Waitara - Stratford

Maandag 29 december. 45 km. Vandaag maken we een dagtochtje naar New Plymouth. Eerst in de ochtend wasje draaien en relaxed ontbijtje aan de picknicktafel bij de tent. New Plymouth ligt 15 km verderop, een leuk stadje, 60.000 inwoners. Het ligt aan zee en heeft een mooie wandelpromenade. Fietstochtje naar New Plymouth zelf is niet leuk, over een drukke doorgaande weg. Bij een takeaway koffie en wat lekkers meegenomen en heerlijk op bankje bij de zee gezeten. Lekker weertje, het zonnetje doet weer goed haar best. Jammer dat er geen leuke terrassen zijn, maar daar staat Nieuw Zeeland niet om bekend. Na de koffie de VVV bezocht. Hier de bus geboekt van Wanganui, waar we over een paar dagen aankomen, naar Napier. M.a.w. we gaan met de bus van de westkust naar de oostkust. Nog een bezoek gebracht aan het Taranaki museum. Dit museum belicht het onstaan en de geschiedenis van de provincie Taranaki en New Plymouth. We fietsen al een paar dagen door deze provincie die relatief welvarend is als gevolg van de vruchtbare vulkaanbodem en de olie- en gaswinning. Met name het stuk over de gaswinning, specifieker de cracking (schaliegas), was interessant. Vlakbij New Plymouth ligt de vulkaan Mount Taranaka, ook wel Mount Egmont genoemd. Meestal ligt deze in de wolken, zo ook vandaag. De vulkaan is niet meer actief. Via een mooi wandel- en fietspad langs de kust zijn we weer terug gefietst naar de camping. Het fietspad en de omgeving deed heel erg denken aan de wadden eilanden. Terug in Waitara nog even langs de supermarkt en een geboortekaart gekocht voor Joop en Jacqueline, onze huurders. Jacquelien is bevallen van een zoon, Siebe. Dinsdag 30 december, Waitara - Stratford. 60 km. De eerste 25 km fietsen we over kleine heuvelachtige heel stille weggetjes. Helaas worden de klimmetjes steeds steiler en langer dus besluiten we terug te keren naar de doorgaande weg. In Inglewood eerst een koffiestop We kiezen er bewustvoor om binnen te zitten, voor het eerst, omdat de wind wel heel erg fris is. Vanaf Inglewood volgen we dus de drukke doorgaande 2-baans weg die af en toe een 3e rijstrook heeft als de weg omhoog gaat. Verkeer mag hier 100 km rijden, gelukkig rijden de autos ruim om ons heen. Rene sluit zich af van het lawaai door een muziekje te luisteren en ik geniet van de kleine stukjes als er even geen auto is en je de vogels weer hoort. Na een uurtje verlaten we de weg en fietsen weer over de stille landweggetjes naar Stratord. Bijzonder dat de doorgaande weg zo druk is en zodra je van de weg af bent kom je geen auto neer tegen, is er een grote leegte. In Stratford de camping opgezocht en ons zelf getrakteerd op een zgn motelhuisje. We boeken 2 nachten en brengen hier oudejaarsdag/nacht door. Na de douche naar het dorp gelopen via een van de vele wandelroutes die hier zijn. Langs kleine bospaadjes langs de rivier Patea. Echter, er zij zoveel verschillende paden dat we heel ergens anders uitkomen dan we denken. Dus na wat heen en weer geloop maar de weg gevraagd en via een grote omweg komen we uiteindelijk in het dorp. Het blijkt dat we net de verkeerde kant zijn opgelopen. Rene heeft al te veel gelopen dus die installeert zich op het enige terras en ik loop nog even verder door naar de supermarkt. Daarna me bij Rene op het terras geinstalleerd en lekker wijntje genomen.Op de terugweg hebben we nog een mooi zicht op de vulkaan die nu bijna uit de wolken is. s Avonds lekker onderuit op de bank tv gekeken, het is net of we thuis in Groningen zijn. Woensdag 31 december, Oudejaarsdag. Vervelende start van de dag, Rene heeft een giga hypo en ik krijg hem hier niet uit. Hulp gevraagd aan iemand op de camping, om 6 uur in de ochtend. Deze heeft ambulance geregeld. Gelukkig hoefde Rene niet aan het infuus. De rest van de dag ons gemak gehouden. Was niet zo heel moeilijk want het is vreselijk weer, veel regen en heel veel wind, kracht 6. Wat zijn wij blij met onze motelkamer en dat we niet in ons tentje zitten. Eind van de ochtend nog even kopje koffie gedronken in het dorp en wat boodschappen gedaan. Verder de middag doorgebracht met tijdschrift en de TV. Het is nu half acht in de avond, het hoost, heb mijn thermo ondergoed aan want het is koud en rene probeert nu ook nog de kachel aan te doen. Maar volgens het weerbericht wordt het morgen weer goed weer. Wij wensen iedereen een goede jaarwisseling en allemaal de beste wensen voor 2015.

Te Kuiti - Waitara

Vrijdag 26 december, 2e kerstdag. Vandaag kort tochtje, via de doorgaande weg slechts 25 km maar wij nemen de mooie achteraf route over kleine weggetjes en maken er 42 km van. We fietsen vandaag naar Piopio, dit spreek je uit als piewpiew. Duurde even voor we dat in de gaten hadden. Het is een mooi stukje fietsen, veel op en neer. Het landschap blijft heel groen en heuvelig maar er komen ook wat meer rotspartijen. De weggetjes zijn echt doodstil, volgens de kaart komen we door een paar dorpjes maar behalve heel af en toe een huis hebben we geen dorp gezien. Als we eindelijk in Piopio aankomen is het eerst tijd voor een kop koffie. Gelukkig is er een klein supermarktje open op Boxing Day die ook nog eens koffie verkoopt. Het is nu nog maar 2 km fietsen naar onze farmstay waar we heel gastvrij ontvangen worden op het terras met een glas drinken. Even uitpuffen, het was dan wel niet ver maar de klimmetjes steeds maken het toch wel zwaar, samen met het warme weer. We dachten dat we een overnachting op een boerderij zouden hebben maar dit is een hele mooie bungalow, heel groot en licht. Het blijkt dat ze hier wonen maar in de omgeving nog meerdere boerderijen hebben. Ze hebben o.a. 550 stuks vee, koeien voor de melk en stieren voor de slacht.Het is wel een gegoede boerenfamilie met vier kinderen, eind 40 begin 50, die allen een eigen gezin hebben. Ondanks hun hoge leeftijd, ze zijn zeker een stuk in de 70 denk ik, zien ze er erg gezond en fit uit en werken allebei ook nog volop in het bedrijf. Maar ze zijn ook reislustig, afgelopen zomer zijn ze nog een paar weken door Europa getrokken, leuk om ervaringen uit te wisselen. Na een heerlijke douche hebben we ons teruggetrokken op de veranda met een tijdschrift en genoten van het uitzicht. s Avonds lekker met de familie gegeten, was erg gezellig. Het eten, ham, aardappelen uit de oven en sla met als toetje een heel groot stuk eigengemaakte cheesecake, smaakte heerlijk en voor de spijsvertering nog even een ommetje door de heuvelachtige weides gemaakt. Hele mooie vergezichten maar helaas, het fototoestel ligt op de slaapkamer. Zaterdag 27 december. Piopio - Awakino, 60 km. Prima ontbijt met vers gekookt eitje, muesli en 3 soorten eigengemaakte jam. Onze gastvrouw vertelt dat ze heel veel dingen zelf maakt deels omdat ze veel alleen is en deels omdat er in de omgeving verder niets is, behalve de supermarkt in het dorp. En, als er geen gasten zijn is ze ook bezig op het boerenbedrijf, dan melkt ze de koeien, 2 km verderop. Elke dag leveren de koeien 10.000 liter melk, niet te bevatten, wat een hoeveelheid. Na het ontbijt stappen we weer op de fiets. Hoe vaak we wel niet horen hoe knap men het vindt dat we dit allemaal fietsen, terwijl wij het de gewoonste zaak van de wereld vinden. Maar ja, een kiwi stapt bij het minste of geringste in de auto. Op zich begrijpelijk, want de afstanden zijn groot maar soms overdrijven ze ook wel. Om met je hele gezin in de auto te stappen om gezamenlijk op de camping naar het toiletgebouw te gaan gaat toch wel wat ver vinden wij. Het landschap blijft prachtig, we zijn dan ook in de streek waar de Hobbit films zijn opgenomen. De doorgaande weg is gelukkig heel rustig, we waren even bang dat dit anders zou zijn. De geplande koffiestop in Mahounui gaat niet door, de beloofde shop staat op instorten, net als nog een ander gebouw. Bleef er nog een huis over en dat was weer een dorp. Ook hier loopt het al lege platteland nog leger. Het landschap wordt steeds bomenrijker, veel varens en allerlei kleuren groen. Ook veel rotswanden, af en toe valt er wat gruis naar beneden en er liggen ook wel stukjes rots op de vluchtstrook. We fietsen nog door een mooie kloof en uiteindelijk komen we dan aan de kust in het plaatsje Awakino. Tijd voor koffie met warme applecrumble. Het is verder een plaatsje van niets dus fietsen we snel weer verder, 3 km verder naar de camping die aan het, zwarte, strand ligt. Het is behoorlijk vol op de camping, dat zijn we niet gewend. Tot nog toe waren de campings juist vrij leeg. Aangezien we geen inkopen hebben kunnen doen en de dichtsbijzijnde inkoop 5 km terug bij de petrolshop was wordt het improviseren. Gelukkig hebben we onze sandwiches van de farmstay nog en verder hebben we de noodvoorraad maar aangesproken. Lekkere strandwandeling gemaakt over het lavastrand. Er wordt hier heel veel gevist in zee. Soms met heel lange vislijnen die in zee geschoten worden en later met een katrol weer worden ingehaald. En je moet natuurlijk wel je quad bij je hebben die naast je camper of tent staat en waar je mee het strand op gaat. Het is wel opvallend hoeveel dikke volwassenen en kinderen we al gezien hebben. Maar nu begrijp ik waarom want ik lees net in een tijdschrift dat Niew Zeeland op de 4e plaats staat ua aantal dikke mensen. Zondag 28 december, Awakino - Waitara 75 km. Vannacht heeft het veel geregend en ook vanochtend vallen er nog de nodige buitjes maar tegen de tijd dat wij op de fiets stappen is er weer een strakblauwe lucht. De laatste restanten brood opgemaakt. Het wordt tijd dat we in een dorp met een supermarktje komen. Ook ons cash geld raakt op dus een bank is ook wel welkom. Na 3 km fietsen komen we in Mokau. Aangezien we de eerstkomende 50 km niets tegen komen nemen we dus na 3 km al koffiestop met een broodje want het ontbijt was toch wel wat karig. In het cafeetje is het een komen en gaan van mensen die hier even aanwippen. De meesten voor de take away maar er zijn ook genoeg mensen zoals wij die de tijd nemen om even te gaan zitten. Er is vandaag meer verkeer op de weg maar het meeste verkeer gaat noordwaarts, daar hebben wij dus geen last van. De weg heuvelt wat op en neer en aan de rechterkant zie je regelmatig de zee. Met een 5 km lange geleidelijke klim bedwingen we Mount Messenger. In Urinui, na 55 km, eindelijk weer een koffiestop. We zijn nog net op tijd, het is tegen vieren, want koffiecafes sluiten altijd erg vroeg is onze ervaring tot nog toe. Gelijk ook maar in de naastgelegen supermarkt onze voorraad aangevuld want het is altijd maar afwachten hoe en waar je volgende overnachting is. Inmiddels zijn we erachter dat we zowel bij de koffiestop als in de supermarkt kunnen betalen met de creditcard dus ons cashprobleem is ook weer opgelost. We vinden een mooie camping in Waitara, een plaatsje 15 km voor New Plymouth. Net buiten het dorp gelegen, aan de zee. Terwijl Rene de tent opzet fietst Geke nog even naar het dorp waar een grote supermarkt is voor wat drinken en wat lekkers. Heerlijk in het zonnetje bij de tent gezeten. Onze tent staat onder een grote boom die hele mooie rode bloemen heeft. Deze bomen zie je hier heel veel en we zijn in de juiste tijd omdat ze nu dus mooi in bloei staan.

Te Kuiti

Woensdag 24 december. Relax dagje. In de middag even langs de VVV voor wat info over vervolg van de route, met name wat overnachtingsmogelijkheden betreft. Gelijk een farmstay overnachting voor 2e kerstdag geboekt. Uitgebreid koffie gedronken met Wifi, dat was wel even fijn, mailcheck en weblog bijgewerkt. Daarna kerstboodschappen gedaan, ik was al bang voor een overvolle supermarkt, maar niets van dit alles. Je merkt hier helemaal niets van kerststress in de winkels. We komen er zelfs op eerste kerstdag achter dat de supermarkt die dag ook gewoon open is.Verder de middag op de camping doorgebracht, in de schaduw met een boekje. Het is een kleine camping en er zijn maar weinig gasten. In de cabin naast ons zit een moeder met 4 kinderen. Toen we aan het koken waren in de keuken werd zij opeens aangevallen door een vrouw die wrs een psychose had. Best eng, die vrouw heeft nog heel lang lopen schreeuwen en met een mes rondgelopen, gelukkig wat verder van ons vandaan. Zelfs de politie moest er nog aan te pas komen. Wij hebben onze maaltijd maar in de keuken opgegeten en kwamen daar aan de praat met een jongen uit Keulen die een werkvisum had en net zijn eerste werkdag er op had zitten als gids in de Waitomo caves, dit zijn grotten die onder meer bekend zijn vanwege de vele gloeiwormen. Hij verblijft in een caravan op de camping, evenals een Canadese studente die als kok in een cafe werkt. Een nederlands studentenstel verblijft hier ook, zij trekken liftend rond en hadden een lift gekregen van de manager van de camping, zij verblijven in het huis van de manager en komen ons namens de manager uitnodigen voor de kerstlunch op eerste kerstdag. Zij hebben net een studiesemester afgerond in Singapore en trekken nu rond tot hun nieuwe semester in februari weer start in Nederland. Student zijn is zo raar nog niet. Donderdag 25 december, 1e kerstdag. Buiten in het zonnetje ons kerstontbijt, met aardbeien genuttigd. Daarna kleine wandeling gemaakt, langs het riviertje wat achter de camping loopt met een boogje naar het dorp.Het eind van het dorp wordt opgesierd door een metershoog standbeeld van een schaapscheerder. We lezen hier dat in Te Kuiti jaarlijks het grootste schaapscheerdersfestival van Nieuw Zeeland wordt gehouden. Dat bevreemdt ons wel want tot nog toe hebben we nog niet veel schapen gezien. We lezen ook dat er in Nieuw Zeeland 45 miljoen schapen rondlopen nu, in de jaren tachtig waren het er 70 miljoen. Terug op de camping met ons drinken onder de arm naar het huis van de manager gelopen en in de tuin gelunchd. We hadden er niet zo veel zin in maar het was erg gezellig. Naast de 2 werkstudenten en het nederlandse studentenstel was er nog de man van de receptie, een heel oud mannetje van ik denk wel tachtig jaaar, og een campinggast die volgens mij ook vaste gast was. Deze campinggast had heerlijke aal klaargemaakt op de BBQ die hij die ochtend gevangen had. De aal was heerlijk gemarineerd. Verder waren er nog hamburgers en nog wat ander vlees van de BBQ, een salade en geroosterd brood van de BBQ. In dat brood was in het midden een gat gemaakt en in dat gat was een ei gebakken. Het klinkt raar, zag er ook wat vreemd uit maar het smaakte heerlijk. Daarna nog 2 toetjes en toen was mijn buik wel vol. Voor de spijsvertering hebben we daarna nog maar een klein rondje gefietst over mooie glooiende binnenweggetjes en een stukje doorgaande weg die er heel stil bij lag vandaag.

Auckland- Te Kuiti

Zondag 21 december. Van camping Manekau, Auckland naar Huntly. Kort samengevat een hele mooie zonnige en te lange fietsdag.
De bedoeling was rustig te beginnen met een korte fietsdag. De praktijk was anders. We nemen de Great South Road, de grote doorgaande weg naar, hoe kan het ook anders, het zuiden. Druk, maar het is zondag dus geen vrachtverkeer, dat scheelt. Een stuk is  vierbaans maar je mag hier gewoon op de snelweg fietsen, meestal over een brede shoulder. Na de klim over Bombay hill verlaten we de doorgaande weg. Onze GPS leidt ons over een hele mooie rustige weg om Lake Waikare, een scenisch route, naar Huntly. Bij Bombay hill waren er een paar pittige steile klimmetjes, 12 tot 13 procent, maar gelukkig werd na een paar kilometer de weg weer glooiend.
Een welverdiende koffiestop in een gehucht, Pokeno, waar het wel heel druk was vanwege een zondagsmarkt.
Het landschap is heel groen, veel weides met heeeeeel veel koeien en veel heeeele grote maisvelden. En veel bloemen in de berm en overal vogelgezang.
Na 98 km komen we aan in Huntley. Kleine camping gelegen aan een mooi meertje. Hier lopen voor ons vreemde donkerblauwe vogels op heel hoge poten rond die ook in de nacht veel kabaal maken, aldus Geke. Rene heeft ze niet gehoord, die sliep.

Maandag 22 december. Huntly - Te Awamutu. 68 km
Op advies van de campingmevrouw eerst weer stuk langs de Great South road gefietst, die hier weer gewoon 2 baans is. Na een paar kilometer werd deze weg lekker rustig omdat er inmiddels een snelweg naar Hamilton is aangelegd. Wij fietsen nog aan de hand van ons routeboekje van 7 jaar geleden, inmiddels is dit boekje natuurlijk helemaal niet meer actueel. Wij gebruiken dit boekje dan ook meer als leidraad en proberen de wat rustige weggetjes te volgen.
In Ngaruawahia een koffiestop. We zijn in Maorigebied met plaatsnamen die echt niet uit te spreken zijn. In dit plaatsje komen 2 rivieren samen, hier nog even rondgekeken. Heel rustgevend plekje was dat. Het landschap is net als gisteren glooiend en we zitten nog steeds in het veeteeltgebied en de vele maisvelden. Op de een of andere manier doet het landschap me ook wat denken aan ierland met al die groene weides. Nog een leuke stop in Ngahinapouri, een soort theetuin, hier een heerlijk sapje gedronken. Wel een bijzonder plekje. Wat we tot nog toe onderweg tegenkwamen als koffiestop is erg ongezellig, een soort cafe-cafetaria achtige uitspanning. En je ziet heel veel take aways. Op de camping in Te Awamutu aangekomen werden we gelijk uitgenodigd om wat de komen drinken bij de overbuurman. We hebben ons eerst maar eens geinstalleerd, gedouched en Geke was nog net op tijd bij de groenteboer om wat gezonde groente in te slaan. Gisteren hadden we een wat ongezonde maaltijd, pasta met een saus uit een blikje. Daarna ons drinken meegenomen naar de overbuurman, hier zaten nog wat meer campinggasten inmiddels. Gesprek is niet altijd even goed te volgen. Engels op zijn Nieuw Zeelands. Wat ervaringen uitgewisseld maar vnl geluisterd. Toen de BBQ aanging zijn we weer naar ons tentje gegaan en zelf ons maaltje gemaakt aan de picknicktafel in het zonnetje.Gezellig met een stel uit Zwitserland de avond buiten doorgebracht. Dinsdag 23 december. Te Awamutu - Te Kuiti. 50 km Rustig aangedaan vanochtend, hoeven maar 50 km te fietsen. Van de zwitsers nog kaartenmap gekregen van Perth en omgeving tot aan Albany. De route die wij ook willen fietsen. Die hadden ze nu toch niet meer nodig. De picknicktafel was door de zwitsers in de zon gezet. Was wel lekker maar ook weer niet handig. Ontbijten in de warme zon voor je op de fiets stapt pakt bij Rene meestal niet goed uit. Zo ook niet vandaag, dus eerste stuk had Rene nogal last van de warmte. Gelukkig werd dit na de koffiestop beter. In Otorohanga koffiestop en ook even langs de VVV geweest voor wat kaartmateriaal. Via the old road to Te Kuiti gefietst. Een hele mooie heuvelachtige route. Zo wil ik wel de hele tijd fietsen in Nieuw Zeeland. maar we hebben eerst het gemakkelijkste stuk genomen, dus nu nog maar even genieten voor het zwoegen begint. We waren eerst van plan in Te Kuiti een motel te nemen voor 3 nachten maar het is nog steeds heel mooi weer dus we hebben een cabin op de camping voor 3 nachten genomen. We blijven hier tot 2e kerstdag. Te Kuiti is ook weer een kleine plaats, 6000 inwoners. Zoals in alle plaatsen is hier ook een doorgaande weg waar alle winkels etc. aan liggen. We hebben ons vanavond getrakteerd op een maaltijd in een restaurant. Het restaurant is wel wat anders dan in nederland. Je stapt hier binnen, kijkt wat er te eten is, bestelt eten en drinken bij de balie en gelijk afrekenen. Dan krijg je een bordje met een nummer erop. Die zet je op je tafel en dan krijg je tzt je drinken en wat later je eten. We worden het restaurant uitgestofzuigd. Het sluit nl om half negen en om acht uur beginnen ze al met schoonmaken. Terug op de camping nog kopje koffie gezet en bij de picknicktafel zitten lezen. Deze tafel zullen we de komende dagen nog veel aan zitten. Fotoserie is beetje raar geplaatst zie ik. Volgende keer beter, we moeten alles nog een beetje uitvogelen.

Auckland

Vrijdag 19 december relax dagje, beetje bjkomen van de reis. Na een lekkere douche is Geke op de fiets gestapt naar de supermarkt om ontbijtingredienten te kopen. Lekker buiten in het zonnetje ontbeten Rene heeft de fietsen gecontroleerd en de tassen weer passend gemaakt. Wat gelezen en ons eens over de kaarten gebogen om het eerste deel van de route door te nemen, want we weten nog niet hoe precies te gaan fietsen.  De dag vliegt voorbij. Aan het eind van de middag naar de supermarkt gefietst om tandpasta, zeep, etc. te kopen en niet te vergeten zonnebrandcreme factor 50+. Tevens wat sla meegenomen als aanvulling op de thaise restanten van gisteren. Verbazingwekkend hoe traag de betaling bij de cassiere gaat, Nieuw Zeeland is relaxed maar dit is gewoon niet efficient. Er hangen stapels plastic zakken en de cassiere doet iedere gescande boodschap zelf in een plastic zak. Als je dus gewoon een winkelwagen met boodschappen heb heb je maar zo 10 plastic gevulde zakken in je karretje staan, er is geen band die doorloopt zodat je zelf je boodschappen in kan pakken.Behalve dat het inefficient is is het ook zeker niet milieubewust al die plastic zakken. Onze avondmaaltijd was snel klaar, in de campingkeuken, die best groot is, onze thaise restanten in de magnetron opgewarmd. Ons buiten geïnstalleerd bij de picknickbanken en met de sla en een wijntje erbij hadden we weer een leker maaltje. Vandaag eigenlijk geen last gehad van een jet lag, dat is wel fijn.

Zaterdag 20 december wederom buiten in de zon ontbeten. Na het ontbijt met de bus naar Auckland. Busstop is tegenover de camping, lekker makkelijk. We zitten nogal een eindje buiten Auckland, de bus doet er ruim een uur over. Het blijkt dat we vlakbij het motel zitten waar we 7 jaar geleden overnacht hebben. We wisten wel dat dit in de buurt was maar zo dichtbij hadden we niet verwacht. In het centrum, vlak bij de haven, van Auckland aangekomen regent het dus we nemen eerst maar eens een kop koffie. Cafe Latte, small one. Dat is altijd nog best heel veel koffie. Vervolgens een shopping mall binnengelopen en een SIM kaart gekocht. In deze shoppingmall met allerlei kleine winkeltjes is ook een mega warenhuis. Hier hebben we een gastankje gekocht. We zullen merendeels in de keukens van campings koken maar je moet wel altijd wat achter de hand hebben voor het geval we eens ergens kamperen waar geen keuken is.
In de middag, hoe oudbollig, een harbourcruise gemaakt. Lekker relaxed, buiten op het dek gezeten. Onder de Auckland harbour Bridge doorgevaren. Het waaide te hard dus er waren geen bungee jumpers vanaf de brug te zien. Langs Devonport, waar we 7 jaar geleden nog heen geweest zijn, naar Rangitoto Island. Hier zijn we even aan land geweesr, heel kort maar helaas. Rangitoto Island is een vulkaan eilandje. Na 1,5 uur waren we weer terug in de haven. Boodschappen gedaan voor het avondeten, kopje thee gedronken en weer met de bus terug naar de camping. Al met al weer een relaxed dagje dus. Op de camping aangekomen begint het goed te regenen. Hopenlijk is het morgen droog op onze eerste fietsdag.

De reis naar Auckland

Dinsdag 16 december 2014. Het is zover. Onze reis begint. Laatste wasje gedraaid, badkamer schoongemaakt. onze huurders, Joop en Jacqueline, moeten natuurlijk wel in een schoon huis komen. Bagage nog even kritisch doorgenomen want we hebben te veel kilo. we zijn mooi op tijd voor de trein van kwart voor een. Als we eenmaal zitten besef ik opeens dat we niet hadden moeten inchecken met de OV kaart want we hebben kaartjes via de Hema. Gelukkig kunnen we nog op tijd uitchecken. Op Schiphol aangekomen dozen voor de fietsen gekocht. Dit zijn heel andere dozen dan die we gewend zijn, heel stevig maar ook veel zwaarder :(. Omdat we fietsen bij ons hebben moeten we bij een speciale balie van Emirates inchecken, voordeel is dat we de hele rij wachtenden voorbij kunnen lopen en gelijk aan de beurt zijn. Onze vreugde hierover slaat echter al gauw om in verdriet want we hebben nogal wat overbagage. Aangezien onze tassen al weg zijn kunnen we hier niets meer uit halen, dus het wordt dokken of de fietsen laten staan. We hebben maar voor het eerste gekozen. Les voor de volgende vluchten: als handbagage niet de voortassen maar de achtertassen van Geke meenemen, daar kan het meeste in en dan ook echt de zwaarste bagage hierin doen. Gelukkig zijn de dozen voor de volgende vluchten kleiner (die moeten we gewoon van een fietsenzaak halen) en dus ook lichter. Vliegen eerst naar Dubai, hier moeten we 3,5 uur wachten en stappen dan in een airbus, die ons via Melbourne (tankstop) naar Auckland brengt. Hier komen we donderdag rond de middag aan. Bagage en fietsen arriveren behoorlijk vlot. Alles op 2 bagagewagentjes geladen maar we konden niet gelijk door naar de uitgang, eerst moesten de fietsen nog worden gecontroleerd of ze niet te vuil waren en ook de tent werd helemaal uitgepakt en gecontroleerd. Maar ook deze hadden we grondig schoongemaakt dus geen problemen. Op het vliegveld fietsen in elkaar gezet, ons zelf opgefrist, wat drinken en 2 bleuberry muffins gekocht en deze eerst genuttigd alvorens op de fiets te stappen. Fietsen vanaf het vliegveld gaat heel makkelijk, er is maar 1 tweebaansweg. Adres van de camping in de gps ingebracht en zo vinden we moeiteloos de camping die ong. 12 km van het vliegveld ligt. het is een kleine camping, vnl camperplekken en wat cabins. Omdat we verder niets hebben eerst maar eens op zoek naar een winkel die 1,5 km verderop aan de doorgaande weg zou liggen. Het leek ons wel lekker even de benen te strekken na al dat gezit in het vliegtuig. Supermarkt niet gevonden, niet ver genoeg doorgelopen (de volgende dag ontdekken we de winkel wel, op de fiets, 2,5 km verderop ipv 1,5km). Op de terugweg wat meegenomen van een thais afhaalrestaurant en dit in onze cabin opgegeten. Het is dusdanig veel dat we morgen weer thai eten. Inmiddels is het tien uur in de avond en duiken we eindelijk ons bed in.

Nog 1 dag voor vertrek

De voorbereidingen zitten er bijna op. 50-ste verjaardag van Rene uitgebreid gevierd.
Eerst 29 november in Breda, samen met de verjaardag van moeders. Erg geslaagd. Een mini high tea in een gezellig thee/brocante shop aan de Ginnekenweg. En vervolgens met de hele familie Van Oosterhout een kookworkshop gedaan bij Kookikook. Leuk om met 20 man de (heerlijke) maaltijd te bereiden. Jalt, Jiska, Diewke en Evi hadden een leuke, met filmpjes, kwis gemaakt over het leven van Oma en Rene. En als klap op de vuurpijl hadden ze ook nog een twintig minuten durende spannende film gemaakt met muziek en incl. bloopers op het eind. Geweldig!! hier is heel wat tijd ingestoken.

Gisteren, zondag 14 december, thuis ook nog heel gezellig de verjaardag en een beetje ons afscheid gevierd. Rene heeft 's morgens nog met de Wereldfietser gefietst en ik heb, hoe traditioneel, verdere voorbereidingen getroffen, maar ook wel even frisse neus gehaald want het was prachtig weer. Tegen tweeën kwam Duitsland en de fietsclub was er rond drieën. Na vieren kwam de rest binnengedruppeld. Een gemêleerd gezelschap van volleybal, waterpolo, en allerlei andere vrienden. Vreselijk veel kado's, gewoon te gek. Iedereen bedankt hiervoor en we zijn nog mooi toegezongen door de volleybalmeiden, Janneke had weer een mooie tekst gemaakt op verschillende fietsliedjes. De catering was prima verzorgd door Hapas catering (hapascatering.nl).

Maandag 15 december de boel weer opgeruimd.  'S middags hebben Joop en Angelique de sleutel opgehaald. Zij trekken morgen in ons huis en blijven hier gedurende onze sabbatical. Wij zijn erg blij dat ons huis bewoond is en zij zijn erg blij met hun tijdelijke onderkomen.

Morgenvroeg de fietstassen inpakken en dan zijn we klaar voor de lange reis naar Auckland. Vliegtuig vertrekt om tien uur 's avonds. Via Dubai vliegen we naar Melbourne voor een korte tankstop en dan het laatste stukje naar Auckland. Hier komen we in begin van donderdagmiddag aan.