Dinsdag 22 april om half zes opgestaan. We krijgen wat pannekoekjes en fruit mee voor het ontbijt en fietsen naar de boot. Eigenlijk een bootje die ons, samen met nog wat andere toeristen, overzet naar Bangsal op het vasteland van Lombok. Een tochtje van een half uurtje. In Bangsal aangekomen moeten we een stuk lopen, wij fietsen dus, naar de bus die ons naar Sengigi brengt. De fietsen gaan boven op het dak van de bus. In Sengigi stappen we vervolgens weer in een bootje die ons naar de "grote" boot vaart voor de overtocht van 4 uur naar Bali. Het is een heel relaxed tochtje. Heel anders dan de overtocht met de grote ferry. Aan boord krijgen we ontbijt en later ook nog eens een lunch. We hebben wat op het dek gezeten, boekje gelezen en geslapen. De 12 passagiers zijn allemaal toerist, ook wel logisch want deze overtocht is natuurlijk veel duurder dan de overtocht per ferry. In Padangbai aangekomen stappen we weer in een klein bootje die ons naar de wal brengt. Eerst maar eens geld getrokken en nog wat gegeten. Mijn eetlust is sinds vandaag weer stukken beter. Daarna op de fiets gestapt voor de 13 km naar Candi Dasa, een badplaatsje aan de zuidoost kust van Bali zonder strand. Vroeger was hier wel strand maar door het afgraven van koraal is de stroming verandert en het strand verdwenen. We nemen een bungalow met zeezicht en een open air badkamer. Met andere woorden, een badkamer in de open lucht, zonder dak.
Woensdag 23 april maken we een tochtje van 22 km naar Tirta Gangga. De route gaat grotendeels omhoog. Een tochtje door veel dorpjes, langs rijstterrassen en de voet van de Gunung Agung, de hoogste berg/vulkaan van Bali. We wijken nog even van de route af om geld te trekken in Amlapura. Bij de meeste banken kun je voor 35 euro per keer trekken. Dat schiet lekker op. Tegen twaalven zijn we in Tirta Gangga. Tirta Gangga is bekend om zijn Water Palace, gebouwd in 1948. Het paleis bestaat uit verschillende mooi aangelegde vijvers met fonteinen en heel veel beelden. Tevens zijn er 2 zwembaden. Dit paleis diende als buitenverblijf voor de een of andere Radja. In de zwembaden wordt druk gezwommen, de meisjes natuurlijk met hun kleren aan. Tevens worden de haren en het lichaam gewassen in het zwembadwater, iets minder fris.
Wij nemen onze intrek in een bungalow in de tuinen van het Water Palace. Na een warme douche in een hele mooie open air badkamer, die warme douche hebben we de laatste dagen wel gemist, is het de hoogste tijd voor een lunch in het bijbehorende restaurant. Na de lunch eerst maar een paar uurtjes gerust, ik kan merken dat ik nog niet de oude ben. We maken nog een wandelingetje door de tuinen van het Water Palace.
Donderdag 24 april fietsen we van Tirta Gangga naar Amed/Lipah. Een heerlijk tochtje, vnl. dalend, met mooie uitzichten over de rijstvelden. De weg is lekker rustig. Het laatste deel van de rit gaat langs de kust met een paar pittige klimmetjes van het ene baaitje naar het andere baaitje. Om 10.00 uur 's ochtends zijn we al in Lipah, een klein dorpje aan de oostkust. Hier nemen we onze intrek in een mooie kamer die tegen de heuvel is aangebouwd zodat we vanaf ons balkon een giga mooi uitzicht over de baai hebben. We brengen verder de dag door met lezen, zwemmen, internetten. Er is een heerlijk restaurantje bij dit complexje (6 kamers) waar we de nodige tijd doorbrengen. 's Avonds lekker Rendeng gegeten. Dit moesten we 's middags al bestellen in verband met de nodige bereidingstijd.
Vrijdag 25 april. De eerste 10 km zijn bekend, die hebben we gisteren ook reeds gereden. Gelukkig vallen de klimmetjes vanaf deze kant mee. Na 10 km komen we weer op de doorgaande heuvelachtige weg uit. Onderweg weer de bekende dorpstaferelen. Ook vandaag weer veel kraaiende hanen onder korven langs de kant van de weg. Hanengevechten zijn een populair tijdverdrijf voor de Balinese mannen. De laatste kilometers verandert het landschap, geen rijstvelden meer. Het land is hier veel droger. Tulamben is onze eindplaats vandaag. Dit dorp staat bekend om een scheepswrak dat voor de kust ligt. Hier wordt dan ook vreselijk veel gedoken rondom het wrak. Het was net als gisteren een ritje van niks, anderhalf uur zijn we onderweg, maar het is meer dan genoeg zo. Het restaurant van ons bungalowcomplex ligt pal aan de kust, de golven beuken over het terras heen af en toe. Het is hier een komen en gaan van duikers en van vrouwen die de zuurstofflessen, vaak 2 tegelijk, op hun hoofd dragen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten