Margaret River - Collie

Donderdag 19 februari. Margaret River - Busselton, 65 km.
De eerste 13 km volgen we een oud spoortraject van Margaret River naar Cowaramup, een gravelweg door het bos. Na deze 13 km hebben we het bos wel weer gezien, saai zo'n rechte trail. Cowaramup is een klein dorpje, beetje toeristisch. Het dorp noemt zich zelf Cowtown, er staan dan ook de nodige nepkoeien opgesteld langs de doorgaande weg. Er zijn wat kleine Engels aandoende snuisterij winkeltjes met zeepjes, snoep waar het dorp om bekend staat, etc. en een tearoom met heerlijk gebak. Zoals gewoonlijk is er natuurlijk weer geen toilet, dat is hier heel normaal, en maak ik maar weer eens de gang naar het openbaar toilet dat in ieder dorp te vinden is. Gelukkig zijn de meeste openbare toiletten erg schoon. Wat ook veel voorkomt is dat verschillende horecazaken samen een toiletruimte delen, je moet dan goed uitkijken dat je de goede deur kiest als je van de wc komt anders sta je zomaar in een andere zaak. We volgen na de koffiestop mooie stille landelijke weggetjes. Wederom veel wijngaarden, koeien in dorre weides, af een toe een huis/boerderij en voor de afwisseling olijfboomgaarden. Het blijft een mooi gezicht en we kunnen vandaag heel ver kijken. In een lange geleidelijke afdaling schuift er ineens vanuit het struikgewas een hele grote dikke grijze slang over het wegdek. Ik kan hem nog net ontwijken, dat is toch wel even schrikken!! Wij probeerden altijd al zo min mogelijk door het struikgewas van een berm te lopen als we even langs de kant van de weg staan om wat te eten of drinken en dit bewijst maar weer eens dat die voorzichtigheid terecht is. Het laatste stuk naar Busselton is heerlijk vlak en we hebben een flinke wind in de rug, heerlijk fietsen dus. Er vliegt nog vlak voor mij, op ooghoogte, een grote (roof)vogel langs met een mooie rode staart. Geen idee wat voor vogel dit is. Busselton is natuurlijk bekend voor ons, hier hebben we op heen weg naar Augusta ook overnacht. Als we onze fiets parkeren om wat te gaan drinken komt er gelijk enthousiast een man uit het cafe om te vertellen dat hij ons vandaag al gespot had op onze fiets en dat hij zelf in mei van dit jaar in Engeland gaat fietsen. We worden regelmatig door mensen aangesproken omdat we op de fiets rondtrekken. En we hebben sinds we in Australië zijn nog geen

enkele rondtrekkende fietser gezien. De camping is nog net zo vol als op 11 februari maar ook nu is er nog wel een klein plekje voor ons en er zijn nog steeds veel oude mensen op de camping.

Vrijdag 20 februari. Busselton - Donnybrook. 65 km.
We rijden een andere route als we Busselton verlaten, nog meer langs de kust, dan op de heenweg. Klein stukje is onverhard, rode stoffige gravel. In Capel, na 15 km, houden we een koffiestop en gaan verder over een scenic route, de Goodwood road, naar Donnybrook.  De scenic route is inderdaad een mooie en heel rustige weg. Donnybrook is bekend om zijn fruitteelt en dan met name om de teelt van granny smith appels. De Straatverlichting is dan ook in de vorm van deze groene appels. Als we in Donnybrook aankomen trakteren we ons op een heerlijke ijskoffie om af te koelen. Nou we hebben nog nooit zo'n grote ijskoffie gehad, eigenlijk is het te veel, maar wel lekker. Het blijkt dat we allebei niet goed op de kaart gekeken hebben, we dachten toch echt dat Donnybrook een camping had maar helaas, niet dus. Maar gelukkig is er wel een motel.

Zaterdag 21 februari. Donnybrook - Collie. 50 km.
Kort ritje vandaag en de eerste 30 km zijn ook nog lekker makkelijk. Redelijk vlak. Het is een weinig inspirerende fietsdag, we hebben allebei niet zo onze dag. Er staan langs de weg die wij volgen opvallend veel huizen, van de weinige huizen die hier staan, te koop. Sowieso staan er veel huizen te koop in het deel van Australië waar wij zijn. Als we af en toe tijdens de koffiestop een krantje lezen dan zit er standaard bij de krant een hele dikke bijlage met allemaal huizen die te koop staan. En ieder gehucht heeft wel een makelaarskantoor.
Collie valt ons heel erg tegen en de camping is in onze ogen ook niets. M.a.w. het is even genoeg. Na het tent opzetten nemen we nog eens kritisch de route door en we besluiten morgen i.p.v. naar het noordoosten (het binnenland) terug te keren naar de kust, naar Bunbury, en hier wat rust te nemen. Daar komt bij dat de weersverwachting ook een paar zeer warme dagen van 38 graden voorspelt. Na dit wijze besluit Collie ingelopen en bij het plaatselijke hotel een wijntje met wat lekkers erbij gedronken. Er is hier vanavond een optreden, het is natuurlijk zaterdag, van een band die muziek van Johnny Cash speelt en de band is druk bezig het podium op te bouwen. We eten wat in het naastgelegen Indiaase restaurant en willen dan nog even naar de muziek luisteren, de band begint om 9.00 uur te spelen. Maar het blijkt dat we 25 dollar entree moeten betalen, p.p.  Dat is ons wat te gortig om "even" een half uurtje