Gili eilanden - Candi Dasa (Bali) - Tirta Gangga - Amed/Lipah - Tulamben

Dinsdag 22 april om half zes opgestaan. We krijgen wat pannekoekjes en fruit mee voor het ontbijt en fietsen naar de boot. Eigenlijk een bootje die ons, samen met nog wat andere toeristen, overzet naar Bangsal op het vasteland van Lombok. Een tochtje van een half uurtje. In Bangsal aangekomen moeten we een stuk lopen, wij fietsen dus, naar de bus die ons naar Sengigi brengt. De fietsen gaan boven op het dak van de bus. In Sengigi stappen we vervolgens weer in een bootje die ons naar de "grote" boot vaart voor de overtocht van 4 uur naar Bali. Het is een heel relaxed tochtje. Heel anders dan de overtocht met de grote ferry. Aan boord krijgen we ontbijt en later ook nog eens een lunch. We hebben wat op het dek gezeten, boekje gelezen en geslapen. De 12 passagiers zijn allemaal toerist, ook wel logisch want deze overtocht is natuurlijk veel duurder dan de overtocht per ferry. In Padangbai aangekomen stappen we weer in een klein bootje die ons naar de wal brengt. Eerst maar eens geld getrokken en nog wat gegeten. Mijn eetlust is sinds vandaag weer stukken beter. Daarna op de fiets gestapt voor de 13 km naar Candi Dasa, een badplaatsje aan de zuidoost kust van Bali zonder strand. Vroeger was hier wel strand maar door het afgraven van koraal is de stroming verandert en het strand verdwenen. We nemen een bungalow met zeezicht en een open air badkamer. Met andere woorden, een badkamer in de open lucht, zonder dak.

Woensdag 23 april maken we een tochtje van 22 km naar Tirta Gangga. De route gaat grotendeels omhoog. Een tochtje door veel dorpjes, langs rijstterrassen en de voet van de Gunung Agung, de hoogste berg/vulkaan van Bali. We wijken nog even van de route af om geld te trekken in Amlapura. Bij de meeste banken kun je voor 35 euro per keer trekken. Dat schiet lekker op. Tegen twaalven zijn we in Tirta Gangga. Tirta Gangga is bekend om zijn Water Palace, gebouwd in 1948. Het paleis bestaat uit verschillende mooi aangelegde vijvers met fonteinen en heel veel beelden. Tevens zijn er 2 zwembaden. Dit paleis diende als buitenverblijf voor de een of andere Radja. In de zwembaden wordt druk gezwommen, de meisjes natuurlijk met hun kleren aan. Tevens worden de haren en het lichaam gewassen in het zwembadwater, iets minder fris.
Wij nemen onze intrek in een bungalow in de tuinen van het Water Palace. Na een warme douche in een hele mooie open air badkamer, die warme douche hebben we de laatste dagen wel gemist, is het de hoogste tijd voor een lunch in het bijbehorende restaurant. Na de lunch eerst maar een paar uurtjes gerust, ik kan merken dat ik nog niet de oude ben. We maken nog een wandelingetje door de tuinen van het Water Palace.

Donderdag 24 april fietsen we van Tirta Gangga naar Amed/Lipah. Een heerlijk tochtje, vnl. dalend, met mooie uitzichten over de rijstvelden. De weg is lekker rustig. Het laatste deel van de rit gaat langs de kust met een paar pittige klimmetjes van het ene baaitje naar het andere baaitje. Om 10.00 uur 's ochtends zijn we al in Lipah, een klein dorpje aan de oostkust. Hier nemen we onze intrek in een mooie kamer die tegen de heuvel is aangebouwd zodat we vanaf ons balkon een giga mooi uitzicht over de baai hebben. We brengen verder de dag door met lezen, zwemmen, internetten. Er is een heerlijk restaurantje bij dit complexje (6 kamers) waar we de nodige tijd doorbrengen. 's Avonds lekker Rendeng gegeten. Dit moesten we 's middags al bestellen in verband met de nodige bereidingstijd.

Vrijdag 25 april. De eerste 10 km zijn bekend, die hebben we gisteren ook reeds gereden. Gelukkig vallen de klimmetjes vanaf deze kant mee. Na 10 km komen we weer op de doorgaande heuvelachtige weg uit. Onderweg weer de bekende dorpstaferelen. Ook vandaag weer veel kraaiende hanen onder korven langs de kant van de weg. Hanengevechten zijn een populair tijdverdrijf voor de Balinese mannen. De laatste kilometers verandert het landschap, geen rijstvelden meer. Het land is hier veel droger. Tulamben is onze eindplaats vandaag. Dit dorp staat bekend om een scheepswrak dat voor de kust ligt. Hier wordt dan ook vreselijk veel gedoken rondom het wrak. Het was net als gisteren een ritje van niks, anderhalf uur zijn we onderweg, maar het is meer dan genoeg zo. Het restaurant van ons bungalowcomplex ligt pal aan de kust, de golven beuken over het terras heen af en toe. Het is hier een komen en gaan van duikers en van vrouwen die de zuurstofflessen, vaak 2 tegelijk, op hun hoofd dragen.

Padangbai - Lombok (Singigi en Gili eilanden)

Woensdag 16 april is het niet veel anders. We verhuizen van kamer omdat onze kamer reeds geboekt was. 's Ochtends nog een kleine wandeling gemaakt. Verder breng ik de dag grotendeels op bed door. Rene vermaakt zich met een wandelingetje, bankzaken en relaxen bij het zwembad. We besluiten om morgen de oversteek naar Lombok te maken, Padangbai hebben we nu wel gezien.

Donderdag 17 april fietsen we na het ontbijt naar de boot. Kaartje kopen verloopt probleemloos. We moeten nog wel even wachten. Iedere 1,5 uur vertrekt er een boot naar Lombok, dag en nacht. Oude aftandse veerboten maar wij treffen het, deze veerboot ziet er redelijk "nieuw" uit. De overtocht duurt 4 uur, daarna moeten we in de haven van Lembar (Lombok) nog 1,5 uur wachten alvorens de boot kan aanmeren. Er is nl. maar een plek voor een boot op de kade om te laden en lossen. Tijdens het wachten komen er allerlei kooplui aan boord om hun waren (eten en de onvermijdelijke souvenirs) aan de man te brengen. Ons oorspronkelijk plan om vanaf de haven een bemo naar Sengigi te nemen, 35 km verderop, laten we varen. Ik voel me vandaag een stuk beter, koorts is weg, alleen nog wat lichte steken in mijn hoofd, en heb wel zin om deze 35 km te fietsen. Het is nl. een vlakke etappe, het is bewolkt en we hebben ook nog wind mee, dus dat moet te doen zijn. Als we van de boot affietsen kom je gelijk in een andere wereld. Lombok is voor 80% islamitisch, dus onderweg de ene moskee naar de nadere i.p.v. tempels. Verder is er een nieuwe verkeersdeelnemer, de Cidomo. Een wagentje met een paardje ervoor dat mensen danwel vracht vervoert. Het is een stuk minder druk op de weg. We volgen eerst de doorgaande weg. Na enige kilometers gaat de route langs binnenweggetjes, door dorpjes, langs rijstvelden, etc. De mensen reageren hier heel enthousiast, zowel kinderen als volwassenen. We horen vaak de kreet Tourist. De weg wordt steeds slechter en de routebeschrijving is niet altijd even goed te volgen dus veel vragen. Gelukkig staan er veel kleine dorpjes in de routebeschrijving genoemd. Uiteindelijk komen we weer uit op de grote weg, we moeten nog 15 km fietsen. Het is al na vijven dus we moeten wat opschieten willen we voor donker over zijn. Onderweg zien we nog een kleurrijke optocht met muziek, helaas kunnen we vanwege tijdgebrek niet even stoppn. Net voor donker komen we aan in Sengigi. We hebben een mooie bungalow met zeezicht. 's Avonds eten we een hapje in het restaurant, morgen verkennen we de omgeving wel want we blijven hier 2 nachten.

Vrijdag 18 april eerst weer na het ontbijt verhuizen naar een bungalow boven. Van hieruit hele mooie uitzichten op zee. Daarna hebben we ons op een bedje op het strand geinstalleerd om te relaxen. In de schaduw want in de zon is het veel te heet. Na een strandwandeling en een zeebad lekker een ijskoffie gedronken bij een strandtentje. Het is hier heel rustig aan dit strandje, er lopen natuurlijk de nodige verkopers en masseurs rond maar ze zijn niet hinderlijk. Intussen gaat het met mij steeds minder en ik trek me terug op het balkon op de sofa met een boek. De koorts en pijnsteken in mijn hoofd zijn weer helemaal terug, ik begin me nu toch wel lichtelijk zorgen te maken. Rene gaat ondertussen het dorp verkennen dat 1 km verderop ligt. Sengigi is de toeristenplaats op Lombok, veel resorts, toeristenwinkeltjes, etc. Rene heeft de ATM (geldautomaat) maar weer eens geplunderd. Per keer kun je wel voor 35 euro rupia trekken, dat schiet op. Natuurlijk heeft hij ook nog even op internet gekeken naar tropische ziekten. Nadat Rene is teruggekeerd bellen we toch maar even met de GGD in Groningen voor advies. Op aanraden van de GGD-arts bezoeken we een arts in een sjiek hotel die daar een kliniek heeft. Ons hotel is erg behulpzaam met het regelen van de afspraak. De vrouwelijke arts spreekt redelijk engels en soms met wat handen en voeten leg ik mijn klachten uit. Er volgt een standaard lichamelijk onderzoek. Zeg eens A waarbij ik moet kokhalsen zo diep wordt er in mijn keel gekeken. Bloeddruk wordt opgenomen, wat een behoorlijk pijnlijke ervaring is, mijn arm wordt zowat afgeknepen, ik voel het 's avonds nog. Ik heb inderdaad koorts. Nog wat borst en buikkloppingen en dat was het dan wel. De arts wil me een hele lading medicijnen voorschrijven. We hadden al eerder van Nederlanders gehoord dat ze hier niet op een pilletje kijken. Wrs. heb ik een ontsteking, ook omdat ik zo vreselijk veel moet plassen. Krijg antibiotica plus een pilletje voor de maag en een vies ijsblauw drankje voor de eetlust. Tevens heeft ze een afspraak gemaakt bij een laboratorium in de hoofdstad van Lombok, Mataram, voor een bloed/urineonderzoek voor morgen. Dit was ook het advies van de GGD-arts om het bloed te laten testen op malaria. Met de taxi weer terug naar onze bungalow waar we heerlijk bij de buren een hapje hebben gegeten in een italiaans restaurant.

Zaterdag 19 april. Rene heeft een slechte nacht achter de rug, wrs. voedselvergiftiging bij dat leuke italiaanse restaurantje. Eet je een keer westers en het is gelijk mis. Vreselijke diaree en buikkrampen en vanochtend op het toilet ook nog onderuitgegaan, de dag begon goed. Na het ontbijt wat er gelukkig in bleef bij rene, met een auto van het hotel naar de kliniek in Mataram voor de bloed/urinetest. Een ritje van 30 minuten, onderweg nog benzine getankt. Van te voren moet je aangeven voor hoeveel rupia je wilt tanken, daar wordt de tank op ingesteld. De chauffeur heeft wel voor 15.000 rupia, ongeveer 1 euro, 3 liter getankt. We zijn helemaal verbaasd als we bij een supernet klein kantoortje worden afgezet, dit blijkt het lab te zijn. Na de intake wordt er, keurig met een nieuwe naald, bloed afgenomen. Plasje gedaan en over 3 uur kunnen we terug komen om de uitslag op te halen. Dus maar weer terug naar Sengigi naar onze bungalow. Gelukkig voelt Rene zich weer goed en ik ook voel me al een stuk beter, de antibiotica begint te werken. Om 12.30 uur maken we wederom met de auto van het hotel de rit naar Mataram, weer eerst langs het benzinestation om weer 3 liter benzine te tanken. In het lab krijgen we enveloppe met de uitslag overhandigd en daarna weer naar de hotelkliniek waar de uitslag met de arts besproken wordt. Dit gaat soms erg moeizaam vanwege het taalprobleem. Rene zijn medische kennis is hierbij wel erg handig. De eindconclusie is dat ik paratyphus heb. Ik krijg nog een extra set antibioticapillen en maagtabletten mee en het advies om me lichamelijk niet te veel in te spannen. Ik moet m'n gemak houden. Blij dat we nu weten wat er aan de hand is verlaten we de kliniek. 's Middags nog even Sengigi ingelopen. Bij de hotelreceptie een bootje geregeld die ons morgen naar de Gili-eilanden brengt. Helaas dus niet op de fiets, de route is te zwaar voor mij nu.

Zondag 20 april worden we na het ontbijt naar de "haven", gewoon het strand een stukje verderop, gebracht met een bemo. Onze fietsen gaan in de bemo, passen net tussen de banken, wijzelf plus nog 2 gasten die ook via het hotel een bootje heeft geregeld. In de haven moeten we eerst naar het havenkantoortje om een soort verzekering te kopen, joost mag weten waarvoor, 70 cent armer worden onze fietsen ingeladen en klauteren we zelf ook in het bootje dat ons naar de Gili-eilanden brengt. De Gili-eilanden bestaan uit 3 eilanden, wij gaan naar Trawagan. De tocht voort langs de westkust van Lombok omhoog. Na een uurtje varen worden we afgezet op het strand van Trawagan, een klein eilandje, 2 bij 3 km, zonder verkeer. Alleen de fiets maar merendeels de Cidomo wordt gebruikt als vervoermiddel over de onverharde wegen. Eerst maar een ijskoffie op een terras gedronken in het enige plaatsje dat vnl. bestaat uit resort, restaurantjes, etc. Wij hebben een adresje gekregen van de fietsers die we in Ubud ontmoet hebben van een klein bungalowcomplexje (4 bungalows) aan de noordkant van het eiland, zo'n 2,5 km buiten het dorp en dus ook buiten het feestgewoel. Trawagan schijnt bekend te zijn als partyeiland. De onverharde weg over het eiland is redelijk te fietsen alhoewel we wel af en toe van de fiets af moeten vanwege het mulle zand. Gelukkig is er nog 1 bungalow vrij voor 2 nachten. Twee nederlandse meiden hebben dit complexje 2 jaar geleden opgebouwd. We zitten lange tijd op het terras te lunchen en te kletsen. Verhalen over de bouw gehoord en we krijgen ook volop de frustaties mee vanwege de bouw van een beachbar die maar niet wil vlotten. Uit pure frustatie is Agnes, een van de meiden, zich zelf met de bouw gaan bemoeien. Ze loopt driftig heen en weer met de boormachine. Absoluut geen tempo doeloe voor haar. De middag brengen we door met relaxen op de veranda. Aan het eind van de dag worden we nog actief en maken een strandwandeling. 's Avonds heerlijk flesje wijn gedronken en tapas gegeten in het bijbehorende restaurantje. Het was een lekker dagje.

Maandag 21 april wederom een relaxdagje. Na het ontbijt lopen we naar het dorp om de boot voor morgen naar Bali te regelen. Het is nog een behoorlijke tippel naar het dorp. In het dorp lekker gelunched op een terras boven zee. 's Middags heerlijk op een bedje aan het strand bij onze bungalow gelegen.
Nog gebeld met Awol om onze vlucht een week naar voren te halen. In plaats van 11 mei komen we nu 4 mei terug. De reden voor de vervroeging is tweeledig. Deels omdat we niet meer zoveel fietsen. De tocht over Lombok hebben we geskipt omdat de etappes vrij zwaar zijn, dat red ik nu even niet. Ook hebben we er behoefte aan om wat eerder in Nederland aan te komen zodat we wat meer tijd overhouden om wat te acclimatiseren en weer te wennen alvorens we weer naar het werk gaan. Aan het eind van de middag zijn we via het strand naar het dorp gewandeld om een hapje te eten in een van de vele restaurantjes. Met de Cidomo weer terug in het pikkedonker. We worden vreselijk heen en weer geschud op de hobbelige weggetjes, nou niet echt een pleziertochtje.

Ubud-Bangli-Sidemen-Padangbai

Zaterdag 12 april gezellig ontbeten met het nederlandse fietsstel. Daardoor duurde het ontbijt iets langer dan gepland. Om 09.00 uur op de fiets voor onze tocht naar Bangli, hemelsbreed misschien 10 km maar onze route loopt eerst naar het noorden de bergen in. Het eerste stuk in de omgeving van Ubud is erg druk, later wordt het gelukkig rustiger. De weg gaat 20 km lang omhoog, wel zeer geleidelijk gelukkig, daarna lekker omlaag. We maken een leuke drinkstop bij een stalletje langs de weg, de eigenaresse spreekt redelijk engels, gezellig een praatje gemaakt en Rene was zo vriendelijk 50.000 rupia in kleingeld om te wisselen voor haar. Niet zo slim natuurlijk want toen had hij geen kleingeld meer om het drinken en de bananen te betalen. Het is altijd moeilijk om met groot geld, 50.000 rupia (euro 3,50) en groter te betalen bij stalletjes vanwege gebrek aan wisselgeld. We brengen nog een bezoek aan Gunung Kawi. Wanneer er tempels of heilige plaatsen bezocht worden moeten we altijd een sarong om en nu moesten we ook nog een extra buikband om alvorens we naar binnen konden. We wandelen via een prachtige weg, veel trappetjes, naar beneden naar de rivier waar zich een rotswand bevindt met hoge uitgehouwen beelden. De weg was eerst redelijk rustig maar kennelijk zitten we nu in de rushhour van de toeristenbussen. Het ene na het andere busje/bus passeert ons. Gelukkig rijden ze hier niet zo hard als in Nieuw Zeeland. Hier wordt de weg gebruikt door (vracht)auto's, busjes, heel veel brommertjes, fietsers (niet zo veel), voetgangers en heel veel honden. Iedereen houdt rekening met elkaar, behalve de honden. Daar moet je echt voor uitkijken, voor je het weet heb je er een onder de fiets. Onderweg zien we veel houtbewerkingsbedrijfjes die o.a. meubels maken en bedrijfjes die hele grote vliegers maken en verkopen. We houden nog even een noodzakelijk eetstop, eigenlijk zoutstop. Het lichaam van Rene moet altijd enige dagen wennen aan de tropen, door het overmatige zweten verliest hij veel zouten. Hij had al tijdig ORS genomen maar dit was niet voldoende dus dan maar aanvullen met een lekker zout miesoepje. Tegen drieen komen we aan in Bangli. Veel accomodatie is hier niet, we nemen een eenvoudige kamer (2 bedden plus een koude douche, geen fan/airco, is ook niet nodig blijkt achteraf) in een complex dat vroeger het koninklijk paleis van Bangli was. De eigenaar, 83 jaar, is de schoonzoon van de koning en praat redelijk goed nederlands. 's Avonds eten we een hapje op de nightmarket bij een stalletje.

Zondag 13 april staan we om 6.00 uur op, spullen ingepakt, thee + een zoet hapje gedronken op de veranda en toen eerst op de markt een ontbijtje gescoord, een lekker pittig miesoepje. Om 8.00 uur zitten we op de fiets voor onze tocht van Bangli naar Sidemen. Het is een pittige maar prachtige tocht. Veel rijstterrassen, zo mooi al dat groen en geel. Verder komen we onderweg heel veel kleine bedrijfjes tegen die zich bezig houden met het fijnmaken van rotsen. Eerst met een beitel en hamer grote rotsblokken splijten, verder verpulveren en tenslotte zeven zodat er gruis over blijft. Ieder bedrijfje doet een deel van het proces daardoor wordt de eerst zo rustige weg opeens heel erg druk met alleen maar kleine vrachtautootjes die alles van A naar B naar C verplaatsen. De laadbakken van de vrachtwagens worden met de schep gevuld, alles is hier nog handwerk. Na ruim 20 km fietsen kiezen we voor de aanbevolen alternatieve route die erg rustig is. De weg daalt alleen nog maar, we komen door hele kleine dorpjes en langs vreselijk mooie rijstterrassen. In Sanggem enige navraag moeten doen voor de juiste weg en toen weer verder naar beneden gedaald naar Sidemen. Roelie, de tocht is tot nog toe langs een heel andere route van 1991, vreselijk veel omhoog fietsen maar wel heel erg mooi. In Sidemen hebben we een bungalow met een gigantisch mooi uitzicht over de rijstvelden. Het is hier heel erg stil. Na een lekkere lunch in het bijbehorende restaurant doen we verder niet veel, op de veranda zitten en een beetje van het uitzicht genieten en wat lezen. Er staan hier verschillende nederlandse boeken in deze bungalow.

Maandag 14 april krijgen we ontbijt op onze veranda en zitten we om 08.30 weer op de fiets. Vandaag fietsen we naar Padangbai. We fietsen nog steeds door het prachtige rijstveldengebied, bijna de gehele route. Ook nu nemen we na 8 km de aanbevolen alternatieve route. Voordeel van de alternatieve routes is dat deze meestal erg rustig zijn. De weg gaat 7 km lang steil en soms vreselijk steil naar beneden. We maken heel veel stops om van de uitzichten te genieten, onze handen te ontspannen van al dat gerem en de velgen te laten afkoelen. Naast uitzichten op de rijstvelden is er ook mooi zicht op de baai van Padangbai. Uiteindelijk komen we uit op de doorgaande weg van Candidasa naar Klungklung. Nog 7 km fietsen en dan zijn we in Padangbai. Een kort maar vreselijk mooi tochtje. Padangbai is een klein plaatsje met een strandje en een haven. Van hieruit vertrekt o.a. de boot naar Lombok. We hebben wederom een mooie accomodatie met een gigahemelbed en mooi balkon. Het is hier een beetje toeristisch, met een hotel, wat guesthouses, restaurantjes etc., net leuk. De afgelopen 2 dagen hebben we (denken we) op 600/700 m overnacht, heerlijk koel. Zo hoog hebben de accomodaties dan ook geen airco/fan. Het lukt ons de laatste dagen goed om vroeg op de fiets te zitten en vcor twaalven over te zijn op de plaats van bestemming. Tussen 12.00 en 14.00 is het veel te heet om te fietsen, dan eten we wat en houden verder ons gemak. Aan het eind van de dag worden we weer wat actiever en gaan we Padangbai verkennen. Het bevalt ons hier goed en we besluiten dan ook om een extra dagje te blijven, we hebben toch tijd zat.

Dinsdag 15 april is een ziekenboegdagje. Ik heb vannacht aan een stuk door liggen klappertanden/shaken in bed, koorts. Na 2 paracetemol verdwijnt het shaken maar slapen ho maar. Het geplande extra dagje hier komt dus goed uit, ben ook niet echt in staat om te fietsen. Het is altijd "aangenaam" om ziek te zijn in een mooie accomodatie. Ook Rene begint wat tekenen van "zwakte" te vertonen maar het zet nog niet echt door bij hem. 's Ochtends na het ontbijt eerst geld geregeld. De enige pinautomaat hier doet het niet, we kunnen ons hotel niet met creditcard betalen dus ons restant nieuwzeelandse dollars, ringgit en 50 euro gewisseld bij de moneychanger. Nu zijn we weer 1,1 mln rupia (dik 70 euro) rijker en kunnen we weer vooruit tot onze volgende stop waar weer mogelijkheid is om te pinnen. Koffie gedronken bij een koel stranttentje, langdurig geinternet en toen was het weer tijd om te lunchen. We eten regelmatig maar de hoeveelheden zijn niet zo groot, de warmte maakt dat je veel minder eet dan we gewend zijn. Na de lunch is het gebeurt met ons en duiken we in bed op onze koele kamer om uit te zieken en TV te kijken. Heel bijzonder we hebben zowaar TV op onze kamer en ook nog met engelstalige zenders. Komt nu wel mooi uit.

Bali - Kuta - Ubud

Maandag 7 april goede reis gehad. Inchecken in Auckland ging wat moeizaam, eerst natuurlijk moest er gecheckt worden of we echt 35 kg bagage mee mochten nemen, toen bleek dat we nog 8 kg te veel bagage hadden dus maar een fietstas als handbagage meegenomen. Om 19.3o arriveren we, na ruim 10 uur vliegen, in Kuala Lumpur. We hoeven geen bagage op te halen want alles is reeds doorgelabeld naar Bali dus gelijk naar de balie van Malaysian Airways voor ons transport naar het geboekte hotel. Dit ging wat moeilijker dan gedacht want we hadden geen voucher voor het hotel van het reisbureau ontvangen dus werden we van het bekende kastje naar de muur gestuurd op het vliegveld. Uiteindelijk belanden we toch in de hotelshuttlebus. We hebben een hotel vlakbij het vliegveld.

Dinsdag 8 april landen we tegen enen op Bali en heel bijzonder, alle bagage incl. fietsen is in notime in ons bezit. Zo snel hebben we het nog nooit meegemaakt. Als we het vliegveld uitkomen vallen we in de ons bekende taferelen, een drukkende warmte en iedereen biedt zijn diensten aan, voor een taxi of iets anders. Onze chauffeur van Matahari bungalows is er nog niet maar een aardige man is zo aardig om even voor ons te bellen met Matahari en de chauffeur blijkt onderweg te zijn. Ons bungalowcomplex ligt in de drukke doorgaande straat door Kuta in een hele mooie tuin met een groot zwembad. Heel rustig. Na ons geinstalleerd te hebben eerst maar eens een duik in het zwembad genomen, de omgeving verkend en naar het strand gelopen. In november 1991 heb ik samen met Roelie rondje Bali gefietst maar er komt me weinig bekends voor in Kuta, alleen het zwembad en de tuin van Matahari is herkenbaar. Kuta is de toeristenplaats op Bali, een aaneenschakeling van shops, cafeetjes, restaurantjes en iedereen probeert je wat aan te smeren. Dat is nog niet veranderd.

Woensdag 9 april beginnen we na het ontbijt met het in elkaar zetten van de fietsen, een hele klus waar we een ochtendje zoet mee zijn. 's Middags gerelaxed bij het zwembad en aan het eind van de middag naar het strand gelopen. Het is veel drukker dan gisteren, veel indonesiers zoeken aan het eind van de dag het strand op om te voetballen, volleyballen, etc. of om gewoon te baden of te kletsen. Wij nemen plaats op een loungeterras.

Donderdag 10 april is onze eerste fietsdag op Bali. We fietsen het drukke chaotische Kuta uit. Via een aaneenschakeling van desa's (kleine dorpjes) met daartussen rijstvelden bereiken we Tanah Lot, een tempelcomplex aan zee. Het is hier vreselijk toeristisch, via een weggetje met allemaal souvenierkraampjes lopen we naar de tempel, die deels in zee ligt. Het is een van de beroemdste tempels van Bali. Vooral 's avonds schijnt het hier erg druk te zijn vanwege de mooie zonsondergang. Na onze lunch, reeds om 11.00 uur, we hebben een iets ander ritme hier, fietsen we verder. Er wordt veel aan de kant van de weg gewerkt, o.a. houtsnijwerk en steenhouwerijen en nartuurlijk overal langs de kant van de weg offergaven. Er wordt 3x per dag geofferd. We brengen nog een bezoek aan de tempel Taman Ayun en fietsen vervolgens door naar Ubud. Via een achterafweggetje komen we uit bij het Monkey Forest, een bos met vreselijk veel apen en 3 tempels. Hier ontmoeten we een nederlands stel op de fiets die ook net gearriveerd zijn in Ubud. Zij komen van de andere kant want hun rondje Bali zit er nu op. We nemen een kamer in het bungalowcomplex in wat deel uit maakt van het paleis, geheel in Balinese stijl met een giga balkon waar het heerlijk zitten is. Hier blijven we 2 nachten. In een nabijgelegen restaurantje treffen we weer het nederlandse stel. We hebben gezellig ervaringen uitgewisseld over Bali/Lombok en over Nieuw Zeeland. Zij hebben vorige jaar 3 maand door Nieuw Zeeland gefietst, wat een toeval. Onder het eten hebben we mooi zicht op een Balinese dansvoorstelling die wordt gegeven in het naast het restaurant gelegen waterpaleis. Het is een heerlijke zwoele avond. Ubud is nl. wat koeler en ook natter omdat het vlak bij de bergen ligt.

Vrijdag 11 april hebben we om 6.00 uur 's ochtends met een gids een wandeling door de rijstvelden gemaakt. We krijgen onderweg veel uitleg over de rijstteelt, het hindoeisme, de gebruiken en over van alles wat er groeit, bloeit en rondvliegt. Het is heerlijk koel zo 's ochtends vroeg. Af en toe komt er een brommertje of fietser langs op de zeer smalle modderige paadjes tussen de rijstvelden, op weg naar de markt, school of werk. De wandeling duurt ongeveer 1,5 uur en bij terugkomst kunnen we gelijk aan de ontbijttafel. We maken nog een klein fietstochtje in de omgeving langs wat bezienswaardigheden en de rijstvelden. We zien o.a. verschillende tempelcomplexen, Yeh Puli, dit is een rotswand waarin allerlei beelden zijn uitgehouwen waar een heel verhaal achterzit waar we ongeveer de helft van begrijpen. Deze gids spreekt niet zo goed engels. Vervolgens brengen we nog een bezoek aan Goa Gajah, oftewel de olifantenrots. Tegen tweeeen zijn we weer terug en brengen de middag verder rustig door bij het zwembad. De warmte is best wel vermoeiend. Tegen het eind van de middag nog naar de internetshop. We proberen de weblog bij te houden maar de internetmogelijkheden zijn hier zeer beperkt. Dus het kan soms enige tijd duren alvorens we een volgend bericht publiceren. Misschien is het mogelijk wat foto's te publiceren later, hier is die mogelijkheid in ieder geval niet.

Auckland

Dinsdag 1 april verlaten we Rotorua. De bedoeling is in 4 dagen via rustige wegen naar Auckland te fietsen. Na ca. 10 km verlaten we de drukke weg 5 en via een mooie rustig weggetje fietsen we langzaam omhoog naar Mamaku. Vanaf hier gaan we de fout in. In Nieuw Zeeland lopen heel veel wegen dood. Dit staat altijd keurig aangegeven met een bordje onder de straatnaam (no exit). Het blijkt dat we volgens onze geplande route nu dus een no exit weg in moeten. We hebben nog even navraag gedaan en volgens een bewoner konden we de weg wel nemen. Het is een mooie onverharde deels door een produktiebos lopende weg die gaandeweg steeds slechter en heuvelachtiger wordt. We zouden deze weg rechtdoor moeten volgen maar er zijn zoveel onduidelijke zijwegen dat na 13 km fietsen bij Geke de vertwijfeling toe slaat. Daar komt bij dat Rene nogal hard onderuit is gegaan toen hij tijdens een afdaling in de gravel in de slip raakte. Zijn knie en elleboog zien er nogal bloederig uit maar dat is altijd zo met schaafwonden. De wonden goed schoongespoeld. Achteraf blijkt dat zijn helm ook redelijk beschadigd is, die kan na Nieuw Zeeland bij het oud vuil (eindelijk, het was zo'n ouderwets model). Volgens onze calculatie moeten we nog 20 km deze steeds slechter wordende weg volgen (als het al de goede is) dus we besluiten maar weer om te keren en naar de hoofdweg terug te fietsen. Aangekomen bij de hoofdweg blijkt dat het al te laat is om via deze weg onze route te vervolgen dus zetten we maar weer koers naar Rotorua. In Rotorua hebben we eerst de bus voor morgen geregeld naar Auckland, er resteert nl. te weinig tijd om rustig hierheen te fietsen en het is ook maar afwachten hoe stijf Rene morgen is. Daarna motelkamer opgezocht waar we een potje gekookt hebben.

Woensdag 2 april kunnen we rustig aan doen, de bus naar Auckland vertrekt pas om 14.30 uur. We bezoeken eerst de pharmacy voor desinfecteringsmiddel, in onze voorraad is nu een aardig gat geslagen. Bezoeken nog een Maori-kerk aan het meer met bijbehorend kerkhofje. Alle graven liggen hier boven de grond vanwege de vulkanische activiteit. Na een wandeling langs het meer en een lunch melden we ons om 14.00 uur bij de buschauffeur. We hebben wel een reservering gedaan gisteren maar voor de fietsen was dit niet mogelijk. Gelukkig is er ruimte genoeg en kunnen de fietsen mee. De 10 dollar per fiets, wat het normale tarief is, mogen we in onze zak houden omdat we de fietsen zelf ingeladen hebben, dat is snel verdiend hier. Om 18.00 uur arriveren we in Manukau City, een voorstad van Auckland. De camping ligt 1,5 km van het centrum vandaan. Ons plan was hier de rest van de tijd te verblijven, 1 nachtje in de tent en de rest in een cabin. Helaas zijn de cabins volgeboekt, dus eerst maar 1 nachtje de tent opgezet die we eergisteren kleddernat hebben ingepakt. Morgen zien we dan wel weer verder. Daarna hapje gegeten in een buffetrestaurant wat vlakbij de camping is. Zoveel eten als je wilt voor 15 euro. Tot nog toe hebben we opvallend weinig dikke Kiwi's gezien (in vergelijking met Australie) maar in dit restaurant waren meer dikke Kiwi's (volwassenen en kinderen) dan "normale" mensen. Of het onbeperkt eten hier mee te maken heeft??

Donderdag 3 april hebben we geen enkele haast. In tegenstelling tot de zonnige voorspellingen regent het. Dus de tent droog oppakken zit er niet in. Rene heeft niet zo best geslapen, hij heeft wrs. zijn schouder gekneusd en dan is een krap tentje niet echt een ideale slaapplaats. Na het ontbijt eerst maar eens Manukau ingefietst om onderdak te regelen voor de overige 4 nachten. De tent + bagage laten we nog even staan. Voor ons gevoel bestaat Manukau alleen maar uit verschrikkelijk veel supergrote winkelcentra op allerlei gebied en een supergrote shoppingmall en uit heel veel grote wegen en verschrikkelijk veel verkeer. Het blijkt dat de oppervlakte van deze stad giga is want Manukau heeft 320.000 inwoners. Maar ja wat kun je ook verwachten van een voorstad van Auckland. Auckland heeft 1,2 mln inwoners, ongeveer 1/3 deel van de Kiwi's woont in Auckland en omgeving. Van de ene kant naar Auckland naar de andere kant is 50 km. Nadat we motel geregeld hebben fietsen we terug naar de camping, breken de tent af, nog even weblog bijwerken en dan nemen we intrek in ons motel. 's Middags fietsdozen geregeld bij een fietsenzaak en een onderhoudsbeurt bij een andere fietsenzaak en nog een klein beetje van de omgeving verkend maar veel bijzonders is het niet.

Vrijdag 4 april ook nog rustig aan gedaan. Rene heeft na 2 slechte nachten nu gelukkig goed kunnen slapen. We hebben wat noodzakelijke inkopen gedaan, o.a. tape voor de fietsdozen, de fietsdozen opgehaald en tenslotte de fietsen opgehaald. De fietsenmaker was helemaal lyrisch over onze Rohloff naaf, die kende hij niet dus hij heeft even een rondje gefietst. Verder vond hij onze fietsloten, gewone AXA-sloten, ook heel bijzonder en erg handig. In Nieuw Zeeland kennen ze alleen hangsloten. Nog een klein fietstochtje gemaakt in de omgeving.

Zaterdag 5 april gaan we met de bus naar Auckland. De bustocht duurt ruim 1 uur, het is een echte boemelbus die alle voorstadjes ten zuiden van Auckland aandoet. In Auckland aangekomen eerst maar eens een kopje koffie gedronken op een terras in de haven. Eigenlijk hebben we allebei niet zoveel zin in zo'n drukke stad en aangezien we met ons buskaartje ook gebruik kunnen maken van de ferrydiensten besluiten we de ferry naar Devonport te nemen, een boottochtje van 12 min. Devonport ligt dus aan de andere kant van de haven, een stadje aan zee met veel historische gebouwen. Hier maken we een wandeling langs de kust naar de overblijfselen van een oud fort, gelegen op een heuvel. Vanaf deze heuvel heb je een bijzonder mooi uitzicht op Auckland. We besluiten ons bezoek aan Devonport met een lekker terrasje en nemen de ferry weer terug naar Auckland. Daar maken we nog een tochtje met de gratis hop on hop of bus en bezoeken de skytower, 328 meter hoog. Helaas hebben we niemand zien skyjumpen. Wel fantastische uitzichten over Auckland en omgeving. In het hooggelegen Skycafe genieten we nog even na met een wijntje en een mooie zonsondergang. Nog ergens een hapje gegeten en daarna weer de lange bustocht terug naar Manukau City.

Zondag 6 april konden we lekker een uurtje langer slapen want de wintertijd is vannacht ingegaan. De dag verder besteed met fietsen inpakken. Het voor- (en achterwiel?) moet eruit, stuur, zadel en trappers moeten eraf want de fietsdozen zijn niet zo groot. Een lekker klusje vor Rene. Geke houdt zich bezig met internetten op de camping en de laatste inkopen voor Bali.

Nieuw Zeeland zit er op. Erop terugkijkend vonden we het zeker de moeite waard om hier zo lang rond te fietsen. De laatste 3 weken hebben we meer gereisd en bezienswaardigheden bekeken dan gefietst maar op Bali/Lombok kunnen we nog genoeg fietsen.

We maken ons nu op voor het toetje Bali/Lombok. Morgen (maandag 6 april) vliegen we om 12.00 uur naar Kuala Lumpur, na een nacht in een stopoverhotel vliegen we de volgende ochtend door naar Bali.