsen we vnl. over weg nr. 3, wind in de rug. Dankzij het lange vrije weekend van de Kiwis is het ook vandaag weer heel stil op de weg. In Maxwell verlaten we weg nr. 3enzakken via een binnenweggetje af naar de kust. Het is hier heel mooi. Weg is gedeeltelijk onverhard.Vlak voor Wanganui passeren we een botanische tuin. Hier moeten we natuurlijk even een bezoekje aan brengen. Veel palmbomen en allerlei mooie bloeiende bloemen. Sommigen wel bekend, ik weet natuurlijkgeen namen maar ook diverse bloemen die in Nederland niet vvoorkomrn. Ergens in de diepte ligt een meertje, dat geloven we wel, is ons te ver lopen. Wanganui is een heel leuk stadje, komt heel vriendelijk over met veel bloemen. Mooie goed onderhouden huizen/winkels met galerijen ervoor. We gaan eerst even langs het busstation, zodat we weten waar we morgenvroeg heen moeten, daarna nog even terrasje gepikt. De camping ligt 7 km verderop, aan de rivier. Gelukkig loopt de weg langs de rivier dus lekker vlak. Op de camping nemen we een cabin, deze heeft mooi uitzicht op de rivier. Zaterdag 3 januari 2015. Wanganui - Napier. 20 km + busreis. Vanochtend aan de picknicktafel bij de cabin ontbeten. Mooi uitzicht op de rivier waar heel veel geroeid wordt. De camping ligt vlakbij het botenhuis van de roeiclub. Naar busstation gefietst, fietsen gedemonteerd (trappers en bar-ends eraf + stuur gedraaid). Het is erst heel rustig bij het station maar gaandeweg komen er steeds meer mensen. Dit baart ons wel zorgen want we hebben dan wel tickets gekocht maar voor de fiets kun je niet reserveren. Het is aan de chauffeur en aan de hoeveelheid bagage of de fiets mee kan. Als de bus arroiveert blijkt deze al heel vol te zitten. Maar er blijkt een extra klein busje, met aanhangwagen, ingezet te worden. Hier passen de fietsen heel mooi rechtop in. Wel mooi zo, doordat iedereen ruim van te voren een kaartje koopt weet de maatschappij precies wat voor bussen ze moeten inzetten en blijf je niet staan als de bus vol is. Dit zou ook niet best zijn want zo frequent rijden de bussen hier niet. En een trein al helemaal bijna niet. De auto is HET vervoermiddel hier. Ons eerste deel van de busreis gaat naar Palmerston North. Hier moeten we 4,5 uur wachten op de bus naar Napier. In Palmerston aangekomen even langs de VVV voor wat info. Het blijkt dat Palmerston omgeven wordt door parken en rivieren en hier zijn heel mooie fietspaden aangelegd. Eerst gelunched op een terras en daarna Palmerston op de fiets verkend, of eigenlijk de parken rondom Palmerston. Er wordt hier heel veel gefietst. Wel raar, meestal zijn wij de enige fietsers. Op tijd terug om fietsen weer te demonteren, tassen weer in de plunjezakken doen en wachten op de bus naar Napier. Ook deze bus is weer vol. We moeten in de extra bus, een normale bus. Fietsen gaan onderin het bagageruim. Samen met nog 3 andere passagiers vertrekken we voor de 2,5 uur durende busreis naar Napier. Tegen half acht arriveren we in Napier, terwijl Rene de fietsen weer rijklaar maakt loop ik even door de supermarkt om wat eten te kopen. Gelukkig ligt de camping vlakbij, 2 km fietsen. ik krijg zowat een rolberoerte als ik de prijs van de camping hoor. Dacht dat de receptioniste mij niet goed begreep dus zij nog heel onschuldig dat ik een non-powered site wou. ie had ze me ook toegewezen maar eze camping is wel 2x zo duur als de duurste camping aan de westkust. nel de tent opgezet en eenvoudige maaltijd (soepje met brood) gemaakt in de keuken. Rene haalt nog even een wijntje bij het bijbehorende restaurant van de camping en hij had dezelfde ervaring als ik bij de receptie, duur. Het is een voor Nieuwzeelandse begrippen erg grote camping met allerlei faciliteiten, zwembad, skelters, speeltuin, restaurant, etc., etc. Zondag 4 januari 2015. Napier rondrit, 60 km. Heerlijk relaxdagje.Vanochtend toegekeken hoe alle Kiwis weer inpakken. Hun lange weekend/kerstvakantie zit er weer op. Ongelooflijk wat er allemaal wordt meegesjouwd naar de camping. Stapelbedden in de tent, hele dikke bedmatrassen in de tent, rijstkokers, gigapannen, en niet te vergeten quads of boten. Dan kamperen wij toch best heel basic. In de middag fietsen we Napier in. Gezellig stadje, wel heel toeristisch. Bij de VVV speciale fietskaart gehaald, er zijn hier meerdere fietsroutes uitgezet over onverharde wegen.Het is megadruk bij de VVV, ben blij dat ik gelijk zie wat ik wil hebben. Ieder dorp/stadje heeft wel een eigen VVV en daar is altijd veel gratis informatie/kaarten te halen en het personeel is altijd heel behulpzaam. Er is vandaag een optreden in Napier, veell oude autos en mensen die rondlopen in de jaren 30 stijl,de charleston style. Napier is in de jaren 30 wederopgebouwd na een aardbeving. Deze aardbeving heeft Napier en het nabijgelegen Hastings verwoest. Napier is in art deco stijl wederopgebouwd en daar passen de oude autos en de mensen in die kledingstijl heel mooi bij. Het heeft allemaal wel een hoog Moeder ik wil bij de revue gehalte. Na een kopje koffie op het terras op de fiets gestapt en de fietsroute langs de kust naar Clifton gevolgd, lekker vlak. Mooie route die ook nog langs veel wijngaarden en fruitbomen leidt.Vanuit Clifton kun je of lopend bij laag tij of met de tractor op de aanhangwagen naar een grote kolonie Jan van Genten lezen we als we in Clifton zijn. In Nederland had ik bedacht dat te gaan doen maar ik was natuurlijk al weer vergten dat dit vanuit Napier kon. Te laat gerealiseerd dus dat uitstapje gaat niet door. We zijn nog net op tijd in Clifton om in het cafe wat te drinken, want dit gaat natuurlijk weer om 16.00 uur dicht. Terug fietsen we weer dezelfde route, wilden eerst anders fietsen maar dit is de kortste route terug, afstand was langer dan we dachten. In napier nog een wijntje op het terras gedaan, langs de Countdown voor inkopen en dan is ook deze rustdag weer om. Maandag 5 januari. Napier, 60 km extra dag. Vanochtend besluiten we nog een dagje langer in Napier te blijven. Het bevalt ons hier wel. We maken nog een leuk fietstochtje, nu meer in het binnenland. Net als gisteren ook vandaag weer veel fietsonvriendelijke hekjes die het vee tegen moeten houden. Het is maar goed dat we zonder bagage fietsen, die had er anders vast een paar keer afgemoeten. Het lijkt wel of we onder de dijk door Friesland naar de boot in Holwerd fietsen dan moeten we ook altijd door heel veel veehekjes. s Avonds lekker uit eten geweest,echt uit eten met gewoon bediening aan tafel en een kaart om te kiezen wat je wilt eten. Heel anders dan de vorige keer in Te Kuiti, waar je aan de bar besteld, betaald en een nummertje meekrijgt. Het eten was heerlijk, weer eens wat anders dan eenvoudige 2-pans maaltijden.

Stratford - Wanganuia

Donderdag 1 januari 2015. Het was zowaar gisteravond om 12.00 uur droog dus hebben we nog met de spatters, die we gekregen hadden van de meisjes van rondje groningen, 2015 ingeluid. Daarna naar bed, op de camping is het heel stil en valt er niets te beleven. De volgende ochtend, nieuwjaarsdag, is het weer zonnig gelukkig. De wind is gedraaid, voor het eerst hebben we tegenwind, gelukkig is het geen windkracht 6 meer. We nemen allerlei binnenweggetjes door een lieflijk groen landschap. Het is een heerlijk fietsdagje vandaag. Bij het benzinestation in Eltham koffie gekocht, alle cafes zijn natuurlijk dicht op nieuwjaarsdag. In Hawera, het volgende dorp, hebben we het St. Edward park even bezocht. Hier zou een heel bijzonder beeld staan, beeld wel gevonden maar wat er nou voor bijzonders aan was hebben we niet helemaal kunnen ontdekken. In Hawera nog wat drinken en een broodje gekocht bij de Subway en dit heerlijk op een bankje in het zonnetje op gegeten. Ook bij de groenteboer die open was wat inkopen gedaan. Het is wat onduidelijk wat er nu open is, in ieder dorp is het weer anders. In het gebied waar we nu fietsen stromen heel veel riviertjes naar zee en iedere keer als wij over een riviertje gaan is er een afdaling naar de brug en vervolgens weer een klim omhoog. Zo komen we wel aan onze hoogtemeters vandaag. In Patea de camping opgezocht. Deze ligt heel mooi aan de monding van de rivier die in zee uitloopt. Het is heel druk op de camping, veel kinderen, beetje hutje mudje en er zijn maar 2 douches. Wonder boven wonder kan ik zowel s avonds als s morgens zonder wachten onder de douche springen. Na het eten zijn we nog even naar het strand gewandeldde zee is hier erg ruig. In de keuken koffie gedronken, het is te koud om vanavond buiten te zitten. Deze dag 78 km gefietst. Vrijdag 2 januari. Patea - Wanganui. 78 km. Vandaag fietsen we voor de laatste keer aan de westkant van het Noordereiland. Je kunt merken dat de Kiwis een lang weekend hebben, het is heel erg rustig op de doorgaande weg. Geen vrachtverkeer ook. In Waverley hebben we een gezellige koffiestop in de achtertuin van een cafe. We hebben er allebei een ondefinieerbaar stuk gebak bij. Geen idee wat het is maar het valt als een blok in onze maag. Meestal nemen we samen 1 stuk lekkers bij de koffie, dat is meer dan genoeg want ze houden hier wel van grote porties. Maar we hadden niet zo heel veel brood meer vanochtend dus vandaar het extra stuk. Na 40 km verlaten we in Maxwell de doorgaande weg en zakken af naar de kust. Het is hier heel mooi, deels onverhard. Vlak voor Wanganui passeren we een botanische tuin, die moet natuurlijk even bekeken worden. Veel palmbomen en bloemen die nu natuurlijk prachtig in bloei staan. Ergens in de diepte ligt een meertje waar je heen kunt lopen maar dat geloven we wel. In Wanganui zijn we eerst even langs het busstation gefietst zodat we weten waar we morgen op de bus moeten stappen. Wanganui is trouwens een heel leuk stadje, het leukste stadje wat we tot nog toe gezien hebben. Heel bloemrijk, mooie winkelstraten met goed verzorgde gebouwen met overdekte galerijen. Deze overkappingen zie je heel veel in de winkelstraten van alle dorpjes/stadjes waar we door heen zijn gekomen. Op een terrasje sapje gedronken en daarna boodschappen gedaan. De camping is nog 7 km fietsen, langs de rivier dus lekker vlak. Op de camping aangekomen nemen we een cabin omdat we morgen op tijd staan omdat we de bus hebben gereserveerd naar Napier wat aan de oostkant van het Noordereiland ligt. Cabin ligt mooi aan de rivier.