Fantastich - The Great Ocean Road

Hier alvast een voorproefje, het verslag volgt later.
We vinden het trouwens hartstikke leuk om jullie reacties te lezen en alle mail die we van jullie krijgen.

The Great Ocean Road

Vrijdag 14 dec. is de warmste dag tot nog toe. 34 gr. in Melbourne, wij zitten aan de kust met wat wind dus het is uit te houden. In Sorrento gaan we met het veer over de Philip Bay naar Queenscliff. Een boottochtje van 45 min. Helaas geen dolfijnen gezien. Bij Point Lonsdale de vuurtoren bewonderd plus de mooie uitzichten. In Ocean Grove op een mooie rustige camping aan de riviermonding ons tentje in de schaduw opgezet en ons gemak gehouden. Helaas heeft deze camping geen keuken dus we graaien onder uit de kookzak maar ons gasbrandertje tevoorschijn. Die hebben we lang niet gebruikt, we zijn al 3 weken onderweg en nog steeds met ons eerste flesje bezig. Bij een van de vele kampeertafel met standaard overal BBQ's ons eenvoudige maal gemaakt. Alle campings en ook alle recreatieplekken etc. hebben electrische BBQ's waar de Aussies veel gebruik van m aken. Het valt ons wel op dat Aussies niet echt gezelligheidseters zijn, zowel op de camping als in restaurants is het hap, slok, eten op en gelijk weg. Betaald heb je natuurlijk meestal al als je de bestelling plaats. Het is een warme zwoele zomeravond, hebben we nog niet zo meegemaakt.

Vanochtend, zaterdag 15 dec., stromende regen tot een uur of half elf. Toen maar eens voorzichtig buiten gekeken, overgebleven gesmeerd broodje van gisteren verorberd en de natte boel ingepakt. In Barwon Heads, een dorp 5 km verderop, eerst maar eens goed ontbeten. Het is een stuk kouder vandaag, graadje of 19. Wel wat anders dan de 34 van gisteren. We fietsen naar Torquay waar de Great Ocean Road officieel begint (foto wordt nog gepubliceerd, is op deze computer niet mogelijk). De route vandaag valt wat tegen, weinig langs de kust en behoorlijk druk. Dit hadden we ons wat anders voorgesteld. In Torquay de kust bewondert en vandaaruit leidt de weg via het binnenland naar Anglesea. Dit plaatsje ligt weer aan de kust. Nemen hier een cabin voor 2 dagen op een luxe camping met, eindelijk, internetmogelijkheid. Het weer is inmiddels opgeklaard maar de voorspellingen morgen houden het niet droog en erg warm is het ook niet. We gaan lekker de komende 2 dagen genieten van onze luxe cabin.

En nu is het zondag, 16 dec. Niet veel gedaan, nog wel een mooie wandeling langs de kust gemaakt. Gaan vanavond nog even naar de golfclub, niet om te golven maar tegen de schemering schijnt het daar te wemelen van de kangaroes en wallabies.

Weer terug naar het vasteland

Vanochtend 12 dec. fiets + bagage achtergelaten bij Tassielink (de busonderneming) en vervolgens mail gecheckt, weblog bijgewerkt, gewinkeld en natuurlijk een terrasje. De bus vertrekt om 14.45 uur naar Melbourne, fietsen gaan onderin de bus, alleen voorwiel moet er even uitgehaald worden. We zijn keurig op tijd voor de boot naar Melbourne. Dit keer hoeven we de fietswen niet ergens in een achteraf kamertje op het vrachtwagendek te parkeren, was een vieze bedoening. De fietsen mogen nu bij de ingang, bij de roltrap die naar bovenin het schip leidt, gestald worden. lekker makkelijk. Aan boord maar naar het restaurant gegaan, op de heenweg was het afhaalbuffet niet zo goed bevallen. Heerlijk gedineerd en voor we het weten zijn we de volgende ochtend alweer in Melbourne.

Het is dan donderdag 13 dec, de verjaardag van Rene. Op de boord nog snel een sleutelhanger + sokken, beide met de afbeelding van de Tasmanian Devil gekocht als cadeautje. Het is niet veel maar beter iets dan niets. Als we om 07.00 uur 's ochtends de boot verlaten is het eerste wat opvalt weer de vele joggende mensen, zo vroeg al. Alleen, in groepjes, met de hond, achter de kinderwagen, iedereen schijnt te moeten rennen. Het tweede wat gelijk opvalt is de vele wapperende mensen i.v.m. de vliegen. Helaas, ze zijn er nog steeds.
Na een ontbijtje, 07.30 uur, in een cafeetje waar al veel zakenmensen zitten te ontbijtvergaderen, stappen we op ons fietsje. We hebben ervoor gekozen vanuit Melbourne gezien rechts om de Philip Bay te fietsen en niet via de drukke weg die rechtstreeks vanuit Melbourne naar de Great Ocean Road leidt. De 1e 20 km fietspad langs de kust is bekend. Na 30 km houdt het fietspad op en moeten we op de doorgaande drukkere kustweg fietsen, wel lekker vlak. Na 80 km houden we het voor gezien en zoeken in Dromena een camping op. Op de camping nemen we met een Aussie nog onze reisplannen door en hij geeft ons nog wat waardevolle tips. Het was een warme verjaardagsdag vandaag, 's avonds Rene "getrakteerd" op een etentje.

Hobart, de hoofdstad van Tasmanie

Vanochtend, vrijdag 7 dec. veel regen en onweer. Blij dat we de tent niet hoeven op te pakken, we hebben heerlijk geslapen in onze cabin. I.v.m. het weer eerst maar een internetcafe bezocht, eindelijk weer eens een mogelijkheid. Website bijgewerkt en Rene heeft zitten kletsen met wat nederlanders. Een stel met 2 kids die ook The Great Ocean Road gefietst hebben, Tasmanie doen ze maar met de camper want fietsen is hier te zwaar met 2 kids. Dat klinkt goed dat The Great Ocean Road wat minder zwaar is. Harde wind vandaag, deels mee maar ook deels tegen. Wel een heel afwisselende rit, heeeeeel veel schapen, wijnvelden, steppeachtige velden en duinlandschap. Heb nog vergeten te vertellen dat we in Bichino the Blow Hole bezocht hebben. Een soort kloof in de rotsen waar door de ruige golfslag het water heel mooi omhoog spuit. Zie foto. De foto hierboven is trouwens een foto van de Tasmin Devil, genomen in het dierenparkje vlak voor Bichino.
Voor jullie info, ook in de vorige berichten hebben we nu wat foto's gepubliceerd.
Het was vandaag, nog steeds vrijdag 7 dec., erg bewolkt de hele dag. Toen we in Swansea aankwamen brak de zon door, dat was wel prettig. Camping gezocht, inkopen gedaan en potje gebrouwen in de campingkeuken. Wel wat minder luxe dan we gewend waren deze keuken maar het kan er mee door. Nog een wijntje gedronken, het is echt vrijdagavond, er wordt aardig ingenomen in de kroeg annex goktent die klokslag 23.00 uur sluit. Het is opvallend hoeveel goktenten hier zijn, bingo, paarden etc., overal wordt op gegokt. Zelfs in het restaurant onder het eten kun je een gokje wagen.

Zaterdag 8 dec. is weer een stralende dag. Wel een wat zware fietsdag, Geke heeft nl. last van de billen. Even buiten Swansea Spikey Bridge bekeken (zie foto). De aanleg vroeger van de weg met brug was echt slavenwerk voor de gevangenen aldus de beschrijving die bij de brug stond. Rene was zo dom om langs onze enige koffiestop te fietsen en zoals gewoonlijk fietste ik te ver achter hem om hem hierop te attenderen, helaas. In een idylisch baaitje een stukje verderop vindt een bruiloft op het strand plaats. Van bovenaf dit tafereeltje natuurlijk even gadegeslagen en moest gelijk aan Anke denken met haar trouwerij op het strand van Aruba. In Triabunna, 50 km verderop, koffie gedronken in een vreselijk kitscherige tearoom annex winkeltje. Het winkeltje was helemaal volgestouwd met de meest vreselijke kerstprullaria, e.e.a. deed vreselijk engels/popperig aan. Maar de koffie met sandwich smaakte goed en het kerstwinkeltje had aardig wat aanloop, volgens mij van heinde en verre. De rest van het dorp was compleet uitgestorven. In Orford aangekomen blijkt de camping gesloten, het motel vol, dus nemen we een B&B. Wederom erg popperig/engels ingericht, bloemetjesbehang, bloemetjes gordijn, bloemetjes dekbekovertrek. Orford is het laatste plaatsje aan zee aan de oostkust, heel mooi gelegen. Morgen, zondag 9 dec., gaan we via het binneland naar Hobart. 's Avonds in Oford nog bij de pizzeria/pastahut gegeten. Lekker maar Rene heeft peentjes zitten zweten, zijn gerecht was erg hot en spicy. Bijzonder om te zien dat de take away pizza voor het restaurant in de auto wordt opgegeten.

Na een gezond ontbijt met eigengemaakte rabarber en een chutney van bosbessen met appel plus ook nog eens vers uit de tuin geplukte kersen stappen we weer op ons fietsje. In Buckland een 19e eeuws kerkje bekeken. Heel vreemd, op het bijbehorende kerkhofje liggen hele mooie graven maar ook graven die alleen bestaan uit een bult zand met een houten bordje erbij. In de middag slaat het weer om, koude wind en regen met een enkele hagelsteen. Verkleumd komen we aan in Sorell, een plaatsje 25 km. voor Hobart. Na een lekker warm bordje soep zoeken we maar weer een B&B op. Dit keer een heel bijzondere, een koloniaal rijtje arbeidershuisjes die ingericht waren als B&B ruimtes, met allemaal bric en brac inrichting. Kregen nog wat video's mee, dus dat werd een knus avondje video kijken.

We besluiten vanochtend, maandag 10 december, niet rechtstreeks via de drukke weg naar Hobart te rijden maar met een omwegje via Richmond, een historisch stadje iets boven Hobart. Hebben hier een soort Madurodam bekeken, voorstellende Hobart in het jaar 1820. Hobart infietsen was een crime, over een 4-baansweg, soms zonder vluchtstroken met verkeer dat met 100, later 70 km, per uur langs je heen raast. Het ergste was de brug naar Hobart, een heel smal fietspad omheind door een ijzeren hekwerk. Iedere bus/vrachtauto die langs je reed deed je alle kanten opslingeren terwijl daar helemaal geen ruimte voor was en de brug was erg lang en hoog. Melbourne infietsen was stukken prettiger. In Hobart in de haven eerst maar eens fish en chips gegeten, dat moet je ook een keer gedaan hebben. Wel lekker maar zal wel bij een keer blijven wat mij betreft, beetje vet. Backpackershotel opgezocht in het centrum. Hobart is veel groter en drukker dan we gedacht hadden, dit komt vnl. omdat al het doorgaande verkeer door het centrum moet. Zoveel auto's zijn we helemaal niet meer gewend, vraag me af waar die allemaal vandaan komen. 's Avonds grieks gegeten in een gezellig restaurantje, ook dat is een bijzonderheid dat het gezellig aangekleed is. Alhoewel dat natuurlijk het voordeel van een grote stad is want we zien deze dagen wel meerdere gezellige lokaties. En de bestelling wordt gewoon aan tafel opgenomen. In Sorell moest je je bestelling doen aan de bar, gelijk betalen bij bestelling en zelf je drinken halen.

Gisteren 11 december, rustdagje in Hobart. Ontbijtje gemaakt in een hele vieze gemeenschappelijke keuken, het leek wel de keuken in een studentenhuis. Daarna wasje gedraaid, mail bekeken etc. Daarna eerst bus naar Devonport geregeld, moet worden gereserveerd i.v.m. de fietsen. Rondwandeling door Hobart gemaakt, Tasmanian museum bezocht. Museum vertelde iets over de geschiedenis van Tasmanie, de aboriginals en de Zuidpool. Wel interessant. Daar kwam bij dat het regende dus dit was een goede tijdsbesteding.

Vandaag 12 december nemen we dus de bus naar Devonport, reisduur ongeveer 4 uur. Vandaar nemen we de boot naar Melbourne waar we morgen, 13 december, de verjaardag van Rene, onze fietstocht via de baai van Melbourne langs The Great Ocean Road beginnen.

Fietsen op Tasmanie

Zaterdag 1 december gaan we met de ferry van Beauty Point over de Tamar rivier naar Georgetown. Volgens de mevrouw van de VVV een nice pretty old town. Nou het zal, heb niets nices gezien laat staan iets ouds. Een winkelstraatje, wat huizen er om heen en dat was het wel volgens ons. Dus maar op ons fietsje gestapt en langs een heerlijk rustig glooiende later heuvelachtige weg gefietst. Het is mooi weer, zonnetje, graadje of 20. Volgens de Tasmaniers is het erg droog voor de tijd van het jaar maar dat vinden we niet erg. Je ziet ook overal sproeiinstallaties staan. In het enige gehucht op de route van vandaag, Pipers River (zie foto) , broodje en koffie gekocht. Pipers River bestaat uit precies 1 huisje annex snackbar annex benzinepomp, verder is er helemaal niets. In Bridport aan de noordkust overnacht op een camping.
De volgende dag, zondag 2 december, 50 km voor niets gefietst. Vanuit Bridport de verkeerde weg genomen (hoe is het mogelijk, er zijn bijna geen wegen). Voor we daar achter waren waren we 25 km, dus ook weer 25 km terug. Bijna een hele dagetappe en nog geen km opgeschoten. Terug in Bridport eerst maar koffie met gebak genomen, de baai bekeken en toen de juiste weg genomen. In Scotsdale, 20 km. van af Bridport (we hebben dan wel dus 70 km gefietst) gestopt. Bij de VVV mind opgemaakt hoe verder te gaan. Het is reeds zondag en Hobart in het zuiden van Tasmanie bereiken we nooit op tijd. Besluiten om de bootreis terug naar Australie te wijzigen van donderdag 7 dec. naar 12 dec. Morgen proberen we dit te regelen. De camping in Scotsdale is een free camping, hetgeen inhoudt dat er dus geen warme douche is. Brrr. Nog de capriolen van een Platypus bekeken, een dier dat in het water leeft. Volgens Rene is het in goed nederlands een vogelbekdier. Wel grappig om te zien.

Op de een of andere manier lukt het maar niet om te bellen met mijn australische SIM-kaart. De bootreservering naar Tasmanie dus ook nog niet gewijzigd. Teven elven zitten we vanochtend, maandag 3 dec. op de fiets. We zien er wel een beetje tegen op, de heuvels gisteren op het laatst waren toch wel wat heftig. Al me al een mooie fietsdag vandaag, veel door bossen maar ook veel weidsheid, graanvelden, koeien, heel afwisselend. Laatste deel van de etappe is door een regenwoudbos met vreselijk hoge varens. Ook vandaag weer veel dode beesten langs de kant van de weg, vnl. wombats, vogels, kangeroes en ook al 2x een dode slan gezien.
Zijn in een gehucht beland, 1 huis annex hotel annex camping. Wilden ons verwennen met het hotel maar helaas hotel wordt overgenomen en kamers kunnen momenteel niet verhuurd worden. Dus toch maar tentje opgezet, gelukkig kunnen we wel in hotel eten. Eten niet echt bijzonder maar het toetje en de wijn maken veel goed. Het is nog echt voorseizoen, campings zijn minimaal bezet.

Gelukkig hadden we nog wat brood want het hotel is tot 11.00 uur dicht en zonder ontbijt een pass beklimmen gaat niet echt. De klim naar de Wellborough pas, zo'n 500m hoogte leidt naar een mooi uitzichtspunt waar we bijna vanaf waaien. Als beloning een heerlijke afdaling door het regenwoud (zie foto).
Tegen 14.00 uur zijn we in St. Helens aan de oostkus. Eerst de library bezocht i.v.m. internetmogelijkheden en de bootreservering gewijzigd. We hebben een hele mooie camping met zeer goede faciliteiten (o.a. uitgebreide keuken) die we intensief benutten de komende 2 dagen. St. Helens is het grootste issersplaatsje aan de oostkust, wat winkeltjes, cafe en motels. In onze ogen een dorpje maar voor Tassie-begrippen een grote plaats.
s' Avonds uitgebreid gekookt in de keuken en een flesje wijn gekocht bij de drive in bottle shop, een mac drive maar dan geen hamburgers maar drank.

Het is nu 5 december en ons sinterklaascadeautje is een rustdag.Uitgeslapen, wasje gedaan, internetten en terrassen. Ook nog een wandelingtje gedaan. Dat was het wel. Toch wel opgeschrikt door de berichten over ons moeder. Maar afwachten hoe zich dit ontwikkeld, zijn er niet gerust op. De bootreservering is gelukt, bijwerkern van de website ging niet, kreeg allemaal vreemde tekens.
Vandaag heel mooi weer maar aan de eind van de dag slaat het om en wordt het opeens koud.

Vanochtend 6 december voor het eerst miezerregen, de hele dag is troosteloos, fietsen ook nog door een gebied waar veel bosbranden geweest zijn maar waar gelukkig ook al weer groene begroeiing te zien is. Een beetje sinister maar ook wel erg mooi op de een of ander manier. Hadden verwacht vandaag veel langs de kust te fietsen maar dat valt wat tegen, veel duinlandschapsbegroeiing/bossages.
Gelunchd met lekker warm soepje voor Geke en een lemoncake voor Rene. De kerstman kwam ook nog langs. Vlak voor Bicheno een dierenparkje bezocht, tussen de kangeroes gelopen en de Tasman Devil gezien, niet echt een vriendelijk beestje. Hoop deze toch maar niet tegen te komen. In Bicheno ons verwend met een cabin en heerlijk in een bed geslapen.

En nu is het vrijdag 7 december en zijn we wakker geworden met hevig onweer en flinke buien. Het eerste uurtje van de dag dus maar doorgebracht in een internetcafe, de eerste sinds dagen. Met kopje koffie erbij verslag bijgewerkt en Rene heeft zitten kletsen met een nederlandse familie, wat reiservaringen uitgewisseld.

Van Melbourne naar Tasmanie

Donderdag 29 nov. klokslag 10.00 uur moeten we uit de kamer, klokslag 10 is dus ect klokslag 10 en niet later, kregen gelijk telefoontje op de kamer dat we te laat waren. Inkopen gedaan en op de bonnefooi naar de kust gefietst, mooi tochtje langs de kust op zoek naar St. Kilda Beach. Maar we waren veel te zuidelijk Melbourne uitgefietst dus dat kwam maar niet. Dus fietst gekeerd en noordwaarts gefietst. In St. Kilda geterrasd en toen naar de haven waar we de boot moesten hebben naar Tasmanie. (zie foto's, bovenste foto uitzicht vanaf de boot op Melbourne). Weer strenge controle toen we de boot opgingen, mogen geen fruit mee en gasflesjes moeten worden ingeleverd, kunnen we na aankomst op Tasmanie weer ophalen. Mooie 4-persoonshut voor met z'n tweeen, heeft rene goed geregeld moet ik zeggen.
Na goede maar korte nacht om 6.15 uur gewekt, om 07.00 uur leggen we aan in Devonport op Tasmanie. Na een ontbijtje in de haven beginnen we echt met onze fietstocht. We wllen naar Launcetston fietsen, gelijk 92 km. maar eerder is er geen camping. Begin van de route mooi glooiend, wel drukker dan verwacht. Veel vrachtauto's, vooral veel beladen met boomstammen. Fietsen nl. door een bosgebied waar veel houtkap voorkomt. Opvallend veel vogelgeluiden en ook opvallen, bijna geen vliegen. In Melbourne stikte het van de vliegen, iedereen op straat liep om zich heen te zwaaien. De vliegen hebben vooral een voorliefde op om je gezicht te gaan zitten. Heel irritant. Wat trouwens ook opvallen was in Melbourne is dat iedereen, nou ja in ieder geval veel mensen, de hele dag door aan het joggen zijn. Tussen de middag vooral, joggen, snelwandelen of fietsen. Sportief volkje.
Eindelijk na 45 km fietsen vanaf de boot komen we voor het eerst iets tegen waar we wat kunnen drinken in Blua Barn Cafe. Het is hier heel erg leeg. Leuk gekletst met de eigenaresse o.a. over Nederland. Het is opvallend hoe aardig de mensen in australie zijn.
In Exeter nog even de VVV bezocht en ons plan aangepast. We reizen niet naar Launceston in het zuiden van de Tamar vallei maar naar Beauty Point in het noorden van de Tamar vallei. Volgens de mevrouw van de VVV moet het daar erg mooi zijn. De Tamar valley vinden we wat tegenvallen maar de camping in Beauty Point ligt erg mooi, heel stil met een mooi uitzicht over de Tamar rivier. Het is een kakafonie aan vogelgeluiden, zien ook vogels die we nog nooit eerder gezien hebben.
Voor het eerst onze nieuwe Birdland tent opgezet, dit vergt nog wel enige oefening, gaat iets anders dan onze oude Birdland tent. Na het eten nog een ommetje over de camping gemaakt, veel geritsel in de struiken en we worden ook nog "achtervolgd" door een possum.