Rotorua

Zaterdag 30 maart is een ochtendje aan lummelen. Het is reeds ver in de middag wanneer we Rotorua infietsen voor een verkenning. Gelijk buiten de camping ligt een parkje met verschillende borrelende stinkende modderpoelen. Dit parkje dus eerst maar eens verkend en daarna naar Lake Rotorua gefietst. Ook Rotorua ligt dus aan een meer. In het park bij het meer is een of ander muzikaal kinderfestijn met allerlei leuke kinderattracties. Dit even aangekeken en daarna op een terras belandt voor een late lunch. Tijdens de lunch worden we vergast op een sportieve eindparade. Het blijkt vandaag de sluitingsdag te zijn van het 28th World Championship Fly Fishing. Dit WK heeft een week geduurd. Op de hoek van de straat van ons terras is de start van de parade. Net de Olympische Spelen, eerst een dixielandorkestje, dan een kind dat het landenbord draagt, dan de vlaggendrager en dan de nationale ploeg. Ook de Nederlandse ploeg paradeert langs, iedereen is keurig in pak. De optocht zal, naar later blijkt, eindigen in de Government Gardens. Na ons langdurig terrasbezoek gaan we Rotorua verder verkennen en belanden in de Government Gardens en dus zien we onze flyfishers weer. We maken het staartje van de prijsuitreiking mee, incl. de volksliederen. Voor de statistieken Frankrijk is 3, Nieuw-Zeeland 2 en Tsjechie 1. Het resultaat van de Nederlandse ploeg is ons niet bekend. Verder vermaken we ons erg met het (foto)gedrag van de vele japans/koreaanse toeristen. We nemen nog een kijkje bij de Polynesian Poos, hier bevinden zich 35 warmwaterbaden. Maandag willen we hier wat van uitproberen als onze fietsen in reparatie zijn. Nog even de weblog bijgewerkt en de dag van nietsdoen zit er weer op. 's Avonds in de campingkeuken treffen we de 2 belgische fietsters die we ook reeds bij Phil's Backpackers in Tarras hebben getroffen. Gezellig onze ervaringen uitgewisseld.

Zaterdag 31 maart hebben we een bezoek gebracht aan Te Piua. Te Puia is een buitenmuseum met ook weer een groot terrein met thermische activiteit. Het museumdeel gaat over de Maoricultuur. Er was tevens een Kiwi-huis waar we 2 kiwi's bewonderd hebben. Kiwi's zijn nachtvogels dus het was een duistere bedoening binnen. Het thermisch gebied bevatte ook 2 geisers. Die hadden we nog niet gezien, erg indrukwekkend. Als klap op de vuurpijl hebben we nog een Maori-voorstelling bijgewoond, dans en zang met een hoog klompen en majorettengehalte, folklore volgens Rene.

Maandag 31 maart vroeg op, om 08.00 uur hebben we afspraak bij de fietsenmaker. Het blijkt dat de fietsen vandaag toch niet in reparatie kunnen vanwege een balansdag maar pas morgen. Te laat voor ons dus dan maar geen olieverversing. Terug op de camping eerst maar eens lekker uitgebreid ontbeten. De rest van de dag vullen we met foto's op internet plaatsen en koffie drinken. Daarna gaan we naar het museum in Rotorua.

Dit gebouw, wat ook op de foto te zien is (groot gebouw in de Government Gardens) was vroeger, vanaf 1908, een badhuis waar veel mensen kwamen baden en kuren vanwege de helende heetwaterbronnen en modderbaden. Tegenwoordig is hier dus het museum gevestigd. Een deel van het museum is gewijd aan de historie van het badhuis. We hebben o.a. een kijkje in de kelders genomen. Verder bevat het museum veel info over de Maori-cultuur en over de vulkaanuitbarsting in 1886. Toen was het tijd om onze vermoeide lichamen te verwennen en zijn we naar de Polynesian Spa gegaan om te badderen in de verschillende buiten-heetwaterbaden. Het warmste bad was 42 graden, wel erg warm. Vanuit de verschillende baden had je een mocht uitzicht over het Lake Rotorua. Het was heerlijk ontspannen.

Vulkanische foto's

Taupo - Rotorua

Donderdag 27 maart is een saaie fietsdag. We gaan niet via de drukke doorgaande weg maar nemen een alternatieve rustiger route. De laatste kilometers leiden wel over de drukke weg, die dus echt heel erg druk is, en we zijn blij dat we vanochtend voor de langere rustige route hebben gekozen. We zijn nog net op tijd om bij het Wai-o-tapu Thermal Wonderland binnen te mogen. Een gigantisch groot "park". Het is het grootste thermische gebied in de Taupo Vulcanic Zone en het gebied ligt vol met ingezakte kraters, koude en kokende modder- en waterpoelen en stoomwolken. Door de aanwezigheid van een groot aantal mineralen (zwavel, ijzeroxide, koolstof, silicium, mangaan, arsenicum en antimonium) heeft het gesteente een grote kleurenvariatie (geel, roze, oranje, zwart, wit, paars, groen). Het is een beetje een buitenaardse surrealistische en erg indrukwekkende wandeling. Volgens Rene is het net alsof je door een chemische fabriek loopt (het ruikt ook niet altijd even aangenaam). Leven in de waterstroom is er niet vanwege de hoge concentratie chemische verbindingen. In het nabijgelegen dorp Waiotapu nemen we een kamer in het plaatselijke tavern. Het is inmiddels gaan regenen. 's Avonds hebben we een hapje in de tavern gegeten en gekeken naar een poolbiljarttoernooitje.

Vrijdag 28 maart brengen we een bezoekje aan Waimangu Volcanic Valley, dat ligt mooi op onze route naar Rotorua. Waimangu is het enige hydrothermische gebied in de wereld waarvan het begin van activiteit aan de oppervlakte tot op de datum precies is aan te geven, nl. 10 juni 1886. Die dag vond er een geweldadige vulkaanuitbarsting plaats waarbij alles werd verwoest. In dit gebied is een wandeling uitgezet van ruim 4 km door een mooi bos langs vele kraters, meertjes, een geiser etc. Wederom erg indrukwekkend en weer veel anders dan de gebieden die we gisteren en eergisteren bezocht hebben. De wandeling eindigt bij een meer en hier nemen we de pendelbus terug naar de ingang van het park om op ons fietsje te stappen voor de laatste 20 km naar Rotorua. Een vervelend fietstochtje langs de drukke hoofdweg, veel vrachtverkeer dat met 100 km per uur langs raast, heel fijn vooral als er geen vluchtstrook is. In Rotorua zijn we eerst langs de fietsenmaker geweest. De olie van de Rohloffnaaf moet ververst worden (5000 km beurt) en tegelijkertijd laten we ook de ketting vervangen. We maken voor maandagochtend een afspraak. We blijven dus een paar dagen in Rotorua. Het is ook wel een prettig vooruitzicht om even een paar dagen op dezelfde plaats te blijven.

Picton - Wellington - Taupo

Zaterdag 22 maart hebben we een tocht gemaakt langs de Queen Charlotte Sound. We reden eerst verkeerd, ik dacht dat Rene zoals gewoonlijk wel op de kaart gekeken zou hebben dus ik volgde braaf. Rene dacht dat ik de weg wel wist, dom natuurlijk want ik weet nooit de weg. Maar goed, we waren ook onze helmpjes vergeten, die zijn verplicht hier dus het was maar goed dat we terug moesten. Het is bewolkt vandaag, wel jammer want de uitzichten zijn geweldig mooi. We komen langs verschillende baaitjes en bij een klein baaitje met strandje eten we ons lunchpakketje. Langs dezelfde mooie heuvelachtige weg zijn we weer terug gefietst naar Picton waar we nog lekker geborreld hebben en 's avonds potje op de camping gekookt hebben.

Het rondje Zuidereiland zit er nu op. We hebben dik 2000 km gefietst. We vonden het een erg mooi rustig eiland, veel variatie in de natuur, de heuvels vielen mee (het zwaarste stuk hebben we met de bus gedaan). De mensen zijn erg aardig en de natuur is schitterend. Veel cultuur is er niet. Het weer heeft zich de afgelopen 2 maanden van z'n beste kant laten zien. Het was de mooiste zomer sinds 10 jaar!!

Zondag 23 maart, 1e paasdag, zijn we met de boot van Picton naar Wellington gevaren. Lekker op het dek gezeten, wel dik ingepakt. Tegen tweeen zijn we in Wellington en fietsen we naar ons hotel, dezelfde als de 2 maanden terug. De receptionist herkent ons nog. We komen tot de ontdekking dat we een verkeerde hotelboeking hebben gedaan via internet. We hebben een kamer voor de 30e gereserveerd i.p.v. de 23e. Erg handig, vooral omdat het pasen is. Het hotel is natuurlijk vol maar de receptionist pakt gelijk de telefoon om een rondje langs de hotels te bellen. Het 2e hotel is raak, van dezelfde keten dus dat is makkelijk i.v.m. de verrekening. Het hotel ligt een paar blokken (zowel in australie als nieuw-zeeland is de opbouw van iedere stad/gehucht hetzelfde, amerikaans in blokken) verder. De kamer is nog niet vrij maar we kunnen wel de fietsen en bagage achterlaten in de hotelhal. Onze eerste gang is nu naar de VVV want we moeten de bus naar Taupo regelen. We wilden eigenlijk morgen, 2e paasdag, verder reizen maar helaas de bussen zitten vol. We blijven dus een dagje langer in Wellington. Ondertussen krijgen we een telefoontje van het hotel dat ons oorspronkelijk gekozen hotel een annulering heeft gehad en we dus weer terug kunnen keren. Bagage en fiets weer opgehaald en naar ons "oude" hotel gefietst. Zo komt de middag wel om. Gelukkig kunnen we ook morgenavond nog blijven. Eigenlijk wel bijzonder. Voor nog geen 50 euro heb je een apartementkamer incl. keuken, was/droogmachine (+zeeppoeder) midden in de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Na ons geinstalleerd te hebben lopen we Wellington in waar we om 16.00 uur lekker decadent op een zonnig terras in de haven gaan zitten met een wijntje en een giga antipastaschotel (Anneke we misten je!!).

Maandag 24 maart is het 2e paasdag. Een mooie zonnige dag. We doen het rustig aan en tegen half twaalf stappen we op de fiets voor een tochtje om de baai van Wellington (de kant die we 2 maanden geleden nog niet gehad hadden) en het schiereiland. Een onverwacht mooi tochtje. Nog even Wellington ingelopen om een nieuwe lakenzak voor Geke te kopen. Wel gemakkelijk, 2e paasdag zijn alles winkels gewoon open. Een wijntje op een terrasje en in het hotelapartement eten gekookt. Het kan niet altijd uit eten feest zijn.

Dinsdag 25 maart moeten we vroeg op. Om 08.00 uur vertekt de bus naar Taupo. We hebben ongeveer 1/3 deel van het Noordereiland doorkruist met soms erg mooie stukken, bijv. een hele grote Balloer-heide. Met de nodige koffie/lunch/plasstops komen we om 14.30 uur aan in Taupo. Deze stad ligt aan Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland, 160 km in omtrek. We hebben voorlopig wel weer genoeg van het bussen, echte busmensen zullen we wel nooit worden. Nadat we Taupo verkent hebben zoeken we de camping op die 3 km buiten Taupo aan het meer ligt. Rene heeft de middag verder gebruikt om de banden van de fiets om te wisselen, achterbanden slijten nl. meer dan voorbanden. Voor we het weten is de middag weer voorbij en sprint ik op mijn fietsje naar de supermarkt in Taupo om nog voor het donker weer terug te zijn. Om 08.00 uur is het nl. al pikkedonker. De camping is erg rustig en we hebben de keuken weer eens voor ons alleen.

Woensdag 26 maart wordt een dagje sightseeing by bike in de omgeving van Taupo. We fietsen eerst via een mountainbikepad naar de Huka-falls. De start van het mountainbikepad is in een park bij een heetwaterstroom die in de rivier stroomt. Verschillende mensen zijn aan het baden in de water. We hebben nog even gevoeld en het water is echt heet. Het mountainbikepad is niet echt geschikt voor onze fietsen, over boomstronken, keien, steile hellingen, smalle bospaadjes. We moeten dus nogal eens van de fiets af want zo mountainbikevaardig zijn we nu ook weer niet. De Huka-falls is een waterval die niet imponeert door z'n hoogte (11 m) maar door de enorme hoeveelheid water en de stroomversnelling. Na een koffiestop fietsen we naar de Craters of the Moon. Een geothermisch gebied waar we een rondwandeling gemaakt hebben. Overal uit de grond komen stoomwolken en -wolkjes, zgn. fumarolen. Verder veel grote en kleine kraters en borrelende modderpoelen. Erg indrukkenwekkend. We nemen nog een kijkje in het Volcanic Activity Center, dit centrum geeft uitleg over de geothermische en vulkanische activiteit in dit gebied, tevens zijn er wat films over vulkanisme te bekijken. Daarna fietsen we nog door naar de Aratiatia dam met stroomversnellingen. Op gezette tijden gaat deze dam open en stuwt het water met grote kracht de rivier in. We zijn nog net op tijd om dit te bekijken. Via een ander makkelijker mountainbikepad fietsen we van hier terug naar de Huka-falls en vandaar nemen we de doorgaande weg terug naar Taupo. Een enerverend dagje wat we afsluiten op een terras in de laatste zonnestralen want het was wederom een stralende dag. We moeten ons weer haasten om via de supermarkt voor het donker op de camping te zijn.

Franz Josef Glacier - Picton

Donderdag 20 maart hebben we de Franz Josef gletscher bezocht. Het uiteinde van deze gletscher ligt op 300 m hoogte en dringt helemaal door tot in het regenwoud. Een bijzonder gezicht als je komt aanfietsen, het lijkt alsof de gletscher heel dicht ligt maar het is nog een behoorlijk stuk lopen vanaf de parkeerplaats waar we de fietsen hebben achtergelaten. Door de hevige sneeuwval in de bergen (15 m per jaar) is de gletscher vanaf 1982 in 10 jaar tijd 1,6 km verder de vallei ingekomen. Via de brede rivierbedding die vol ligt met stenen en keien lopen we het laatste stuk naar de gletscher. Helaas is het allerlaatste stukje naar de gletscher niet toegankelijk, alleen als je met een gids loopt mag je hier komen en kun je ook over de gletscher lopen.
Er viel nog een gigantisch stuk ijs naar beneden in de rivier. Dit gaf veel stuwing in het water en het water ging nog sneller stromer, de rivier werd ook gelijk breder. Terug moesten we op een bepaald stuk veel hoger gaan lopen dan op de heenweg vanwege het water. Dit gebied maakt deel uit van de Zuidelijke alpen. Hier waren we enige weken geleden ook reeds geweest maar dan aan de oostkant (Mount Cook). Nu zijn we aan de westkant van de Alpen. De gletscher lag er vandaag schitterend bij in een mooi zonnetje.

Vrijdag 21 maart is een lange busdag. Om 09.30 in de bus van Franz Josef naar Picton alwaar we om 20.00 uur aankomen. We hebben ongeveer 600 km gereden door een mooi erg heuvelachtig landschap. Eerst veel regenwoud wat later overgaat in produktiebossen, vnl. dennebomen. Afgewisseld met wat laagvlaktes en dorpjes maakt dat het een gevarieerde tocht is. We hebben gelukkig regelmatig een plas/koffiestop, de bus heeft nl. geen faciliteiten, het is nl. geen toeringbus maar een kleine bus. Het verwonderd ons wel dat we de hele tijd dezelfde buschauffeur hebben, hij is reeds om 09.00 uur begonnen te rijden in Fox Glacier en zijn dag eindigt dus bijna 12 uur later. I.v.m. het paasweekeinde hadden we gisteren reeds een cabin gereserveerd op de camping, een verstandig besluit want het was de laatste die nog vrij was. Na aankomst nog een wandelingtje naar het dorp gemaakt om de benen te strekken en een hapje te eten.

Queenstown - Fransz Josef

Zaterdag 15 maart verlaten we het bruisende Queenstown. Aangezien we verwachten dat het eerste stuk vanuit Queenstown erg druk zal zijn kiezen we voor een alternatieve, langere, route. We nemen dezelfde mooie weg als gisteren naar de Shotoverriver en vervolgen deze weg naar Arrowtown. Arrowtown is een mooi gerestaureerd gouddelversdorpje. Ook nu nog kan je hier naar goud zoeken. Wij houden het bij een kopje koffie en vervolgen onze weg. Na 20 km fietsen zitten we weer op de hoofdroute die erg mooi is. Veel bergen om ons heen. Bij de Kawarau Bridge, een oude niet meer voor verkeer in gebruik zijnde brug over de Kawarau river, houden we een lange (lunch)stop. Vanaf deze brug wordt gebungy jumped. Altijd een mooi gezicht en als je het goed doet krijg je een nat hoofd van het water van de rivier. Ik bied Rene als cadeautje een sprong aan maar hij accepteerd dit cadeautje niet, wel flauw. Ca. 20 km verderop is bij de rivier een soort glijbaan gebouwd. Op een plastic surfboardje komen mensen met grote snelheid de glijbaan af en "surfen" verder over de rivier. Ook worden via een soort elastieken liaan mensen het water in gegooid. Alles heel veilig, iedereen heeft een wetsuit aan en een helmpje op en wordt weer uit het water gevist. Zelf uit het water komen is ook haast niet mogelijk aangezien de rivier hier heel snel stroomt. Door de Kawarau kloof bereiken we uiteindelijk Cromwell. In dit plaatsje hebben we enige weken geleden een koffiestop gehouden toen we vanuit Tarras kwamen waar we bij (dronken) Phil's backpackershostel overnacht hebben. Toen hebben we onze weg vervolgd naar Alexandra vanwaar we de railtrail gedaan hebben. Nu overnachten we in Cromwell op de camping.

Zondag 16 maart is net als gisteren een warme zonnige dag. We doen het rustig aan vandaag. Ontbijtje met een krantje in de zon. Voor we Cromwell verlaten brengen we eerst een bezoekje aan Oud Cromwell. In 1993 is bij Clyde een dam aangelegd. Hierdoor verdween de Cromwell Kloof plus het plaatsje Cromwell zelf onder het water van een groot stuwmeer. Enkele oude historische huisjes zijn voor de plaats onder water verdween afgebroken en aan de oever van het stuwmeer weer opgebouwd. Het is een eenvoudige tocht vandaag, 60 km, wat glooiend terrein en een stevige bries in de rug. We rijden nu aan de andere kant van het Dunstan-meer naar het noorden, waar we enige weken terug aan de andere kant van het meer naar het zuiden reden. Aan het eind van de middag komen we aan in Wanaka, gelegen aan Lake Wanaka. Wanaka wordt ook wel mini-Queenstown genoemd. Ook hier kun je weer veel sportieve activiteiten ondernemen. Wij nemen eerst maar eens een lekkere ijscoupe op het terras met uitzicht over het meer, het is er wel het weer voor. Daarna vervolgen we onze weg naar de camping waar we voor de verandering weer eens ons tentje opzetten. We vinden het wel jammer dat we door tijdnood niet een dag extra in Queenstown en Wanaka kunnen blijven, we hadden graag in deze omgeving nog wat wandelingen gemaakt. Maar het Noorder-eiland moet ook nog bezocht worden dus we gaan morgen maar weer gewoon verder.

Maandag 17 maart hebben we eerst 's ochtends bij de VVV de bus gereserveerd voor overmorgen. We willen dan met de bus van Haast naar Fransz Josef. Onze fietstocht vandaag gaat voornamelijk langs Lake Wanaka en Lake Hawea. Dat klinkt lekker vlak om langs een meer te fietsen maar het was een pittig dagje, de tocht van 80 km was erg heuvelachtig. Wel veel look outs onderweg dus veel stops om van de uitzichten op de bergen en meren te genieten. Ook nog verschillende watervallen langs de weg. Ma.w. het is een mooie tocht vandaag. De laatste loodjes wegen weer eens (lood)zwaar omdat de laatste 20 km de wind aantrekt die natuurlijk tegen is. We zijn dan ook blij als we om 17.30 uur in Makarora arriveren. Makarora is het enige gehucht tussen Wanaka en Haast (60 inwoners, waar ze wonen mag joost weten, geen huis gezien) maar met een motel annex campingcomplex. We nemen een cabin en eten na het douchen een hapje in het bijbehorende cafe. Wederom een zonnige dag!!

En ook dinsdag 18 maart is een zonnige en warme dag. We zitten reeds om 09.15 uur op de fiets voor de tocht naar Haast, wederom 80 pittige km's maar o zo mooi. Heuvel op, heuvel af, steeds maar weer, klimmen we langzaam naar de Haast-pas (536 m). Deze weg en pas zijn pas in 1965 aangelegd, daarvoor was er vanuit deze richting geen verbinding met de westkust. We volgen als het ware steeds de rivieren, eerst de Makarora rivier en als we over de pas zijn de Haast rivier. Hoe dichter we bij de pas komen des te nauwer het dal wordt totdat de weg geheel omsloten is door regenwoud. Het is net alsof je door een oerwoud fiets, alleen de apen ontbreken (aldus Rene). Als we over de pas zijn volgt een heerlijke afdaling. Overal om ons heen horen we water, van de snelstromende rivier, stroompjes vanaf de bergen, en veel watervallen. Dit geruis van water vergezeld ons zeker 20 km. De laatste 20 km zijn lekker vlak en gaan weer door een groot breed dal. De rivierbedding bevat veel grind en zandplateau's. Er er zijn hier ook erg veel vervelende sandflys (steekmuggen), kunnen we eindelijk eens de antimuggencreme gebruiken die we al maanden meeslepen. Tot nog toe hebben we weinig last gehad van deze beestjes. Tegen vieren komen we in Haast aan, een dorpje aan de westkust. We zetten onze tent op op een veldje bij een motel. Dit was weer een van de mooiere fietsdagen vandaag. Na de douche vluchten we de keuken in, te veel sandflys en neefjes bij de tent.

Woensdag 19 maart dus niet fietsen maar bussen. Vannacht niet zo goed geslapen, tijdens onze nachtelijke gang naar het toilet zijn er toch wat neefjes onze tent in gekomen en om de tent heen is het een en al gezoem. De volgende ochtend blijkt dat er zeker honderden neefjes tussen het tentdoek van de binnen- en buitentent zitten. Nu begrijpen we ook waarom het zo "lawaaiig" was. Om 11.00 uur vertrekt onze bus naar Fransz Josef. Het is een klein busje met een aanhangwagentje. En er zijn maar 2 andere passagiers, dus lekker de ruimte. Reeds na 45 min. hebben we een lunchstop en ook daarna is er nog een 10 min. plasstop. De weg gaat bijna geheel door regenwoud. Om 15.30 komen we aan in Fransz Josef, hier nemen we een motelkamer voor 2 nachten. Fransz Josef is bekend om zijn gletscher die tot bijna aan de kust doorloopt en trekt dan ook veel toeristen, wel een gezellig klein dorpje. Het was vandaag voor het eerst sinds tijden een bewolkte dag, een prima dag dus om te bussen.

Manapouri - Te Anau - Milford Sound -Queenstown

Dinsdag 11 maart worden we met stromende regen wakker. Gelukkig hoeven we maar 20 km te fietsen naar Te Anau en halverwege onze fietstocht wordt het ook nog eens droog. Een kleine test voor onze regenkleding. We fietsen eerst langs Lake Manapouri en voor we het weten zijn we al bij het meer van Te Anau. Lekker vroeg komen we aan, tentje opgezet en tevens geregeld dat we morgen de fietsen + bagage op de camping kunnen achterlaten omdat we morgen een overnight cruise gaan doen in de Milford Sound. Tevens bij de VVV de bus geregeld die ons vrijdag van Te Anau naar Queenstown vervoert. De hele route over het Zuider-eiland fietsen is gezien de tijd nl. niet meer mogelijk. Inmiddels is in de loop van de middag het zonnetje doorgebroken en is het stralend weer geworden. Te Anau verkend, is niet zo groot wel ontzettend veel accomodatiemogelijkheden met de bijbehorende winkeltjes, etc.

Woensdag 12 maart is een stralende dag, graadje of 18. We treffen het wederom met onze overnight excursie naar de Milford Sound. De bus van Te Anau naar de Sound vertrekt om 13.00 uur dus we kunnen vanochtend rustig aan doen. Het is een ontzettend mooie bustocht, gelukkig met veel stops onderweg dus we hebben heel wat foto's gemaakt. We passeren nog een eenzame fietser. De buschauffeur maakt een snerende opmerking over fietsers waar de hele bus om lacht behalve wij natuurlijk. We voelen ons een beetje op onze tenen getrapt. Na een tocht van 120 km arriveren we om 15.30 uur bij de haven van de Milford Sound. We hebben een overnigth geboekt op een 12-persoonsboot. Tot onze verrassing zjin er maar 6 passagiers, incl. wijzelf. Verder is er nog een schipper en een hostess. De tocht door de Milford Sound is prachtig. Heel anders dan de Doubtful Sound. Deze fjord is veel smaller en maar 20 km lang met steile wanden omhoog. De hoogste berg is 1700 m en er zijn heel veel mooie watervallen. We varen met ons bootje als het ware onder de waterval door. Doordat het zulk mooi zonnig weer is zie je veel regenbogen in de watervallen. Pelsrobben liggen lekker te zonnebaden. Helaas hebben we geen dolfijnen en pinquins gezien. Tegen zessen gaat de boot even voor anker voor het avondeten. Lekkere salades, groentes en vlees van de bbq. Daarna nog heerlijke toetjes, glaasje wijn erbij. Voortreffelijk. Na het eten varen we nog een stukje, terug, naar een beschutte baai waar we definitief voor anker gaan voor de nacht. Het gezelschap is een europese aangelegenheid, twee iersen, een engelse en een let. Op de boot zijn allerlei spelletjes. We hebben Jenga gespeeld. Lekker eenvoudig. Het is een heldere avond/nacht, de sterren bewonderd op het dek en daarna lekker gaan slapen.

Donderdag 13 maart worden we om 6.00 uur gewekt. na het ontbijt gaan we kajakken. Een bijzondere gewaarwording om langs de rand van het fjord te kajakken, veel vogelgeluiden zo 's ochtends vroeg. Om 09.00 uur zijn we weer terug in de haven en gaan we met de bus weer terug naar Te Anau. Ook nu weer verschillende stops onderweg, o.a. langs een heel snel stromende rivier door een soort kloof. Het snelstromende water geeft hele mooie vormen aan de rotsen en overal liggen meegesleurd boomstammen tussen de rotsen. Dit geeft de kracht van het water goed weer. In Te Anau aangekomen zetten we weer ons tentje op, genieten van het mooie weer en maken nog een wandeling langs het meer.

Vrijdag 14 maart worden we om 10.00 uur opgepikt door de bus die ons naar Queenstown brengt. Een ritje van dik 2 uur. Het is schitterend (fiets)weer en in de bus zitten we dan ook te dubben of we de rest van de dag in Queenstown blijven of toch maar op de fiets stappen om verder te gaan en van het mooie weer te profiteren. Door onze eigen dommigheid , we laten de helmen in de bus liggen, is de beslissing snel genomen. We blijven dus in Queenstown. Gelukkig vertrekt de bus tegen tweeen weer terug naar Te Anau, dus kunnen we dan onze helmen weer oppikken. Nadat we de tent opgezet hebben maken we een fietstochtje van wel 6 km naar de Shotover rivier, kort maar wel heel mooi en bergop. Op deze rivier maken we een tochtje met de jetboot, heel hard en spectaculaire manouvres, o.a. door een gigamooie kloof. Queenstown is heel toeristisch, sinds lange tijd zien we weer veel jeugdige toeristen die allemaal afkomen op de vele spectaculaire buitenactiviteiten die je in deze omgeving kunt doen. Bijv. raften, parapenten, jetboottochten, helicoptervluchten, bungeejumpen en nog heeeeel veel andere dingen. En 's winters kun je hier natuurlijk uitstekend skien. 's Avonds lekker een hapje gegeten, er is hier een overvloed aan restaurantjes, cafes, internetmogelijkheden.