Woensdag 16 april is het niet veel anders. We verhuizen van kamer omdat onze kamer reeds geboekt was. 's Ochtends nog een kleine wandeling gemaakt. Verder breng ik de dag grotendeels op bed door. 
Rene vermaakt zich met een wandelingetje, bankzaken en relaxen bij het zwembad. We besluiten om morgen de oversteek naar Lombok te maken, Padangbai hebben we nu wel gezien.
Donderdag 17 april fietsen we na het ontbijt naar de boot. Kaartje kopen verloopt probleemloos. We moeten nog wel even wachten. Iedere 1,5 uur vertrekt er een boot naar Lombok, dag en nacht. Oude aftandse veerboten maar wij treffen het, deze veerboot ziet er redelijk "nieuw" uit. De overtocht duurt 4 uur, daarna moeten we in de haven van Lembar (Lombok) nog 1,5 uur wachten alvorens de boot kan aanmeren. Er is nl. maar een plek voor een boot op de kade om te laden en lossen. Tijdens het wachten komen er allerlei kooplui aan boord om hun waren (eten en de onvermijdelijke souvenirs) aan de man te brengen. Ons oorspronkelijk plan om vanaf de haven een bemo naar Sengigi te nemen, 35 km verderop, laten we varen. Ik voel me vandaag een stuk beter, koorts is weg, alleen nog wat lichte steken in mijn hoofd, en heb wel zin om deze 35 km te fietsen. Het is nl. een vlakke etappe, het is bewolkt en we hebben ook nog wind mee, dus dat moet te doen zijn. Als we van de boot affietsen kom je gelijk in een andere wereld. Lombok is voor 80% islamitisch, dus onderweg de ene moskee naar de nadere i.p.v. tempels. Verder is er een nieuwe verkeersdeelnemer, de Cidomo. Een wagentje met een paardje ervoor dat mensen danwel vracht vervoert. Het is een stuk minder druk op de weg. We volgen eerst de doorgaande weg. Na enige kilometers gaat de route langs binnenweggetjes, door dorpjes, langs rijstvelden, etc. De mensen reageren hier heel enthousiast, zowel kinderen als volwassenen. We horen vaak de kreet Tourist. De weg wordt steeds slechter en de routebeschrijving is niet altijd even goed te volgen dus veel vragen. Gelukkig staan er veel kleine dorpjes in de routebeschrijving genoemd. Uiteindelijk komen we weer uit op de grote weg, we moeten nog 15 km fietsen. Het is al na vijven dus we moeten wat opschieten willen we voor donker over zijn. Onderweg zien we nog een kleurrijke optocht met muziek, helaas kunnen we vanwege tijdgebrek niet even stoppn. Net voor donker komen we aan in Sengigi. We hebben een mooie bungalow met zeezicht. 's Avonds eten we een hapje in het restaurant, morgen verkennen we de omgeving wel want we blijven hier 2 nachten.
Vrijdag 18 april eerst weer na het ontbijt verhuizen naar een bungalow boven.
Van hieruit hele mooie uitzichten op zee. Daarna hebben we ons op een bedje op het strand geinstalleerd om te relaxen. In de schaduw want in de zon is het veel te heet. Na een strandwandeling en een zeebad lekker een ijskoffie gedronken bij een strandtentje. Het is hier heel rustig aan dit strandje, er lopen natuurlijk de nodige verkopers en masseurs rond maar ze zijn niet hinderlijk. Intussen gaat het met mij steeds minder en ik trek me terug op het balkon op de sofa met een boek. De koorts en pijnsteken in mijn hoofd zijn weer helemaal terug, ik begin me nu toch wel lichtelijk zorgen te maken. Rene gaat ondertussen het dorp verkennen dat 1 km verderop ligt. Sengigi is de toeristenplaats op Lombok, veel resorts, toeristenwinkeltjes, etc. Rene heeft de ATM (geldautomaat) maar weer eens geplunderd. Per keer kun je wel voor 35 euro rupia trekken, dat schiet op. Natuurlijk heeft hij ook nog even op internet gekeken naar tropische ziekten. Nadat Rene is teruggekeerd bellen we toch maar even met de GGD in Groningen voor advies. Op aanraden van de GGD-arts bezoeken we een arts in een sjiek hotel die daar een kliniek heeft. Ons hotel is erg behulpzaam met het regelen van de afspraak. De vrouwelijke arts spreekt redelijk engels en soms met wat handen en voeten leg ik mijn klachten uit. Er volgt een standaard lichamelijk onderzoek. Zeg eens A waarbij ik moet kokhalsen zo diep wordt er in mijn keel gekeken. Bloeddruk wordt opgenomen, wat een behoorlijk pijnlijke ervaring is, mijn arm wordt zowat afgeknepen, ik voel het 's avonds nog. Ik heb inderdaad koorts. Nog wat borst en buikkloppingen en dat was het dan wel. De arts wil me een hele lading medicijnen voorschrijven. We hadden al eerder van Nederlanders gehoord dat ze hier niet op een pilletje kijken. Wrs. heb ik een ontsteking, ook omdat ik zo vreselijk veel moet plassen. Krijg antibiotica plus een pilletje voor de maag en een vies ijsblauw drankje voor de eetlust. Tevens heeft ze een afspraak gemaakt bij een laboratorium in de hoofdstad van Lombok, Mataram, voor een bloed/urineonderzoek voor morgen. Dit was ook het advies van de GGD-arts om het bloed te laten testen op malaria. Met de taxi weer terug naar onze bungalow waar we heerlijk bij de buren een hapje hebben gegeten in een italiaans restaurant.
Zaterdag 19 april. Rene heeft een slechte nacht achter de rug, wrs. voedselvergiftiging bij dat leuke italiaanse restaurantje. Eet je een keer westers en het is gelijk mis. Vreselijke diaree en buikkrampen en vanochtend op het toilet ook nog onderuitgegaan, de dag begon goed. Na het ontbijt wat er gelukkig in bleef bij rene, met een auto van het hotel naar de kliniek in Mataram voor de bloed/urinetest. Een ritje van 30 minuten, onderweg nog benzine getankt. Van te voren moet je aangeven voor hoeveel rupia je wilt tanken, daar wordt de tank op ingesteld. De chauffeur heeft wel voor 15.000 rupia, ongeveer 1 euro, 3 liter getankt. We zijn helemaal verbaasd als we bij een supernet klein kantoortje worden afgezet, dit blijkt het lab te zijn. Na de intake wordt er, keurig met een nieuwe naald, bloed afgenomen. Plasje gedaan en over 3 uur kunnen we terug komen om de uitslag op te halen. Dus maar weer terug naar Sengigi naar onze bungalow. Gelukkig voelt Rene zich weer goed en ik ook voel me al een stuk beter, de antibiotica begint te werken. Om 12.30 uur maken we wederom met de auto van het hotel de rit naar Mataram, weer eerst langs het benzinestation om weer 3 liter benzine te tanken. In het lab krijgen we enveloppe met de uitslag overhandigd en daarna weer naar de hotelkliniek waar de uitslag met de arts besproken wordt. Dit gaat soms erg moeizaam vanwege het taalprobleem. Rene zijn medische kennis is hierbij wel erg handig. De eindconclusie is dat ik paratyphus heb. Ik krijg nog een extra set antibioticapillen en maagtabletten mee en het advies om me lichamelijk niet te veel in te spannen. Ik moet m'n gemak houden. Blij dat we nu weten wat er aan de hand is verlaten we de kliniek. 's Middags nog even Sengigi ingelopen. Bij de hotelreceptie een bootje geregeld die ons morgen naar de Gili-eilanden brengt. Helaas dus niet op de fiets, de route is te zwaar voor mij nu.
Zondag 20 april worden we na het ontbijt naar de "haven", gewoon het strand een stukje verderop, gebracht met een bemo. Onze fietsen gaan in de bemo, passen net tussen de banken, wijzelf plus nog 2 gasten die ook via het hotel een bootje heeft geregeld. In de haven moeten we eerst naar het havenkantoortje om een soort verzekering te kopen, joost mag weten waarvoor, 70 cent armer worden onze fietsen ingeladen en klauteren we zelf ook in het bootje dat ons naar de Gili-eilanden brengt. De Gili-eilanden bestaan uit 3 eilanden, wij gaan naar Trawagan. De tocht voort langs de westkust van Lombok omhoog.
Na een uurtje varen worden we afgezet op het strand van Trawagan, een klein eilandje, 2 bij 3 km, zonder verkeer. Alleen de fiets maar merendeels de Cidomo wordt gebruikt als vervoermiddel over de onverharde wegen. Eerst maar een ijskoffie op een terras gedronken in het enige plaatsje dat vnl. bestaat uit resort, restaurantjes, etc. Wij hebben een adresje gekregen van de fietsers die we in Ubud ontmoet hebben van een klein bungalowcomplexje (4 bungalows) aan de noordkant van het eiland, zo'n 2,5 km buiten het dorp en dus ook buiten het feestgewoel. Trawagan schijnt bekend te zijn als partyeiland. De onverharde weg over het eiland is redelijk te fietsen alhoewel we wel af en toe van de fiets af moeten vanwege het mulle zand. Gelukkig is er nog 1 bungalow vrij voor 2 nachten. Twee nederlandse meiden hebben dit complexje 2 jaar geleden opgebouwd. We zitten lange tijd op het terras te lunchen en te kletsen. Verhalen over de bouw gehoord en we krijgen ook volop de frustaties mee vanwege de bouw van een beachbar die maar niet wil vlotten. Uit pure frustatie is Agnes, een van de meiden, zich zelf met de bouw gaan bemoeien. Ze loopt driftig heen en weer met de boormachine. Absoluut geen tempo doeloe voor haar. De middag brengen we door met relaxen op de veranda. Aan het eind van de dag worden we nog actief en maken een strandwandeling. 's Avonds heerlijk flesje wijn gedronken en tapas gegeten in het bijbehorende restaurantje. Het was een lekker dagje.
Maandag 21 april wederom een relaxdagje.
Na het ontbijt lopen we naar het dorp om de boot voor morgen naar Bali te regelen. Het is nog een behoorlijke tippel naar het dorp. In het dorp lekker gelunched op een terras boven zee. 's Middags heerlijk op een bedje aan het strand bij onze bungalow gelegen.
Nog gebeld met Awol om onze vlucht een week naar voren te halen. In plaats van 11 mei komen we nu 4 mei terug. De reden voor de vervroeging is tweeledig. Deels omdat we niet meer zoveel fietsen. De tocht over Lombok hebben we geskipt omdat de etappes vrij zwaar zijn, dat red ik nu even niet. Ook hebben we er behoefte aan om wat eerder in Nederland aan te komen zodat we wat meer tijd overhouden om wat te acclimatiseren en weer te wennen alvorens we weer naar het werk gaan. Aan het eind van de middag zijn we via het strand naar het dorp gewandeld om een hapje te eten in een van de vele restaurantjes. Met de Cidomo weer terug in het pikkedonker. We worden vreselijk heen en weer geschud op de hobbelige weggetjes, nou niet echt een pleziertochtje.
Rene vermaakt zich met een wandelingetje, bankzaken en relaxen bij het zwembad. We besluiten om morgen de oversteek naar Lombok te maken, Padangbai hebben we nu wel gezien.Donderdag 17 april fietsen we na het ontbijt naar de boot. Kaartje kopen verloopt probleemloos. We moeten nog wel even wachten. Iedere 1,5 uur vertrekt er een boot naar Lombok, dag en nacht. Oude aftandse veerboten maar wij treffen het, deze veerboot ziet er redelijk "nieuw" uit. De overtocht duurt 4 uur, daarna moeten we in de haven van Lembar (Lombok) nog 1,5 uur wachten alvorens de boot kan aanmeren. Er is nl. maar een plek voor een boot op de kade om te laden en lossen. Tijdens het wachten komen er allerlei kooplui aan boord om hun waren (eten en de onvermijdelijke souvenirs) aan de man te brengen. Ons oorspronkelijk plan om vanaf de haven een bemo naar Sengigi te nemen, 35 km verderop, laten we varen. Ik voel me vandaag een stuk beter, koorts is weg, alleen nog wat lichte steken in mijn hoofd, en heb wel zin om deze 35 km te fietsen. Het is nl. een vlakke etappe, het is bewolkt en we hebben ook nog wind mee, dus dat moet te doen zijn. Als we van de boot affietsen kom je gelijk in een andere wereld. Lombok is voor 80% islamitisch, dus onderweg de ene moskee naar de nadere i.p.v. tempels. Verder is er een nieuwe verkeersdeelnemer, de Cidomo. Een wagentje met een paardje ervoor dat mensen danwel vracht vervoert. Het is een stuk minder druk op de weg. We volgen eerst de doorgaande weg. Na enige kilometers gaat de route langs binnenweggetjes, door dorpjes, langs rijstvelden, etc. De mensen reageren hier heel enthousiast, zowel kinderen als volwassenen. We horen vaak de kreet Tourist. De weg wordt steeds slechter en de routebeschrijving is niet altijd even goed te volgen dus veel vragen. Gelukkig staan er veel kleine dorpjes in de routebeschrijving genoemd. Uiteindelijk komen we weer uit op de grote weg, we moeten nog 15 km fietsen. Het is al na vijven dus we moeten wat opschieten willen we voor donker over zijn. Onderweg zien we nog een kleurrijke optocht met muziek, helaas kunnen we vanwege tijdgebrek niet even stoppn. Net voor donker komen we aan in Sengigi. We hebben een mooie bungalow met zeezicht. 's Avonds eten we een hapje in het restaurant, morgen verkennen we de omgeving wel want we blijven hier 2 nachten.
Vrijdag 18 april eerst weer na het ontbijt verhuizen naar een bungalow boven.
Van hieruit hele mooie uitzichten op zee. Daarna hebben we ons op een bedje op het strand geinstalleerd om te relaxen. In de schaduw want in de zon is het veel te heet. Na een strandwandeling en een zeebad lekker een ijskoffie gedronken bij een strandtentje. Het is hier heel rustig aan dit strandje, er lopen natuurlijk de nodige verkopers en masseurs rond maar ze zijn niet hinderlijk. Intussen gaat het met mij steeds minder en ik trek me terug op het balkon op de sofa met een boek. De koorts en pijnsteken in mijn hoofd zijn weer helemaal terug, ik begin me nu toch wel lichtelijk zorgen te maken. Rene gaat ondertussen het dorp verkennen dat 1 km verderop ligt. Sengigi is de toeristenplaats op Lombok, veel resorts, toeristenwinkeltjes, etc. Rene heeft de ATM (geldautomaat) maar weer eens geplunderd. Per keer kun je wel voor 35 euro rupia trekken, dat schiet op. Natuurlijk heeft hij ook nog even op internet gekeken naar tropische ziekten. Nadat Rene is teruggekeerd bellen we toch maar even met de GGD in Groningen voor advies. Op aanraden van de GGD-arts bezoeken we een arts in een sjiek hotel die daar een kliniek heeft. Ons hotel is erg behulpzaam met het regelen van de afspraak. De vrouwelijke arts spreekt redelijk engels en soms met wat handen en voeten leg ik mijn klachten uit. Er volgt een standaard lichamelijk onderzoek. Zeg eens A waarbij ik moet kokhalsen zo diep wordt er in mijn keel gekeken. Bloeddruk wordt opgenomen, wat een behoorlijk pijnlijke ervaring is, mijn arm wordt zowat afgeknepen, ik voel het 's avonds nog. Ik heb inderdaad koorts. Nog wat borst en buikkloppingen en dat was het dan wel. De arts wil me een hele lading medicijnen voorschrijven. We hadden al eerder van Nederlanders gehoord dat ze hier niet op een pilletje kijken. Wrs. heb ik een ontsteking, ook omdat ik zo vreselijk veel moet plassen. Krijg antibiotica plus een pilletje voor de maag en een vies ijsblauw drankje voor de eetlust. Tevens heeft ze een afspraak gemaakt bij een laboratorium in de hoofdstad van Lombok, Mataram, voor een bloed/urineonderzoek voor morgen. Dit was ook het advies van de GGD-arts om het bloed te laten testen op malaria. Met de taxi weer terug naar onze bungalow waar we heerlijk bij de buren een hapje hebben gegeten in een italiaans restaurant.Zaterdag 19 april. Rene heeft een slechte nacht achter de rug, wrs. voedselvergiftiging bij dat leuke italiaanse restaurantje. Eet je een keer westers en het is gelijk mis. Vreselijke diaree en buikkrampen en vanochtend op het toilet ook nog onderuitgegaan, de dag begon goed. Na het ontbijt wat er gelukkig in bleef bij rene, met een auto van het hotel naar de kliniek in Mataram voor de bloed/urinetest. Een ritje van 30 minuten, onderweg nog benzine getankt. Van te voren moet je aangeven voor hoeveel rupia je wilt tanken, daar wordt de tank op ingesteld. De chauffeur heeft wel voor 15.000 rupia, ongeveer 1 euro, 3 liter getankt. We zijn helemaal verbaasd als we bij een supernet klein kantoortje worden afgezet, dit blijkt het lab te zijn. Na de intake wordt er, keurig met een nieuwe naald, bloed afgenomen. Plasje gedaan en over 3 uur kunnen we terug komen om de uitslag op te halen. Dus maar weer terug naar Sengigi naar onze bungalow. Gelukkig voelt Rene zich weer goed en ik ook voel me al een stuk beter, de antibiotica begint te werken. Om 12.30 uur maken we wederom met de auto van het hotel de rit naar Mataram, weer eerst langs het benzinestation om weer 3 liter benzine te tanken. In het lab krijgen we enveloppe met de uitslag overhandigd en daarna weer naar de hotelkliniek waar de uitslag met de arts besproken wordt. Dit gaat soms erg moeizaam vanwege het taalprobleem. Rene zijn medische kennis is hierbij wel erg handig. De eindconclusie is dat ik paratyphus heb. Ik krijg nog een extra set antibioticapillen en maagtabletten mee en het advies om me lichamelijk niet te veel in te spannen. Ik moet m'n gemak houden. Blij dat we nu weten wat er aan de hand is verlaten we de kliniek. 's Middags nog even Sengigi ingelopen. Bij de hotelreceptie een bootje geregeld die ons morgen naar de Gili-eilanden brengt. Helaas dus niet op de fiets, de route is te zwaar voor mij nu.
Zondag 20 april worden we na het ontbijt naar de "haven", gewoon het strand een stukje verderop, gebracht met een bemo. Onze fietsen gaan in de bemo, passen net tussen de banken, wijzelf plus nog 2 gasten die ook via het hotel een bootje heeft geregeld. In de haven moeten we eerst naar het havenkantoortje om een soort verzekering te kopen, joost mag weten waarvoor, 70 cent armer worden onze fietsen ingeladen en klauteren we zelf ook in het bootje dat ons naar de Gili-eilanden brengt. De Gili-eilanden bestaan uit 3 eilanden, wij gaan naar Trawagan. De tocht voort langs de westkust van Lombok omhoog.
Na een uurtje varen worden we afgezet op het strand van Trawagan, een klein eilandje, 2 bij 3 km, zonder verkeer. Alleen de fiets maar merendeels de Cidomo wordt gebruikt als vervoermiddel over de onverharde wegen. Eerst maar een ijskoffie op een terras gedronken in het enige plaatsje dat vnl. bestaat uit resort, restaurantjes, etc. Wij hebben een adresje gekregen van de fietsers die we in Ubud ontmoet hebben van een klein bungalowcomplexje (4 bungalows) aan de noordkant van het eiland, zo'n 2,5 km buiten het dorp en dus ook buiten het feestgewoel. Trawagan schijnt bekend te zijn als partyeiland. De onverharde weg over het eiland is redelijk te fietsen alhoewel we wel af en toe van de fiets af moeten vanwege het mulle zand. Gelukkig is er nog 1 bungalow vrij voor 2 nachten. Twee nederlandse meiden hebben dit complexje 2 jaar geleden opgebouwd. We zitten lange tijd op het terras te lunchen en te kletsen. Verhalen over de bouw gehoord en we krijgen ook volop de frustaties mee vanwege de bouw van een beachbar die maar niet wil vlotten. Uit pure frustatie is Agnes, een van de meiden, zich zelf met de bouw gaan bemoeien. Ze loopt driftig heen en weer met de boormachine. Absoluut geen tempo doeloe voor haar. De middag brengen we door met relaxen op de veranda. Aan het eind van de dag worden we nog actief en maken een strandwandeling. 's Avonds heerlijk flesje wijn gedronken en tapas gegeten in het bijbehorende restaurantje. Het was een lekker dagje.Maandag 21 april wederom een relaxdagje.
Na het ontbijt lopen we naar het dorp om de boot voor morgen naar Bali te regelen. Het is nog een behoorlijke tippel naar het dorp. In het dorp lekker gelunched op een terras boven zee. 's Middags heerlijk op een bedje aan het strand bij onze bungalow gelegen.Nog gebeld met Awol om onze vlucht een week naar voren te halen. In plaats van 11 mei komen we nu 4 mei terug. De reden voor de vervroeging is tweeledig. Deels omdat we niet meer zoveel fietsen. De tocht over Lombok hebben we geskipt omdat de etappes vrij zwaar zijn, dat red ik nu even niet. Ook hebben we er behoefte aan om wat eerder in Nederland aan te komen zodat we wat meer tijd overhouden om wat te acclimatiseren en weer te wennen alvorens we weer naar het werk gaan. Aan het eind van de middag zijn we via het strand naar het dorp gewandeld om een hapje te eten in een van de vele restaurantjes. Met de Cidomo weer terug in het pikkedonker. We worden vreselijk heen en weer geschud op de hobbelige weggetjes, nou niet echt een pleziertochtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten