Nieuw Zeeland - Wellington en omgeving

Gisteren, zondag 13 jan., zijn we naar het vliegveld gefietst om onze fietsen in te pakken, dat kost altijd enige tijd. De fietsen hebben we, samen met de bagage in het bagagedepot achtergelaten en met de bus zijn we weer teruggekeerd naar Sydney. Zijn in Chinatown geweest en we hebben de Chinese Garden bewonderd. Deze tuin is heel mooi aangelegd tussen de wolkenkrabbers, echt een rustpunt in de stad (zie foto).

Maandag 14 jan. hebben we ons verslapen, de telefoonwekker ging niet af. Dit komt wrs. omdat Geke afgelopen nacht om 03.00 uur een SMS-je kreeg van Ellen Ziengs met de intrigerende tekst "Gerard Joling" (achteraf bleek dit SMS-je natuurlijk bestemd voor de zus van Ellen die ook Geke heet). Dus dat werd op een holletje naar de boot die om 06.00 uur ging en die we natuurlijk net misten. Maar we waren desondanks toch ruim op tijd op het vliegveld waar het inchecken de nodige tijd kostte. De incheckmeneer begon gelijk over overgewicht, volgens hem mochten we maar 20. kg bagage meenemen. Dat klopt natuurlijk niet want op internet stond dat als je de fiets meeneemt dat je 10 kg extra bagage meemag. Na een check bleek gelukkig dat wij gelijk hadden. Ook was het ticket van Rene niet in orde, het woordje "van" ontbrak bij zijn naam en dat mag natuurlijk niet. Het was trouwens een erg aardige meneer, die uitgebreid een praatje maakte over onze fietsreis, waar we geweest waren, wat we gingen doen terwijl er een giga-rij achter ons stond. Gelukkig begon hij niet weer over overgewicht want we hadden nog steeds 7 kg teveel aan bagage.
De vliegreis verliep voorspoedig, voor we het wisten stonden we na 3,5 uur op het vliegveld van Wellington. De landing was wel erg heftig, het vliegtuig schommelde vreselijk en we vlogen vlak boven zeek aan. Niet echt prettig.
De controle van de bagage viel mee, alleen de tentzak werd meegenomen voor nader onderzoek. We kregen deze na enige tijd terug met het compliment dat de tent mooi schoon was. Rene z'n poetswerk is dus niet voor niets geweest.
Tot onze verrasssing bleek er een fietsroute vanaf het vliegveld naar Wellington te zijn. Dus dat is makkelijk, we hoeven alleen maar de fietsbordjes te volgen. Er staat wel een heftige wind, zo erg hebben we het nog niet meegemaakt. Dit verklaart het hevige schommelen van het vliegtuig bij de landing.
Rene heeft via internet weer een mooi centraal gelegen hotel geboekt. Mocht iemandooit een hotel willen boeken via internet, kijk dan op wotif.com. Dit is een last minute site van beschikbare hotelruimte over de hele wereld (de grote steden) met grote kortingen.
Wellington is tegen een heuvel aangebouwd en heeft de grootste haven van Nieuw Zeeland. Gelukkig ligt ons hotel in het vlakke deel. Na ons geinstalleerd te hebben de stad ingelopen om een hapje te eten.

De volgende dag, dinsdag 15 jan., is eer een regeldagje. Papieren invullen voor visumaanvraag voor Indonesie, Rene moet op de pasfoto want die is hij vergeten, allerlei zaken moeten gekopieerd worden en toen op zoek naar de Indonesische ambassade. Deze ligt in het bovendeel van Wellington. Heel lui zijn we met het kabeltreintje steil omhoog gegaan. Geheel tegen onze verwachting in verliep alles heel vlotjes en binnen 5 min. stonden we weer buiten. Visum maken duurt 3 dagen dus vrijdag gaan we weer heen.
Via de Botanische Tuin, die heel mooi tegen de helling is aangelegd, lopen we weer terug naar het centrum. Onze volgende missie is nl. inkopen doen (gasflesjes, 2e-hands boek over Nieuw Zeeland, levensmiddelen, toiletartikelen, etc.). We hebben nl. alles achtergelaten in Sydney i.v.m. ons overgewicht.
En toen was de dag alweer om, het lijkt niet veel maar in ons vakantietempo ben je hier dus de hele dag mee bezig.

We willen niet tot vrijdag in Wellington blijven dus woensdag 16 jan. zijn we om de baai gefietst naar een camping in Lower Hutt met de mooie naam Seaview. Deze camping ligt dus midden in een industriegebied wat Seaview heet, weinig view op de sea dus maar verder een prima camping. Nadat we ons tentje opgezet hebben hebben we via een erg mooie weg langs de kust de rest van de baai afgefietst. Vooral de laatste 20 km zijn erg mooi, via een onverhard pad langs de kust met rechts de zee en links rijst de heuvelrug pal naast je. Heel ruig allemaal. We fietsen tot het pad niet verder gaat en komen dan dezelfde weg weer terug. Het klinkt misschien saai dezelfde weg terug maar de omgeving is echt prachtig. Op de terugweg de eerste pinquins gespot.

Ook vandaag, 17 jan., is het net als gisteren een stralende dag. We doen vanochtend rustig aan, uitgebreid ontbijtje bij de tent met een krantje. Tegen twaalven zijn we op de fietst gestapt. Gisteren hebben we het beoogde rondje niet afgemaakt (zijn dezelfde weg teruggereden) omdat we in tijdnood waren en we geen idee hadden of dat wat we wilden wel kon. Dus vandaag doen we een nieuwe poging in omgekeerde richting. De tocht voert door het binnenland, eerst naar Wainuiqmata, dat we via een flinke steile klim bereiken (ligt op 238 m hoogte, vanaf zeeniveau in 2 km. overbruggen). Op de top, nog voor het dorp, eerst nog naar een uitzichtspunt gelopen, het is heel helder weer dus we hebben een mooi uitzicht over de baai op Wellington. Wat opvalt is dat we veel bordjes zien met de waarschuwing dat er gif gestrooid is en klemmen gezet zijn ter bestrijding van de possum en de ratten. We vinden het bijzonder dat er in een natuurpark met gif gestrooid wordt.
Vanaf Wainuiqmata gaat de weg langzaam dalend (20 km lang) naar de kust door een hele mooie vallei. Links en rechts de heuvels en daartussen de weg en de rivier met af en toe een huisje. De weg is heel stil wat ook wel logisch is omdat ook dit een doodlopende weg is. Volgens de kaart die we van dit gebied hebben is er vlak voor we bij de kust komen een pad die over de heuvelrug leidt naar het eind van de onverharde weg waar we gisteren op gefietst hebben. We weten niet zeker of we dit pad mogen volgen maar we tillen de fietsen maar over het hek en beginnen aan de beklimming. Vanaf de top van de heuvel vreselijk mooie vergezichten, links de vallei waar we vandaag komen en rechts het vervolg van de asfaltweg met in de verte de zee (zie foto). We gaan over de top en dalen/lopen de heuvel af. Geke krijgt zowat een doodschrik als ze plots een stier ziet, voor de zekerheid trekt ze haar rode fietshempje maar even uit. Beneden aan de heuvel staan in de verte ook nog wat stieren, dus gauw de fiets weer over het hek getild en over de ons wel bekende weg teruggefietst naar de camping. Het is heel helder weer en ik (geke) heb vandaag geen zonnebril op, dit maakt de terugweg nog mooier dan gisteren, de kleuren en contrasten zijn nu og duidelijker.
Tegen zessen zijn we weer terug op de camping. We pakken ons tentje op en fietsen weer naar Wellington waar we nog 2 nachten een hotel hebben.

Morgen, vrijdag 18 jan. , wordt weer een regeldagje met een bezoek aan de ambassade, kapper, boekenwinkel om een 2-hands nederlands boek te kopen, internetten en als er nog tijd over is een bezoek aan het Nieuw Zeeland Museum. Als we de boeken mogen geloven is dit het mooiste en grootste museum van Nieuw Zeeland en is 1 dag te kort om alles te zien. Aangezien we over ca. 2 maanden weer terugkomen in Wellington gaan we nu voor een korte impressie en op de terugweg nemen we wat meer tijd voor het museum, toegang is gratis nl.

Vrijdag 19 jan. nemen we dan de boot naar Picton over de beruchte Cook Strait, het schijnt hier aardig te keer te kunnen gaan als het waait en sinds we in Nieuw Zeeland zijn waait het iedere dag erg hard.