Voorjaar in Nederland

Op 4 mei 2008 zijn we geland op schiphol. In Nederland is het prachtig lenteweer. Dat is pas prettig thuiskomen. We zijn blij weer in Nederland te zijn, maar eigenlijk nog geen zin om naar huis te gaan. We stellen het dus nog een weekje uit om met de fiets via familie in Breda en Meppel terug naar Groningen te fietsen. Weer lekker camperen en genieten van de prachtige natuur die Nederland in de lente te bieden heeft.

Als we op zaterdag 10 mei in Groningen aankomen ligt ons huisje er prima bij, Justus heeft er goed op gepast. De tafel is versiert met allerlei welkomsversieringen en verrassingen. We hebben iedereen toch wel gemist. Bedankt voor jullie meeleven en berichtjes die we kregen.

Home Sweet Home.

Air Sanih - Lovina Beach - Munduk - Candikuning - Kuta

Zaterdag 26 april hebben we 55 km gefietst, dat is lang geleden dat we zo'n afstand gedaan hebben. Het was een mooie rustige weg door heel veel dorpjes. De laatste 7 km heuvelt de weg pal langs de zee. Halverwege de tocht houden we een vroege lunchstop, reeds om 10.00 uur 's ochtends in een luxe resort. Onze bedoeling is om even voor Air Sanih ook in zo'n luxe resort te overnachten maar helaas, het resort is dicht. Dus maar verder gefietst naar het dorp Air Sanih aan de noordkust. Hier nemen we een homestay dat hoog tegen de berg is gelegen dus dat is nog even een steile klim. De rest van de dag blijven we luieren bij onze homestay bij het zwembad met lekkere ligbedden.

Zondag 27 april fietsen we van Air Sanih naar Lovina Beach. Op de een of andere manier raken we elkaar kwijt. Rene fietst een stuk voor mij en stopt bij een tempel. Ik schijn hem pal voorbij gefietst te zijn, hij heeft mij niet gezien en ik hem niet. Door al die brommertjes is het ook soms moeilijk om elkaar in de gaten te houden. Achteraf balen we allebei omdat we graag de tempel bekeken hadden waar een of andere afbeelding hangt van een nederlandse fietser die in 1904 Bali per fiets heeft verkend. 5 km verderop bij een afslag ben ik maar gestopt omdat ik geen idee heb of Rene rechtdoor is gegaan of de afslag heeft genomen. Ik was dan ook zeer verbaasd dat Rene na een kwartier achter mij verscheen omdat ik in de veronderstelling verkeerde dat hij ergens voor mij fietste. We verlaten de doorgaande kustweg en vervolgen onze route via het binnenland. Onderweg in een van de vele desa's waar we door heen komen stoppen we om te kijken naar een oefensessie van een gamelanorkest met een dansgroep, de danseressen zijn heel slank en sierlijk, vooral de bewegingen met de handen zijn mooi om te zien. Tegen 11.30 uur arriveren we in Lovina Beach. Lovina Beach bestaat uit 8 km lang zwart strand met allerlei accomodaties, restaurants etc. We nemen onze intrek in een mooie bungalow in een prachtige tuin met zwembaden. Hier blijven we 2 dagen. 's Middags na de lunch lekker met een boekje bij het zwembad. Wel handig dat veel accomodaties boeken hebben die we kunnen omruilen. Aan het eind van de dag, als de ergste warmte voorbij is, verkennen we de omgeving en het strand.

Maandag 28 april relaxdagje. Langs het strand gewandeld en ons vermaakt bij het zwembad. Echt strandleven is hier niet. 's Avonds hebben we een wijntje gedronken bij een stranttentje en zijn hier ook blijven plakken voor het eten. Opvallend veel Nederlanders gezien vandaag, in ons complex zitten zelfs 3 nederlandse gezinnen met kinderen. De meivakantie is ook hier merkbaar.
Dinsdag 29 april verlaten we het relaxte Lovina Beach. We willen onze hotelrekening met creditcard betalen echter het apparaat weigert dienst en we moeten cash betalen. Dat wordt dus zo meteen eerst weer geldtrekken om onze voorraad aan te vullen. De pinautomaat in Lovina Beach doet het niet. In Seririt, een wat grotere plaats waar we doorheen komen, proberen we het opnieuw. Het is even volhouden maar de 3e pinautomaat in Seririt werkt, er staat een gigarij voor dus ons geduld wordt op de proef gesteld. In Seririt regelen we tevens een bemo die ons de laatste 20 km omhoog brengt naar Munduk. Een hele mooie weg waarvan het laatste stuk behoorlijk steil is. We zijn dan ook blij dat we vervoer geregeld hebben. Munduk ligt op 800 m hoogte en ligt op een bergrichel. Zowel links als rechts heb je prachtige vergezichten. Ook vanaf ons balkon van onze accomodatie zijn mooie uitzichten op de rijstvelden en de omliggende bergen. Heel in de verte zie je zelfs de zee. Het is hier wel een stuk koeler. Na de lunch maken we een wandeling naar de watervallen. Onderweg zien we veel papaya's aan de bomen hangen, koffiebonenstruiken, bananen, etc. In dit gebied wordt veel fruit verbouwd. 's Avonds genieten we van de zonsondergang, de zee kleurt mooi oranje op.

Woensdag 30 april doen we de eerste 8 km van de route wederom met een auto, een vrachtautootje in dit geval. Deze kilometers zijn nl. zeer steil, soms met stijgingen tot 20%. Op het hoogste punt, zo'n 1300 m, laden we onze fietsen weer op en vervolgen onze weg. Reeds na 1 km houden we al een stop bij een "terrasje". Van hieruit is een mooi uitzicht op de twee lager gelegen meren, Danau Tamblingan en Danau Buyan. Vroeger was dit een groot meer maar door een vulkaanuitbarstingen zijn het nu 2 meren. We drinken hier een lekkere fruitjuice en eten wat vers fruit (salak en mangosteen) en vervolgen de heuvelachtige weg die over de rug van de berg loopt. Rechts beneden de meren en links worden veel produkten verbouwd. Deze streek staat bekend om de teelt van hortensia's, de bloemen worden veel gebruikt bij offerfeesten. Het is een heerlijk aangename fietstemperatuur op deze hoogte. Normaal gesproken moeten we altijd uitkijken voor de honden die op de weg liggen of langs de weg lopen, nu moeten we een heel stuk opletten over apen die op de weg spelen/lopen/liggen. Het is maar een kort tochtje vandaag en we nemen dus nog maar een koffiestop met appelgebak, heel bijzonder. Vlak voor Candikuning nemen we onze intrek in een eenvoudig bungalowtje op een soort resort dat is gelegen aan weer een ander meer, Danau Bratan. Na ons omgekleed te hebben lopen we via de tuin van het resort naar de Pura Ulun Danu. Dit is een hindoe-bhoedistische tempel uit de 17e eeuw, deels in het meer gelegen. Zoals de meeste tempels is ook deze niet toegankelijk. De omgeving rondom het tempelcomplex is erg mooi met tuinen en een bhoedistische stupa. Via de hoofdingang verlaten we het tempelcomplex en lopen naar Candikuning. We lunchen, heel toeristisch, in een restaurant met buffetlunch, busjes met toeristen worden af- en aangevoerd. Tijdens de lunch breekt er een tropische hoosbij los, we blijven dus nog maar even plakken. De rest van de middag en avond vallen er nog de nodige tropische buien. Na de lunch lopen we naar de botanische tuin in Candikuning. Onderweg krijgen we constant doosjes met aardbeien aangeboden, deze plaats is heel bekend om de aardbeienteelt. De botanische tuin is een heel grote tuin, 57,5 ha. Vergeleken bij de tempel waar veel toeristen waren is het hier doodstil. Wij bekijken een klein stukje van de tuin, o.a. het orchideeengedeelte en de cactuskas. De tuin heeft brede wegen, het blijkt dat de meeste mensen de tuin vanuit de auto bekijken. Niet zo raar met zo'n oppervlakte. We lopen het hele eind, zo'n 3 km, weer terug naar ons onderkomen. We hebben dan niet veel gefietst vandaag maar voor ons doen wel veel gelopen. Candikuning ligt op zo'n 1200 m hoogte en het is wederom een frisse en natte avond.

Donderdag 1 mei is onze laatste fietsdag, we fietsen van Candikuning naar Kuta. De eerste 45 km gaan over heerlijk kleine en rustige achterafweggetjes, alleen maar dalen. Sommige stukken weg hebben goed asfalt maar sommige stukken zijn ook erg slecht, met veel hobbels en gaten waar we langs en omheen proberen te slingeren. Gelukkig zijn er op deze weggetjes bijna geen auto's en de brommertjes rijden vanwege het slechte wegdek ook zeer langzaam.We hebben ontelbare tempeltjes gezien vandaag en na 15 km komen we weer tussen de rijstvelden terecht en door heel veel desa's. De laatste 15 km worden drukker, hoe dichter we Kuta naderen des te drukker het wordt. Ook in Kuta worden we via achterafweggetjes naar de achteringang van de ons welbekende accomodatie, Matahari Bungalow, geleid. Het was vandaag een lekker tochtje als afsluiting. 's Middags hebben we de fietsen ingepakt, de dozen en ook al onze achtergelaten bagage waren gelukkig nog aanwezig. Het was wel lekker fietsen de afgelopen weken met alleen maar 2 achtertasjes, lekker licht. Het regent weer gigantisch vanmiddag, weer een echte tropische hoosbui. Ook wanneer we tegen de avond naar het strand wandelen is het nog niet echt droog.

Vrijdag 2 mei na het ontbijt eerst met een taxi naar het vliegveld om de administratie rondom onze ticketwijziging af te handelen bij het kantoor van Malaysia Airlines. Het is trouwens opvallend hoe druk het vanochtend bij het ontbijt was, ons bungalowcomplex is helemaal volgeboekt. 4 weken terug was het erg rustig en waren er vnl. wat oudere mensen, nu is er ook veel jongelui. Verder geluierd bij het zwembad, boeken verkocht en een strandwandeling gemaakt.

Het fietsen zit er nu definitief op. Op Bali/Lombok hebben we niet zoveel gefietst, iets van 500 km. In totaal (Australie, Nieuw-Zeeland en Bali/Lombok) hebben we de afgelopen 5 maanden 5000 km gefietst zonder ook maar een lekke band of andere pech, eigenlijk 6000 km zonder pech want we hadden natuurlijk ook al 1000 km op onze nieuwe fietsen ingefietst.

Gili eilanden - Candi Dasa (Bali) - Tirta Gangga - Amed/Lipah - Tulamben

Dinsdag 22 april om half zes opgestaan. We krijgen wat pannekoekjes en fruit mee voor het ontbijt en fietsen naar de boot. Eigenlijk een bootje die ons, samen met nog wat andere toeristen, overzet naar Bangsal op het vasteland van Lombok. Een tochtje van een half uurtje. In Bangsal aangekomen moeten we een stuk lopen, wij fietsen dus, naar de bus die ons naar Sengigi brengt. De fietsen gaan boven op het dak van de bus. In Sengigi stappen we vervolgens weer in een bootje die ons naar de "grote" boot vaart voor de overtocht van 4 uur naar Bali. Het is een heel relaxed tochtje. Heel anders dan de overtocht met de grote ferry. Aan boord krijgen we ontbijt en later ook nog eens een lunch. We hebben wat op het dek gezeten, boekje gelezen en geslapen. De 12 passagiers zijn allemaal toerist, ook wel logisch want deze overtocht is natuurlijk veel duurder dan de overtocht per ferry. In Padangbai aangekomen stappen we weer in een klein bootje die ons naar de wal brengt. Eerst maar eens geld getrokken en nog wat gegeten. Mijn eetlust is sinds vandaag weer stukken beter. Daarna op de fiets gestapt voor de 13 km naar Candi Dasa, een badplaatsje aan de zuidoost kust van Bali zonder strand. Vroeger was hier wel strand maar door het afgraven van koraal is de stroming verandert en het strand verdwenen. We nemen een bungalow met zeezicht en een open air badkamer. Met andere woorden, een badkamer in de open lucht, zonder dak.

Woensdag 23 april maken we een tochtje van 22 km naar Tirta Gangga. De route gaat grotendeels omhoog. Een tochtje door veel dorpjes, langs rijstterrassen en de voet van de Gunung Agung, de hoogste berg/vulkaan van Bali. We wijken nog even van de route af om geld te trekken in Amlapura. Bij de meeste banken kun je voor 35 euro per keer trekken. Dat schiet lekker op. Tegen twaalven zijn we in Tirta Gangga. Tirta Gangga is bekend om zijn Water Palace, gebouwd in 1948. Het paleis bestaat uit verschillende mooi aangelegde vijvers met fonteinen en heel veel beelden. Tevens zijn er 2 zwembaden. Dit paleis diende als buitenverblijf voor de een of andere Radja. In de zwembaden wordt druk gezwommen, de meisjes natuurlijk met hun kleren aan. Tevens worden de haren en het lichaam gewassen in het zwembadwater, iets minder fris.
Wij nemen onze intrek in een bungalow in de tuinen van het Water Palace. Na een warme douche in een hele mooie open air badkamer, die warme douche hebben we de laatste dagen wel gemist, is het de hoogste tijd voor een lunch in het bijbehorende restaurant. Na de lunch eerst maar een paar uurtjes gerust, ik kan merken dat ik nog niet de oude ben. We maken nog een wandelingetje door de tuinen van het Water Palace.

Donderdag 24 april fietsen we van Tirta Gangga naar Amed/Lipah. Een heerlijk tochtje, vnl. dalend, met mooie uitzichten over de rijstvelden. De weg is lekker rustig. Het laatste deel van de rit gaat langs de kust met een paar pittige klimmetjes van het ene baaitje naar het andere baaitje. Om 10.00 uur 's ochtends zijn we al in Lipah, een klein dorpje aan de oostkust. Hier nemen we onze intrek in een mooie kamer die tegen de heuvel is aangebouwd zodat we vanaf ons balkon een giga mooi uitzicht over de baai hebben. We brengen verder de dag door met lezen, zwemmen, internetten. Er is een heerlijk restaurantje bij dit complexje (6 kamers) waar we de nodige tijd doorbrengen. 's Avonds lekker Rendeng gegeten. Dit moesten we 's middags al bestellen in verband met de nodige bereidingstijd.

Vrijdag 25 april. De eerste 10 km zijn bekend, die hebben we gisteren ook reeds gereden. Gelukkig vallen de klimmetjes vanaf deze kant mee. Na 10 km komen we weer op de doorgaande heuvelachtige weg uit. Onderweg weer de bekende dorpstaferelen. Ook vandaag weer veel kraaiende hanen onder korven langs de kant van de weg. Hanengevechten zijn een populair tijdverdrijf voor de Balinese mannen. De laatste kilometers verandert het landschap, geen rijstvelden meer. Het land is hier veel droger. Tulamben is onze eindplaats vandaag. Dit dorp staat bekend om een scheepswrak dat voor de kust ligt. Hier wordt dan ook vreselijk veel gedoken rondom het wrak. Het was net als gisteren een ritje van niks, anderhalf uur zijn we onderweg, maar het is meer dan genoeg zo. Het restaurant van ons bungalowcomplex ligt pal aan de kust, de golven beuken over het terras heen af en toe. Het is hier een komen en gaan van duikers en van vrouwen die de zuurstofflessen, vaak 2 tegelijk, op hun hoofd dragen.

Padangbai - Lombok (Singigi en Gili eilanden)

Woensdag 16 april is het niet veel anders. We verhuizen van kamer omdat onze kamer reeds geboekt was. 's Ochtends nog een kleine wandeling gemaakt. Verder breng ik de dag grotendeels op bed door. Rene vermaakt zich met een wandelingetje, bankzaken en relaxen bij het zwembad. We besluiten om morgen de oversteek naar Lombok te maken, Padangbai hebben we nu wel gezien.

Donderdag 17 april fietsen we na het ontbijt naar de boot. Kaartje kopen verloopt probleemloos. We moeten nog wel even wachten. Iedere 1,5 uur vertrekt er een boot naar Lombok, dag en nacht. Oude aftandse veerboten maar wij treffen het, deze veerboot ziet er redelijk "nieuw" uit. De overtocht duurt 4 uur, daarna moeten we in de haven van Lembar (Lombok) nog 1,5 uur wachten alvorens de boot kan aanmeren. Er is nl. maar een plek voor een boot op de kade om te laden en lossen. Tijdens het wachten komen er allerlei kooplui aan boord om hun waren (eten en de onvermijdelijke souvenirs) aan de man te brengen. Ons oorspronkelijk plan om vanaf de haven een bemo naar Sengigi te nemen, 35 km verderop, laten we varen. Ik voel me vandaag een stuk beter, koorts is weg, alleen nog wat lichte steken in mijn hoofd, en heb wel zin om deze 35 km te fietsen. Het is nl. een vlakke etappe, het is bewolkt en we hebben ook nog wind mee, dus dat moet te doen zijn. Als we van de boot affietsen kom je gelijk in een andere wereld. Lombok is voor 80% islamitisch, dus onderweg de ene moskee naar de nadere i.p.v. tempels. Verder is er een nieuwe verkeersdeelnemer, de Cidomo. Een wagentje met een paardje ervoor dat mensen danwel vracht vervoert. Het is een stuk minder druk op de weg. We volgen eerst de doorgaande weg. Na enige kilometers gaat de route langs binnenweggetjes, door dorpjes, langs rijstvelden, etc. De mensen reageren hier heel enthousiast, zowel kinderen als volwassenen. We horen vaak de kreet Tourist. De weg wordt steeds slechter en de routebeschrijving is niet altijd even goed te volgen dus veel vragen. Gelukkig staan er veel kleine dorpjes in de routebeschrijving genoemd. Uiteindelijk komen we weer uit op de grote weg, we moeten nog 15 km fietsen. Het is al na vijven dus we moeten wat opschieten willen we voor donker over zijn. Onderweg zien we nog een kleurrijke optocht met muziek, helaas kunnen we vanwege tijdgebrek niet even stoppn. Net voor donker komen we aan in Sengigi. We hebben een mooie bungalow met zeezicht. 's Avonds eten we een hapje in het restaurant, morgen verkennen we de omgeving wel want we blijven hier 2 nachten.

Vrijdag 18 april eerst weer na het ontbijt verhuizen naar een bungalow boven. Van hieruit hele mooie uitzichten op zee. Daarna hebben we ons op een bedje op het strand geinstalleerd om te relaxen. In de schaduw want in de zon is het veel te heet. Na een strandwandeling en een zeebad lekker een ijskoffie gedronken bij een strandtentje. Het is hier heel rustig aan dit strandje, er lopen natuurlijk de nodige verkopers en masseurs rond maar ze zijn niet hinderlijk. Intussen gaat het met mij steeds minder en ik trek me terug op het balkon op de sofa met een boek. De koorts en pijnsteken in mijn hoofd zijn weer helemaal terug, ik begin me nu toch wel lichtelijk zorgen te maken. Rene gaat ondertussen het dorp verkennen dat 1 km verderop ligt. Sengigi is de toeristenplaats op Lombok, veel resorts, toeristenwinkeltjes, etc. Rene heeft de ATM (geldautomaat) maar weer eens geplunderd. Per keer kun je wel voor 35 euro rupia trekken, dat schiet op. Natuurlijk heeft hij ook nog even op internet gekeken naar tropische ziekten. Nadat Rene is teruggekeerd bellen we toch maar even met de GGD in Groningen voor advies. Op aanraden van de GGD-arts bezoeken we een arts in een sjiek hotel die daar een kliniek heeft. Ons hotel is erg behulpzaam met het regelen van de afspraak. De vrouwelijke arts spreekt redelijk engels en soms met wat handen en voeten leg ik mijn klachten uit. Er volgt een standaard lichamelijk onderzoek. Zeg eens A waarbij ik moet kokhalsen zo diep wordt er in mijn keel gekeken. Bloeddruk wordt opgenomen, wat een behoorlijk pijnlijke ervaring is, mijn arm wordt zowat afgeknepen, ik voel het 's avonds nog. Ik heb inderdaad koorts. Nog wat borst en buikkloppingen en dat was het dan wel. De arts wil me een hele lading medicijnen voorschrijven. We hadden al eerder van Nederlanders gehoord dat ze hier niet op een pilletje kijken. Wrs. heb ik een ontsteking, ook omdat ik zo vreselijk veel moet plassen. Krijg antibiotica plus een pilletje voor de maag en een vies ijsblauw drankje voor de eetlust. Tevens heeft ze een afspraak gemaakt bij een laboratorium in de hoofdstad van Lombok, Mataram, voor een bloed/urineonderzoek voor morgen. Dit was ook het advies van de GGD-arts om het bloed te laten testen op malaria. Met de taxi weer terug naar onze bungalow waar we heerlijk bij de buren een hapje hebben gegeten in een italiaans restaurant.

Zaterdag 19 april. Rene heeft een slechte nacht achter de rug, wrs. voedselvergiftiging bij dat leuke italiaanse restaurantje. Eet je een keer westers en het is gelijk mis. Vreselijke diaree en buikkrampen en vanochtend op het toilet ook nog onderuitgegaan, de dag begon goed. Na het ontbijt wat er gelukkig in bleef bij rene, met een auto van het hotel naar de kliniek in Mataram voor de bloed/urinetest. Een ritje van 30 minuten, onderweg nog benzine getankt. Van te voren moet je aangeven voor hoeveel rupia je wilt tanken, daar wordt de tank op ingesteld. De chauffeur heeft wel voor 15.000 rupia, ongeveer 1 euro, 3 liter getankt. We zijn helemaal verbaasd als we bij een supernet klein kantoortje worden afgezet, dit blijkt het lab te zijn. Na de intake wordt er, keurig met een nieuwe naald, bloed afgenomen. Plasje gedaan en over 3 uur kunnen we terug komen om de uitslag op te halen. Dus maar weer terug naar Sengigi naar onze bungalow. Gelukkig voelt Rene zich weer goed en ik ook voel me al een stuk beter, de antibiotica begint te werken. Om 12.30 uur maken we wederom met de auto van het hotel de rit naar Mataram, weer eerst langs het benzinestation om weer 3 liter benzine te tanken. In het lab krijgen we enveloppe met de uitslag overhandigd en daarna weer naar de hotelkliniek waar de uitslag met de arts besproken wordt. Dit gaat soms erg moeizaam vanwege het taalprobleem. Rene zijn medische kennis is hierbij wel erg handig. De eindconclusie is dat ik paratyphus heb. Ik krijg nog een extra set antibioticapillen en maagtabletten mee en het advies om me lichamelijk niet te veel in te spannen. Ik moet m'n gemak houden. Blij dat we nu weten wat er aan de hand is verlaten we de kliniek. 's Middags nog even Sengigi ingelopen. Bij de hotelreceptie een bootje geregeld die ons morgen naar de Gili-eilanden brengt. Helaas dus niet op de fiets, de route is te zwaar voor mij nu.

Zondag 20 april worden we na het ontbijt naar de "haven", gewoon het strand een stukje verderop, gebracht met een bemo. Onze fietsen gaan in de bemo, passen net tussen de banken, wijzelf plus nog 2 gasten die ook via het hotel een bootje heeft geregeld. In de haven moeten we eerst naar het havenkantoortje om een soort verzekering te kopen, joost mag weten waarvoor, 70 cent armer worden onze fietsen ingeladen en klauteren we zelf ook in het bootje dat ons naar de Gili-eilanden brengt. De Gili-eilanden bestaan uit 3 eilanden, wij gaan naar Trawagan. De tocht voort langs de westkust van Lombok omhoog. Na een uurtje varen worden we afgezet op het strand van Trawagan, een klein eilandje, 2 bij 3 km, zonder verkeer. Alleen de fiets maar merendeels de Cidomo wordt gebruikt als vervoermiddel over de onverharde wegen. Eerst maar een ijskoffie op een terras gedronken in het enige plaatsje dat vnl. bestaat uit resort, restaurantjes, etc. Wij hebben een adresje gekregen van de fietsers die we in Ubud ontmoet hebben van een klein bungalowcomplexje (4 bungalows) aan de noordkant van het eiland, zo'n 2,5 km buiten het dorp en dus ook buiten het feestgewoel. Trawagan schijnt bekend te zijn als partyeiland. De onverharde weg over het eiland is redelijk te fietsen alhoewel we wel af en toe van de fiets af moeten vanwege het mulle zand. Gelukkig is er nog 1 bungalow vrij voor 2 nachten. Twee nederlandse meiden hebben dit complexje 2 jaar geleden opgebouwd. We zitten lange tijd op het terras te lunchen en te kletsen. Verhalen over de bouw gehoord en we krijgen ook volop de frustaties mee vanwege de bouw van een beachbar die maar niet wil vlotten. Uit pure frustatie is Agnes, een van de meiden, zich zelf met de bouw gaan bemoeien. Ze loopt driftig heen en weer met de boormachine. Absoluut geen tempo doeloe voor haar. De middag brengen we door met relaxen op de veranda. Aan het eind van de dag worden we nog actief en maken een strandwandeling. 's Avonds heerlijk flesje wijn gedronken en tapas gegeten in het bijbehorende restaurantje. Het was een lekker dagje.

Maandag 21 april wederom een relaxdagje. Na het ontbijt lopen we naar het dorp om de boot voor morgen naar Bali te regelen. Het is nog een behoorlijke tippel naar het dorp. In het dorp lekker gelunched op een terras boven zee. 's Middags heerlijk op een bedje aan het strand bij onze bungalow gelegen.
Nog gebeld met Awol om onze vlucht een week naar voren te halen. In plaats van 11 mei komen we nu 4 mei terug. De reden voor de vervroeging is tweeledig. Deels omdat we niet meer zoveel fietsen. De tocht over Lombok hebben we geskipt omdat de etappes vrij zwaar zijn, dat red ik nu even niet. Ook hebben we er behoefte aan om wat eerder in Nederland aan te komen zodat we wat meer tijd overhouden om wat te acclimatiseren en weer te wennen alvorens we weer naar het werk gaan. Aan het eind van de middag zijn we via het strand naar het dorp gewandeld om een hapje te eten in een van de vele restaurantjes. Met de Cidomo weer terug in het pikkedonker. We worden vreselijk heen en weer geschud op de hobbelige weggetjes, nou niet echt een pleziertochtje.

Ubud-Bangli-Sidemen-Padangbai

Zaterdag 12 april gezellig ontbeten met het nederlandse fietsstel. Daardoor duurde het ontbijt iets langer dan gepland. Om 09.00 uur op de fiets voor onze tocht naar Bangli, hemelsbreed misschien 10 km maar onze route loopt eerst naar het noorden de bergen in. Het eerste stuk in de omgeving van Ubud is erg druk, later wordt het gelukkig rustiger. De weg gaat 20 km lang omhoog, wel zeer geleidelijk gelukkig, daarna lekker omlaag. We maken een leuke drinkstop bij een stalletje langs de weg, de eigenaresse spreekt redelijk engels, gezellig een praatje gemaakt en Rene was zo vriendelijk 50.000 rupia in kleingeld om te wisselen voor haar. Niet zo slim natuurlijk want toen had hij geen kleingeld meer om het drinken en de bananen te betalen. Het is altijd moeilijk om met groot geld, 50.000 rupia (euro 3,50) en groter te betalen bij stalletjes vanwege gebrek aan wisselgeld. We brengen nog een bezoek aan Gunung Kawi. Wanneer er tempels of heilige plaatsen bezocht worden moeten we altijd een sarong om en nu moesten we ook nog een extra buikband om alvorens we naar binnen konden. We wandelen via een prachtige weg, veel trappetjes, naar beneden naar de rivier waar zich een rotswand bevindt met hoge uitgehouwen beelden. De weg was eerst redelijk rustig maar kennelijk zitten we nu in de rushhour van de toeristenbussen. Het ene na het andere busje/bus passeert ons. Gelukkig rijden ze hier niet zo hard als in Nieuw Zeeland. Hier wordt de weg gebruikt door (vracht)auto's, busjes, heel veel brommertjes, fietsers (niet zo veel), voetgangers en heel veel honden. Iedereen houdt rekening met elkaar, behalve de honden. Daar moet je echt voor uitkijken, voor je het weet heb je er een onder de fiets. Onderweg zien we veel houtbewerkingsbedrijfjes die o.a. meubels maken en bedrijfjes die hele grote vliegers maken en verkopen. We houden nog even een noodzakelijk eetstop, eigenlijk zoutstop. Het lichaam van Rene moet altijd enige dagen wennen aan de tropen, door het overmatige zweten verliest hij veel zouten. Hij had al tijdig ORS genomen maar dit was niet voldoende dus dan maar aanvullen met een lekker zout miesoepje. Tegen drieen komen we aan in Bangli. Veel accomodatie is hier niet, we nemen een eenvoudige kamer (2 bedden plus een koude douche, geen fan/airco, is ook niet nodig blijkt achteraf) in een complex dat vroeger het koninklijk paleis van Bangli was. De eigenaar, 83 jaar, is de schoonzoon van de koning en praat redelijk goed nederlands. 's Avonds eten we een hapje op de nightmarket bij een stalletje.

Zondag 13 april staan we om 6.00 uur op, spullen ingepakt, thee + een zoet hapje gedronken op de veranda en toen eerst op de markt een ontbijtje gescoord, een lekker pittig miesoepje. Om 8.00 uur zitten we op de fiets voor onze tocht van Bangli naar Sidemen. Het is een pittige maar prachtige tocht. Veel rijstterrassen, zo mooi al dat groen en geel. Verder komen we onderweg heel veel kleine bedrijfjes tegen die zich bezig houden met het fijnmaken van rotsen. Eerst met een beitel en hamer grote rotsblokken splijten, verder verpulveren en tenslotte zeven zodat er gruis over blijft. Ieder bedrijfje doet een deel van het proces daardoor wordt de eerst zo rustige weg opeens heel erg druk met alleen maar kleine vrachtautootjes die alles van A naar B naar C verplaatsen. De laadbakken van de vrachtwagens worden met de schep gevuld, alles is hier nog handwerk. Na ruim 20 km fietsen kiezen we voor de aanbevolen alternatieve route die erg rustig is. De weg daalt alleen nog maar, we komen door hele kleine dorpjes en langs vreselijk mooie rijstterrassen. In Sanggem enige navraag moeten doen voor de juiste weg en toen weer verder naar beneden gedaald naar Sidemen. Roelie, de tocht is tot nog toe langs een heel andere route van 1991, vreselijk veel omhoog fietsen maar wel heel erg mooi. In Sidemen hebben we een bungalow met een gigantisch mooi uitzicht over de rijstvelden. Het is hier heel erg stil. Na een lekkere lunch in het bijbehorende restaurant doen we verder niet veel, op de veranda zitten en een beetje van het uitzicht genieten en wat lezen. Er staan hier verschillende nederlandse boeken in deze bungalow.

Maandag 14 april krijgen we ontbijt op onze veranda en zitten we om 08.30 weer op de fiets. Vandaag fietsen we naar Padangbai. We fietsen nog steeds door het prachtige rijstveldengebied, bijna de gehele route. Ook nu nemen we na 8 km de aanbevolen alternatieve route. Voordeel van de alternatieve routes is dat deze meestal erg rustig zijn. De weg gaat 7 km lang steil en soms vreselijk steil naar beneden. We maken heel veel stops om van de uitzichten te genieten, onze handen te ontspannen van al dat gerem en de velgen te laten afkoelen. Naast uitzichten op de rijstvelden is er ook mooi zicht op de baai van Padangbai. Uiteindelijk komen we uit op de doorgaande weg van Candidasa naar Klungklung. Nog 7 km fietsen en dan zijn we in Padangbai. Een kort maar vreselijk mooi tochtje. Padangbai is een klein plaatsje met een strandje en een haven. Van hieruit vertrekt o.a. de boot naar Lombok. We hebben wederom een mooie accomodatie met een gigahemelbed en mooi balkon. Het is hier een beetje toeristisch, met een hotel, wat guesthouses, restaurantjes etc., net leuk. De afgelopen 2 dagen hebben we (denken we) op 600/700 m overnacht, heerlijk koel. Zo hoog hebben de accomodaties dan ook geen airco/fan. Het lukt ons de laatste dagen goed om vroeg op de fiets te zitten en vcor twaalven over te zijn op de plaats van bestemming. Tussen 12.00 en 14.00 is het veel te heet om te fietsen, dan eten we wat en houden verder ons gemak. Aan het eind van de dag worden we weer wat actiever en gaan we Padangbai verkennen. Het bevalt ons hier goed en we besluiten dan ook om een extra dagje te blijven, we hebben toch tijd zat.

Dinsdag 15 april is een ziekenboegdagje. Ik heb vannacht aan een stuk door liggen klappertanden/shaken in bed, koorts. Na 2 paracetemol verdwijnt het shaken maar slapen ho maar. Het geplande extra dagje hier komt dus goed uit, ben ook niet echt in staat om te fietsen. Het is altijd "aangenaam" om ziek te zijn in een mooie accomodatie. Ook Rene begint wat tekenen van "zwakte" te vertonen maar het zet nog niet echt door bij hem. 's Ochtends na het ontbijt eerst geld geregeld. De enige pinautomaat hier doet het niet, we kunnen ons hotel niet met creditcard betalen dus ons restant nieuwzeelandse dollars, ringgit en 50 euro gewisseld bij de moneychanger. Nu zijn we weer 1,1 mln rupia (dik 70 euro) rijker en kunnen we weer vooruit tot onze volgende stop waar weer mogelijkheid is om te pinnen. Koffie gedronken bij een koel stranttentje, langdurig geinternet en toen was het weer tijd om te lunchen. We eten regelmatig maar de hoeveelheden zijn niet zo groot, de warmte maakt dat je veel minder eet dan we gewend zijn. Na de lunch is het gebeurt met ons en duiken we in bed op onze koele kamer om uit te zieken en TV te kijken. Heel bijzonder we hebben zowaar TV op onze kamer en ook nog met engelstalige zenders. Komt nu wel mooi uit.

Bali - Kuta - Ubud

Maandag 7 april goede reis gehad. Inchecken in Auckland ging wat moeizaam, eerst natuurlijk moest er gecheckt worden of we echt 35 kg bagage mee mochten nemen, toen bleek dat we nog 8 kg te veel bagage hadden dus maar een fietstas als handbagage meegenomen. Om 19.3o arriveren we, na ruim 10 uur vliegen, in Kuala Lumpur. We hoeven geen bagage op te halen want alles is reeds doorgelabeld naar Bali dus gelijk naar de balie van Malaysian Airways voor ons transport naar het geboekte hotel. Dit ging wat moeilijker dan gedacht want we hadden geen voucher voor het hotel van het reisbureau ontvangen dus werden we van het bekende kastje naar de muur gestuurd op het vliegveld. Uiteindelijk belanden we toch in de hotelshuttlebus. We hebben een hotel vlakbij het vliegveld.

Dinsdag 8 april landen we tegen enen op Bali en heel bijzonder, alle bagage incl. fietsen is in notime in ons bezit. Zo snel hebben we het nog nooit meegemaakt. Als we het vliegveld uitkomen vallen we in de ons bekende taferelen, een drukkende warmte en iedereen biedt zijn diensten aan, voor een taxi of iets anders. Onze chauffeur van Matahari bungalows is er nog niet maar een aardige man is zo aardig om even voor ons te bellen met Matahari en de chauffeur blijkt onderweg te zijn. Ons bungalowcomplex ligt in de drukke doorgaande straat door Kuta in een hele mooie tuin met een groot zwembad. Heel rustig. Na ons geinstalleerd te hebben eerst maar eens een duik in het zwembad genomen, de omgeving verkend en naar het strand gelopen. In november 1991 heb ik samen met Roelie rondje Bali gefietst maar er komt me weinig bekends voor in Kuta, alleen het zwembad en de tuin van Matahari is herkenbaar. Kuta is de toeristenplaats op Bali, een aaneenschakeling van shops, cafeetjes, restaurantjes en iedereen probeert je wat aan te smeren. Dat is nog niet veranderd.

Woensdag 9 april beginnen we na het ontbijt met het in elkaar zetten van de fietsen, een hele klus waar we een ochtendje zoet mee zijn. 's Middags gerelaxed bij het zwembad en aan het eind van de middag naar het strand gelopen. Het is veel drukker dan gisteren, veel indonesiers zoeken aan het eind van de dag het strand op om te voetballen, volleyballen, etc. of om gewoon te baden of te kletsen. Wij nemen plaats op een loungeterras.

Donderdag 10 april is onze eerste fietsdag op Bali. We fietsen het drukke chaotische Kuta uit. Via een aaneenschakeling van desa's (kleine dorpjes) met daartussen rijstvelden bereiken we Tanah Lot, een tempelcomplex aan zee. Het is hier vreselijk toeristisch, via een weggetje met allemaal souvenierkraampjes lopen we naar de tempel, die deels in zee ligt. Het is een van de beroemdste tempels van Bali. Vooral 's avonds schijnt het hier erg druk te zijn vanwege de mooie zonsondergang. Na onze lunch, reeds om 11.00 uur, we hebben een iets ander ritme hier, fietsen we verder. Er wordt veel aan de kant van de weg gewerkt, o.a. houtsnijwerk en steenhouwerijen en nartuurlijk overal langs de kant van de weg offergaven. Er wordt 3x per dag geofferd. We brengen nog een bezoek aan de tempel Taman Ayun en fietsen vervolgens door naar Ubud. Via een achterafweggetje komen we uit bij het Monkey Forest, een bos met vreselijk veel apen en 3 tempels. Hier ontmoeten we een nederlands stel op de fiets die ook net gearriveerd zijn in Ubud. Zij komen van de andere kant want hun rondje Bali zit er nu op. We nemen een kamer in het bungalowcomplex in wat deel uit maakt van het paleis, geheel in Balinese stijl met een giga balkon waar het heerlijk zitten is. Hier blijven we 2 nachten. In een nabijgelegen restaurantje treffen we weer het nederlandse stel. We hebben gezellig ervaringen uitgewisseld over Bali/Lombok en over Nieuw Zeeland. Zij hebben vorige jaar 3 maand door Nieuw Zeeland gefietst, wat een toeval. Onder het eten hebben we mooi zicht op een Balinese dansvoorstelling die wordt gegeven in het naast het restaurant gelegen waterpaleis. Het is een heerlijke zwoele avond. Ubud is nl. wat koeler en ook natter omdat het vlak bij de bergen ligt.

Vrijdag 11 april hebben we om 6.00 uur 's ochtends met een gids een wandeling door de rijstvelden gemaakt. We krijgen onderweg veel uitleg over de rijstteelt, het hindoeisme, de gebruiken en over van alles wat er groeit, bloeit en rondvliegt. Het is heerlijk koel zo 's ochtends vroeg. Af en toe komt er een brommertje of fietser langs op de zeer smalle modderige paadjes tussen de rijstvelden, op weg naar de markt, school of werk. De wandeling duurt ongeveer 1,5 uur en bij terugkomst kunnen we gelijk aan de ontbijttafel. We maken nog een klein fietstochtje in de omgeving langs wat bezienswaardigheden en de rijstvelden. We zien o.a. verschillende tempelcomplexen, Yeh Puli, dit is een rotswand waarin allerlei beelden zijn uitgehouwen waar een heel verhaal achterzit waar we ongeveer de helft van begrijpen. Deze gids spreekt niet zo goed engels. Vervolgens brengen we nog een bezoek aan Goa Gajah, oftewel de olifantenrots. Tegen tweeeen zijn we weer terug en brengen de middag verder rustig door bij het zwembad. De warmte is best wel vermoeiend. Tegen het eind van de middag nog naar de internetshop. We proberen de weblog bij te houden maar de internetmogelijkheden zijn hier zeer beperkt. Dus het kan soms enige tijd duren alvorens we een volgend bericht publiceren. Misschien is het mogelijk wat foto's te publiceren later, hier is die mogelijkheid in ieder geval niet.

Auckland

Dinsdag 1 april verlaten we Rotorua. De bedoeling is in 4 dagen via rustige wegen naar Auckland te fietsen. Na ca. 10 km verlaten we de drukke weg 5 en via een mooie rustig weggetje fietsen we langzaam omhoog naar Mamaku. Vanaf hier gaan we de fout in. In Nieuw Zeeland lopen heel veel wegen dood. Dit staat altijd keurig aangegeven met een bordje onder de straatnaam (no exit). Het blijkt dat we volgens onze geplande route nu dus een no exit weg in moeten. We hebben nog even navraag gedaan en volgens een bewoner konden we de weg wel nemen. Het is een mooie onverharde deels door een produktiebos lopende weg die gaandeweg steeds slechter en heuvelachtiger wordt. We zouden deze weg rechtdoor moeten volgen maar er zijn zoveel onduidelijke zijwegen dat na 13 km fietsen bij Geke de vertwijfeling toe slaat. Daar komt bij dat Rene nogal hard onderuit is gegaan toen hij tijdens een afdaling in de gravel in de slip raakte. Zijn knie en elleboog zien er nogal bloederig uit maar dat is altijd zo met schaafwonden. De wonden goed schoongespoeld. Achteraf blijkt dat zijn helm ook redelijk beschadigd is, die kan na Nieuw Zeeland bij het oud vuil (eindelijk, het was zo'n ouderwets model). Volgens onze calculatie moeten we nog 20 km deze steeds slechter wordende weg volgen (als het al de goede is) dus we besluiten maar weer om te keren en naar de hoofdweg terug te fietsen. Aangekomen bij de hoofdweg blijkt dat het al te laat is om via deze weg onze route te vervolgen dus zetten we maar weer koers naar Rotorua. In Rotorua hebben we eerst de bus voor morgen geregeld naar Auckland, er resteert nl. te weinig tijd om rustig hierheen te fietsen en het is ook maar afwachten hoe stijf Rene morgen is. Daarna motelkamer opgezocht waar we een potje gekookt hebben.

Woensdag 2 april kunnen we rustig aan doen, de bus naar Auckland vertrekt pas om 14.30 uur. We bezoeken eerst de pharmacy voor desinfecteringsmiddel, in onze voorraad is nu een aardig gat geslagen. Bezoeken nog een Maori-kerk aan het meer met bijbehorend kerkhofje. Alle graven liggen hier boven de grond vanwege de vulkanische activiteit. Na een wandeling langs het meer en een lunch melden we ons om 14.00 uur bij de buschauffeur. We hebben wel een reservering gedaan gisteren maar voor de fietsen was dit niet mogelijk. Gelukkig is er ruimte genoeg en kunnen de fietsen mee. De 10 dollar per fiets, wat het normale tarief is, mogen we in onze zak houden omdat we de fietsen zelf ingeladen hebben, dat is snel verdiend hier. Om 18.00 uur arriveren we in Manukau City, een voorstad van Auckland. De camping ligt 1,5 km van het centrum vandaan. Ons plan was hier de rest van de tijd te verblijven, 1 nachtje in de tent en de rest in een cabin. Helaas zijn de cabins volgeboekt, dus eerst maar 1 nachtje de tent opgezet die we eergisteren kleddernat hebben ingepakt. Morgen zien we dan wel weer verder. Daarna hapje gegeten in een buffetrestaurant wat vlakbij de camping is. Zoveel eten als je wilt voor 15 euro. Tot nog toe hebben we opvallend weinig dikke Kiwi's gezien (in vergelijking met Australie) maar in dit restaurant waren meer dikke Kiwi's (volwassenen en kinderen) dan "normale" mensen. Of het onbeperkt eten hier mee te maken heeft??

Donderdag 3 april hebben we geen enkele haast. In tegenstelling tot de zonnige voorspellingen regent het. Dus de tent droog oppakken zit er niet in. Rene heeft niet zo best geslapen, hij heeft wrs. zijn schouder gekneusd en dan is een krap tentje niet echt een ideale slaapplaats. Na het ontbijt eerst maar eens Manukau ingefietst om onderdak te regelen voor de overige 4 nachten. De tent + bagage laten we nog even staan. Voor ons gevoel bestaat Manukau alleen maar uit verschrikkelijk veel supergrote winkelcentra op allerlei gebied en een supergrote shoppingmall en uit heel veel grote wegen en verschrikkelijk veel verkeer. Het blijkt dat de oppervlakte van deze stad giga is want Manukau heeft 320.000 inwoners. Maar ja wat kun je ook verwachten van een voorstad van Auckland. Auckland heeft 1,2 mln inwoners, ongeveer 1/3 deel van de Kiwi's woont in Auckland en omgeving. Van de ene kant naar Auckland naar de andere kant is 50 km. Nadat we motel geregeld hebben fietsen we terug naar de camping, breken de tent af, nog even weblog bijwerken en dan nemen we intrek in ons motel. 's Middags fietsdozen geregeld bij een fietsenzaak en een onderhoudsbeurt bij een andere fietsenzaak en nog een klein beetje van de omgeving verkend maar veel bijzonders is het niet.

Vrijdag 4 april ook nog rustig aan gedaan. Rene heeft na 2 slechte nachten nu gelukkig goed kunnen slapen. We hebben wat noodzakelijke inkopen gedaan, o.a. tape voor de fietsdozen, de fietsdozen opgehaald en tenslotte de fietsen opgehaald. De fietsenmaker was helemaal lyrisch over onze Rohloff naaf, die kende hij niet dus hij heeft even een rondje gefietst. Verder vond hij onze fietsloten, gewone AXA-sloten, ook heel bijzonder en erg handig. In Nieuw Zeeland kennen ze alleen hangsloten. Nog een klein fietstochtje gemaakt in de omgeving.

Zaterdag 5 april gaan we met de bus naar Auckland. De bustocht duurt ruim 1 uur, het is een echte boemelbus die alle voorstadjes ten zuiden van Auckland aandoet. In Auckland aangekomen eerst maar eens een kopje koffie gedronken op een terras in de haven. Eigenlijk hebben we allebei niet zoveel zin in zo'n drukke stad en aangezien we met ons buskaartje ook gebruik kunnen maken van de ferrydiensten besluiten we de ferry naar Devonport te nemen, een boottochtje van 12 min. Devonport ligt dus aan de andere kant van de haven, een stadje aan zee met veel historische gebouwen. Hier maken we een wandeling langs de kust naar de overblijfselen van een oud fort, gelegen op een heuvel. Vanaf deze heuvel heb je een bijzonder mooi uitzicht op Auckland. We besluiten ons bezoek aan Devonport met een lekker terrasje en nemen de ferry weer terug naar Auckland. Daar maken we nog een tochtje met de gratis hop on hop of bus en bezoeken de skytower, 328 meter hoog. Helaas hebben we niemand zien skyjumpen. Wel fantastische uitzichten over Auckland en omgeving. In het hooggelegen Skycafe genieten we nog even na met een wijntje en een mooie zonsondergang. Nog ergens een hapje gegeten en daarna weer de lange bustocht terug naar Manukau City.

Zondag 6 april konden we lekker een uurtje langer slapen want de wintertijd is vannacht ingegaan. De dag verder besteed met fietsen inpakken. Het voor- (en achterwiel?) moet eruit, stuur, zadel en trappers moeten eraf want de fietsdozen zijn niet zo groot. Een lekker klusje vor Rene. Geke houdt zich bezig met internetten op de camping en de laatste inkopen voor Bali.

Nieuw Zeeland zit er op. Erop terugkijkend vonden we het zeker de moeite waard om hier zo lang rond te fietsen. De laatste 3 weken hebben we meer gereisd en bezienswaardigheden bekeken dan gefietst maar op Bali/Lombok kunnen we nog genoeg fietsen.

We maken ons nu op voor het toetje Bali/Lombok. Morgen (maandag 6 april) vliegen we om 12.00 uur naar Kuala Lumpur, na een nacht in een stopoverhotel vliegen we de volgende ochtend door naar Bali.

Rotorua

Zaterdag 30 maart is een ochtendje aan lummelen. Het is reeds ver in de middag wanneer we Rotorua infietsen voor een verkenning. Gelijk buiten de camping ligt een parkje met verschillende borrelende stinkende modderpoelen. Dit parkje dus eerst maar eens verkend en daarna naar Lake Rotorua gefietst. Ook Rotorua ligt dus aan een meer. In het park bij het meer is een of ander muzikaal kinderfestijn met allerlei leuke kinderattracties. Dit even aangekeken en daarna op een terras belandt voor een late lunch. Tijdens de lunch worden we vergast op een sportieve eindparade. Het blijkt vandaag de sluitingsdag te zijn van het 28th World Championship Fly Fishing. Dit WK heeft een week geduurd. Op de hoek van de straat van ons terras is de start van de parade. Net de Olympische Spelen, eerst een dixielandorkestje, dan een kind dat het landenbord draagt, dan de vlaggendrager en dan de nationale ploeg. Ook de Nederlandse ploeg paradeert langs, iedereen is keurig in pak. De optocht zal, naar later blijkt, eindigen in de Government Gardens. Na ons langdurig terrasbezoek gaan we Rotorua verder verkennen en belanden in de Government Gardens en dus zien we onze flyfishers weer. We maken het staartje van de prijsuitreiking mee, incl. de volksliederen. Voor de statistieken Frankrijk is 3, Nieuw-Zeeland 2 en Tsjechie 1. Het resultaat van de Nederlandse ploeg is ons niet bekend. Verder vermaken we ons erg met het (foto)gedrag van de vele japans/koreaanse toeristen. We nemen nog een kijkje bij de Polynesian Poos, hier bevinden zich 35 warmwaterbaden. Maandag willen we hier wat van uitproberen als onze fietsen in reparatie zijn. Nog even de weblog bijgewerkt en de dag van nietsdoen zit er weer op. 's Avonds in de campingkeuken treffen we de 2 belgische fietsters die we ook reeds bij Phil's Backpackers in Tarras hebben getroffen. Gezellig onze ervaringen uitgewisseld.

Zaterdag 31 maart hebben we een bezoek gebracht aan Te Piua. Te Puia is een buitenmuseum met ook weer een groot terrein met thermische activiteit. Het museumdeel gaat over de Maoricultuur. Er was tevens een Kiwi-huis waar we 2 kiwi's bewonderd hebben. Kiwi's zijn nachtvogels dus het was een duistere bedoening binnen. Het thermisch gebied bevatte ook 2 geisers. Die hadden we nog niet gezien, erg indrukwekkend. Als klap op de vuurpijl hebben we nog een Maori-voorstelling bijgewoond, dans en zang met een hoog klompen en majorettengehalte, folklore volgens Rene.

Maandag 31 maart vroeg op, om 08.00 uur hebben we afspraak bij de fietsenmaker. Het blijkt dat de fietsen vandaag toch niet in reparatie kunnen vanwege een balansdag maar pas morgen. Te laat voor ons dus dan maar geen olieverversing. Terug op de camping eerst maar eens lekker uitgebreid ontbeten. De rest van de dag vullen we met foto's op internet plaatsen en koffie drinken. Daarna gaan we naar het museum in Rotorua.

Dit gebouw, wat ook op de foto te zien is (groot gebouw in de Government Gardens) was vroeger, vanaf 1908, een badhuis waar veel mensen kwamen baden en kuren vanwege de helende heetwaterbronnen en modderbaden. Tegenwoordig is hier dus het museum gevestigd. Een deel van het museum is gewijd aan de historie van het badhuis. We hebben o.a. een kijkje in de kelders genomen. Verder bevat het museum veel info over de Maori-cultuur en over de vulkaanuitbarsting in 1886. Toen was het tijd om onze vermoeide lichamen te verwennen en zijn we naar de Polynesian Spa gegaan om te badderen in de verschillende buiten-heetwaterbaden. Het warmste bad was 42 graden, wel erg warm. Vanuit de verschillende baden had je een mocht uitzicht over het Lake Rotorua. Het was heerlijk ontspannen.

Vulkanische foto's

Taupo - Rotorua

Donderdag 27 maart is een saaie fietsdag. We gaan niet via de drukke doorgaande weg maar nemen een alternatieve rustiger route. De laatste kilometers leiden wel over de drukke weg, die dus echt heel erg druk is, en we zijn blij dat we vanochtend voor de langere rustige route hebben gekozen. We zijn nog net op tijd om bij het Wai-o-tapu Thermal Wonderland binnen te mogen. Een gigantisch groot "park". Het is het grootste thermische gebied in de Taupo Vulcanic Zone en het gebied ligt vol met ingezakte kraters, koude en kokende modder- en waterpoelen en stoomwolken. Door de aanwezigheid van een groot aantal mineralen (zwavel, ijzeroxide, koolstof, silicium, mangaan, arsenicum en antimonium) heeft het gesteente een grote kleurenvariatie (geel, roze, oranje, zwart, wit, paars, groen). Het is een beetje een buitenaardse surrealistische en erg indrukwekkende wandeling. Volgens Rene is het net alsof je door een chemische fabriek loopt (het ruikt ook niet altijd even aangenaam). Leven in de waterstroom is er niet vanwege de hoge concentratie chemische verbindingen. In het nabijgelegen dorp Waiotapu nemen we een kamer in het plaatselijke tavern. Het is inmiddels gaan regenen. 's Avonds hebben we een hapje in de tavern gegeten en gekeken naar een poolbiljarttoernooitje.

Vrijdag 28 maart brengen we een bezoekje aan Waimangu Volcanic Valley, dat ligt mooi op onze route naar Rotorua. Waimangu is het enige hydrothermische gebied in de wereld waarvan het begin van activiteit aan de oppervlakte tot op de datum precies is aan te geven, nl. 10 juni 1886. Die dag vond er een geweldadige vulkaanuitbarsting plaats waarbij alles werd verwoest. In dit gebied is een wandeling uitgezet van ruim 4 km door een mooi bos langs vele kraters, meertjes, een geiser etc. Wederom erg indrukwekkend en weer veel anders dan de gebieden die we gisteren en eergisteren bezocht hebben. De wandeling eindigt bij een meer en hier nemen we de pendelbus terug naar de ingang van het park om op ons fietsje te stappen voor de laatste 20 km naar Rotorua. Een vervelend fietstochtje langs de drukke hoofdweg, veel vrachtverkeer dat met 100 km per uur langs raast, heel fijn vooral als er geen vluchtstrook is. In Rotorua zijn we eerst langs de fietsenmaker geweest. De olie van de Rohloffnaaf moet ververst worden (5000 km beurt) en tegelijkertijd laten we ook de ketting vervangen. We maken voor maandagochtend een afspraak. We blijven dus een paar dagen in Rotorua. Het is ook wel een prettig vooruitzicht om even een paar dagen op dezelfde plaats te blijven.

Picton - Wellington - Taupo

Zaterdag 22 maart hebben we een tocht gemaakt langs de Queen Charlotte Sound. We reden eerst verkeerd, ik dacht dat Rene zoals gewoonlijk wel op de kaart gekeken zou hebben dus ik volgde braaf. Rene dacht dat ik de weg wel wist, dom natuurlijk want ik weet nooit de weg. Maar goed, we waren ook onze helmpjes vergeten, die zijn verplicht hier dus het was maar goed dat we terug moesten. Het is bewolkt vandaag, wel jammer want de uitzichten zijn geweldig mooi. We komen langs verschillende baaitjes en bij een klein baaitje met strandje eten we ons lunchpakketje. Langs dezelfde mooie heuvelachtige weg zijn we weer terug gefietst naar Picton waar we nog lekker geborreld hebben en 's avonds potje op de camping gekookt hebben.

Het rondje Zuidereiland zit er nu op. We hebben dik 2000 km gefietst. We vonden het een erg mooi rustig eiland, veel variatie in de natuur, de heuvels vielen mee (het zwaarste stuk hebben we met de bus gedaan). De mensen zijn erg aardig en de natuur is schitterend. Veel cultuur is er niet. Het weer heeft zich de afgelopen 2 maanden van z'n beste kant laten zien. Het was de mooiste zomer sinds 10 jaar!!

Zondag 23 maart, 1e paasdag, zijn we met de boot van Picton naar Wellington gevaren. Lekker op het dek gezeten, wel dik ingepakt. Tegen tweeen zijn we in Wellington en fietsen we naar ons hotel, dezelfde als de 2 maanden terug. De receptionist herkent ons nog. We komen tot de ontdekking dat we een verkeerde hotelboeking hebben gedaan via internet. We hebben een kamer voor de 30e gereserveerd i.p.v. de 23e. Erg handig, vooral omdat het pasen is. Het hotel is natuurlijk vol maar de receptionist pakt gelijk de telefoon om een rondje langs de hotels te bellen. Het 2e hotel is raak, van dezelfde keten dus dat is makkelijk i.v.m. de verrekening. Het hotel ligt een paar blokken (zowel in australie als nieuw-zeeland is de opbouw van iedere stad/gehucht hetzelfde, amerikaans in blokken) verder. De kamer is nog niet vrij maar we kunnen wel de fietsen en bagage achterlaten in de hotelhal. Onze eerste gang is nu naar de VVV want we moeten de bus naar Taupo regelen. We wilden eigenlijk morgen, 2e paasdag, verder reizen maar helaas de bussen zitten vol. We blijven dus een dagje langer in Wellington. Ondertussen krijgen we een telefoontje van het hotel dat ons oorspronkelijk gekozen hotel een annulering heeft gehad en we dus weer terug kunnen keren. Bagage en fiets weer opgehaald en naar ons "oude" hotel gefietst. Zo komt de middag wel om. Gelukkig kunnen we ook morgenavond nog blijven. Eigenlijk wel bijzonder. Voor nog geen 50 euro heb je een apartementkamer incl. keuken, was/droogmachine (+zeeppoeder) midden in de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Na ons geinstalleerd te hebben lopen we Wellington in waar we om 16.00 uur lekker decadent op een zonnig terras in de haven gaan zitten met een wijntje en een giga antipastaschotel (Anneke we misten je!!).

Maandag 24 maart is het 2e paasdag. Een mooie zonnige dag. We doen het rustig aan en tegen half twaalf stappen we op de fiets voor een tochtje om de baai van Wellington (de kant die we 2 maanden geleden nog niet gehad hadden) en het schiereiland. Een onverwacht mooi tochtje. Nog even Wellington ingelopen om een nieuwe lakenzak voor Geke te kopen. Wel gemakkelijk, 2e paasdag zijn alles winkels gewoon open. Een wijntje op een terrasje en in het hotelapartement eten gekookt. Het kan niet altijd uit eten feest zijn.

Dinsdag 25 maart moeten we vroeg op. Om 08.00 uur vertekt de bus naar Taupo. We hebben ongeveer 1/3 deel van het Noordereiland doorkruist met soms erg mooie stukken, bijv. een hele grote Balloer-heide. Met de nodige koffie/lunch/plasstops komen we om 14.30 uur aan in Taupo. Deze stad ligt aan Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland, 160 km in omtrek. We hebben voorlopig wel weer genoeg van het bussen, echte busmensen zullen we wel nooit worden. Nadat we Taupo verkent hebben zoeken we de camping op die 3 km buiten Taupo aan het meer ligt. Rene heeft de middag verder gebruikt om de banden van de fiets om te wisselen, achterbanden slijten nl. meer dan voorbanden. Voor we het weten is de middag weer voorbij en sprint ik op mijn fietsje naar de supermarkt in Taupo om nog voor het donker weer terug te zijn. Om 08.00 uur is het nl. al pikkedonker. De camping is erg rustig en we hebben de keuken weer eens voor ons alleen.

Woensdag 26 maart wordt een dagje sightseeing by bike in de omgeving van Taupo. We fietsen eerst via een mountainbikepad naar de Huka-falls. De start van het mountainbikepad is in een park bij een heetwaterstroom die in de rivier stroomt. Verschillende mensen zijn aan het baden in de water. We hebben nog even gevoeld en het water is echt heet. Het mountainbikepad is niet echt geschikt voor onze fietsen, over boomstronken, keien, steile hellingen, smalle bospaadjes. We moeten dus nogal eens van de fiets af want zo mountainbikevaardig zijn we nu ook weer niet. De Huka-falls is een waterval die niet imponeert door z'n hoogte (11 m) maar door de enorme hoeveelheid water en de stroomversnelling. Na een koffiestop fietsen we naar de Craters of the Moon. Een geothermisch gebied waar we een rondwandeling gemaakt hebben. Overal uit de grond komen stoomwolken en -wolkjes, zgn. fumarolen. Verder veel grote en kleine kraters en borrelende modderpoelen. Erg indrukkenwekkend. We nemen nog een kijkje in het Volcanic Activity Center, dit centrum geeft uitleg over de geothermische en vulkanische activiteit in dit gebied, tevens zijn er wat films over vulkanisme te bekijken. Daarna fietsen we nog door naar de Aratiatia dam met stroomversnellingen. Op gezette tijden gaat deze dam open en stuwt het water met grote kracht de rivier in. We zijn nog net op tijd om dit te bekijken. Via een ander makkelijker mountainbikepad fietsen we van hier terug naar de Huka-falls en vandaar nemen we de doorgaande weg terug naar Taupo. Een enerverend dagje wat we afsluiten op een terras in de laatste zonnestralen want het was wederom een stralende dag. We moeten ons weer haasten om via de supermarkt voor het donker op de camping te zijn.